Choroba Addisona leczenie

Definicja CHOROBA ADDISONA: Thomas Addison, angielski doktor, w 1855 r. opisał symptomy tej dolegliwości. Był również pierwszym, który przedstawił opis niedokrwistości złośliwej zwanej niedokrwistością Addisona-Biermera.Pierwotna i wtórna niewydolnośćNadnercze jest parzystym organem umiejscowionym nad nerką. Zawiera w sobie dwa odrębne składniki. Wewnętrzna część, rdzeń, produkuje adrenalinę, główny hormon stresu, który w odpowiednich przypadkach powiększa częstość akcji serca i poziom cukru we krwi i dostosowuje przepływ krwi do powiększonych poprzez stres wymogów.Zewnętrzną częścią nadnerczy jest ich kora, produkująca hormony sterydowe, w tym dwa główne: kortyzol i aldosteron.Kortyzol klasyfikuje sporo reakcji biochemicznych organizmu, uczestniczy w metabolizmie białek, węglowodanów i tłuszczów. Aldosteron natomiast klasyfikuje stężenie sodu i tym samym objętość wody w organizmie, co wpływa na objętość i ciśnienie krwi.Produkcja tych hormonów (w szczególności kortyzolu) jest pod kontrolą innego związku wytwarzanego w przysadce mózgowej, zwanego ACTH.Klasyczna dolegliwość Addisona powstaje wskutek zniszczenia obu nadnerczy i upośledzenia wydzielania zarówno kortyzolu, jak i aldosteronu. Tytułujemy to pierwotną niewydolnością nadnerczy.jeżeli brakuje ACTH ( wskutek chorób przysadki mózgowej albo innych przyczyn), to spada również produkcja kortyzolu, chociaż poziom aldosteronu może pozostać w granicach normy. Mówimy wtedy o wtórnej niewydolności nadnerczy. Wydzielanie ACTH jest ściśle powiązane z poziomem kortyzolu we krwi - im wyższy jest poziom kortyzolu, tym niższe jest wydzielanie ACTH i odwrotnie.w pierwszej kolejności autoagresja W czasach doktora Addisona główną powodem opisanej poprzez niego dolegliwości była gruźlica. Niestety, oprócz płuc niszczyła również inne narządy, w tym nadnercza. Ten stan trwał aż do połowy XX w., kiedy dzięki antybiotyków znacznie zredukowano częstość gruźlicy.odtąd główną powodem dolegliwości Addisona jest "zaatakowanie" nadnerczy poprzez mechanizm autoimmunologiczny, w którym organizm zwraca się przeciwko sobie samemu i produkuje przeciwciała, niszczące bez pośpiechu korę nadnerczy. Autoagresja odpowiada za ok. 70% przypadków dolegliwości Addisona. Inne powody to: przewlekłe zakażenia, szczególnie grzybicze czy wirusowe, a również zajęcie nadnerczy poprzez przerzuty nowotworowe z innych obszarów ciała, (w szczególności z raka sutka czy także krwotok do tych narządów niszczący komórki kory nadnerczy.Kiedy zostanie zniszczonych powyżej 90% komórek, pojawiają się symptomy dolegliwości. Ten mechanizm w razie autoagresji trwa zazwyczaj całymi latami.uważane jest powszechnie, iż dolegliwość Addisona to schorzenie rzadkie, występujące w liczbie ok. 1 przypadku na 100 tys. osób. ..jeżeli wyłączy się przypadki gruźlicy, okazuje się, iż kobiety chorują ok. trzy razy częściej niż mężczyźni.To nie opalenizna... Ciągła strata komórek kory nadnerczy i spadek wydzielania kortyzolu i aldosteronu jest powodem przewlekłego zmęczenia, straty apetytu i wagi ciała. Ciśnienie krwi jest niskie i spada jeszcze bardziej w pozycji stojącej, wywołując zawroty głowy i omdlenia. Częste są również nudności, wymioty i biegunka. Oprócz zmęczenia, charakterystyczne jest osłabienie siły mięśni i ich skurcze, spowodowane zmianami stężeń sodu i potasu we krwi. strata sodu jest także powodem szczególnego upodobania do słonych pokarmów. Częste są również zmiany w psychice chorych, stają się oni rozdrażnieni i przygnębieni.Jednym z charakterystycznych symptomów stwierdzanych poprzez bliskich i lekarzy jest ściemnienie skóry, spowodowane nadmierną produkcją ACTH. To, co wygląda na opaleniznę, jest jednak symptomem zaawansowanej dolegliwości Addisona. symptom ten jest także bezpośrednią powodem nazywania dolegliwości Addisona "cisawicą". Ciemniejsze miejsca są szczególnie widoczne w okolicach blizn i na błonach śluzowych (na przykład w jamie ustnej). dolegliwość jest na tyle podstępna, iż długo przebiega bez uchwytnych, wyraźnych symptomów. Dopiero dodatkowe obciążenie organizmu, np. w formie grypy czy operacji chirurgicznej skutkuje załamanie się chwiejnej i delikatnej równowagi i rozwój groźnych dla życia symptomów. Ten stan tytułujemy przełomem nadnerczowym. Występuje wtedy gwałtowne odwodnienie, wywołane wymiotami i biegunką, ciśnienie krwi spada, a chory regularnie traci przytomność.Jak ją rozpoznać? Problemy zgłaszane poprzez pacjentów - wspólnie ze ściemnieniem skóry i innymi symptomami widocznymi w okresie badania lekarskiego - nasuwają podejrzenie dolegliwości Addisona. Czasami na ślad rozpoznania naprowadzają niepoprawne wyniki badań realizowanych z innych przyczyn, ((na przykład podwyższony poziom potasu czy niski poziom sodu, a również niepoprawne wyniki EKG.W celu potwierdzenia diagnozy wykonuje się sporo testów. Obejmują one pomiar kortyzolu i aldosteronu we krwi i w moczu. Sprawdza się również umiejętność nadnerczy do powiększenia produkcji kortyzolu po podaniu ACTH. W poprawnych warunkach poziom ten znacząco wzrasta. W chorobie Addisona nie obserwuje się takich zmian. Poziom ACTH jest podwyższony w konsekwencji braku hamującego wpływu kortyzolu (którego jest niewiele).W postępowaniu diagnostycznym istotne jest również poszukiwanie przyczyn zniszczenia nadnerczy. Dlatego przeprowadza się badania w kierunku gruźlicy i innych przewlekłych zakażeń.Hormony z zewnątrz symptomy dolegliwości Addisona są wywołane brakiem kortyzolu i aldosteronu, dlatego leczenie bazuje na zastąpieniu tych hormonów podobnymi związkami, dostarczanymi z zewnątrz: w razie kortyzolu będzie to kortyzon albo hydrokortyzon podawany rano i w godzinach południowych w formie tabletek; w nagłych stanach, przy sporym zapotrzebowaniu organizmu na kortyzol, zastępujący go hydrokortyzon należy podawać dożylnie; brak aldosteronu zastępuje z powodzeniem fludrokortyzon, podawany również w tabletkach raz na dzień. Dawki powyższych hormonów musi dobrać doktor, opierając się na danych dotyczących ciężaru i wysokości ciała i współistniejących chorób pacjenta.Oprócz leków istotne jest pouczenie pacjenta, iż przy dodatkowych obciążeniach, (((na przykład przeziębieniach, szczególnie tych przebiegających z gorączką, wymiotami i biegunką, powinien skrupulatnie uzupełniać niedobór wody i soli. Przy utrzymywaniu się tych symptomów albo przy ich sporym nasileniu należy od razu zgłosić się do izby przyjęć w szpitalu.Jak w każdej terapii, istotne są okresowe wizyty kontrolne i okresowe badania laboratoryjne.Leczeniem dolegliwości Addisona zajmują się endokrynolodzy.gdyż nadnercza są już zniszczone i nie możemy przywrócić ich funkcji, to leczenie dolegliwości Addisona trwa poprzez całe życie pacjenta.Inne dolegliwości Powiązana z chorobą Addisona jest wtórna niewydolność nadnerczy. To jest taki stan, w którym brakuje stymulatora wydzielania kortyzolu w formie ACTH, produkowanego poprzez przysadkę. Dlatego powodami tego stanu są dolegliwości przysadki mózgowej, również guzy i długookresowe wykorzystywanie sporych dawek sterydów, które hamują wydzielanie ACTH. Odbywa się tak np. przy leczeniu takich przewlekłych chorób, jak astma oskrzelowa czy niektóre choróaby reumatyczne.Częściej niż w ogólnej populacji w chorobie Addisona możemy spotkać się z innymi chorobami autoimmunologicznymi: niewydolnością tarczycy, cukrzycą, niewydolnością przytarczyc czy niedokrwistością złośliwą.Pomimo zniszczenia nadnerczy, chory przy prawidłowym uzupełnianiu brakujących hormonów może prowadzić stosunkowo normalne życie. istotne są rutynowe wizyty lekarskie, unikanie odwodnienia i pamiętanie o dodatkowej dawce hormonów w czasie innej dolegliwości. Szczególną opieką powinny być objęte pacjentki ciężarne. Przy uważnym prowadzeniu ciąży i porodu, rozwiązanie w większości przypadków kończy się pomyślnie. symptomy dolegliwości Addisona: przewlekłe zmęczenie, strata apetytu i wagi ciała, zawroty głowy i omdlenia na skutek niskiego ciśnienia krwi, nudności, wymioty i biegunki, osłabienie siły mięśni i ich skurcze, rozdrażnienie i przygnębienie, ściemnienie skóry