Choroby układu moczowego leczenie

Definicja CHOROBY UKŁADU MOCZOWEGO: Nie wszyscy wiedzą, iż sporo chorób nerek przebiega niemal bezobjawowo albo najpierw bez wyraźnych choroby. Regularnie dopiero ostry ból, gorączka i spore zmiany w moczu dają znać, iż w układzie moczowym pojawił się stan zapalny. Wśród klinicznych postaci zakażeń układu moczowego eksperci przyjmują podział na: tak zwany bakteriurię bezobjawową i przewlekłe zakażenia dolnego odcinka układu moczowego (zapalenia cewki i pęcherza moczowego, zaś u mężczyzn również gruczołu krokowego) i zakażenia górnego odcinka układu moczowego (ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek). Bakteriuria bezobjawowa W razie bakteriurii bezobjawowej w układzie moczowym wykrywa się drobnoustroje w ilościach znamiennych. Brak jest z kolei innych symptomów infekcji. Chory nie zgłasza więc jakichkolwiek choroby, a rezultat badania ogólnego moczu jest poprawny (w osadzie moczu nie stwierdza się zwiększonej liczby krwinek białych).Schorzenie to rozpoznaje się zwykle wśród osób wytypowanych do badań epidemiologicznych (na przykład kobiety zatrudnione w zakładach pracy, pensjonariusze domów opieki).Bakteriuria bezobjawowa jest ważnym zagrożeniem zdrowia i może się przyczynić do rozwoju ciężkich postaci zakażeń układu moczowego (((na przykład ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek). Zdarza się tak w szczególności u małych dzieci i kobiet w ciąży.Badania statystyczne wykazały, iż aż u 30% tych kobiet dochodzi do ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek, które może być powodem przedwczesnego porodu albo nawet zagrozić życiu płodu. Niezbędne jest więc leczenie bakteriurii bezobjawowej. Dotyczy to również osób, u których współistnieją inne dolegliwości układu moczowego upośledzające odpływ moczu, ((((na przykład kamica nerkowa, zwężenie dróg moczowych, przerost gruczołu krokowego. Zakażenia dolnego odcinka układu moczowego Najwięcej osób z infekcjami układu moczowego zgłasza się do lekarza na skutek zakażeń dolnego odcinka układu moczowego.Zmiany zapalne obejmują błonę śluzową cewki i pęcherza moczowego (czasem jego głębsze warstwy). Wśród symptomów dominują bóle w rejonie łonowej, wzmożone parcie i częste oddawanie moczu. Temperatura z reguły nie przekracza 37,5 - 38 oC. W badaniu ogólnym moczu stwierdza się powiększoną liczbę krwinek białych i czerwonych (krwiomocz) i niewielkie ilości białka, w posiewie zaś obecność drobnoustrojów. Jedynie u 2/3 osób powodem zapalenia są drobnoustroje (bakterie G-, G+, Chlamydia, Mycoplasma), u pozostałych z kolei powodują je czynniki alergiczne, toksyczne albo wirusy. w razie wdrożenia szybkiego i właściwego leczenia rokowanie jest pomyślne. Symptomy infekcji ustępują z reguły pośrodku kilku dni, chociaż niekiedy może dochodzić do nawrotów zakażenia. Wymaga to ponownego, czasem dość długiego leczenia farmakologicznego.Przebieg kliniczny ostrego zapalenia gruczołu krokowego charakteryzuje się mocnymi bólami krocza, okolicy krzyżowej i gorączką, a czasem również dolegliwościami w trakcie oddawania moczu. z kolei w zapaleniu przewlekłym symptomy mogą być nieznaczne. Chorzy skarżą się na pobolewania i uczucie zwiększonego napięcia w rejonie krocza i okresowe trudności w oddawaniu moczu. Niekiedy z ujścia cewki moczowej wydobywa się mętna wydzielina.Rokowanie wyleczenia postaci ostrej jest dobre, . z kolei w przewlekłej trudniejsze. Pacjenci wymagają nierzadko długotrwałego leczenia urologicznego. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek Zmiany chorobowe obejmują tkankę śródmiąższową nerek i układy kielichowo - miedniczkowe.dolegliwość zwykle rozpoczyna się nagle wysoką gorączką dochodzącą do 40 oC, dreszczami i bólami w jednej albo w obu okolicach lędźwiowych. U większości osób pojawiają się również choroby typowe dla zapalenia pęcherza moczowego (parcie i bolesne oddawanie moczu). Rzadziej występują bóle brzucha, nudności i wymioty. W badaniach moczu stwierdza się bakteriurię znamienną, białkomocz, liczne krwinki białe (ropomocz), czasem czerwone (krwiomocz), a również przyspieszone OB i podwyższoną liczbę leukocytów we krwi obwodowej. U niektórych osób nie wykrywa się jednak jakichkolwiek zmian w moczu.odbywa się tak w sytuacjach, gdy mechanizm zapalny obejmuje tylko jedną nerkę, z której mocz nie odpływa w wyniku niedrożności moczowodu wywołanej obrzękiem albo (((((na przykład współistniejącą kamicą. Tak więc brak zmian w moczu nie wyklucza ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek. Dlatego w każdym przypadku niejasnych chorób przebiegających z wysoką gorączką, należy brać pod uwagę sposobność zakażenia górnego odcinka układu moczowego, nawet wówczas gdy (w startowym okresie) nie występują choroby powiązane z oddawaniem moczu i nie wykrywa się w nim zmian.Aż u ok. 90% chorych z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek stwierdza się inne zmiany patologiczne w obrębie układu moczowego, ((((((na przykład kamicę, przerost stercza, wsteczne odpływy pęcherzowo - moczowodowo - nerkowe, zwężenie dróg moczowych. Rokowanie w sytuacjach nie powikłanych jest dobre. Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek .dolegliwość należy do nefropatii cewkowo - środmiąższowych. Jest zawsze zapoczątkowana poprzez zakażenie bakteryjne. . z kolei w dalszym rozwoju dolegliwości drobnoustroje nie muszą występować. Może być ona poprzedzona ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek albo także od samego początku przebiegać podstępnie i skrycie. Niewydolność nerek U części osób po wielu latach dochodzi do skrajnej niewydolności nerek (mocznicy przewlekłej). U innych, mimo iż mechanizm trwa równie długo, wydolność nerek jest zachowana. Czynnikami obciążającymi bywają inne, wymienione przedtem współistniejące zmiany patologiczne i nadciśnienie tętnicze.w momencie mocznicy jedyną sposobem umożliwiającą choremu dalsze życie jest leczenie nerkozastępcze (hemodializa, a więc wykorzystanie tak zwany sztucznej nerki, albo dializa otrzewnowa). Ocenia się, iż u ok. 20% osób leczonych dializami wyjściową powodem niewydolności nerek było ich nieodwracalne uszkodzenie w przebiegu zakażeń układu moczowego. Dlaczego nie wszyscy chorują? Przed laty uważano, iż główną powodem rozwoju zakażeń są właściwości bakterii, a w szczególności ich uropatogenność (powinowactwo do układu moczowego), zjadliwość i umiejętność adhezji (przyczepiania się do nabłonka dróg moczowych dzięki posiadanym rzęskom).aktualnie po licznych badaniach, szczególną rolę przypisuje się ustrojowi gospodarza. Przed zakażeniem chronią specjalne właściwości nabłonka dróg moczowych, swobodny odpływ moczu warunkujący stałe wydalanie bakterii, jego kwaśny odczyn, obecność przeciwciał, przeciwbakteryjne działanie wydzieliny gruczołu krokowego i brak zmian patologicznych w obrębie układu moczowego (złogów, przewężeń, wstecznych odpływów pęcherzowo - moczowodowo - nerkowych, przerostu gruczołu krokowego i tym podobne).Ścisła współpraca pacjenta z lekarzem prowadzącym pozwala zwykle na szybkie opanowanie ostrych symptomów zakażenia, uniknięcie nawrotów i ciężkich powikłań, które mogą być powodem nieodwracalnego uszkodzenia nerek i ich niewydolności, a w skrajnych sytuacjach doprowadzają nawet do konieczności leczenia dializami. Czy wiesz, iż: Zakażenia układu moczowego można podzielić na: zapalenia dolnych dróg moczowych bakteriurię bezobjawową, ostre nie powikłane odmiedniczkowe zapalenie nerek, powikłane zakażenia układu moczowego. Podział ten uwzględnia pełny obraz kliniczny zakażenia, zwraca uwagę na konieczność wykorzystania skojarzonego leczenia (farmakologicznego i operacyjnego), które w sytuacjach powikłanych wymaga ścisłej współpracy nefrologa, urologa i ginekologa