Histeria leczenie

Definicja HISTERIA: Histeria - jest poważną chorobą, regularnie trudną do zdiagnozowania i leczenia, bardzo uciążliwą dla samego chorego i jego najbliższych. Histeria kolokwialnie i medycznie W języku potocznym wyraz "histeria" ma swój pejoratywny wydźwięk, funkcjonuje jako obelga, pogardliwy epitet. Kłócisz się z partnerem, mówisz podniesionym głosem, zaczynasz krzyczeć, tupać nogami i płakać. Wreszcie wybiegasz z pokoju i już zza zamkniętych drzwi słyszysz, jak partner krzyczy za tobą: "Ależ z ciebie histeryczka!".Jest ci źle już nie tylko na skutek tej kłótni. Czujesz się upokorzona. Zawsze, kiedy nazywa Cię histeryczką, wydaje Ci się, iż Cię lekceważy i wtedy z nim przegrywasz. W potocznym znaczeniu histeryk to ktoś, kogo nie należy traktować poważnie. Drażni nas, kiedy wpada w tę własną histerię i irytuje. Czasem próbujemy go ignorować. Ponieważ histerii nie traktujemy jak dolegliwości, lecz raczej uważamy ją za pewną słabość i brak zdolności panowania nad emocjami.w czasie gdy z medycznego punktu widzenia histeria jest nerwicą. Dzisiaj w psychologii mówimy o typie osobowości histerycznej, której dominującą właściwością jest niedojrzałość emocjonalna, zmienność nastrojów, zależność od sądów innych osób. Histeria jako nerwica Histeria jest zaburzeniem równowagi nerwowej spowodowanym poprzez urazy psychiczne albo przeciążenie układu nerwowego. Charakterystyczną właściwością histerii, jak każdej nerwicy, jest brak symptomów psychotycznych, takich jak urojenia czy halucynacje. Brak jest również zmian typu organicznego. Obserwujemy w niej jedynie symptomy nerwicowe. Wynikają one z wewnętrznych właściwości człowieka, które sprawiają, iż reaguje on w sposób nieco odmienny od powszechnie przyjętego. To, co inni przyjmują spokojnie, histeryk przeżywa bardzo silnie. symptomy histerii Wśród symptomów cielesnych histerii najczęściej spotykane są bóle w jamie brzusznej, kołatanie i zaburzenia akcji serca, uczucie kuli w gardle i zaburzenia miesiączkowania u kobiet.Z symptomów wegetatywnych najczęściej pojawiają się wymioty, uporczywa czkawka, zawroty głowy, zatrzymanie oddawania moczu i wybroczyny w różnych miejscach ciała. Czasem pojawiają się znieczulenia, nie pokrywające się z unerwieniem anatomicznym, a innym wspólnie przeczulice. Wszystkie symptomy cechuje spora zmienność i zależą od sugestywnych wpływów otoczenia. Powstają nagle i równie nagle ustępują.Z ośrodkowych symptomów neurologicznych spotykamy napady drgawkowe, ślepotę, niemotę i głuchotę, zaburzenia chodzenia i stania, brak koordynacji ruchowej, porażenia połowicze. Osobowość histeryczna To jest typ osobowości z charakterystycznym brakiem poczucia tożsamości. Cechuje ją nieobliczalność i nadmierna impulsywność, przesada i egzaltacja. Histeryk może zachowywać się tak, iż wywołuje to wrażenie nieautentyczności czy teatralności. Nie to jest jednak świadome udawanie, wynika z kolei z usposobienia tej osoby, z właściwych jej sposobów reagowania, które nie tak łatwo zmienić.Osobowość histeryczną cechuje przewaga czynności instynktownych i umotywowanych uczuciowo przy osłabionym wpływie rozumowania i hamulców psychicznych. Zdaniem Pawłowa, przy histerii podkora ma przewagę nad korą mózgową.Niektórzy zwracają uwagę, iż charakterystycznymi cechami osobowości histerycznej jest nadmierna zależność od aprobaty otoczenia, brak poczucia bezpieczeństwa wyrażający się zależnością od innych, zahamowanie w dziedzinie samopotwierdzenia i silna agresja. Metody diagnozy Nie ma jednoznacznego kryterium przeprowadzenia granicy pomiędzy zdrowiem a chorobą w razie histerii. Nie ma więc jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, kto powinien się leczyć i kiedy określone zachowanie jest nerwicą histeryczną, a kiedy nią nie jest.Decyzję o leczeniu podejmuje pacjent, który cierpi regularnie wraz z najbliższymi, których niepokoją jego histeryczne zachowania. Przy rozpoznawaniu nerwicy i stawianiu diagnozy istotne jest określenie w wywiadzie istnienia ewentualnego konfliktu nerwicowego. W rozmaitych postaciach histerii chory nieświadomie wywołuje różne symptomy dla osiągnięcia poszczególnych celów: wyrażenia niepokoju czy strachu lub uniknięcia sytuacji wywołującej lęk. Zadaniem lekarza jest odkrycie tej prawdy o pacjencie. Stawiając diagnozę, doktor zwraca uwagę na ogólny stan zdrowotny pacjenta.Niekiedy powodem zachorowań histerycznych są uszkodzenia układu nerwowego spowodowane jakąś chorobą albo wypadkiem (np. po urazie czaszki). doktor musi więc .w czasie stawiania diagnozy wykluczyć inne dolegliwości. Przy dolegliwościach histerycznych nie stwierdza on jakichkolwiek zmian w narządach. symptomy mają charakter wyłącznie czynnościowy i są odwracalne.poprawne odróżnienie symptomów nerwicowych od "pozwalania sobie" zależy w pierwszej kolejności od doświadczenia specjalisty. Siła, forma, powtarzalność i uporczywość pewnych zachowań pozwalają przypuszczać istnienie histerii nerwicowej. Jak pozbyć się histerii? W leczeniu histerii sporą rolę odgrywa psychoterapia, która posługuje się sugestią słowną. To wpływ słowne bazuje na przekonaniu chorego, że jego cierpienie jest przemijające i na namawianiu do wykonywania różnych ćwiczeń i zabiegów - rekomendowanych indywidualnie, zależnie od osobowości pacjenta i symptomów dolegliwości - w celu uzyskania umiejętności racjonalnego reagowania na sytuację. Niektórym chorym podaje się środki uspokajające. Dla wielu bardzo efektywna jest hipnoza.Autoterapia, aczkolwiek jest możliwa, najczęściej bywa trudna. Ponieważ wszystko sprowadza się do sokratesowskiego "poznania siebie". Do tego potrzebna jest pomoc specjalisty. z kolei kurację specjalisty może wspomóc sam pacjent i jego bliscy. Pacjent może uświadomić sobie, iż histerii sprzyjają egoizm i silna koncentracja na sobie. Pomoże zatem zajęcie się innymi.Korzystna jest zdolność nazwania swoich stanów emocjonalnych, zamiast posługiwania się zastępczymi środkami wyrazu. Trzeba umieć powiedzieć komuś, kto sprawił nam przykrość, iż mamy do niego pretensję. Można płakać, kiedy czuje się żal. Takie świadome reakcje są wiele bardziej adekwatne i łagodniejsze w formie niż niekontrolowane wybuchy. Emocji nie należy tłumić. Należy umieć je rozpoznawać, nazywać i kontrolować. Powody histerii Powody pojawienia się histerii, podobnie jak innych nerwic, nie są do końca jasne. Na ich powstawanie wpływają zarówno predyspozycje neurologiczne i charakterologiczne, jak i okoliczności zewnętrzne. W starożytności uważano, iż powodem histerii jest wędrowanie macicy w ciele kobiety. Przypisywano więc ją wyłącznie kobietom. W XVII wieku uznano istnienie histerii u mężczyzn. Freud widział w zachowaniach histerycznych stłumione i wyparte ze świadomości reakcje i konflikty seksualne datujące się z dzieciństwa. Pawłow łączył zaburzenia typu histerycznego z wyodrębnionym poprzez niego typem osobowości. Niektórzy (E. Kahn, K. Schneider) uważają, iż powodem histerii jest wzmożona pobudliwość układu nerwowego, w szczególności wegetatywnego. Były okresy, kiedy uważano, iż zachowania histeryczne są dziedziczne, później, iż przychodzimy na świat ze "słabym układem nerwowym". Współczesna medycyna nie mówi o dziedziczeniu histerii czy nawet skłonności do niej. Sporo badań potwierdza jednak przypuszczenia, iż wpływ na powstawanie histerycznych postaw mają pierwsze lata życia dziecka. Kształtują się wówczas zręby charakteru i pojawiają pierwsze schematy postępowania. Wtedy także mogą powstać zalążki trudności emocjonalnych i nerwic, w tym również histerii. Jednak przewarzająca część specjalistów uważa, iż podłożem wszystkich nerwic, w tym histerii, jest lęk i metody obrony przed nim, pewna rozbieżność pomiędzy możliwościami i osiągnięciami. Brak ciepła w dzieciństwie, nerwicowi rodzice, frustracja pragnień, zazdrość i rywalizacja także mają swój wpływ na kształtowanie histerycznych zachowań. Nerwica histeryczna Jest nazywana również nerwicą pitiatyczną albo dysocjacyjną.Występuje u dzieci i tej dorastającej młodzieży, którą cechuje wrodzona spora nadpobudliwość, słaba odporność na stresy, nadmierna emocjonalność, popędliwość i niedojrzałość emocjonalna.Wynika z niepoprawnie przebiegającego procesu socjalizacji dziecka od wczesnego dzieciństwa i specyficznych cech jego osobowości