Hormony trzustki leczenie

Definicja HORMONY TRZUSTKI: Wszystkie hormony wytwarzane poprzez trzustkę są istotne dla organizmu, gdyż współpracują w utrzymaniu równowagi biochemicznej. Przeczytaj o innych hormonach i ich ważnej roli w organiźmie Funkcje trzustki Trzustka to narząd gruczołowy położony w nadbrzuszu, poprzecznie, za żołądkiem. Złożona jest z głowy, trzonu i ogona, ma strukturę płatowo-zrazikową. Waży od 60 do 125 gramów, jednak przeważająca część jej masy nie jest gruczołem dokrewnym; nie produkuje hormonów, ale soki trawienne, które są odprowadzane do przewodu pokarmowego, ściślej mówiąc - do dwunastnicy. Na dzień narząd ten wytwarza 1200-1500 ml soku trzustkowego, zawierającego enzymy trawiące cukry, białka i tłuszcz. Ta czynność trzustki to jej funkcja egzokrynna, a więc wydzielanie zewnętrzne. Funkcję endokrynną, a więc produkcję i wydzielanie do krwi hormonów, pełnią komórki zgrupowane w niewielkich skupiskach zwanych wyspami Langerhansa. Wyspy te są rozrzucone w całym narządzie, jest ich ok. miliona, a ich łączna masa stanowi raptem 2% masy całego gruczołu.W obrębie wysp Langerhansa wyróżniono 3 rodzaje komórek: A, B, i D. W komórkach A produkowany jest glukagon, w komórkach B insulina, w D-somatostatyna.Wszystkie hormony wytwarzane poprzez trzustkę są istotne dla organizmu, gdyż współpracują w utrzymaniu równowagi biochemicznej. I tak na przykład przeciwstawne wpływ insuliny i glukagonu na gospodarkę węglowodanową pomaga w utrzymaniu stałego poziomu glukozy we krwi.Glukagon ingeruje w przemianę tłuszczów, cukrów i białek. Skutkuje rozpad glikogenu i uwolnienie glukozy z zapasów w wątrobie, rozpad tłuszczów ( a więc lipolizę) w tkance tłuszczowej i wątrobie, i ma wpływ kataboliczny na białka. Błyskawicznie i skutecznie podnosi poziom glukozy we krwi, a impulsem do jego wydzielania jest spadek glikemii.Jego rola w organizmie to współpraca z insuliną w utrzymaniu równowagi przemiany materii i zachowaniu homeostazy (stałości środowiska wewnętrznego) węglowodanowej. Funkcja somatostatyny zaś bazuje na hamowaniu uwalniania innych hormonów.Jednak z klinicznego punktu widzenia zdecydowanie główna jest insulina. O chorobach spowodowanych nadmiarem albo niedoborem innych hormonów trzustkowych prawie się nie słyszy, należą gdyż one do rzadkich patologii. Dlatego także dalej skupimy się na omówieniu działania insuliny. Jak wygląda zależność insuliny i trzustki? Insulina Insulina jest hormonem o budowie białkowej, a precyzyjnie - polipeptydowej.Produkujące ją komórki B zajmują najwięcej miejsca w wyspach Langerhansa, stanowią gdyż 80% ogółu komórek wysp. Insulina jest bardzo istotnym hormonem regulującym zużytkowanie i magazynowanie składników pokarmowych. Klasyfikuje przemianę cukrów, białek i tłuszczów. Osoby chore na cukrzycę, której istotą jest niedobór insuliny, muszą każdego dnia albo kilka razy na dzień przyjmować insulinę w formie zastrzyków. Gdy insulina potrzebuje wsparcia. Wpływ insuliny na gospodarkę węglowodanową Insulina nasila transport glukozy do wnętrza komórek ( na przykład komórek wątrobowych czy mięśniowych). Powiększa wewnątrzkomórkowe zużytkowanie glukozy, ( a więc jej spalanie. W wątrobie i mięśniach powiększa wytwarzanie glikogenu - wielocukru, który jest magazynowany w komórkach i używany w przypadku potrzeby (jeśli wystąpi niedobór glukozy w płynach ustrojowych czy tkankach, glikogen rozpada się i uwalnia potrzebną glukozę).Wypadkową tych wszystkich mechanizmów metabolicznych jest obniżenie poziomu glukozy we krwi. impulsem do wydzielania insuliny poprzez komórki B wysp Langerhansa jest przyrost poziomu cukru we krwi, ( na przykład po posiłku. Wydzielona poprzez trzustkę insulina normalizuje ten poziom, ( a więc tak zwany glikemię. Jeżeli glikemia obniży się, wydzielanie insuliny ustaje. Dzięki tej samoregulacji (ujemnemu sprzężeniu zwrotnemu pomiędzy poziomem cukru a wydzielaniem insuliny) nie dochodzi do nadmiernego obniżenia poziomu cukru we krwi.Podanie insuliny w iniekcji skutkuje obniżenie stężenia glukozy we krwi. Jeżeli poda się za sporą dawkę tego hormonu, następuje oznacza spadek glikemii, tak zwany hypoglikemia (niedocukrzenie), co jest groźne dla życia, skutkuje gdyż zaburzenia funkcji, a następnie uszkodzenie komórek mózgowych, które są bardzo wrażliwe na niedocukrzenie. Wpływ insuliny na przemianę tłuszczów i białek Insulina nasila syntezę kwasów tłuszczowych. Nasila wytwarzanie trójglicerydów, ( a więc estryfikację kwasów tłuszczowych do trójglicerydów. Hamuje także lipolizę, ( a więc rozpad tłuszczów. Efektem jej działania jest magazynowanie tłuszczów w tkankach.Insulina jest także istotnym hormonem anabolicznym, nasilającym wytwarzanie białka i zarazem hamującym jego rozpad. powiększa ona transport aminokwasów (podstawowa jednostka, z której zbudowane są białka) do wnętrza komórek. Intensyfikuje wewnątrzkomórkowe wytwarzanie białka i poprzez wpływ na przemianę aminokwasów hamuje jego rozpad.Insulina, oddziałując na mechanizmy metaboliczne, wpływa w pierwszej kolejności na: mięśnie, w których umożliwia ona zastosowanie glukozy jako źródła energii i biosyntezę białka, tkankę tłuszczową, gdzie jej głównym zadaniem jest szybkie przekształcanie glukozy w tłuszcz i utrzymanie tego zapasu, wątrobę, w której jej wpływ przejawia się w zwiększeniu wytwarzania glikogenu (magazynowanie cukru), trójglicerydów i białek. Konsekwencje niedoboru insuliny Niedobór insuliny skutkuje głębokie zaburzenia metaboliczne obejmujące przemianę cukrów, białek i tłuszczów. Dolegliwość, w której występuje niedobór albo brak insuliny, nosi nazwę cukrzycy. Pierwszą biochemiczną oznaką cukrzycy jest przyrost poziomu cukru we krwi. Później dołączają się inne zaburzenia. W sytuacji cukrzycy typu 1 ( tak zwany młodzieńczej), konieczne jest regularne podawanie insuliny.W cukrzycy typu 2 (( tak zwany cukrzycy dorosłych) zdarza się regularnie, iż trzustka produkuje dużo insuliny, ale tkanki są na nią oporne. Ta postać cukrzycy jest leczona lekami zmniejszającymi wchłanianie glukozy w przewodzie pokarmowym, zwiększającymi wydzielanie insuliny poprzez komórki B trzustki, albo insuliną. regularnie łączy się dwa leki o różnych mechanizmach działania