Leczenie chorób układu krążenia leczenie

Definicja LECZENIE CHORÓB UKŁADU KRĄŻENIA: Leczenie zachowawcze Leczenie zachowawcze to głównie farmakoterapia. Jednak zanim rozpocznie się ten sposób leczenia, można wypróbować metody niefarmakologiczne.w nadciśnieniu tętniczym Warto wykorzystać leczenie niefarmakologiczne - ograniczyć sól w diecie i zmniejszyć ciężar ciała (odchudzić się). Czasami przynosi to rewelacyjne rezultaty. Jeżeli jednak te sposoby nie pomagają, to należy zapisać leki (cały czas stosując sposoby niefarmakologiczne). Pamiętajmy, iż najczęściej trzeba je brać do końca życia. Nadciśnienie tętnicze jest chorobą dającą się kontrolować, lecz tak faktycznie nieuleczalną.W nadciśnieniu stosujemy 5 podstawowych klas leków: alfa- i beta-blokery, leki moczopędne, blokery wapnia i inhibitory konwertazy angiotensyny. To są takie leki, jak na przykład Metocard, Tialorid, Captopril.Alfa-blokery rozszerzają skurczone w nadciśnieniu tętniczki, beta-blokery zmniejszają liczba krwi, jaką serce wyrzuca do naczyń. Natomiast leki moczopędne usuwają wodę i sód z organizmu, co potrafi znakomicie obniżyć ciśnienie. Blokery wapnia są niejednorodną ekipą, z której część działa głównie na serce ( na przykład Isoptin), zmniejszając częstość i siłę jego pracy (i tym samym wyrzut krwi do naczyń), a część rozkurcza tętniczki. Inhibitory konwertazy angiotensyny (( na przykład Captopril, Enarenal) blokują układ renina-angiotensyna-aldosteron, którego stałe pobudzenie uważane jest za jeden z głównych systemów stworzenia nadciśnienia.w chorobie wieńcowejW przeciwdziałaniu główny jest tak zwany zdrowy tryb życia: poprawne odżywianie się (dieta ubogotłuszczowa i ubogocholesterolowa), regularny wysiłek fizyczny, kontrolowanie poziomu cholesterolu we krwi, leczenie chorób współistniejących (w szczególności cukrzycy) i zaprzestanie palenia tytoniu. Jeżeli dolegliwość już wystąpiła, to podajemy leki, które zmniejszają albo likwidują jej symptomy i zmniejszają śmiertelność.Jako leki fundamentalne stosuje się azotany i kwas acetylosalicylowy. Do tych pierwszych należy nitrogliceryna, chyba w najwyższym stopniu znany z leków "nasercowych". Nitrogliceryna ma bardzo pożyteczne działanie - rozkurcza naczynia wieńcowe i minimalizuje liczba krwi dopływającej do serca, tym samym je odciążając. Kwas acetylosalicylowy to nic innego jak popularna aspiryna. W chorobach serca zażywa się ją w małych dawkach, które z powodzeniem zapobiegają zakrzepom, nie wywołując prawie w ogóle działań ubocznych (krwawień). W chorobie wieńcowej bardzo regularnie wykorzystuje się także beta-blokery, blokery wapnia, a po zawale - inhibitory konwertazy angiotensyny. Ich działanie opisaliśmy wyżej.w miażdżycyNie znamy na razie leków odwracających mechanizm miażdżycowy. Istotna jest więc profilaktyka w formie odpowiedniej diety i stylu życia. Pomagają również ćwiczenia fizyczne.W leczeniu i zapobieganiu miażdżycy regularnie używamy leków hipolipemicznych, a więc obniżających poziom lipidów (tłuszczów) we krwi. Chodzi tutaj głównie o cholesterol (a szczególnie jego "niedobrą" frakcję - LDL) i trójglicerydy. Stosujemy głównie dwie klasy z tej ekipy leków: statyny, blokujące tworzenie cholesterolu w organizmie, i fibraty, zaburzające mechanizm wchłaniania lipidów w przewodzie pokarmowym. Statyny (m. in. Zocor, Lipostat) działają głównie na cholesterol, a fibraty (Lipanthyl, Lipanor) w pierwszej kolejności na trójglicerydy. Obniżając poziomy lipidów, leki te zapobiegają tworzeniu się blaszki miażdżycowej i zwężeniu naczyń. W sytuacjach zaawansowanych niezbędna jest pomoc chirurgów naczyniowych.w niewydolności krążenia Do niedawna głównymi i najczęściej stosowanymi lekami były preparaty naparstnicy, (( na przykład Digoksyna. Wzmacniają one regularnie upośledzoną w tym schorzeniu kurczliwość serca, lecz mają sporo symptomów niepożądanych i łatwo jest się nimi zatruć. Dlatego zostały wyparte poprzez leki moczopędne i inhibitory konwertazy angiotensyny, które wykorzystuje się w pierwszym rzucie. Leki moczopędne odciążają chore serce poprzez pomniejszenie ilości krążących w organizmie płynów. Leczenie zabiegowe W leczeniu operacyjnym (szerzej - zabiegowym) mamy aktualnie do wyboru sporo metod. Dzięki nim udaje się uratować, a czasami wyleczyć pacjentów, którym kiedyś medycyna nie mogła pomóc.Pomostowanie naczyń wieńcowych ( tak zwany aby-pass) to chyba w najwyższym stopniu znana operacja realizowana w chorobach układu krążenia. Tutaj zwężone miejsce w naczyniu wieńcowym jest omijane poprzez powstanie "objazdu" dostarczającego krew z drugiej strony.Takie "ominięcia" stosuje się zresztą nie tylko w sercu. Korzystając z naczyń żylnych albo ze sztucznych protez, "objazd" prowadzi się również w miażdżycowo zmienionych tętnicach kończyn dolnych.Do innych operacji przywracających przepływ krwi poprzez tętnice należy także usuwanie zatoru (embolektomia) bądź zakrzepu (trombektomia), poszerzenie zwężonej tętnicy poprzez jej rozcięcie i wszycie "łaty" i udrożnienie tętnicy (( tak zwany endaretriektomia). Zakrzepy usuwa się również w żyłach. Można do tego celu użyć cewnika z balonikiem, który "przepycha" chore żyły.W chorobie wieńcowej wykonuje się również coraz częściej zabieg angioplastyki wieńcowej (z angielskiego PTCA). Bazuje on na wprowadzeniu do naczynia cewnika zakończonego balonikiem. W odpowiednim miejscu i czasie balonik wypełnia się, rozszerzając tym samym naczynie. By sukces był trwały, wprowadza się jeszcze cienką, usztywniającą "sprężynkę" - (( tak zwany stent. Analogiczny zabieg można przeprowadzić w tętnicach kończyn dolnych, gdzie również mamy do czynienia z miażdżycowym zwężeniem naczynia.Innym znanym zabiegiem chirurgicznym jest także zamiana chorej zastawki na sztuczną. Niegdyś nowinka, teraz stała się ona standardowym zabiegiem wykonywanym na oddziałach kardiochirurgicznych.Chyba jednak największe emocje i nadzieje budzi wciąż zabieg przeszczepu serca. Przypomnijmy, iż w Polsce po raz pierwszy dokonał go prof. Zbigniew Religa. Jak twierdzą fachowcy, problemem tej sposoby jest nie tyle strona techniczna operacji, lecz odrzucanie przeszczepu już po zabiegu. Leki przeciwzakrzepowe W chorobach układu krążenia regularnie stosuje się leki przeciwzakrzepowe. Oprócz kwasu acetylosalicylowego należy do nich również acenokumarol, warfaryna i heparyna. Czasami trzeba je zażywać do końca życia. Leczenie musi być kontrolowane badaniami laboratoryjnymi.Pewnym przełomem są heparyny drobnocząsteczkowe, podawane w formie zastrzyków podskórnych. Nie wymagają one pomiarów parametrów krzepliwości. Heparyny stosuje się w zakrzepowych zapaleniach żył i w zapobieganiu zatorom.istotnym lekiem jest także streptokinaza, którą podajemy w zawale i w zatorach. Rozpuszcza ona zakrzep, doprowadzający bezpośrednio do niedrożności naczynia