Metody samokontroli w cukrzycy leczenie

Definicja METODY SAMOKONTROLI W CUKRZYCY: Glukometry mierzą cukier wystarczająco precyzyjnie, zdarzające się błędne wyniki są wywołane głównie poprzez nieumiejętne pomiary.W moczu w ogóle nie powinno być glukozy. Stężenie ponad 2% jest sygnałem, by jak najszybciej zwrócić się do lekarza; świadczy to gdyż o niewyrównaniu cukrzycy.Chorzy na cukrzycę typu I powinni sprawdzać swój mocz pod kątem obecności ciał ketonowych przy poziomie glukozy we krwi większym niż 240 mg/dl.Samokontrola to sprawdzanie poprzez pacjenta skuteczności leczenia cukrzycy na podstawie badań, które można przeprowadzać samodzielnie. Głównym narzędziem wykorzystywanym w samokontroli jest badanie stężenia glukozy we krwi. Wszyscy chorzy na cukrzycę muszą starać się o to, aby stężenie to było jak w najwyższym stopniu zbliżone do prawidłowego, co zapobiega postępowi groźnych powikłań długotrwałej cukrzycy: uszkodzeniom nerek, siatkówki i sporych naczyń krwionośnych. Źródło wiedzy - krew Istnieją dwa metody zbadania poziomu glukozy w surowicy. W obydwu należy nakłuć igłą opuszkę palca, by uzyskać kroplę krwi. Staramy się nakłuć boczną część opuszki, a nie jej środek, który jest bardzo wrażliwy. Istnieją specjalne igły (Autolet, Autolancet), pozwalające na pomniejszenie urazu. Kroplę krwi upuszczamy na pole testowe specjalnego paska i czekamy na zmianę zabarwienia.Dalsze postępowanie różni się w zależności od przyjętej poprzez nas sposoby. W jednej sprawdzamy barwę pola testowego z wzorcem umieszczonym na pojemniku z paskami i staramy się jak najdokładniej dopasować ją do jednego z kolorów. Zwykle znaczy on nie precyzyjną wartość, lecz pewien zakres, na przykład od 90 do 120 mg/dl. Jeślibarwy zgadzają się, wpisujemy wartość średnią tego zakresu, a więc w tym przypadku 105. Trzeba pamiętać, iż ta sposób nie zdaje egzaminu w razie osób ze słabym wzrokiem (częste w przewlekłej cukrzycy) i u daltonistów.W drugiej metodzie badania pomaga nam glukometr, a więc poręczne urządzenie odczytujące barwy paska i podające rezultat w formie liczbowej. W większości glukometrów należy włożyć do nich pasek po uprzednim usunięciu nadmiaru krwi, w niektórych zaś wystarczy nałożyć kroplę krwi na określoną część urządzenia. Po kilku albo kilkunastu sekundach na ekranie pojawia się rezultat. Dostępne są także glukometry, które zapamiętują ostatnie wyniki, pozwalając na wprowadzenie danych do komputera czy nawet ich wydrukowanie. zwykle glukometry mierzą cukier wystarczająco precyzyjnie, zdarzające się błędy są wywołane głównie poprzez nieumiejętne pomiary. Dlatego najpierw należy sprawdzić odczytane poprzez siebie wyniki z pomiarami wykonywanymi poprzez lekarza czy pielęgniarkę - nie powinny się one różnić więcej niż o 10 - 15%. W wyborze odpowiedniego glukometru należy także kierować się jego ceną i łatwością obsługi. Istotne jest, jakim glukometrem posługuje się doktor czy poradnia, która opiekuje się pacjentem. Należy również dbać o to, tak aby glukometr był zawsze czysty i trzymany w temperaturze pokojowej, a paski dopasowane do glukometru i nieprzeterminowane. Badanie zawartości glukozy w moczu Trzeba pamiętać, iż glukoza pojawia się w moczu dopiero wtedy, kiedy jej stężenie we krwi wynosi 180 - 200 mg/dl, a więc jest prawie dwa razy większe niż poprawne. Inną niedogodnością to jest, iż mocz gromadzi się w pęcherzu poprzez pewien czas - pomiar nie odzwierciedla więc aktualnego stężenia glukozy, lecz sumę stężeń w określonym przedziale czasu. Jeżeli np. zmierzymy glukozę w moczu pochodzącym z pierwszego porannego opróżnienia pęcherza, to wyniki dotyczyć będą stężeń glukozy w godzinach nocnych, a nie aktualnego stężenia w momencie badania. Dopiero drugie opróżnienie ( na przykład pół godziny po pierwszym) pozwala na oznaczenie poszukiwanej poprzez nas wielkości. Samo oznaczenie jest bardzo proste: wystarczy pobrać próbkę moczu i zanurzyć w niej pasek testowy, a później porównać otrzymany kolor z wzorem na pojemniku z paskami. Istnieją również odczynniki w formie tabletek, które wrzuca się do probówki testowej z kilkoma kroplami moczu rozcieńczonymi wodą i czeka się na rezultat reakcji barwnej.poprawnie w moczu nie powinno być w ogóle glukozy. Wartości od 0,5% do 2% sugerują, tak aby zastanowić się, czy stosujemy się do wszystkich zaleceń leczniczych, stężenia ponad 2%, szczególnie przy obecności ciał ketonowych, są sygnałem, by jak najszybciej zwrócić się do lekarza; świadczą gdyż o niewyrównaniu cukrzycy. Ciała ketonowe - sygnał alarmowy Czasami trzeba będzie również zbadać mocz na obecność ciał ketonowych (ketonów). W pewnych przypadkach pojawiają się one we krwi, a później przechodzą do moczu. Dotyczy to głównie chorych na cukrzycę typu I (insulinozależną).Ciała ketonowe - to związki powstające wskutek spalania tłuszczów przy niewyrównanej cukrzycy albo przy jakiejś dodatkowej chorobie, ( na przykład infekcji górnych dróg oddechowych. Pojawiają się one wtedy, gdy poziom insuliny jest zbyt niski, by pokryć wzrastające zapotrzebowanie na cukier. W takiej sytuacji, nie mogąc spalić cukru, organizm przestawia się na kwasy tłuszczowe. Ubocznym efektem tego jest powstawanie ciał ketonowych. Każdy chory na cukrzycę powinien wiedzieć, jak mierzy się ich obecność w moczu.Mierzenie ketonów w moczu jest proste przy zachowaniu pewnych warunków, do których należy ścisłe przestrzeganie dyrektyw i sprawdzanie, czy paski nie są przeterminowane. Przed przystąpieniem do badania należy przelać próbkę moczu do czystego naczynia, później umieścić tam pasek testowy. Następnie trzeba go wyciągnąć, usunąć nadmiar moczu, poczekać na zmianę zabarwienia paska i porównać uzyskany kolor z wzorcem umieszczonym na pojemniku z paskami. Mała albo śladowa liczba ketonów znaczy, iż niebezpieczny mechanizm dopiero się rozpoczyna. Wtedy należy powtórzyć badanie jeszcze raz za kilka godz.. Umiarkowane albo spore ilości to już sygnał alarmowy, świadczący o tym, iż cukrzyca wymknęła się spod kontroli. Chorzy na cukrzycę typu I powinni sprawdzać swój mocz pod kątem obecności ciał ketonowych przy poziomie glukozy we krwi większym niż 240 mg/dl. Należy to robić również w tych przypadkach jak: przeziębienie, grypa, ciągłe uczucie zmęczenia, powiększone marzenie bądź suchość w ustach, oddech o zapachu jabłek, złe samopoczucie i senność. Powyższe symptomy mogą być oznaką rozpoczynającej się śpiączki ketonowej. Wówczas należy skontaktować się z poradnią bądź lekarzem. Zapisywanie rezultatów Bardzo istotne jest zapisywanie uzyskiwanych wyników badań krwi w specjalnym zeszycie, aby na ich podstawie doktor ocenił, czy przyjęta sposób leczenia sprawdza się w praktyce, i dokonał koniecznych zmian, ( na przykład dawki insuliny. Badanie to ma sedno nie tylko w razie cukrzycy zależnej od insuliny.Przy zapisywaniu rezultatów nie należy ograniczać się tylko do liczb, oprócz nich trzeba pamiętać o zanotowaniu dodatkowych stanów i czynności, ( na przykład ćwiczeń, ekstra posiłków, miesiączki i tym podobne Dopiero badanie wszystkich danych pozwoli na wykorzystanie optymalnego leczenia. Zazwyczaj doktor określa pewien zakres wartości, o przekroczeniu którego należy skontaktować się z nim albo zgłosić bezpośrednio do szpitala.Równie istotne jest zapisywanie rezultatów badań moczu, z uwzględnieniem wszystkich zmian w leczeniu i diecie i stanó w tych jak infekcje, ciężkie przeżycia emocjonalne czy miesiączkowanie