Miód - skład chemiczny leczenie

Definicja MIÓD - SKŁAD CHEMICZNY: Miód jest wytworem o zróżnicowanym składzie chemicznym. Zależy on w sporym stopniu od rodzaju i gatunku roślin, z których pszczoły zbierają nektar albo spadź. W różnych typach i odmianach miodu odkryto powyżej 300 składników należących do kilkunastu grup chemicznych, nie mniej jednak przewarzająca część z nich występuje w nieznacznych ilościach.wedle Polską Normą zawartość wody w dojrzałym miodzie nie może przekraczać 20%. Wyjątkiem jest miód wrzosowy, w którym dopuszcza się 23% wody. przewarzająca część miodów zawiera wodę w granicach 17-18%. Spotykane są również miody o zawartości 13-15% wody (niektóre miody nektarowe wielokwiatowe i spadziowe).Najliczniejszą grupę związków występujących w miodzie stanowią węglowodany (średnio 77%). Zawartość cukrów redukujących w polskich miodach nektarowych i spadziowych waha się od 67,9 do 77,7%. Przeważają cukry proste. Przeciętna zawartość glukozy wynosi 30%, a fruktozy 38%. Sacharoza występuje w miodach odmianowych w granicach od 0,8% (miód gryczany i wrzosowy) do 7,7% (miód akacjowy). Średnio występuje ona w ilości 1,3%. Z dwucukrów redukujących w największej ilości spotykana jest maltoza (do 5,4%), a z trójcukrów melecytoza, występująca wyłącznie w miodach spadziowych (do 28%). Ponadto w różnych typach i odmianach miodu stwierdzono niewielkie ilości 22 innych cukrów (między innymi trehalozy, izomaltozy, melibiozy i gencjobiozy).Do charakterystycznych związków powstających w konsekwencji kwasowego rozkładu cukrów prostych, głównie fruktozy, należy zaliczyć 5-hydroksymetylofurfunal (5-HMF).istotną grupę związków pochodzących z nektaru albo spadzi stanowią kwasy organiczne (0,05-1,2%), które w zasadniczy sposób kształtują smak miodu. W największej ilości występują kwasy: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Z innych kwasów wymienić należy: mlekowy, bursztynowy, winowy, szczawiowy, masłowy, propionowy, mrówkowy i octowy. Ponadto w miodzie spotyka się 15 innych kwasów, w tym benzoesowy i pirogronowy.Związki azotowe występują w miodzie w niewielkich ilościach. Zawartość białka nie przekracza zazwyczaj 0,5%. To są głównie albuminy i globuliny, będące składnikami wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół. Miód zawiera również niewielkie ilości wolnych aminokwasów (średnio 0,03%).Do ważnych związków azotowych występujących w miodzie należą enzymy. Pochodzą one głównie z wydzieliny gruczołów ślinowych pszczół. Do głownych należy zaliczyć: inwertazę, która skutkuje rozpad sacharozy do glukozy i fruktozy, a więc wywołuje tak zwaną inwersję, amylazy: alfa-amylaza prowadzi przemianę skrobi do dekstryn, z kolei beta-amylaza ich dalszy rozpad do maltozy (enzymy te zwane także są diastazami), oksydazę glukozy - enzym powodujący utlenianie glukozy do kwasu glukonowego (w reakcji tej powstaje również nadtlenek wodoru - związek o mocnych właściwościach przeciwdrobnoustrojowych). W miodzie stwierdzono również występowanie kilkunastu innych enzymów, w tym lizozymu.W omawianym produkcie występują ponadto związki o charakterze hormonalnym. Istotne zadanie spełnia neurohormon acetylocholina. Pochodzi on z wydzieliny gruczołów gardzielowych pszczół i występuje w ilości do 5 mikrogramów w 1 g miodu. Oprócz tego miód zawiera wolną cholinę, która jest prekursorem wspomnianego hormonu.W składzie miodu spotyka się zazwyczaj związki flawonoidowe, reprezentowane głównie poprzez kemferol, kwercetynę, apigeninę i hesperetynę. Mogą również występować antocyjany, leukoantocyjany i katechiny.Zasadniczą grupę połączeń, decydującą w sporym stopniu o smaku i aromacie miodu, stanowią składniki olejków eterycznych pochodzące z nektaru. Łącznie wyodrębniono z miodu kilkadziesiąt substancji aromatycznych, wśród których znajdują się wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy, ketony, estry i związki polifenolowe, ((między innymi aldehyd mrówkowy, octowy i izomasłowy, aceton i diacetyl. Uważane jest, iż aromat i smak miodu zależy również od innych związków, takich jak kwasy organiczne, cukry, aminokwasy, 5-HMF, garbniki i woski.Barwa miodu uzależniona jest w pierwszej kolejności od obecności związków karotenoidowych (głównie beta-karotenu), ksantofilu, chlorofilu i jego pochodnych, flawonoidów i antocyjanów. Ciemnienie miodów przypisuje się melanoidom, substancjom powstającym wskutek reakcji cukrów, kwasu askorbinowego (witaminy C) i aminokwasów. Na barwę miodu wpływają również substancje koloidowe zbudowane z białek, drobin wosku pszczelego, wody i biopierwiastków.W miodzie mogą występować w nieznacznych ilościach sterole, fosfolipidy i kwasy tłuszczowe. ponadto w niektórych miodach odmianowych obecne są takie związki, jak arbutyna, gwajakol, katechina i kwas benzoesowy.Miód zawiera niewielką liczba witamin. Zależy to głównie od obecności pyłku kwiatowego i mleczka pszczelego. W miodzie występują zwykle witaminy z gatunku B w tym B1, B2, B6, kwas foliowy, kwas nikotynowy i kwas pantotenowy. Zawartość witaminy C w miodzie wynosi przeciętnie 22 mg, nie mniej jednak w miodzie gryczanym jej zawartość może dochodzić do 120 mikrogramów. ponadto w niektórych miodach stwierdzono obecność witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, głównie witaminy A.Poszczególne odmiany miodu różnią się zarówno liczbą, jak i zawartością biopierwiastków, która wynosi średnio 0,3%. W miodzie znajduje się najwięcej potasu (do 4 mg/g), fosforu, magnezu i wapnia. W nieco mniejszej ilości występuje żelazo, krzem, siarka, miedź, fluor, cynk i mangan. Spośród innych istotnych biopierwiastków miód zawiera: kobalt, molibden, chrom i jod.Pozostałe składniki zawarte w miodzie ustala się jako domieszki. Na ogół ich zawartość w miodach nie przekracza 1%. W pierwszym rzędzie wymienić można pyłek kwiatowy. W miodzie pszczelim znajduje się średnio 3000 ziarn pyłku w 1 g. Miód zawiera zwykle również niewielką liczba mleczka pszczelego (średnio 1 mikrogram/g).Należy także wspomnieć o możliwości występowania w miodzie substancji toksycznych, do których zalicza się: hioscyjaminę i skopolaminę (nektar z bielunia i lulka czarnego), atropinę (nektar z pokrzyku), digitoksynę (nektar z naparstnicy żółtej) i akonitynę (pyłek kwiatowy z tojadu). Zatrucia u ludzi po spożyciu miodu zawierającego wymienione substancje występują jednak niezmiernie rzadko.Przedruk za zezwoleniem. B. Kędzia, E. Hołderna-Kędzia "Leczenie miodem". Polski Związek Pszczelarski, Warszawa 1998 r. Autorzy artykułu są pracownikami naukowymi, członkami Pszczelarskiego Towarzystwa Naukowego.Zajmują się (((między innymi właściwościami farmakologicznymi, mikrobiologicznymi i leczniczymi wytwórów pszczelarskich. Na ten temat opublikowali kilkadziesiąt prac naukowych i cztery monografie. *** Adres Polskiego Związku Pszczelarskiego:PZP ul. Świętokrzyska 20,00-002 Warszawa,tel. (0-22) 826-04-97