Miód w chorobach serca leczenie

Definicja MIÓD W CHOROBACH SERCA: Działanie lecznicze Miód niezależnie od odmiany i miejsca pochodzenia charakteryzuje się korzystnym działaniem na serce i układ krążenia. Powiększa siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego, rozszerza naczynia wieńcowe serca i polepsza krążenie. Miód obniża ciśnienie tętnicze krwi, działa przeciwarytmicznie i powiększa diurezę.W terapii miód stosuje się w pierwszej kolejności jako środek wspomagający fundamentalne leczenie. Samodzielnie miód podawany jest w lekkich schorzeniach, startowych fazach procesu chorobowego albo zapobiegawczo.Najczęściej miód stosuje się w leczeniu nerwicy i zaburzeń akcji serca. Wskutek systematycznego przyjmowania miodu ustępują subiektywne symptomy dolegliwości, takie jak ból w rejonie serca, zmęczenie i napięcie nerwowe. Pojawia się lepsze samopoczucie i spokojniejszy sen.Miód używany jest jako środek wspomagający w niewydolności serca. Z dobrym skutkiem służący jest on u chorych z przewlekłym sercem płucnym.Dobre efekty po podaniu miodu obserwowano również w chorobie niedokrwiennej serca. Miód przyjmowany poprzez dłuższy czas hamuje rozwój procesu miażdżycowego, minimalizuje albo eliminuje kompletnie choroby towarzyszące dusznicy bolesnej, a również minimalizuje szkodliwe wpływ glikozydów nasercowych na organizm człowieka.Korzystne działanie miodu stwierdzono w razie dolegliwości nadciśnieniowej. Wykorzystuje się to z powodzeniem u kobiet w ciąży cierpiących na nadciśnienie tętnicze, które nie mogą zażywać leków syntetycznych. Metody podawania i dawkowanie Najczęściej w sytuacjach chorób serca i naczyń przyjmuje się 1-2 łyżki stołowe miodu 3 razy na dzień, po rozpuszczeniu w 1/2 szklanki ciepłej wody. Zakładając, iż 1 łyżka miodu waży średnio 20 g, odpowiada to 60-120 g na dzień. Najlepiej jest przyjmować miód na godzinę przed albo godzinę po posiłku. Czas trwania leczenia wynosi przeciętnie 6 tygodni.wg niektórych specjalistów miód powinno się rozpuszczać w naparach z surowców witaminowych i flawonoidowych, takich jak owoc głogu i owoc dzikiej róży, w szczególności w chorobie nadciśnieniowej i przy osłabieniu mięśnia sercowego. Do szklanki ostudzonego naparu, przygotowanego z łyżki stołowej owoców i 1/2 l wody, dodaje się 1-2 łyżki stołowe miodu i pije po pół szklanki, 3 razy na dzień. Osoby nie tolerujące bezpośredniego spożywania miodu, mogą go rozpuszczać w przegotowanym i ostudzonym mleku. Nie wskazane jest z kolei u osób chorych na serce przyjmowanie miodu z gorącą herbatą albo innymi gorącymi płynami, z racji na działanie napotne.Nieco inne dawkowanie miodu zaleca się w chorobie nadciśnieniowej i w miażdżycy naczyń wieńcowych. Miód zmieszany w równych częściach z sokiem ze świeżych warzyw (buraki, marchew, chrzan) pije się po pół szklanki, 3-4 razy na dzień przed jedzeniem. Kurację prowadzi się poprzez 2 miesiące. Sposób ten traktuje się jako uzupełniający fundamentalne leczenie.O pomyślnych wynikach leczenia w sporym stopniu decyduje wykorzystanie odpowiedniej dla danego schorzenia odmiany miodu. W leczeniu nerwicy i zaburzeń akcji serca najkorzystniejsze są miody o wysokiej zawartości terpenów, takie jak lawendowy, kozłkowy, melisowy, kasztanowy i nostrzykowy. Działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi wykazuje miód lipowy i nostrzykowy. Natomiast w leczeniu miażdżycy stosuje się miody: gryczany, spadziowy ze spadzi z drzew iglastych, rzepakowy i malinowy.Korzystną rolę w leczeniu chorób serca i naczyń krwionośnych odgrywają również miodowe komponenty (ziołomiód głogowy i pokrzywowy) i miody nektarowe z dodatkiem 1% koncentratu z aronii i melisy. LECZENIE ZABURZEŃ NERWOWYCH Działanie lecznicze Miód wyróżnia się łagodnym działaniem uspokajającym, nasennym i zmniejszającym konsekwencje nadmiernego napięcia nerwowego. Leczy również niektóre zaburzenia psychiczne.Miód wpływa na poprawę czynności ośrodkowego układu nerwowego, przyczynia się do odnowy sił psychicznych organizmu, a również wzmaga intensywność pracy umysłowej. Podawanie miodu dzieciom wpływa korzystnie na ich rozwój psychiczny i umysłowy i przyczynia się do powiększenia odporności na zakażenia. Działanie miodu okazało się szczególnie skuteczne u dzieci znerwicowanych.Miód wpływa korzystnie na osłabiony mechanizm nerwowy, szczególnie w stanach przemęczenia robotą umysłową, wyczerpania psychicznego, wycieńczenia, apatii i otępienia starczego. Miód z racji na właściwości uspokajające ułatwia leczenie przewlekłej bezsenności. Poleca się go w szczególności osobom starszym i dzieciom, a również ludziom nerwowym i przepracowanym. Miód ułatwia zasypianie i polepsza sen.Miód okazał się dobrym środkiem leczniczym w zwalczaniu samoistnego bólu głowy, w szczególności pochodzenia migrenowego. Jest również cennym środkiem wspomagającym terapię nerwic różnego pochodzenia. Korzystne efekty lecznicze uzyskano np. w nerwicach połączonych z bezsennością i nerwicy neurastenicznej, charakteryzującej się naprzemiennymi stanami pobudzenia i astenii. Miód z powodzeniem służący jest w stanach depresyjnych. Z dobrym skutkiem podaje się go również chorym na schizofrenię.Warto dodać, iż miód osłabia działanie używek, takich jak kawa, tytoń i alkohol, zmniejszając tym samym występowanie chorób o podłożu nerwowym. Ustępowanie zespołów astenicznych i psychoorganicznych stwierdzono również w czasie leczenia miodem osób skażonych promieniowaniem jonizującym po awarii elektrowni atomowej w Czernobylu. Metody podawania i dawkowanie Sposób przyjmowania miodu i jego liczba zależą od rodzaju schorzenia. Na ogół w lżejszych sytuacjach stosuje się go samodzielnie, w cięższych z kolei łącznie z fundamentalnym leczeniem.Przeciętnie w celach uspo-kajających i nasennych i w nerwicach poleca się przyjmowanie 1-2 łyżek stołowych miodu 3 razy na dzień (60-120 g). W schorzeniach psychicznych stosuje się dawki od 250 do 300 g na dzień.Leczenie zaczyna się od małych dawek, które etapowo ulegają zwiększeniu. Miód przyjmuje się po rozpuszczeniu w ciepłej, przegotowanej wodzie, na godzinę przed posiłkiem, a wieczorem na pół godziny przed snem. Leczenie prowadzi się poprzez 6 tygodni. Po kilkutygodniowej przerwie kurację można powtórzyć. .wg niektórych specjalistów u osób nerwowych, szczególnie u osób starszych i dzieci, wystarczy codzienne spożywanie 1 - 2 łyżeczek miodu przed snem.Przy bezsenności dobre efekty uzyskuje się, pijąc na godzinę przed snem szklankę naparu z następujących surowców zielarskich: kwiatów pierwiosnka, kwiatów lawendy, korzenia kozłka, ziela dziurawca i szyszek chmielu. Do szklanki naparu sporządzonego z 1 łyżki stołowej mieszanki dodaje się 2 łyżki stołowe miodu. Działanie uspokajające i nasenne wykazuje również miód nostrzykowy.W celu wzmocnienia działania miodu na ośrodkowy układ nerwowy wskazane jest łączenie go z sokami albo płynnymi wyciągami roślinnymi, np. z nalewką albo intraktem z kozłka, a również z intraktem z głogu. Do 100 g miodu dodaje się 10 g leku płynnego i po wymieszaniu przyjmuje 1 łyżeczkę przed snem.ważny wpływ na pomyślny przebieg leczenia ma wykorzystanie odpowiednich miodów odmianowych. I tak w razie nerwic w najwyższym stopniu odpowiednie są miody o dużej zawartości terpenów: lawendowy, kozłkowy, melisowy i koniczynowy. Cenne właściwości uspokajające i nasenne wykazuje również miód lipowy. W stanach wyczerpania psychicznego i nerwicach dobre efekty daje miód gryczany i lipowy, a w razie astenii - miód kasztanowy i rozmarynowy. Odpowiednikiem gotowego preparatu jest miód z dodatkiem 1% koncentratu z melisy. Wykazuje on działanie uspokajające w nerwicy i zaburzeniach snu. W apatii i wyczerpaniu psychicznym sugerowany jest również miód ziołowy Betulamel. *** Przedruk za zezwoleniem. B. Kędzia,E. Hołderna-Kędzia "Leczenie miodem".Polski Związek Pszczelarski,Warszawa 1998 r. Adres: PZPul. Świętokrzyska 20, 00-002 Warszawa,tel. (0-22) 826-04-97