Objawy MIÓD W LECZENIU CHORÓB WEWNĘTRZNYCH przyczny. Czym jest cienkiego, w szczególności u dzieci.

Czy pomocne?

Miód w leczeniu chorób wewnętrznych leczenie

Definicja MIÓD W LECZENIU CHORÓB WEWNĘTRZNYCH: Miód stanowi cenny środek w leczeniu zapalenia jelita cienkiego, w szczególności u dzieci. W tym schorzeniu szczególnie efektywnie działa on po rozpuszczeniu w soku jabłkowym albo naparach z surowców zielarskich, takich jak ziele krwawnika, liść pokrzywy, kwiat nagietka i ziele tysiącznika. W nieżytach jelit u małych dzieci stosuje się silną herbatę z łyżeczką miodu i karmienie 2 razy na dzień utartym jabłkiem. W tym miejscu należy jednak wspomnieć o publikacjach w fachowych czasopismach zachodnich o możliwości zatruć niemowląt, nawet śmiertelnych, toksyną tężcową obecną w miodzie. Toksyna ta produkowana była poprzez przetrwalniki bakterii beztlenowych Clostridium tetani aktualnych w miodzie. Badania swoje nie potwierdziły tych doniesień, wykazały jednak występowanie w miodzie licznych przetrwalników bakterii beztlenowych, w tym chorobotwórczych dla człowieka. Stąd nie powinno się podawać miodu niemowlętom, które nie mają jeszcze w pełni wykształconego układu odpornościowego i obecność drobnoustrojów beztlenowych może spowodować u nich biegunki. Dzieci starsze i dorośli nie są narażeni na tego rodzaju zagrożenia. W chorobach wątroby i dróg żółciowych miód stosuje się samodzielnie albo łącznie z fundamentalną terapią. Najczęściej przyjmuje się go w ilości 1-2 łyżek stołowych 3 razy na dzień (60-120 g), na godzinę przed jedzeniem, po rozpuszczeniu w 1/2 szklanki ciepłej wody, soku jabłkowego albo naparu z ziół. Dzieciom podaje się miód 3 razy na dzień po łyżeczce od herbaty (maksymalnie 30 g na dzień). Czas leczenia wynosi 2-3 miesiące, a po 1-2-miesięcznej przerwie terapię można kontynuować. W niektórych schorzeniach wątroby i dróg żółciowych miód połączony w równych częściach z sokiem z cytryny i olejem z oliwek stosuje się 3 razy na dzień po łyżce stołowej przed jedzeniem. Po zażyciu preparatu wskazane jest położenie się na prawym boku na 25-30 min.. W leczeniu kamicy żółciowej jako czynnik wspomagający działa napar z ziela biedrzeńca i owoców dzikiej róży z łyżeczką miodu, przyjmowany 2-3 razy na dzień. Do przygotowania naparu używa się po łyżce stołowej powyższych ziół. Dobre wyniki leczenia miodem uzyskano w razie zakażeń przewodu pokarmowego u niemowląt i małych dzieci, a również w ostrym zapaleniu żołądkowo - jelitowym u dzieci w wieku szkolnym. Użycie miodu było skuteczne zarówno w zakażeniach wywołanych poprzez bakterie (Salmonella, Shigella, enterotoksyczne pałeczki Escherichia coli, Klebsiella), jak i wirusy (rotawirusy typu ludzkiego i adenowirusy). W obu sytuacjach miód stosowano doustnie w stężeniu 2% w płynie elektrolitowym. Wskutek leczenia uzyskano wyraźne skrócenie czasu trwania biegunek w porównaniu z klasyczną sposobem leczenia tego schorzenia, polegającą na łącznym podawaniu glukozy i elektrolitów we wlewie dożylnym i stosowaniu antybiotyków. Do leczenia schorzeń żołądkowo - jelitowych odpowiednie są następujące miody odmianowe: akacjowy, nostrzykowy, mniszkowy, macierzankowy i tymiankowy. Szczególny wpływ w stanach skurczowych żołądka i jelit mają miody: lawendowy, słonecznikowy, tymiankowy, miętowy i melisowy. W zaburzeniach łaknienia celowe jest wykorzystywanie miodu miętowego, w zaparciach - miodów spadziowych i z drzew owocowych, z kolei w biegunkach - miodu koniczynowego. Korzystny wpływ na przebieg leczenia schorzeń wątroby i dróg żółciowych mają szczególnie miody: miętowy, słonecznikowy i mniszkowy, a również rzepakowy, malinowy i wielokwiatowy. Liczni eksperci zwracają uwagę na znaczenie miodowych komponentów w chorobach przewodu pokarmowego. Wartościowym środkiem pomocniczym w zapaleniu żołądka, w szczególności na tle nerwowym, są ziołomiody: świerkowy, rumiankowy i pokrzywowy. Pomocniczo w chorobie wrzodowej żołądka i wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego służący jest ziołomiód rumiankowy. Wykazuje on cenne działanie lecznicze również w nieżycie jelit u dzieci i dorosłych, wzdęciach i bolesnych kolkach jelitowych u niemowląt. Ziołomiody - jak powstają i w jakich dolegliwościach jeszcze pomagają Systematyczne przyjmowanie ziołomiodów, w pierwszej kolejności rumiankowego, normalizuje czynność wątroby, przyspiesza mechanizm jej wyleczenia, w szczególności u chorych z wirusowym zapaleniem wątroby, a również w stanach zapalnych wątroby wywołanych długotrwałym przyjmowaniem leków. Leczenie innych chorób wewnętrznych Miód służący jest również wspomagająco w chorobach układu moczowego, takich jak ostre i przewlekłe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych, przewlekłe owrzodzenie pęcherza moczowego, kamica nerkowa i pęcherza moczowego, a również nietrzymanie moczu u osób starszych. Przyjmowanie miodu prowadzi w wielu sytuacjach do uzyskania znacznej poprawy stanu zdrowia. Miód służący w miejsce glukozy umożliwia również usunięcie obrzęków spowodowanych niewydolnością nerek.W schorzeniach układu moczowego miód przyjmuje się 3 razy na dzień na 45-60 min. przed jedzeniem po rozpuszczeniu w ciepłej wodzie, nie mniej jednak dawka dzienna wynosi od 50 do 80 g, a niekiedy 120 g. Poleca się dodawanie miodu do naparów z następujących surowców zielarskich: kwiatu podbiału, liści borówki brusznicy, owoców dzikiej róży i kwiatu wrzosu. Szklankę naparu przygotowuje się na ogół z 1 łyżki stołowej surowca.Miód zapobiega tworzeniu się piasku i kamieni w nerkach i pęcherzu moczowym. W schorzeniach tych korzystne jest przyjmowanie miodu w naparze z ziela biedrzeńca i owocu dzikiej róży w ilości 2-3 szklanek ciepłego płynu na dzień. Niektórzy apiterapeuci polecają w kamicy nerkowej mieszaninę oleju z oliwek, soku cytrynowego i miodu.W schorzeniach nerek, dróg moczowych i gruczołu krokowego poleca się przyjmowanie następujących miodów odmianowych: wrzosowego, akacjowego i lipowego. w razie schorzeń zapalnych układu moczowego i kamicy moczowej korzystne jest również przyjmowanie ziołomiodu pokrzywowego i rumiankowego. Cenne działanie wykazuje miód ziołowy Betulamel produkowany z soku brzozowego. Łączy on w sobie moczopędne i odtruwające działanie miodu i składników roślinnych, dzięki czemu może być służący w zapaleniu nerek, kamicy moczowej i zaburzeniach przemiany materii. Do łagodnych środków moczopędnych zalicza się również miód z dodatkiem 1% koncentratu z pokrzywy.Miód wykorzystuje się u chorych na cukrzycę. Najczęściej podaje się go zamiast cukru w ilości 25-30 g na dzień. W każdym przypadku przyjmowanie miodu należy jednak konsultować z lekarzem.w najwyższym stopniu odpowiednie dla diabetyków są miody zawierające sporą liczba fruktozy, takich jak akacjowy, gryczany, lipowy, koniczynowy i malinowy. Działanie wspomagające w cukrzycy wykazuje również ziołomiód pokrzywowy i miód z dodatkiem 1% koncentratu z pokrzywy.Należy zaznaczyć, iż miód jest dobrym środkiem zapobiegawczym i leczniczym w niedokrwistości spowodowanej niedoborem żelaza. Miód podwyższa poziom hemoglobiny we krwi w konsekwencji tego, iż żelazo w nim obecne, mimo niewielkiej zawartości (1 mg w 100 g miodu) jest poprzez organizm ludzki dobrze przyswajalne. Dla porównania można podać, iż z miodu ono jest przyswajalne w 60%, w trakcie gdy z wytwórów spożywczych tylko w granicach 10-25%.Warto również wspomnieć o miodzie z dodatkiem 1% koncentratu z pokrzywy jako środku remineralizującym, uzupełniającym braki biopierwiastków w organizmie, a również stymulującym przemianę materii. Miód z dodatkiem 1% koncentratu z aronii może być z kolei służący, dzięki dużej ilości witamin, u rekonwalescentów i osób ogólnie osłabionych.Ostatnio mówi się o korzystnym działaniu miodu w chorobach nowotworowych. Z jednej strony ma on wzmagać działanie cytostatyków, a z drugiej strony zmniejszać możliwości przerzutów komórek nowotworowych do innych tkanek. *** Przedruk za zezwoleniem. B. Kędzia,E. Hołderna - Kędzia "Leczenie miodem".Polski Związek Pszczelarski,Warszawa 1998 r. Adres: PZPul. Świętokrzyska 20, 00-002 Warszawa,tel. (0-22) 826-04-97

Lekarza zaleca: Miód w leczeniu chorób wewnętrznych

Definicja Miód W Kosmetyce:
Co to jest istotne miejsce w kosmetyce leczniczej. Dzięki wysokim wartościom odżywczym wzbogaca on skórę w substancje biologicznie aktywne, między innymi w glikogen. Podwyższa napięcie skóry, czyni ją miękką i miód w leczeniu chorób wewnętrznych co znaczy.
Definicja Znieczulenia Stomatologiczne:
Co to jest znieczuleniu ogólnym wymaga pracy anestezjologa i pielęgniarki anestezjologicznej i sprzętu anestezjologicznego.jeżeli chorujemy na serce albo na cukrzycę, przed wykonaniem zabiegów stomatologicznych miód w leczeniu chorób wewnętrznych krzyżówka.
Definicja Gruźlica:
Co to jest nie zagraża nam epidemią, pozostaje wciąż problemem medycznym, który wymaga bacznego kontrolowania.Panie Profesorze, pojawiają się głosy, iż gruźlica jest chorobą, która na nowo odżyła. Czy miód w leczeniu chorób wewnętrznych co to jest.
Definicja Seksualna Emerytura:
Co to jest przejścia na seksualną emeryturę: brak partnera (tylko 7% osób owdowiałych współżyje seksualnie), dolegliwości, zaburzenia seksualne u partnerów, lecz również słabnące z wiekiem zainteresowanie miód w leczeniu chorób wewnętrznych słownik.
Definicja Różne Grupy Antybiotyków:
Co to jest związki chemiczne produkowane naturalnie poprzez mikroorganizmy, które hamują rozmnażanie albo zabijają inne drobnoustroje (wirusy, bakterie, mykoplazmy, grzyby i pierwotniaki).Dzięki nowym miód w leczeniu chorób wewnętrznych czym jest.
Skomentuj, zadaj pytanie lekarzowi:
Opinie, pytania i komentarze 0
  • Zostań pierwszą osobą, która skomentuje ten wpis.
  • Dodano:
  • Autor: