Nerwica - choroba emocji leczenie

Definicja NERWICA - CHOROBA EMOCJI: Każdy z nas w przypadkach trudnych przeżywa czasem lęk, smutek, napięcie, lub także odczuwa różne choroby fizyczne: bóle głowy, drżenie ciała, skurcze mięśni i tak dalej, które nie są powiązane z żadną chorobą cielesną. Zjawiska takie towarzyszą szczególnie przełomowym okresom albo sytuacjom w życiu człowieka. Mogą to być okresy powiązane z postępem biologicznym, na przykład dojrzewaniem czy pokwitaniem, lecz również szczególne sytuacje życiowe: zawarcie małżeństwa, rozwód, urodzenie dziecka, strata bliskiej osoby czy ważnej posady. W tych sytuacjach wspomniane symptomy są rezultatem naszej reakcji na stres i na ogół przemijają bez leczenia wspólnie z ustąpieniem przyczyn. Kiedy żołądek nie wytrzymuje - o nerwicy żołądka - czytaj więcej Jeżeli z kolei utrzymują się dłużej, a nawet nasilają mimo ustąpienia sytuacji stresowej i braku zewnętrznych, "obiektywnych" czynników mogących je powodować, mówimy o zaburzeniach nerwicowych.Nerwica jest poważną dolegliwością o wielorakich skutkach zarówno dla tego, kogo dotyka, jak także dla jego otoczenia. Nie należy cierpień osoby dotkniętej nerwicą mylić z okresowymi trudnościami psychicznymi i bagatelizować czy także ośmieszać wypowiedziami typu: "wszyscy dziś mają nerwicę" albo "ze mną nie wyprawiano tyle ceregieli, mimo iż także to przechodziłem", "weź się w garść, nie roztkliwiaj się nad sobą". Czym jest nerwica? Najkrócej mówiąc, jest chorobą emocji. Bazuje na wewnątrzpsychicznym konflikcie pomiędzy naszymi świadomymi a nieświadomymi tendencjami. Nerwica nie ma nic wspólnego z organiczną strukturą i stanem nerwów człowieka w sensie anatomicznym i fizjologicznym. Nie jest uwarunkowana jakimikolwiek patologicznymi zmianami mózgu czy nerwów, ale raczej nieświadomymi konfliktami psychicznymi, nad którymi nie panujemy.Konflikty wewnętrzne sprowadzają się najczęściej do: zderzenia dążeń jednostki z możliwościami ich urzeczywistnienia, sprzeczności pomiędzy obowiązkami a potrzebami, rozdarcia pomiędzy pragnieniami a normami etycznymi. Odpowiednikiem nieuświadomionego konfliktu wewnętrznego jest poczucie obowiązku pozostania z partnerem z racji na dzieci, jego chorobę, warunki ekonomiczne, przy jednoczesnym pragnieniu powstania sobie innego, lepszego związku niż ten, w którym się żyje. Podobnym konfliktem jest sprzeczność pomiędzy dążeniem do wejścia w związek emocjonalny z partnerem a pragnieniem swobody i niezależności lub - u młodych ludzi - potrzeba usamodzielnienia się od rodziny, której towarzyszy sprzeczny z nią lęk przed dorosłością.wg prof. Erwina Ringela, dyrektora Instytutu Psychologii Lekarskiej Uniwersytetu w Wiedniu i kierownika Oddziału Psychosomatycznego w Uniwersyteckiej Klinice Psychiatrycznej, nerwica jest - na poziomie głębszych poziomów psychiki - przeciwieństwem rozwoju i samorealizacji człowieka. W przebiegu nerwicy człowiek poddaje się samodestrukcji cząstkowej albo całkowitej. Zamiast stawania się tym, kim mógłby się stać, rozmija się sam ze sobą. Skąd się biorą symptomy nerwicowe Ich powody są złożone. Tkwią w największej mierze w samym człowieku. Zdarzenie to tłumaczy się indywidualną, konstytucjonalną wrażliwością na działanie stresów, mniejszą odpornością na trudności życiowe, wczesnodziecięcymi doświadczeniami, które - zamiast zahartować - pozostawiły czułe, bolesne miejsca, i okolicznościami, w jakich zachodziło dojrzewanie.Do najistotniejszych sytuacji wyzwalających symptomy i choroby nerwicowe należą: wymogi otoczenia, obciążenia życiowe, trudności w rozwiązywaniu konfliktów wewnętrznych, które przewyższają możliwości przystosowawcze człowieka. Na możliwości te składają się zarówno cechy osobowości i utrwalone postawy życiowe, jak także odporność na sytuacje trudne.Zaburzenia nerwicowe przejawiają się w sferach postrzegania, przeżywania, myślenia, zachowania. Towarzyszą temu liczne symptomy, niekiedy intensywne, wywołujące poczucie dyskomfortu i cierpienia. W przypadkach szczególnie obciążających na plan pierwszy wysuwa się lęk i napięcie. Lęk, którego powód jest nieuświadomiona, regularnie zostaje przemieszczony i usymbolizowany, przyjmując na przykład postać różnych fobii.Poza napięciem i lękiem pojawiają się różnego rodzaju sensacje spowodowane rozchwianiem równowagi układu wegetatywnego: bicie serca, ściskanie w dołku podsercowym, bóle głowy, bóle brzucha, nadmierne pocenie się, parcie na pęcherz moczowy, drżenie ciała, zaburzenia snu i erekcji. symptomy te mogą być bardzo różnorodne, dotyczą różnych narządów i powodują dramatyczne cierpienia, mimo, iż badania nie wykazują żadnego uszkodzenia ciała.Psychika i ciało są tak silnie ze sobą powiązane i tak silnie od siebie uzależnione, iż wszystkie przejawy i stany życia psychicznego znajdują własne odzwierciedlenie w procesach fizjologicznych. Układ nerwowy steruje całym organizmem, jeżeli jest w stanie pobudzenia wywołanego lękiem, przekazuje to pobudzenie narządom, zmuszając je do chaotycznej, niepotrzebnej pracy. Mówimy, iż w narządach powstają zmiany czynnościowe w odróżnieniu od zmian organicznych, a więc takich, które dałoby się stwierdzić dzięki badań. Dlaczego symptomy nerwicowe są tak różnorodne Nie wiemy. Nie jest jasne, dlaczego u jednej osoby pojawia się taki zespół zaburzeń, a u drugiej inny. Być może zależy to od cech osobowości i związanych z tym rodzajem systemów obronnych i sposobów radzenia sobie z rzeczywistością. To wszystko kształtuje metody reagowania i przeżywania.Wiemy, iż nerwica, podobnie jak inne dolegliwości, atakuje ten narząd, który z jakiegoś powodu u danej osoby jest słabszy niż inne. Może to być wywołane czynnikami wrodzonymi, chorobą, a również czynnikami psychologicznymi na przykład otoczenie zwracało szczególną uwagę na kwestie powiązane z trawieniem albo ktoś w rodzinie cierpiał na bóle głowy lub osoba bliska zmarła na zawał serca. Doświadczenia tego rodzaju mogą sprawić, iż będziemy szczególną troską obejmować swój przewód pokarmowy, głowę, serce właśnie te narządy zareagują, gdy wystąpi przypadek nerwicowa.Bywa, iż dolegliwość układu krążenia u któregoś z rodziców wymaga szczególnej troski i opieki całej rodziny, i to może stanowić dla nas wzór, w oparciu o który kształtujemy własny sposób uzyskiwania troski i opieki ze strony otoczenia.Nerwicy można się pozbyć. Wymaga to pracy nad sobą. Możemy wrócić do równowagi psychicznej, odzyskać spokój, wiarę w siebie i w ludzi i poczucie większych możliwości życiowych. W jaki sposób to osiągnąć, jak leczy się nerwice - o tym w jednym z najbliższych numerów. Systemy wywołujące nerwice Systemy wywołujące zaburzenia nerwicowe to wzajemne wpływ trzech grup czynników: predysponujących (biologiczne uwarunkowania, wadliwe sposoby wychowawcze, niepoprawne wzorce, zaburzone stosunki), wyzwalających ( dolegliwości, porażki i utraty, trudności w pełnieniu ról socjalnych, zahamowanie rozwoju osobowego, działanie pod presją), podtrzymujących (korzyści z nerwicy, jatrogenizacja). Bywa, iż w konsekwencji uczenia społecznego i mechanizmów warunkowania ukształtowały się niepoprawne cechy osobowości i nieadekwatne postawy, na przykład bierność, zależność od innych, uległość, sztywność, egocencentryzm, płytkość uczuciowa, lęk przed bliskością i tak dalej,, Pojedyncze takie cechy nie stanowią patologii, lecz predysponują, w szczególności gdy występują w ustalonych konfiguracjach, do wystąpienia konfliktów wewnętrznych powodujących nerwicę.Osoby z zaburzeniami nerwicowymi cechuje: podwyższony poziom niepokoju, niski próg frustracji, zawyżone aspiracje, skupienie na sobie, poczucie mniejszej wartości, brak akceptacji siebie, poczucie krzywdy, niechęć do samoanalizy, lęk przed oceną, trudności w stosunkach z innymi ludźmi. Typy zaburzeń nerwicowych Zaburzenia nerwicowe regularnie dotyczą poszczególnych układów, na przykład układu sercowo - naczyniowego, oddechowego, czuciowo - ruchowego, moczowo - płciowego, jak również zaburzeń funkcji narządów zmysłowych (widzenia, słuchu, węchu, smaku), zaburzeń metabolicznych i funkcji mowy.W zależności od występującego zespołu symptomów rozróżniamy nerwice depresyjne, hipochondryczne, lękowe, histeryczne, nerwice natręctw, różnego rodzaju fobie i zaburzenia jedzenia (bulimia, anoreksja). Rozpowszechnienie nerwic Nerwice należą do najczęstszych chorób współczesnej ludzkości. Jak wynika z badań, parametr rozpowszechniania nerwic wśród populacji ogólnej wynosi ok. 30%; z tego tylko część chorych poszukuje pomocy. W praktyce ogólnolekarskiej zaburzenia nerwicowe stwierdza się u ok. 15% zgłaszających się pacjentów. W psychiatrycznym lecznictwie ambulatoryjnym parametr ten wynosi 40%. Obserwuje się przewagę nerwic u kobiet, w ekipach rozwiedzionych i wdowców, w miastach nieco więcej niż na wsi