Nowe sposoby leczenia prostaty leczenie

Definicja NOWE SPOSOBY LECZENIA PROSTATY: Jeszcze do niedawna jedynymi sposobami leczenia tej dolegliwości były leki albo otwarta operacja. Aktualnie coraz częściej doktor decyduje się na sposoby zabiegowe, które nie obciąŻają organizmu pacjenta.w trakcie leczenia łagodnego rozrostu prostaty (nazywanej sterczem albo gruczołem krokowym) doktor ma do wyboru - w zależności od stanu zdrowia pacjenta i rozwoju dolegliwości - terapię farmakologiczną, a więc leki, a również sposoby chirurgiczne. Jeszcze dziesięć lat temu w Polsce najczęściej przeprowadzano tak zwany operacje otwarte pod narkozą, które polegały na rozcinaniu powłok brzusznych i usunięciu tą drogą części albo całości gruczołu krokowego. Były to operacje poważne, inwazyjne, grożące powikłaniami. Wymagały długiego pobytu pacjenta w szpitalu i długotrwałej rehabilitacji. W tej chwili przeprowadza się je rzadko, w wyjątkowych przypadkach, na przykład wtedy, gdy gruczoł krokowy jest bardzo zwiększony i istnieje groźba obfitych krwawień. aktualnie zamiast tej operacji stosuje się równie skuteczne oszczędzające sposoby zabiegowe. Przeprowadza się je jedynie w znieczuleniu miejscowym, endoskopowo, z dostępu poprzez cewkę moczową, dzięki urządzenia umożliwiającego obserwację wnętrza pęcherza i cewki moczowej i wykonanie zabiegu. Dlatego nie rozcina się ciała, a pacjent po krótkim - najczęściej kilkudniowym - pobycie w szpitalu moŻe powrócić do domu.Złoty standard, a więc elektroresekcja przezcewkowaZa "złoty", a nawet "diamentowy" ( a więc idealny) standard w leczeniu łagodnego rozrostu prostaty uznaje się tak zwany elektroresekcję przezcewkową (TURP - z angielskiego: Transurethval Resection of the Prostate). Zabieg ten wykonuje się dzięki instrumentu, zwanego resektoskopem, zasilanego urządzeniem dostarczającym prąd. W skład resektoskopu wchodzi między innymi zbiór optyczny z mikrosoczewkami. Umożliwia oglądanie przebiegu operacji bezpośrednio poprzez chirurga albo na ekranie monitora dzięki przesyłaniu obrazu z wnętrza ciała dzięki mikrokamery. Resektoskop jest wyposażony w światłowód, który oświetla operowane miejsce.Instrument wprowadza się do cewki moczowej mężczyzny znajdującej się w prąciu, dochodząc aż do pęcherza. Należy tu podkreślić, iż zabieg jest bezbolesny, a pacjent jest przytomny i ma tylko znieczuloną dolną połowę ciała. Przekrój urządzenia jest niewielki, dostosowany do średnicy cewki moczowej. By uchronić cewkę przed uszkodzeniami, stosuje się nawilżający ochronny żel.Wycinanie nadmiaru Na końcu resektoskopu znajduje się ruchoma pętla elektryczna, ( a więc cienki przewód z drutu, w którym płynie prąd. Po obejrzeniu od środka stanu prostaty, cewki moczowej i pęcherza moczowego doktor, odpowiednio sterując urządzeniem ręcznie i dzięki pedałów uruchamiających prąd do cięcia i koagulacji, wycina tkankę gruczołu, która do chwili obecnej rozrastając się zwężała światło cewki moczowej, co powodowało kłopoty z oddawaniem moczu. Urolog usuwa etapowo cały miąższ gruczołu, pozostawiając jedynie jego zewnętrzne ściany, ( a więc tak zwany torebkę chirurgiczną. W ten sposób unika się ponownego rozrostu tego narządu i powrotu choroby. doktor stara się nie uszkodzić zewnętrznego zwieracza cewki moczowej, który umożliwia utrzymywanie moczu w pęcherzu. W środkowej części gruczołu powstaje szeroka jama, która będzie teraz pełnić funkcję kanału moczowego. by zatamować krwawienie, równocześnie zamyka się (koaguluje) dzięki prądu przecięte naczynia krwionośne znajdujące się w głębi. Drobne skrawki wyciętego gruczołu są etapowo wypłukiwane z pęcherza i dzięki gruszki Ellika wydostają się na zewnątrz. Mechanizm przepłukiwania dzieje się dlatego, iż w resektoskopie znajdują się dwa przewody: jednym wtłacza się szczególny roztwór umożliwiający oczyszczanie, a drugim cewnikiem wypływa płyn zanieczyszczony krwią i kawałeczkami usuniętych tkanek. Resztki te są później badane poprzez patologa pod kątem obecności w nich - albo nie - zmian nowotworowych.Już po zabiegu Po zakończeniu wyjmuje się resektoskop z cewki moczowej (prącia) i pozostawia na kilka dni w pęcherzu moczowym przepływowy cewnik, który umożliwia dalsze przepłukiwanie dróg moczowych. Niekiedy przepłukuje się jeszcze pęcherz albo cewnik, . by nie dopuścić do jego zatkania poprzez skrzepy. Wyjmuje się go po kilku dniach i pacjent może samodzielnie oddawać mocz. Zabieg trwa ok. godziny, a pacjent przebywa w szpitalu ok. 4-5 dni. Jak juŻ wspomnieliśmy, nie czuje bólu, a po zakończeniu zabiegu poprzez kilka dni odczuwa niewielkie choroby bólowe, które można złagodzić dzięki środków przeciwbólowych. poprzez kilka tygodni mogą się pojawiać niewielkie krwawienia ..w trakcie oddawania moczu. Odbywa się tak dlatego, iż chociaż na zewnątrz nie ma Żadnego nacięcia, to jednak w organizmie jest . aktualnie wewnętrzna rana, która musi się zagoić. Odczuwa się niewielki dyskomfort, pieczenie i szczypanie cewki moczowej.Jeszcze poprzez ok. 8 tygodni zaleca się picie dużej ilości płynów, unikanie kawy, herbaty, alkoholu, ostrych przypraw, kąpieli w gorącej wodzie, środków zwiększających ciśnienie, ciężkich prac fizycznych, dźwigania ciężarów. poprzez kilka tygodni wskazany jest oszczędzający tryb życia, a również 2-3-tygodniowa przerwa we współżyciu seksualnym. . by uniknąć powikłań, doktor może zlecić środki przeciwzapalne albo antybiotyki.Jakie konsekwencje? Już po wyjściu ze szpitala należy się zgłosić po rezultat badania histopatologicznego wyciętej tkanki prostaty, a również okresowo wykonywać badania sprawdzające skuteczność zabiegu. Niekiedy zleca się również środki farmakologiczne poprawiające stan pacjenta. Natychmiast po zabiegu pacjent odczuwa radykalną poprawę. Oddawanie moczu (mikcja) trwa o sporo krócej, a strumień jest mocny i silny. Parcie na mocz zdarza się kilkakrotnie rzadziej i pacjent nie jest zmuszony kilka razy pośrodku nocy chodzić do toalety. W okresie dnia również nie ma potrzeby wielokrotnego siusiania, a pęcherz opróżnia się bez problemu. Po zakończeniu mikcji mocz nie wycieka.Powikłania po tym zabiegu (stany zapalne, wytrysk wsteczny nasienia, naruszenie ciągłości cewki moczowej, krwawienia, nietrzymanie moczu) zdarzają się bardzo rzadko i doktor może je usunąć i opanować w zależności od rodzaju problemu. Najczęściej jednak interwencja medyczna nie jest potrzebna i pacjenci są bardzo zadowoleni z poprawy swojego stanu zdrowia.Inne sposoby Przezcewkowe nacięcie prostaty - wykonuje się nacięcie prostaty po bokach i szyi pęcherza moczowego i dalej w dół wzdłuż prostaty. Wadą jest brak usuniętej tkanki, którą można aby poddać badaniu histopatologicznemu, nieskuteczność leczenia sporych gruczolaków, ryzyko powtarzania zabiegów i resekcji prostaty. Rozszerzenie cewki balonem - do cewki moczowej wprowadza się cewnik z balonikiem nadmuchanym powietrzem i utrzymuje poprzez 10 do 15 min.. Balonik naciska tkanki gruczołu i rozszerza światło cewki moczowej. Uzyskuje się jedynie tymczasową poprawę, a zabieg trzeba powtarzać. konsekwencje są krótkotrwałe i nieefektywne. Nie ma fragmentów wyciętej tkanki do badań. Rozszerzanie cewki dzięki spiralki podobnej do sprężyny (stentów) - w mechaniczny sposób podtrzymuje ona stale otwarte ściany cewki moczowej. Sposób niewiele efektywna, nie leczy przyczyn, a jedynie łagodzi symptomy. Oprócz tego powstaje problem wymieniania stentów. Adenomectomia laserowa - dzięki lasera niszczy się tkanki stercza. Metodę tę przeprowadza się bardzo rzadko, bo jest nadzwyczajnie kosztowna. Jej wadą jest również brak fragmentów usuniętej tkanki do badań. Fale ultradźwiękowe - atakuje się nimi tkankę powiększonego gruczołu krokowego, która wymienia się w masę i usuwa się ją poprzez wysysanie z wnętrza prostaty. Sposób niewiele efektywna. Brak tkanki do badania. Mikrofale i wysoka temperatura ( sposób termiczna) - kieruje się je bezpośrednio na zwiększony gruczoł krokowy, który się kurczy. Efekty są niewystarczające. - Krioterapia - odwadnianie tkanki i niszczenie jej dzięki zamrażania, niskich temperatur. sposoby tej raczej się nie stosuje w leczeniu przerostu stercza, jest nieefektywna. Bada się jej wykorzystanie do leczenia raka prostaty