Pasożyty jelitowe leczenie

Definicja PASOŻYTY JELITOWE: Pasożyty to organizmy zwierzęce albo roślinne wykorzystujące inny organizm jako środowisko życia i zdobywania pożywienia. Najczęstszymi pasożytami człowieka są organizmy zwierzęce, które powodują dolegliwości zwane parazytozami. Pasożyt czy może grypa jelitowa? Dlaczego cierpimy na biegunkę? Odpowiedzi szukaj w artykule - Grypa żołądkowa Pasożyty bytujące w jelitach człowieka zaliczamy do robaków i pierwotniaków. Robaki należą do dwóch grup: robaków płaskich (płazińce) i robaków obłych (obleńce). Jeszcze więcej o tasiemcach w artykule - Tasiemczyce O zespole jelita drażliwego przeczytasz w artykule lek. med Marcina Pustkowskiego Robaki Płazińce Do robaków płaskich należą tasiemce, które powodują chorobę, zwaną tasiemczycą. Tasiemce mają kształt tasiemki czy wstążki. Składają się z główki uzbrojonej w haczyki albo ssawki (dzięki których przyczepiają się do wewnętrznej ściany jelita), krótkiej szyjki stanowiącej strefę wzrostową i licznych członów. Dojrzałe człony, zawierające zapłodnione jaja, odrywają się od końca pasożyta i są wydalane z kałem. Dalszy rozwój jaja do postaci wągra dzieje się w przewodzie pokarmowym żywiciela pośredniego (zwierzę). Uwalniane z jaja zarodki przebijają ścianę jelita i osiedlają się w narządach wewnętrznych.Człowiek zaraża się poprzez spożycie surowego albo niedogotowanego zakażonego mięsa. W jelitach człowieka może bytować: tasiemiec nieuzbrojony (długość od 4 do 10 m), żywiciel pośredni - bydło rogate. Zakażenie następuje poprzez spożycie zakażonej wołowiny; tasiemiec uzbrojony (długość 2-4 m), żywiciel pośredni - świnia. Człowiek zaraża się poprzez spożycie zarażonej wieprzowiny. Jaja mogą również się przenosić z człowieka na człowieka poprzez zakażone nimi ręce, żywność, wodę; bruzdogłowiec szeroki (długość do 10 m), żywiciel pośredni żyje w wodzie - raczek (zwany oczlikiem), ryby. Zakażenie następuje poprzez spożycie zakażonego kawioru albo rybiego mięsa; tasiemiec karłowaty (długość 5-60 mm), żywiciel pośredni - myszy, szczury, ptaki. Zarażenie następuje po spożyciu jajeczek tasiemca aktualnych w produktach żywnościowych. Jaja tasiemca wydalane z kałem na zewnątrz skażają środowisko, stwarzając niebezpieczeństwo zakażenia bytujących w nim gryzoni i powtórnego zakażenia człowieka drogą doustną; tasiemiec eliptyczny (długość do 35 cm), bytuje w jelitach psów i kotów i człowieka, żywiciel pośredni - pchła ludzka i psia. Obecność tasiemca w jelitach człowieka może przebiegać bezobjawowo. Symptomy zarażenia zależą od ilości pasożytów i stanu zdrowia człowieka. Z obserwacji klinicznych wynika, iż dolegliwości pasożytnicze podobnie jak i infekcje występują częściej i wywołują groźniejsze symptomy chorobowe u osób z upośledzonym układem immunologicznym. O chorobach układu immunologicznego piszemy w arykule doktor medycyny Ryszarda Feldmana, ordynatora III Oddziału Chorób Wewnętrznych w Szpitalu Praskim Zarażenie tasiemcem może być powodem takich choroby, jak: ból głowy, znużenie, bezsenność, nadmierna pobudliwość nerwowa, ogólne osłabienie, brak apetytu albo wilczy apetyt, spadek masy ciała, wysypki alergiczne, nudności, wymioty, biegunki, bóle w obrębie jamy brzusznej, anemia. Obecność bruzdogłowca szerokiego doprowadza zazwyczaj do anemii na skutek awitaminozy B12.by zapobiec tasiemczycy, nie należy jadać niedogotowanych mięs. Surowe albo półsurowe mięso można spożywać tylko po badaniu weterynaryjnym. Trzeba również przestrzegać zasad higieny osobistej i żywienia.W leczeniu tasiemczycy stosuje się: Albendazole, Mebendazole, Mepacrine, Niclosamide, Paromamycin, Praziquantel. Obleńce Do robaków obłych należą między innymi: glisty, owsiki, włosogłówki, węgorki jelitowe, Anisakis marina.Glista ludzka, wywołująca glistnicę, to robak o długości 25-40 cm. Jaja wydalane z kałem zawierają taką formę zarodka, która nie jest zdolna do zarażenia. Dopiero po 6-tygodniowym rozwoju poza ustrojem, w wodzie albo wilgotnej glebie powstaje larwa. Człowiek zakaża się poprzez spożycie pokarmów zanieczyszczonych jajeczkami z larwami. W jelicie cienkim larwy wydostają się z otoczki jaja, przebijają się poprzez ścianę jelita do naczyń krwionośnych, a następnie z krwią wędrują do oskrzeli i pęcherzyków płucnych. Odkrztuszane do j. ustnej są połykane z plwociną i w ten sposób ponownie dostają się do jelit, gdzie dojrzewają pośrodku 2-3 miesięcy od zakażenia. Glista bytuje w jelicie 13-15 miesięcy. Po tym czasie dochodzi do samowyleczenia, o ile nie nastąpi ponowne zakażenie albo powikłania, na przykład niedrożność jelita czy zapalenie wyrostka robaczkowego. W jelicie może przebywać nawet kilkaset glist równocześnie.w okresie wędrówki larw poprzez płuca pojawia się zapalenie oskrzeli, odoskrzelowe zapalenie płuc albo naciek płuca typu Lfflera. Obecność glist w jelitach skutkuje nudności, wymioty, biegunki, bóle w jamie brzusznej i osłabienie, brak apetytu, bóle głowy, rozdrażnienie, bezsenność.U części osób zarażonych glistą ludzką występują symptomy alergiczne - świąd skóry, pokrzywki, wypryski, a nawet napady duszności naśladujące ataki astmy.Zapobieganie glistnicy bazuje na piciu przegotowanej wody i przestrzeganiu ogólnych zasad higieny osobistej i żywienia. Glistnicę leczy się Pyrantelem.Owsiki, powodujące owsicę, są w najwyższym stopniu rozpowszechnionymi pasożytami, w szczególności u dzieci. Robaki te długości kilku milimetrów przysysają się do ścian jelita. Jaja składają w fałdach skóry w rejonie odbytu, wypełzając głównie nocą.Charakterystycznym symptomem chorobowym owsicy jest zaczerwieniona skóra i świąd okolicy odbytu utrudniający zasypianie, wzmożona pobudliwość nerwowa, ból głowy, osłabienie, brak apetytu, nudności, bóle w jamie brzusznej, anemia. Owsiki mogą dostawać się do sromu i pochwy, stając się powodem zmian zapalnych narządu rodnego.Zakażenie człowieka następuje poprzez brudne ręce, surowe produkty spożywcze zanieczyszczone jajeczkami pasożyta, za pośrednictwem elementów codziennego użytku, na przykład brudną pościel. Możliwe jest również zarażenie poprzez unoszący się kurz, wspólnie z którym jajeczka owsików osiadają na produktach spożywczych. Zapobieganie owsicy bazuje na przestrzeganiu zasad higieny osobistej i żywienia...w okresie leczenia owsicy ( na przykład Pyrantelem), które powinno objąć równocześnie wszystkich domowników, niezbędna jest codzienna zmiana bielizny osobistej i pościelowej i dezynfekcja ubikacji i łazienki.Włosogłówka to robak w kształcie nitki długości do 5 cm, który skutkuje włosogłówczycę. Jaja wydalane z kałem nie powodują zarażenia. W wilgotnej i ciepłej glebie jaja dojrzewają, a w ich wnętrzu powstają larwy.Człowiek zaraża się, spożywając produkty zanieczyszczone jajeczkami zawierającymi larwy. W zarażeniu pośredniczą muchy, które przenoszą jajeczka z odchodów i gleby na produkty spożywcze. Ogniwem pośrednim są brudne ręce.W 25% przypadków zarażenie przebiega bezobjawowo. Przy większej ilości pasożytów występuje biegunka, niekiedy śluzowo-krwawa, bóle w jamie brzusznej, spadek masy ciała, anemia. Mogą pojawiać się skórne symptomy alergiczne i: brak apetytu, rozdrażnienie, bezsenność, bóle głowy, osłabienie.W celu uniknięcia zarażenia należy: myć jarzyny i owoce, przestrzegać higieny osobistej, ochraniać gleby i wody przed zanieczyszczeniem odchodami ludzkimi i tępić muchy.Włosogłówczycę leczy się Pyrantelem.Węgorek jelitowy, wywołujący węgorzycę, bytuje w organizmie człowieka, owiec, świń, bydła, żab, psów, a nawet w roślinach. Wrotami zarażenia jest skóra. Larwa węgorka wnika poprzez skórę, ..by z krwią przedostać się do serca, następnie do płuc, tchawicy, gardła, gdzie zostaje połknięta i poprzez przełyk, żołądek przechodzi do jelita cienkiego. Poszczególnym etapom wędrówki larwy towarzyszą różne symptomy. Pierwsza etap skórna charakteryzuje się obrzękiem, zaczerwienieniem i bolesnością w miejscu wniknięcia larwy. Żłobi ona w skórze tunel skierowany do najbliższego naczynia krwionośnego. Obecności larw w płucach towarzyszą symptomy zapalne tchawicy, oskrzeli i płuc. Z chwilą zagnieżdżenia się w jelitach pojawiają się: bezsenność, drażliwość, brak apetytu, bóle brzucha, biegunka, anemia, spadek masy ciała, aż do ciężkiego wyniszczenia organizmu. Larwy mogą zagnieździć się również w pęcherzyku żółciowym, sercu, nerkach czy mózgu.Rozpoznanie węgorzycy opiera się na wykryciu larw w kale, ślinie, moczu czy treści dwunastniczej. W stolcu mogą być obecne jaja węgorka.Należy przestrzegać higieny osobistej, ochroniać skórę przy kontakcie z glebą (prace ziemne), ...by zapobiec tej postaci dolegliwości pasożytniczej. Przebywanie w państwach tropikalnych i kontakt z zarażonymi zwierzętami powiększa ryzyko zachorowania.W leczeniu węgorzycy zaleca się Mintezol.Robaki Anisakis marina wykryto po raz pierwszy u człowieka w 1955 r. Nicienie te powodują chorobę o nazwie anizakidoza. Należą do pasożytów ryb morskich, głównie śledzi, a również dorszy, makreli, łososi. Szczególnie regularnie bywają zarażone spore i tłuste śledzie. Żywicielem pośrednim są skorupiaki planktonowe.Zagrożenie dla człowieka stanowi spożycie surowych względnie półsurowych zarażonych ryb morskich.Anizakidoza to dolegliwość naśladująca zatrucie pokarmowe albo zwykłą niestrawność, rzadziej ostre zapalenie wyrostka robaczkowego. Nicienie bytują w żołądku i jelitach człowieka, powodując obrzęk śluzówek jelit i tworzenie się nadżerek.Typowe symptomy to gorączka, nudności, wymioty, bóle brzucha, biegunka, obecność krwi w stolcu. Wymienione choroby pojawiają się w 7-8 dni po spożyciu zarażonych nicieniami ryb. Wyróżnia się trzy postacie żołądkowe dolegliwości: obrzękową, krwotoczną i wrzodziejącą. Anizakidozę stwierdzono u osób w Japonii, Korei, Anglii, USA, Norwegii, Niemczech, Chile.Nicienie niszczy mrożenie do 20 oC poprzez 24 godz., marynowanie przynajmniej 30-dniowe, wędzenie w temperaturze 60 oC i solenie poprzez przynajmniej 10 dni.W celu wykrycia larw wykonuje się gastroskopię i testy serologiczne. Nieprzydatne są badania parazytologiczne kału. Dlaczego gastroskopia tu jest dokładniejszym badaniem? Czytaj w artykule - Gastroskopia przewodu pokarmowego W odmianie tej parazytozy poleca się lek o nazwie Tiabendazol. Pierwotniaki Lamblia intestinalis, giardia, wiciowiec jelitowy należy do częstych pasożytów przewodu pokarmowego wywołujących lambliozę. Ok. 12-64% ludności różnych obszarów świata jest zarażonych tym pierwotniakiem.Zarażenie człowieka następuje za pośrednictwem cyst (otoczka produkowana poprzez niektóre organizmy umożliwiająca przetrwanie) drogą pokarmową i analnych kontaktów seksualnych. Cysty zagnieżdżają się w jelicie cienkim i w przewodach żółciowych i trzustkowych. Konsekwencją zarażenia jest uszkodzenie śluzówki jelit, które prowadzi do biegunek i upośledzonego wchłaniania tłuszczów, witaminy B12 i A, kwasu foliowego i laktozy. Mogą pojawić się zapalenie dróg żółciowych albo podrażnienie trzustki i żółtaczka. U części osób zarażenie przebiega bezobjawowo, lecz wydalają one z kałem cysty, powodując w ten sposób rozprzestrzenianie się dolegliwości w środowisku naturalnym człowieka. Brak symptomów chorobowych jest najprawdopodobniej związany z mobilizacją mechanizmów immunologicznych prowadzących do eliminacji wiciowca.Wrażliwe na zarażenia są szczególnie małe dzieci i osoby z uszkodzonym układem odpornościowym poprzez różne dolegliwości, używki czy leki. U niemowląt i małych dzieci częstą powodem anemii jest zarażenie wiciowcem jelitowym.Rozpoznanie dolegliwości opiera się na wykryciu cyst w kale albo stwierdzeniu przeciwciał we krwi.Profilaktyka zarażenia bazuje na przestrzeganiu zasad higieny osobistej i żywienia. Pamiętajmy, iż muchy, szczury, myszy, a również prusaki mogą przenosić cysty pasożyta.Lambliozę leczy się Tindazolem albo Metronidazolem. dolegliwości pasożytnicze i infekcje występują częściej u osób z upośledzonym układem immunologicznym, powodując groźniejsze choroby