Raport: Poronienia leczenie

Definicja RAPORT: PORONIENIA: Każde krwawienie i pobolewanie w trakcie ciąży wymaga natychmiastowej rady lekarza. Może być gdyż sygnałem rozpoczynającego się poronienia.Poronienie to powikłanie ciąży opierające na samoistnym wydaleniu jaja płodowego w momencie, w którym dziecko nie jest zdolne do życia poza łonem matki.Granica pomiędzy poronieniem a porodem jest umowna, tym bardziej iż dzięki osiągnięciom dzisiejszej medycyny powiększa się sposobność utrzymania przy życiu niedojrzałego jeszcze dziecka. Aktualnie poronieniem ustala się regularnie stratę ciąży poniżej 22. tygodnia, a nawet 24. tygodnia jej trwania. Niekiedy za poronienie uznaje się ukończenie ciąży do 16. tygodnia, z kolei pomiędzy 17. a 28. tygodniem uważane jest za poród niewczesny. W niektórych państwach, takich jak na przykład Wielkia Brytania, poronieniem nazywa się stratę ciąży poniżej 28. tygodnia. Sporo wcześniaków urodzonych w 26. tygodniu ciąży na nowoczesnym oddziale noworodkowym przeżywa i rozwija się normalnie.Można rozróżnić poronienia samoistne, wywołane poprzez naturalne powody, i sztuczne (przerwanie ciąży nazywane aborcją), które zostały sprowokowane na przykład ze wskazań lekarskich czy socjalnych (w Polsce dozwolone tylko z racji na stan zdrowia pacjentki). powody poronień samoistnychPrzyczyny poronień samoistnych, tzn. wywołanych naturalnymi powodami, mogą być różne. W powyżej 60% przypadków są one wywołane patologią jaja płodowego, niekiedy decydującą rolę odgrywają czynniki ze strony matki, a w pozostałych . powody nie są znane. U 10-15% przypadków ciężarnych występują poronienia przypadkowe, bez wyraźnych predyspozycji. . powody ze strony jaja płodowego Najczęstszą powodem takich poronień jest stworzenie nieprawidłowości w rozwoju zarodka, które nie rokują szans na jego dojrzewanie. Następuje naturalna selekcja płodów powstających najczęściej w konsekwencji połączenia się "uszkodzonych" komórek płciowych matki i ojca. W takich sytuacjach poronienie zazwyczaj występuje już w 6. - 7. tygodniu ciąży. Poronienia mogą być wtedy rezultatem różnorodnych niepoprawnych mechanizmów, takich jak: o patologia komórek rozrodczych (jajowych albo plemników) - regularnie przy poronieniach powtarzających się, o konflikt serologiczny, o wady chromosomalne płodu (1 na 10 potwierdzonych ciąż), o wady rozwojowe płodu (wada układu nerwowego, serca, zaburzeń biochemicznych i tym podobne), o wady pępowiny, o wady kosmówki powodującej następowe obumarcie płodu. . powody ze strony matki Zaliczamy do nich: o zmiany miejscowe w obrębie narządów płciowych, takie jak wady rozwojowe macicy, jej niedorozwój, niewydolność, guzy macicy, mięśniaki, uszkodzenia szyjki macicy, na przykład nadżerka (ektopia), polip (niezłośliwy przerost ekipy komórek na przykład kanału szyjki macicy w formie kulki na szypułce), rak szyjki macicy, zrosty po zmianach zapalnych, o zaśniad groniasty, a więc niepoprawny rozwój łożyska - kobiety, u których stwierdzono tę nieprawidłowość, poprzez rok powinny być pod ścisłą kontrolą lekarza i nie zachodzić w ciążę, o zaawansowany wiek matki (po 38. roku życia) - kobiety 39-letnie ronią średnio 1 na 5 ciąż, 42-letnie powyżej 50% potwierdzonych ciąż, o dolegliwości matki: ostre dolegliwości ogólne, wirusowe, zakaźne przebiegające z wysoką temperaturą, przewlekłe dolegliwości zakaźne ( na przykład kiła czy toksoplazmoza), zaburzenia funkcji gruczołów wydzielania wewnętrznego (( na przykład cukrzyca), urazy mechaniczne, wstrząsy psychiczne, zaburzenia hormonalne, niedomoga hormonalna ciałka żółtego i tym podobne)), o pęknięcie pęcherza płodowego i zakażenie wewnątrzmaciczne, o przedwczesne odklejenie się łożyska, o powikłania wskutek zabiegów diagnostycznych (mają miejsce w rzadkich sytuacjach): fetoskopii (oglądania płodu dzięki specjalnego endoskopu - fetoskopu), amniopunkcji (pobrania wód płodowych do badania), biopsji trofoblastu, a więc pobrania wycinka zewnętrznej warstwy błony płodowej zarodka, kordocentezy (nakłucia żyły pępowinowej), o nieprawidłowości w odżywianiu, o czynniki psychiczne i emocjonalne, (( na przykład obawa przed ciążą, pobudzenie psychiczne.Ryzyko poronienia wzrasta również u kobiet leczonych na skutek niepłodności, przy ciąży mnogiej, a również u kobiet pijących alkohol i palących papierosy. Wtórnie, w wyniku przebytych już poronień, dochodzi do poronień nawykowych (straty 3 i więcej ciąż).Warto tu wyjaśnić, iż (( na przykład mięśniaki, rzadko spotykane u młodych kobiet (częściej występują u 40-latek - u 1 na 5), mogą - lecz nie muszą - być powodem poronienia. Sporo kobiet z mięśniakami macicy bez problemu zachodzi w ciążę, lecz w II albo III trymestrze ciąży mogą mieć one kłopoty z jej donoszeniem. Mięśniaki rzadko są przyczyną poronień nawracających.Rodzaje poronień Poronienia zagrażające, zaczynające się i w toku Symptomami poronienia zagrażającego są skąpe bezbolesne krwawienia z dróg rodnych pojawiające się w I trymestrze ciąży (przed ukończeniem 16. tygodnia).symptomy tego poronienia najczęściej występują w dniach przypadających na następne menstruacje, czyli w 4., 8. i 12. tygodniu ciąży. Zdarzają się również regularnie około 14. tygodnia ciąży, a więc w okresie, gdy łożysko podejmuje swą czynność, a produkcja hormonów w ciałku żółtym ulega znacznemu obniżeniu.Krew jest wówczas żywoczerwona lub ma różowe zabarwienie. Jeżeli krwawienie ustaje, krew ciemnieje, przybiera brązowawy kolor. Czasem jest zmieszana ze śluzem. Krwawienie może być krótkotrwałe i niewielkie. Zdarza się również, iż pod względem obfitości przypomina normalną miesiączkę. Krwawienie z dróg rodnych we wczesnej ciąży jest regularnie spotykanym zjawiskiem, pojawia się zazwyczaj raz na cztery potwierdzone ciąże. To jest zawsze krew matczyna, nie płodowa. Zdarza się, iż krwawienie jest niewielkie i ustępuje samoistnie po krótkim czasie.jeśli jednak krwawienie nasila się i towarzyszy mu tępy, rozpierający ból w podbrzuszu albo krzyżu, to jest tak zwany poronienie rozpoczynające się. z kolei jeżeli następuje dalsze wzmożenie powyższych symptomów i zejście jaja płodowego albo jego części do kanału szyjki macicy, ma już miejsce poronienie w toku. Poronienia niezupełne, zupełne, chybione Gdy poronienie już się dokonuje, a tkanki łożyska i pęcherzyk płodowy, ewentualnie z zarodkiem, znajdują się w kanale szyjki macicy albo w pochwie, mamy do czynienia z poronienieniem niezupełnym (w razie poronienia zagrażającego macica ma rozmiar odpowiadającą postępowi ciąży, kanał szyjki macicy jest otwarty). W poronieniach niezupełnych część tkanek zostaje wydalona, a część jaja płodowego, drobne fragmenty kosmówki, a więc tak zwany resztki po poronieniu, zalegają wewnątrz macicy i są powodem krwawienia, które może utrzymywać się poprzez dłuższy czas. Macica wymaga wówczas wyłyżeczkowania, bo w przeciwnym razie kobiecie grozi krwotok albo zakażenie wewnątrzmaciczne. Zabieg ten wykonuje się w znieczuleniu. jeżeli wszystkie tkanki płodu wspólnie z zarodkiem zostały wydalone z macicy, poronienie jest zupełne (z reguły ono jest bardzo inicjalne, do 7. tygodnia). Macica jest wówczas pusta i nie wymaga wyłyżeczkowania.Poronienie chybione (nazywane poronieniem zatrzymanym albo ciążą obumarłą) to takie, w którym zarodek nie żyje, lecz ciąża trwa nadal. Obumarły płód może pozostawać w jamie macicy poprzez kilka tygodni, nawet miesięcy. Macica przestaje się powiększać, lecz jej szyjka pozostaje ściśle zamknięta. Wyniki testów ciążowych mogą być niepewne poprzez kilka tygodni po obumarciu płodu. Idealną sposobem stwierdzenia, czy zarodek jest żywy, czy obumarł, jest badanie ultrasonograficzne. W 5. tygodniu ciąży można wyczuć już bicie serca noworodka, w 12. zbadać je dzięki słuchawki dopplerowskiej. .jeśli doktor zdecyduje, iż ciąża jest martwa, należy ją jak najszybciej usunąć. przyczyną krwawienia może być częściowe oddzielenie się łożyska albo błon płodowych od ścian macicy. Niekiedy do obumarcia zarodka i z powodu do poronienia dochodzi nawet przy skąpym i krótkotrwałym krwawieniu. Kobieta ciężarna, która zaczęła krwawić, zawsze powinna zachować wydalone z krwią fragmenty tkanek, aby doktor mógł je zbadać. Poronienie inicjalne i późne Czas trwania ciąży dzieli się na 3 trymestry. Pierwszy trwa do 14. tygodnia, drugi od 14. do 28., trzeci od 28. do porodu (37. - 40. tygodnia). Poronienie do 14. tygodnia ciąży ustala się jako poronienie inicjalne, a po tym okresie jako późne.Leczenie i zapobieganie W niektórych sytuacjach poronieniu można efektywnie zapobiec, a ich leczenie zależy od . powody i rodzaju powikłań ciążowych. W poronieniu zagrażającym i zaczynającym się stosuje się leczenie zachowawcze, w trakcie którego kobieta powinna być natychmiast poddana badaniu lekarskiemu i przyjmować leki zlecone jej poprzez lekarza. Z reguły to są leki rozkurczowe, środki uspokajające, niekiedy przeciwbólowe i hormonalne (również leki blokujące prostaglandynę). Czasami zapewnienie kobiecie przyjaznej atmosfery w tym trudnym dla niej czasie pozwala uniknąć zażywania leków uspokajających. Pacjentka musi bezwzględnie leżeć w łóżku. Każde, nawet najmniejsze plamienie w ciąży należy błyskawicznie skonsultować z lekarzem. Może on zlecić wykonanie badania ultrasonograficznego, by stwierdzić na tej podstawie, czy zarodek jest żywy. .jeśli tak, kobieta zazwyczaj trafia na oddział patologii wczesnej ciąży w celu podtrzymania ciąży. W 90% przypadków to się udaje i ciąża kończy się urodzeniem zdrowego dziecka, z reguły w terminie. Jednak gdyż istnieje zagrożenie przedwczesnym porodem, ciąża musi być wówczas starannie monitorowana. Zdarza się, iż kobieta przebywa na oddziale poprzez kilka tygodni, a czasem nawet do porodu. Przy niewydolności szyjki macicy zakłada się w II trymestrze ciąży tak zwany szew okrężny na szyjkę, który minimalizuje stopień jej niewydolności. Szyjka w trakcie ciąży musi być zamknięta, bo w przeciwnym razie jajo płodowe mogłoby wypaść z macicy. Dzięki założeniu szwu kobieta może donosić ciążę i urodzić w terminie zdrowe dziecko. Taki zabieg jest efektywny w 80% przypadków. Bardzo istotne to jest, aby ciężarna przyjęta do porodu poinformowała lekarza, iż ma założony taki szew! .jeśli w trakcie ciąży nastąpił gwałtowny odpływ wód płodowych lub kobieta zauważyła nieustanne ich sączenie się, mogło dojść do pęknięcia pęcherza płodowego. W takiej sytuacji powinna zostać natychmiast przyjęta do szpitala. .jeśli zacznie się samoistny poród, bardzo trudno jest go zatrzymać. Gdy doszło już do wewnątrzmacicznego zakażenia, niezbędne jest wywołanie porodu. Niekiedy błony płodowe goją się samoistnie i ciąża przebiega poprawnie. by zapobiec utracie ciąży na skutek konfliktu serologicznego (który aktualnie dzięki odpowiedniemu leczeniu rzadko jest powodem poronienia), w trakcie ciąży niekiedy wykonuje się transfuzję wymienną, która ma na celu usuwanie uszkodzonych krwinek dziecka, przeciwciał i nadmiaru bilirubiny. Do transfuzji używa się krwi Rh -, by przetoczone krwinki były niewrażliwe na przeciwciała anty - Rh. w trakcie takiej transfuzji zmienia się 75% krwi dziecka. Nie wymienia to jednak jego ekipy krwi, bo organizm dziecka będzie w dalszym ciągu wytwarzać krwinki z swoimi antygenami. Stosuje się również leczenie wspomagające, które bazuje na dożylnym podawaniu roztworu albumin, by zmniejszyć niebezpieczeństwo przenikania wolnej bilirubiny do mózgu. Profilaktycznie pacjentce z konfliktem serologicznym wstrzykuje się immunoglobulinę anty - Rh D kobietom tuż (pośrodku 72 godz.) po porodzie, poronieniu i przerwaniu ciąży. Preparat zawiera sporą liczba przeciwciał anty-Rh. Jego działanie bazuje na wyeliminowaniu Rh + krwinek płodu, które przeniknęły do krążenia matki. Immunoglobulinę podaje się po porodach kobietom z czynnikiem Rh -, które urodziły dzieci z Rh + i nie wytworzyły jeszcze przeciwciał anty-Rh (gdy tata ma grupę krwi z Rh +). Po poronieniach podaje się ją również kobietom z Rh - nie uodpornionym. Wykorzystanie tego leku chroni przed chorobą dziecko tylko z następnej ciąży, dlatego także należy je powtarzać po każdym porodzie i poronieniu. .jeśli jednak w konsekwencji konfliktu serologicznego dochodzi w II trymestrze do ((straty ciąży, to zazwyczaj mechanizm ten jest poprzedzony obumarciem płodu, po którym następuje poronienie. Następna ciąża w tych przypadkach jest zwykle bardzo pieczołowicie monitorowana i zazwyczaj kończy się udanym porodem. Po poronieniu W pierwszej kolejności należy poczekać z podjęciem współżycia seksualnego poprzez przynajmniej 2 tygodnie (nie należy również stosować poprzez ten moment tamponów). Część kobiet podejmuje je dopiero po pierwszej miesiączce po poronieniu, która pojawia się zazwyczaj 4-6 tygodni po stracie ciąży.Owulacja zazwyczaj wyprzedza miesiączkę, dlatego także po poronieniu istnieje niebezpieczeństwo szybkiego ponownego zajścia w ciążę. Zaleca się odczekanie z następnym poczęciem co najmniej 3, 4 miesiące po poronieniu. Co prawda, nie są znane zagrożenia, jakie niesie szybkie zajście w następną ciążę tuż po poronieniu, lecz odczekanie jest korzystne ze względów psychicznych. Kobieta po stracie ciąży niepokoi się, co będzie dalej, odczuwa lęk i nieustannie zadaje sobie pytanie, czy jeszcze zajdzie w ciążę i czy ją donosi. Nie jest w dobrym stanie psychicznym, co nie sprzyja prawidłowemu postępowi ciąży.Czy kobieta będzie miała kolejne poronienie, zależy to od jego . powody. Po trzech następnych poronieniach szansa na donoszenie dziecka wynosi 70%, po dwóch - 50%. . jeżeli straciła pierwszą ciążę w pierwszych trzech miesiącach jej trwania, ryzyko (((straty kolejnej ciąży jest tylko nieznacznie wyższe niż u tych, które nie roniły. Tak więc chociaż nie ma gwarancji, iż następna ciąża przebiegnie bez jakichkolwiek zakłóceń, poronienie nie przekreśla szansy na szczęśliwe macierzyństwo.Poronienie sztuczne, a więc aborcja W Polsce przerwania ciąży dokonuje się wyłącznie ze wskazań medycznych. W innym sytuacjach kobieta nie może legalnie usunąć ciąży. W naszym państwie nie prowadzi się badań na temat nielegalnych sztucznych poronień. Można przypuszczać, iż ich liczba często maleje przez wzgląd na coraz powszechniejszą oświatą zdrowotną i stosowaniem antykoncepcji.Jak regularnie uważane jest, iż jedna na pięć potwierdzonych ciąż kończy się poronieniem. Np. w Wielkiej Brytanii traci ciążę rocznie 100 000 kobiet. Znaczy to kilkaset poronień na dzień. Skala ta znacząco się powiększa, gdy weźmie się pod uwagę ciąże nie potwierdzone, a więc przypadki, w których kobieta poroniła, zanim się zorientowała, iż jest w ciąży. Najprawdopodobniej stracie ulega trzy czwarte embrionów.U około 20% ciężarnych w początkach ciąży pojawiają się krwawienia, z czego połowa jest dowodem poronienia. 1 ciąża na 10 kończy się samoistnym poronieniem. 75% poronień dokonuje się w I trymestrze ciąży, a więc do 12. tygodnia jej trwania. Częstość występowania poronień jest większa u kobiet młodych (do 25. r. życia) i tuż przed menopauzą.Ciąża pozamaciczna (ektopowa) to jest każda ciąża rozwijająca się poza jamą macicy. zwykle kończy się poronieniem. gdyż poza macicą jajo płodowe ma negatywne warunki rozwoju, najczęściej w 2. miesiącu może dojść do powikłań groźnych dla życia kobiety.W 99% przypadków ciąża pozamaciczna przebiega w jajowodzie, głównie w jego bańce. Taka przypadek zdarza się raz na 200 porodów. Ciężkim powikłaniem jest ciąża umiejscowiona w cieśni albo w rogu macicy, jamie brzusznej bądź szyjce macicy. powodem zagnieżdżenia się zarodka poza macicą jest najczęściej przeszkoda mechaniczna ( (( na przykład zrost w jajowodzie czy zbyt długi albo niedorozwinięty jajowód), która uniemożliwia dalszą wędrówkę zapłodnionego jajeczka do macicy.fundamentalnym symptomem są zaburzenia w krwawieniu miesięcznym, regularnie z krótkimi okresami zatrzymania miesiączki, klasycznie sięgającymi 6 tygodni. Klasyczna triada symptomów ciąży ektopowej to ból, krwawienie albo plamienie i zatrzymanie miesiączki. Przy umiejscowieniu się w bańce jajowodu ciąża może osiągnąć rozmiar 12-tygodniowej, zanim wystąpią .symptomy poronienia tak zwany trąbkowego. Przy wczesnej ciąży pozamacicznej może dojść do całkowitej resorpcji jaja płodowego bez jakichkolwiek symptomów klinicznych. Najczęściej w 6.-8. tygodniu od ostatniej miesiączki dochodzi do poronienia w formie poronienia trąbkowego albo pęknięcia jajowodu, co jest groźne dla życia kobiety.Rozpoznanie ciąży pozamacicznej w jej bardzo inicjalnym okresie nie jest łatwe. Niekiedy wątpliwości rozstrzyga dopiero badanie laparoskopowe, które pozwala precyzyjnie obejrzeć macicę, jajowody i jajniki. .jeśli diagnoza jest pewna, taką ciążę natychmiast usuwa się operacyjnie wspólnie z częścią jajowodu (stosunkowo możliwości maksymalnie go oszczędzając).Kobiety, u których doszło do ciąży pozamacicznej, są bardziej zagrożone ryzykiem powtórzenia się takiej sytuacji. Dlatego także najpierw kolejnej ciąży taka pacjentka powinna wykonać badanie ultrasonograficzne, aby stwierdzić, czy ciąża jest zagnieżdżona w macicy. Ciąże pozamaciczne częściej występują u kobiet, które mają założoną spiralę antykoncepcyjną (wewnątrzmaciczną).Jak rozpoznać wady w budowie macicy Wrodzone wady w budowie macicy, które mogą utrudnić albo uniemożliwić donoszenie ciąży, doktor może rozpoznać w trakcie różnego typu badań. Takie nieprawidłowości są stwierdzane w trakcie badania ginekologicznego, a również dzięki histerosalpingografii (badania rentgenowskiego służącego do ustalenia kształtu macicy i stanu jajowodów) albo histeroskopii (polegającej na wprowadzeniu cienkiego urządzenia optycznego - histeroskopu - do jamy macicy poprzez szyjkę. Wady te występują jednak dość rzadko - średnio u 1 na 100 kobiet.Ile poronień samoistnych Rzeczywista liczba poronień samoistnych jest trudna do ustalenia, bo regularnie dochodzi do poronienia, zanim jeszcze kobieta wie, iż jest w ciąży. dzięki testów ciążowych ciążę można stwierdzić z sporym prawdopodobieństwem dopiero 7 - 14 dni po zapłodnieniu. Poronienie może również nastąpić wkrótce po spodziewanym terminie kolejnej miesiączki. Dlatego także kobieta może nie podejrzewać, iż była już w ciąży. Wyniki badań świadczą, iż przeciętnie 1 na 5 zapłodnionych komórek jajowych podlega stracie po implantacji (zagnieżdżeniu się zarodka), czego kobieta w ogóle nie zauważa. Po rozpoznaniu ciąży uważane jest, iż 1 na 5-6 potwierdzonych ciąż ulega poronieniu już w pierwszych 14 tygodniach ciąży, 1 na 50 zaś w II trymestrze. Ile sztucznych legalnych poronień w PolsceLiczba legalnie przerwanych ciąż w Polsce minimalizuje się i wynosi: w 1992 r. (nie obowiązywała wówczas obecna ustawa antyaborcyjna) - 11 600 ciąż w 1993 r. - 1200 w 1994 r. - 800 w 1995 r. - 600 w 1996 r. - 500 Samoistnych poronień w roku 1996 odnotowano 44,5 tysiąca, co stanowiło mniej więcej 10% urodzeń. Ta statystyka w zasadzie nie wymienia się od lat pięćdziesiątych