Rozruszniki serca leczenie

Definicja ROZRUSZNIKI SERCA: Rozruszniki wyczuwają rytm serca chorego, a również same wytwarzają sygnały elektryczne i dostosowują je do bicia serca danej osoby. Koniecznie przeczytaj: Jak przeżyć zawałPrawidłowy rytm serca zapewnia sprawne funkcjonowanie organizmu. Przepływ krwi dostarcza tlenu koniecznego do życia, a również składników odżywczych, które umożliwiają wykonywanie normalnych czynności i dopływ energii.Zdrowe serce uderza ze zmienną częstością, która zależy od wieku i od sytuacji. U noworodka - 120-130 razy na minutę, w 7. roku życia - około 90/min. Serce dorosłego człowieka ma zwykle w spoczynku rytm od 60 do 80 bodzieców na minutę, a w trakcie wysiłku do 130/min. Tak więc z zasady serce pracuje wolniej w okresie wypoczynku, najwolniej w trakcie snu. Przyspiesza przy wysiłku, nieznacznie w okresie spaceru, a istotnie w trakcie biegu. Zmiany te są jednak niewielkie, naturalne i następują w zależności od potrzeb organizmu. Chore serce pracuje zwykle wiele szybciej niż zdrowe, jego rytm regularnie jest nieregularny; kiedy indziej staje się wolniejszy lub zanika. Wszystkie te zaburzenia jego pracy natychmiast zakłócają funkcjonowanie całego organizmu - wywołują nie tylko pogorszenie jego sprawności i wydolności, lecz także niebezpieczeństwo straty życia. Słodka pomoc - Miód w chorobach serca Problemy z rytmem Zaburzeń rytmu pracy serca jest bardzo sporo. Niekiedy mogą być trudne do zdiagnozowania i leczenia i mają różne powody. U młodych ludzi najczęściej są następstwem wad wrodzonych, zaburzeń poziomu elektrolitów albo przebytych infekcji. U dorosłych najczęstszą powodem arytmii są nabyte dolegliwości serca i układu krążenia (miażdżyca, dolegliwość wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, zawał serca, stany zapalne), które są zwykle wywołane nieodpowiednim trybem życia i okolicznościami zewnętrznymi i - w pewnej mierze - uwarunkowaniami genetycznymi. Zbyt wolny rytm serca tytułujemy bradykardią. Najczęściej jako bradykardię ustala się rytm poniżej 60 uderzeń na minutę (częstość poniżej 40 uderzeń na minutę przyjmuje się jako niebezpieczną). Zbyt błyskawiczny rytm serca (przekraczający ą00 uderzeń na minutę w spoczynku) to tachykardia. Zaburzenia te powodują takie symptomy, jak kołatanie serca (naprzemienne z wolnym, niekiedy nierównym biciem serca), koszmarne sny, lęki nocne, zawroty głowy, osłabienie pamięci, zasłabnięcia, strata przytomności. Bradykardia obejmuje różne rodzaje zakłóceń pracy serca. Poczytaj o nadciśnieniu tętniczym Niewydolność węzła zatokowo-przedsionkowego - Bradykardia zatokowa - to jest zbyt wolny rytm serca, a więc stan, w którym w spoczynku częstość rytmu zatokowego nie przekracza 60 bodzieców na minutę. w okresie snu zwalnia jeszcze bardziej - czasem nawet poniżej 40 bodzieców na minutę. - Zahamowanie zatokowe - to okresy braku czynności serca, gdy bodziec nie powstaje we właściwym czasie. Pojawiają się przerwy w rytmie serca, w skrajnych sytuacjach nawet kilkudziesięciosekundowe. Blok przewodzenia przedsionkowo-komorowego - występuje wtedy, gdy ośrodek rytmu zatokowego wysyła bodziec, który rozprzestrzenia się na przedsionki serca, jednak nie dociera do mięśnia komór. To skutkuje, iż rytm ten nagle zwalnia (na przykład z 70 do ł5 bodzieców na minutę). W razie zablokowania kilku bodzieców chory słabnie, a nawet traci przytomność. Taki blok przedsionkowo-komorowy (nawet zdarzający się sporadycznie i krótkotrwale) stanowi zagrożenie życia. Rytm zastępczy - powstaje w innym ośrodku niż główny rytm serca - wówczas, gdy następuje zahamowanie rytmu zatokowego albo blok przedsionkowo-komorowy. Jest nieco wolniejszy (od 15 do 40 bodzieców na minutę). Z jednej strony, stanowi system ratujący przed stratą przytomności. Z drugiej, może być nietrwały i nie stanowi pewnego zabezpieczenia, a oprócz tego istnieje zagrożenie, iż zwolni się jeszcze bardziej i akcja serca się zatrzyma. Głęboka bradykardia - może wywołać niedotlenienie serca. To natomiast może stać się powodem (niekiedy jeszcze bardziej niebezpiecznych) niepoprawnie szybkich rytmów. Ich spektrum jest bardzo szerokie. Najczęstszą w tych przypadkach tachyarytmią (arytmią ze zbyt szybką czynnością komór) jest migotanie przedsionków, a więc nieregularne, bardzo liczne niskonapięciowe fale w rejonie mięśnia przedsionków (600-6000 bodzieców na minutę). Oczywiście, prawie wszystkie pobudzenia przedsionków są przewodzone do komór - naturalną ochronę stanowią tu właściwości układu bodźco-przewodzącego serca, jednak nierzadko częstość akcji komór znacząco przekracza 100, a nawet 150 uderzeń na minutę. Bezładna czynność przedsionków stanowi ważny czynnik ryzyka epizodów zatorowych. Najgroźniejszym powikłaniem tej arytmii jest udar mózgu. Elektryczne impulsy By krew przenosząca życiodajny tlen mogła dotrzeć do narządów ciała, serce musi ją wyrzucać pod ciśnieniem w regularnych odstępach czasu. Następuje wówczas tak zwany minutowy wyrzut krwi z serca. Tak nazwano objętość krwi wyrzucanej z serca do płuc i innych narządów w trakcie jednej minuty. U zdrowego człowieka w trakcie spoczynku rzut minutowy serca wynosi 3-5 l, a w okresie biegu 5-15 l. Wyrzucenie krwi z serca umożliwiają impulsy elektryczne, które pobudzają mięsień sercowy do skurczu. Wytwarzają się one w ośrodku odpowiadającym za rytm serca - węźle zatokowo-przedsionkowym, skąd są przekazywane odpowiednimi szlakami do mięśni przedsionków i do komór. bodziec elektryczny pobudza na początku mięsień prawego przedsionka, a nieznacznie później lewego. Skurcz komór wyrzu-ca krew do tętnic, skurcz przedsionków skutkuje poprawne wypełnienie komór przed ich skurczem. Przyjmuje się, iż zapewnia on powyżej 20% objętości krwi wyrzucanej następnie poprzez komory. Brak skurczów komór albo przedsionków lub zakłócenie jego rytmiczności wywołuje zasłabnięcie lub utratę przytomności, a również zagrożenie życia. Dlatego także do zapewnienia sprawnej pracy serca potrzebne są rytmiczne impulsy elektryczne o umiarkowanej częstotliwości, a również ich sprawne przewodzenie. Kiedy wszczepiamy rozrusznik? W razie poważnych zakłóceń rytmu serca (zaawansowanej bradykardii), okresowego braku bodzieców czy zaburzeń ich przewodzenia z przedsionków do komór rozważa się sposobność wszczepienia rozrusznika. Odbywa się tak wtedy, gdy u chorego stwierdza się następujące symptomy: straty przytomności, zasłabnięcia, zawroty głowy, stopniowe albo nagłe pogorszenie sprawności fizycznej, szybkie i bardzo wolne bicie serca, przerwy w biciu. Po stwierdzeniu takich objawów przeprowadza się specjalistyczne badania serca (EKG, echo serca, test wysiłkowy, 24-godzinne monitorowanie EKG sposobem Holtera, stymulację przezprzełykową serca albo inne badania elektrofizjologiczne, w uzasadnionych sytuacjach - koronarografię) i ustala nasilenie i rodzaj zaburzeń pracy serca. Jeśli pochodzenie arytmii jest usuwalne, to w zależności od rodzaju i powody dolegliwości kwalifikuje się chorego do leczenia: farmakologicznego albo chirurgicznego (operacji serca, ((na przykład wszczepienia aby-passów). Niekiedy zapada decyzja o leczeniu zabiegowym, które przeprowadza się najczęściej bez otwierania klatki piersiowej. Może to być poszerzenie światła tętnic dzięki angioplastyki i stentów (w chorobie wieńcowej i miażdżycy). Jeśli przyczyn groźnej bradykardii nie można usunąć odmiennie, postępowaniem z wyboru ( a więc najwspanialszym) jest wszczepienie stymulatora serca. By zapobiec nagłej śmierci Trzeba jednak sobie zdawać sprawę z tego, iż zaburzenia rytmu serca są uciążliwe nie tylko same w sobie, lecz mogą być również powodem wielu chorób. Są mocnym czynnikiem ryzyka wystąpienia udaru, który regularnie skutkuje inwalidztwo, a nawet śmierć. Zakłócenia czynności serca przyczyniają się również do 30-40% nagłych zgonów spowodowanych atakami serca. U chorych po zawale oznaczają również ryzyko krótszego życia. Właśnie w tych dramatycznych okolicznościach istnieje sposobność wszczepienia rozrusznika, który stosuje się w uszkodzeniach mięśnia sercowego stworzonych w następstwie zawału, dolegliwości wieńcowej, miażdżycy, zapalenia serca i wielu innych. Aktualnie dzięki rozrusznikowi można zapobiegać tym gwałtownym i niebezpiecznym wydarzeniom. Stymulator wszczepia się wówczas po to, by wyrównać rytm bicia serca i nie dopuścić do jego nagłej niewydolności. Ma on wtedy działanie fizjologiczne i działa już w chwili chwilowych, nawet niegroźnych zakłóceń rytmu obniżających sprawność. Dlatego przeciwdziała męczliwości, omdleniom czy zasłabnięciom. Jak przebiega operacja? Zabieg wszczepiania stymulatora serca wykonuje się w specjalnie przygotowanych ośrodkach pod kontrolą rentgenowską poprzez wyszkolony zespół lekarzy, którzy zajmują się leczeniem zaburzeń rytmu serca i przewodzenia jego bodzieców. Jest kompletnie bezbolesny i dzieje się w znieczuleniu miejscowym, a jedynie w niektórych sytuacjach w znieczuleniu ogólnym, ( a więc pod narkozą. Operacja trwa ok. godziny ( w razie jednojamowego stymulatora), a dłużej, gdy umieszcza się stymulator dwujamowy. Jej przebieg jest zależny od rodzaju stymulatora. Jak już wspomnieliśmy, przeważnie dzieje się bez otwierania klatki piersiowej. by wszczepić stymulator jednojamowy, w miejscowym znieczuleniu nacina się skórę w rejonie podobojczykowej i do żyły wprowadza się elektrodę poprzez prowadnik do serca. Końcówkę elektrody mocuje się w rejonie prawego przedsionka. Następnie dzięki zewnętrznego urządzenia testującego określa się warunki pobudzania elektrody elektrycznymi impulsami, które są produkowane poprzez mały stymulator zasilany poprzez baterię. dzięki szwu mocuje się elektrodę, by zapobiec zmianie jej położenia. Następnie łączy się stymulator z elektrodą, a po wykonaniu specjalnej podskórnej "kieszonki" wprowadza się tam mały stymulator z baterią i zakłada szwy, umieszczając go tuż pod skórą na wysokości serca. Operacja wszczepiania stymulatora dwujamowego przebiega podobnie, chociaż jest nieco bardziej skomplikowana, bo dzięki żył trzeba wprowadzić do serca dwie elektrody. Serce na baterie Stymulator to urządzenie automatyczne, które dzięki specjalnej własnej baterii (ma ona aktualnie żywotność 7-15 lat; po tym okresie następuje jej zamiana) wytwarza regularne impulsy elektryczne. Dawne ("sztywne") rozruszniki miały swój własny rytm niezależny od rytmu serca danej osoby. W ostatnich latach takich urządzeń już się nie stosuje. Dzisiejsze, nowocześniejsze urządzenia ("na żądanie") są o sporo bardziej skomplikowane i elastyczne. Spełniają dwie funkcje: wyczuwają rytm serca chorego, a również wytwarzają swoje sygnały elektryczne, dostosowując je do bicia serca danej osoby w określonym momencie. Stymulator włącza się do działania dopiero wtedy, gdy zanika swoje bicie serca, by dwa rytmy: pacjenta i stymulatora nie kolidowały ze sobą. Każdy aktualnie wszczepiany stymulator jest programowalny. To oznacza, iż już po zabiegu można dzięki specjalnego urządzenia, bez naruszania ciągłości tkanek pacjenta, w dowolnym momencie zmienić parametry jego pracy, co pozwala na jak idealne funkcjonowanie urządzenia pod kątem bezpieczeństwa chorego, jego komfortu i trwałości baterii stymulatora. Inteligentne rozruszniki Stymulatory są coraz lepsze, bardziej trwałe, "inteligentniejsze". Coraz łatwiej przystosować je do różnych sytuacji życiowych. Nowoczesne konstrukcje umożliwił gwałtowny rozwój mikroelektroniki, a również wynalezienie bardzo trwałych baterii litowych, elektrod i mikroprocesorów. Jest sporo rodzajów stymulatorów: antyarytmiczny - rozpoczyna działać, gdy wyczuje pojawienie się częstoskurczu, i przerywa go; jednojamowy - stymuluje prawy przedsionek albo prawą komorę, a stamtąd impulsy rozprzestrzeniają się na cały mięsień serca; dwujamowy - elektrody znajdują się w prawym przedsionku, a również w prawej komorze; trójjamowy - w najwyższym stopniu obiecującym zastosowaniem tu jest ciężka niewydolność serca; elektrody znajdują się w prawym przedsionku i w prawej i lewej komorze. Stymulacja tego rodzaju poprawia sprawność serca jako pompy krwi. Wyniki badań wskazują na to, iż stymulator taki pozwala uniknąć przeszczepu serca albo bardzo odsunąć go w okresie; dwujamowy-dwuprzedsionkowy - stanowi ważną pomoc w zapobieganiu napadom migotania przedsionków, o którego niebezpieczeństwach wspominaliśmy ponad. Elektrody są umieszczone w prawym i w lewym przedsionku. Niekiedy stosuje się dodatkowo trzecią elektrodę w prawej komorze; z adaptacyjną zmianą częstości - dzięki czujnika można zmienić i przystosować jego częstość do danej sytuacji, (((na przykład w trakcie wysiłku. Takie stymulatory pozwalają zapewnić pełny komfort życia u ludzi aktywnych, a również poprawić efektywność terapii niewydolności serca u ludzi starszych. Żyj aktywnie Osoba, która ma wszczepiony rozrusznik serca, może i powinna żyć normalnie i aktywnie. Może więc: - pracować zawodowo - wykonywać prace domowe- pracować w ogródku- uprawiać amatorski sport- tańczyć - kąpać się - prowadzić samochód- podróżować- rodzić dzieci- kontynuować życie seksualne. Gdy masz stymulator: Chodź systematycznie na kontrolę do lekarza. Sam także kontroluj pracę stymulatora, systematycznie ( lecz spokojnie) badaj tętno serca. Nie możesz poddawać się takim badaniom, jak rezonans magnetyczny; wykorzystywanie diatermii i koagulacji chirurgicznej może wymagać konsultacji w ośrodku kontrolującym stymulator przed zabiegiem i dodatkowej kontroli po zabiegu. Nie narażaj stymulatora na uderzenia. Nie zakładaj bardzo ciasnych koszul i bluzek. Nie noś ciężkiego plecaka, a ciężką torbę zawieszaj na drugim ramieniu. Nie przebywaj w pobliżu bardzo mocnych pół magnetycznych (przemysłowych albo militarnych). Przed podróżą samolotem poinformuj o stymulatorze celników. Powiedz o stymulatorze swojemu rehabilitantowi i dentyście