Rzeżączka leczenie

Definicja RZEŻĄCZKA: Zarażeni rzeżączką regularnie nie wiedzą o swojej chorobie, a niektórzy nawet przy występowaniu jej symptomów nie zgłaszają się do lekarza.Rzeżączka to jedna z w najwyższym stopniu rozpowszechnionych chorób przenoszonych drogą płciową (wenerycznych). Precyzyjne dane dotyczące jej występowania są zaniżone. A jest ona jedną z najczęstszych przyczyn niepłodności u kobiet. Niebezpieczna para Chorobę wywołuje bakteria dwoinka rzeżączki, zwana po łacinie Neisseria gonorrhoeae. Ten drobnoustrój żyje w wilgotnych i ciepłych okolicach ciała, włączając w to drogi moczowo-płciowe, jamę ustną i odbytnicę. Tam znajduje warunki do szybkiego wzrostu i rozmnażania. Bakterie te rosną parami i stąd pochodzi ich nazwa. Metody i drogi rozprzestrzeniania Dolegliwość szerzy się na sporo sposobów, lecz najpowszechniejszym jest kontakt płciowy, w tym również analny i oralny. Rzeżączka przenosi się również z zakażonej matki na noworodka w okresie porodu. To jest powodem zakażenia oka, co może być bardzo niebezpieczne. Jeżeli zakażanie występuje w innym miejscu niż oko (układ płciowy, moczowy, pokarmowy), to należy podejrzewać, iż dziecko było używane seksualnie. U kobiet startowym miejscem zakażenia jest zazwyczaj szyjka macicy, z kolei u mężczyzn cewka moczowa. Stamtąd infekcja rozprzestrzenia się dalej. Może np. objąć jamę macicy i jajowody, będąc powodem zapalenia narządów miednicy mniejszej. Doprowadza to w wielu sytuacjach do niepłodności lub ciąży ektopowej, jest to występującej poza jamą macicy. Pęknięta ciąża pozamaciczna może być powodem wstrząsu spowodowanego stratą krwi, a w skutku nawet zgonu. Z symptomami i bez Niestety, początkowe symptomy u kobiet bywają bardzo dyskretne i słabo wyrażone. Co więcej, może zdarzyć się, iż kobieta w ogóle nie będzie odczuwała jakichkolwiek choroby, a mimo to infekcja będzie ciągnąć się miesiącami.W sytuacjach przebiegających z symptomami rozwijają się one do 10 dni po relacji seksualnym z zarażonym partnerem. Początkowo chora odczuwa ból albo pieczenie przy oddawaniu moczu i może pojawić się krwista bądź żółtawa wydzielina z pochwy (upławy). Zdarza się i tak, iż wydzielina występuje bez sensacji w oddawaniu moczu, albo odwrotnie - ból i pieczenie bez wydzieliny. Jeżeli zakażenie postępuje dalej, rozprzestrzeniając się w tkankach miednicy, to pojawia się ból w dole brzucha, krwawienia międzymiesiączkowe, wymioty i gorączka.U mężczyzn dolegliwość jest zazwyczaj bardziej widoczna. Pojawia się wydzielina z cewki moczowej i palenie i ból w trakcie oddawania moczu. symptomy mają zazwyczaj większe niż u kobiet nasilenie.Rzeżączka może występować również w odbytnicy (u kobiet poza stosunkami analnymi infekcja może szerzyć się z pochwy i krocza). Objawami są wtedy wydzielina, swędzenie i czasami ból w okolicach odbytu. Rozpoznanie W rozpoznaniu stosuje się techniki, które wykrywają obecność dwoinki rzeżączki w podejrzanym materiale (na przykład wydzielinie z pochwy). Taki wymaz barwi się na początku i ogląda pod mikroskopem. Dwoinki rzeżączki są widoczne jako dwa złączone ze sobą ziarenka, zabarwione na jasnoczerwono. Niestety ta sposób jest wystarczająca tylko u mężczyzn, u kobiet pomimo infekcji można nie wykazać "winowajców". Odbywa się tak aż w połowie przypadków. Mówi się wówczas, iż taka sposób jest niewiele czuła.by rozpoznanie było pewniejsze, pobrane wymazy bada się na obecność genów bakterii. To są nowe sposoby i nie zawsze dostępne. Pozwalają jednak na prawie 100-procentowe postawienie diagnozy.Stosuje się również hodowlę bakteryjną, w której próbkę wydzieliny umieszcza się na płytce z odpowiednią pożywką i inkubuje poprzez 2 dni. W odpowiedniej temperaturze i przy dostępności "pożywienia" bakterie rozmnażają się, tworząc kolonie widoczne gołym okiem. Czułość hodowli zależy od miejsca, z którego pobrało się wydzielinę, ((na przykład przy wymazach z szyjki macicy wykrywa się do 90% przypadków. Nie tylko penicylina Fundamentalnym leczeniem była dawniej kuracja penicyliną. Jednak od momentu jej wynalezienia i wykorzystania między innymi w chorobach wenerycznych upłynęło już wiele czasu. Bakterie zdążyły się na nią uodpornić. Na szczęście penicylinę można zastąpić innymi antybiotykami. Jednym z nich jest ceftriakson, należący do ekipy cefalosporyn. Jest on niezwyle wygodny w stosowaniu (i efektywny) - wystarczy gdyż jeden zastrzyk domięśniowy. W jednej dawce można również przyjąć cefiksym, ciprofloksacynę albo ofloksacynę, z tym iż doustnie, a nie w formie iniekcji. Dwa ostatnie antybiotyki należą do ekipy fluorochinolonów i nie mogą ich przyjmować kobiety w ciąży i młodzież do 18. r.ż. Leczenie nie jest jednak tak proste, jak aby się to mogło wydawać. W niektórych państwach ze względu tego, iż rzeżączka występuje wraz z innymi chorobami wenerycznymi ( (((na przykład zakażeniem chlamydiami), dodaje się jeszcze jeden antybiotyk, ( ((((na przykład doksycyklinę czy azytromycynę.oprócz tego należy zbadać (o czym regularnie się nie pamięta) wszystkich partnerów seksualnych chorej osoby. Jeżeli są zarażeni, to trzeba oczywiście ich leczyć, i to bez względu na to, czy odczuwają symptomy, czy także infekcja przebiega bezobjawowo. W czasie kuracji należy oczywiście unikać kontaktów seksualnych.Po zakończonym leczeniu powinno się przeprowadzić badanie kontrolne, zdarza się gdyż, iż dany szczep bakterii jest oporny na podawane leki. Wtedy należy wykorzystać kurację innym antybiotykiem. Powikłania To, co jest w najwyższym stopniu niebezpieczne przez wzgląd na zakażeniem dwoinką rzeżączki, to zapalenie narządów miednicy mniejszej. Występują wtedy bóle brzucha, ból w czasie relacji, krwawienia międzymiesiączkowe i gorączka.Niestety, nie wychwycona w odpowiednim momencie i nie leczona dolegliwość może uszkodzić wyściółkę jajowodu, doprowadzając do jego bliznowacenia i z powodu, w wielu sytuacjach, do niepłodności.Może się również zdarzyć, iż bliznowacenie jest tylko częściowe. Wtedy zapłodnione jajo zatrzymuje się "na przeszkodzie" w drodze do jamy macicy. Nie obumiera jednak, lecz rozwija się dalej (najczęściej w jajowodzie) - w ten sposób powstaje ciąża jajowodowa ( lub szerzej - pozamaciczna albo ektopowa). To jest bardzo niebezpieczny stan, gdyż ciąża nie kończy się w ogóle porodem. Przeciwnie - jajowód pęka, a przerwane naczynia krwionośne są źródłem znacznego krwotoku i wstrząsu. Jeżeli nie zareaguje się odpowiednio inicjalnie, może dojść do zgonu.Innym, bardzo rzadkim powikłaniem jest rozprzestrzenienie się infekcji z dróg rodnych do stawów na drodze krwionośnej. Równie rzadkie jest rzeżączkowe zapalenie jąder u mężczyzn, co jednak podobnie jak u kobiet może skończyć się niepłodnością. Noworodek także Jednak to w ogóle nie koniec kłopotów. Zarażona kobieta w ciąży może przenieść infekcję w czasie porodu na noworodka, wywołując u niego ciężkie zakażenie tkanek oka. To właśnie dlatego rutynowo, prawie natychmiast po urodzeniu, wkrapla się dziecku do worka spojówkowego azotan srebra zabijający dwoinki rzeżączki. Tytułujemy to zabiegiem CredŽgo.Nieleczona rzeżączka w konsekwencji osłabienia bariery ochronnej stwarzanej poprzez śluzówkę powiększa także ryzyko zakażenia się innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, między innymi AIDS. Zapobieganie Na skutek dużego ryzyka i możliwości łatwego przeoczenia dolegliwości bardzo istotnym zagadnieniem staje się jej zapobieganie. Głównym środkiem wydaje się tutaj regularne i poprawne wykorzystywanie prezerwatywy poprzez mężczyzn. Należy dodać, iż fundamentalnym czynnikiem ryzyka są relacje seksualne z więcej niż jednym partnerem albo z osobą, która sama ma wielu innych partnerów.Oczywiście wystąpienie symptomów infekcji nie znaczy jeszcze powikłań, które rozwijają się dopiero po pewnym ( zazwyczaj długim) czasie. Oprócz zapobiegania istotne jest więc również inicjalne rozpoznanie i odpowiednie leczenie. znaczy to uważną obserwację własnego ciała i jego reakcji, włącznie z regularnie pomijaną "sferą intymną".Być może już niedługo przełomem w zapobieganiu tej niedocenianej poprzez pacjentów i lekarzy chorobie będzie wprowadzenie skutecznej szczepionki