Stres dobry i zły leczenie

Definicja STRES DOBRY I ZŁY: "Stres" jest definicją bardzo szerokim. Na ogół, kiedy mówimy "jestem zestresowany", "on żyje w ciągłym stresie", mamy na myśli emocje niekorzystne: lęk, zagrożenie, rozpacz, bezradność... W czasie gdy wg twórcy teorii stresu, Hansa Selye, niemal każda czynność wywołuje stres. Jest on gdyż reakcją organizmu (zarówno fizjologiczną, jak i psychiczną) na każdą nowość, przeszkodę, przeciążenie, niebezpieczeństwo, mocny impuls. Jeżeli przyjmiemy taką definicję, to nieustannie znajdujemy się pod działaniem stresu. Przechodzimy poprzez ruchliwą ulicę, wzruszamy się na widok przyjaciela, którego spotykamy po latach, cieszymy z dobrych ocen dziecka i martwimy się, ponieważ mąż stracił pracę. Nagła śmierć kogoś bliskiego staje się powodem stresu, lecz i szczera radość z narodzin dziecka wywołuje stres. ponieważ każda, nawet ta korzystna zmiana w życiu, skutkuje konieczność zareagowania na nią, zmusza organizm do mobilizacji. Musimy przyzwyczajać się do tych zmian, akceptować je i uczyć się z nimi żyć. Reakcje na stres Reakcje na sytuacje stresujące i sposób przeżywania stresu - to kwestie bardzo indywidualne. Dla jednej osoby stresująca będzie wspinaczka z przewodnikiem wyznaczonym szlakiem w niewysokie góry, dla innej pozbawione stresu są skoki spadochronowe, nawet te realizowane po raz pierwszy. ponieważ każdy z nas odmiennie odczuwa niepokój i napięcie, inna siła bodźca wywołuje stres.Jedni z nas lubią życie w pośpiechu i napięciu, innych męczy wszystko, co odbiega od rutyny i zakłóca święty spokój. Stres staje się groźny dla człowieka wtedy, kiedy jest nadmierny, zbyt częsty i związany z mocnymi negatywnymi emocjami. Wówczas niszczy pozytywne motywacje i może stać się powodem wielu choroby fizycznych i psychicznych.Im lepiej poznamy siebie, własną tolerancję na stres i najczęściej nękające nas problemy, tym lepiej nauczymy się je pokonywać. Częściej będziemy cieszyli się zdrowiem i rzadziej martwili chorobą. O stresie pozytywnie Zrezygnujmy z tak szerokiej definicji stresu, wg której wywołuje go każda czynność. W takim przypadku sugestie, jak radzić sobie ze stresem, musiałyby być "receptą na życie", a takiej - jak wiadomo - nie ma. Przyjmijmy, iż stres jest związany jeżeli nie z zagrożeniem, to z napięciem, poczuciem próaby czy "zdawania egzaminu". Wtedy łatwiej będzie uświadomić sobie jego pozytywne i niekorzystne aspekty. W umiarkowanej dawce stres motywuje do pracy, stymuluje do działania i jest siłą napędową. Stres wyzwala w nas siłę do podejmowania trudnych zadań i dzięki niemu bierzemy na siebie nowe wyzwania. Działamy szybciej i dokonujemy tego, czego bez udziału stresu nie udałoby się przeprowadzić. Niektórzy idealnie funkcjonują w warunkach stresu i poszukują go, ;aby życiu nadać więcej barw. Oni to uważają, iż szkoła bez stresujących klasówek, wezwań do tablicy i ocen w dzienniku, nie potrafiłaby zmotywować do efektywnej edukacji. W dorosłym życiu uważają, iż robota bez elementu emocji, rywalizacji i ryzyka byłaby mniej atrakcyjna.Przygotowujesz się do egzaminów. Przeżywasz stres, obawiasz się porażki i... mobilizujesz do większego wysiłku. Wyostrza się uwaga, poprawia koncentracja i powiększa wydajność twojego mózgu. Kiedy zdałaś egzamin, miejsce niepokoju zajmuje satysfakcja, zanika źródło stresu i napięcie towarzyszące stresowi.Prowadzisz samochód. Na drodze pojawia się przeszkoda. Stres sprawia, iż poprzez chwilę mobilizujesz się, działasz szybciej niż w warunkach spokojnej jazdy, naciskasz na pedał hamulca. Unikasz wypadku, a po chwili nie musisz się już mobilizować, ponieważ ominęłaś przeszkodę i pozbyłaś się źródła stresu. Spokojnie patrzysz przed siebie aż do chwili, kiedy pojawi się następna niespodzianka na drodze.Zamierzasz zmienić pracę na bardziej atrakcyjną, lepiej płatną, z interesującą perspektywą na przyszłość. Czeka cię rozmowa z szefem nowej spółki. Przeżywasz stres. Zastanawiasz się, co powiedzieć na tym pierwszym spotkaniu, jak się ubrać, uczesać i umalować? Mówić wiele, czy raczej słuchać, wyłącznie odpowiadać na pytania, czy także je zadawać? Myślisz o tej sytuacji, układasz w głowie różne scenariusze i czasem na samą myśl o spotkaniu serce bije ci mocniej. Czujesz, iż napięcie rośnie aż do chwili, kiedy stajesz przed swoim nowym pracodawcą, podajesz rękę na powitanie i zaczynasz rozmawiać. Zapominasz o napięciu i kiedy opuszczasz firmę, znów jesteś spokojna i co najwyżej wspominasz chwile zdenerwowania, które towarzyszyły pierwszym min. spotkania. Zastanawiasz się, czy to przyjacielski ton twojego rozmówcy pomógł zwalczyć tremę, precyzyjnie przygotowany scenariusz tej rozmowy czy twoje opanowanie w trudnych chwilach?We wszystkich opisanych sytuacjach stres odegrał pozytywną rolę - zmobilizował organizm do wysiłku. Kiedy rozładowane zostało napięcie emocjonalne towarzyszące stresowi, powrócił spokój. Stres w odpowiedniej dawce był motorem działań. O stresie negatywnie Zbyt regularnie pojawiający się stres, trwający zbyt długo może doprowadzić do poważnych zaburzeń w funkcjonowaniu różnych narządów, a czasem i całego organizmu. Stres może dotyczyć sytuacji małżeńskiej, rodzinnej, zawodowej i wychowawczej z dziećmi. Może dotyczyć więc naszych stosunku z najbliższymi, lecz także bywa związany wyłącznie z tym, co odbywa się w nas i z nami. Od jego rozległości, czasu trwania i odporności organizmu zależy rodzaj choroby, na które zapadamy na skutek stresu. Jedni częściej przeziębiają się, a inni z byle powodu wybuchają złością. Jedni stają się drażliwi, inni apatyczni.każdego dnia, przed rozpoczęciem pracy, szef wzywa cię do gabinetu i wymienia listę swoich wymogów. Już widok szefa i drzwi jego pokoju przyprawiają cię o zawrót głowy. Zastanawiasz się, co nowego wymyśli, czy podołasz obowiązkom... Ta przypadek rozpoczyna cię męczyć, lecz nie potrafisz jej ani zmienić, ani przerwać. Tkwisz więc w niej i ból głowy towarzyszy ci już w drodze do pracy.Postanowiłaś rozstać się z dotychczasowym partnerem. Chociaż wspólnie podjęliście decyzję o rozstaniu, to rozwód staje się powodem stresu, tyle iż o nieco innym przebiegu. Przybiera bardziej utajoną formę i nie od razu zostaje rozpoznany jako stres. Jednego dnia dręczy cię poczucie winy za to, co się stało, innego dnia czynisz partnera odpowiedzialnym za wszystkie złe rzeczy, które wydarzyły się w waszym związku. Żyjesz w stresie. Wychowanie bezstresowe czy...? Mamy już za sobą czasy bezstresowych teorii wychowawczych, w których dzieci wzrastały w szczególnych warunkach - przekonane o bezwarunkowej akceptacji i miłości, wychowywane w pełnej wolności i swobodzie, bez obowiązków i konieczności podporządkowania się czemukolwiek i komukolwiek. "Zgadzam się na wszystko, jeżeli to gwarantuje ci szczęście" - głosili rodzice bezstresowo wychowywanych dzieci. Dzieci otrzymywały więc od dorosłych wszystko, czego oczekiwały, a dorośli mało od nich wymagali. Z tych bezstresowo wychowywanych dzieci wyrośli niekiedy nieodpowiedzialni i nie umiejący się podporządkować społecznym normom ludzie dorośli.Dzisiaj jesteśmy przekonani o możliwości pozytywnego oddziaływania stresu. Okazuje się gdyż, iż czasem trzeba przeżyć stres, ;aby coś więcej w życiu osiągnąć. System stresu impuls został przyjęty poprzez mózg, odpowiednie impulsy zawiadomiły przysadkę mózgową. Przysadka wydzieliła hormon, który wspólnie z krwią popłynął do nadnerczy, a ta natomiast wydzieliła powiększoną liczba adrenaliny i noradrenaliny. Pod ich wpływem wzrosło ciśnienie krwi, szybciej zaczęło pracować serce, z wątroby uwolniły się do krwi większe niż zazwyczaj ilości glukozy, cholesterolu i wolnych kwasów tłuszczowych. Pojawił się stan podwyższonej gotowości organizmu. Siły fizyczne i psychiczne zostały przygotowane do walki. jeżeli taki stan podwyższonej gotowości utrzymuje się poprzez dłuższy czas, napięcie z nim powiązane nie zostaje rozładowane, spada odporność organizmu i dość błyskawicznie przychodzi wyczerpanie, rozregulowanie organizmu. Konsekwencje stresu Długookresowy stres sprzyja wystąpieniu wielu schorzeń. W pierwszej kolejności zaatakowane zostają najsłabsze narządy. U jednych będą one powiązane z układem pokarmowym, u innych z oddechowym, a u niektórych negatywnemu oddziaływaniu stresu zostanie poddanych sporo narządów. Zależnie od wieku, płci, dotychczasowych doświadczeń, wychowania, przyjmowanych leków, trybu życia, filozofii życiowej i wielu, wielu innych czynników, jedni mają większą podatność na niekorzystne konsekwencje stresu, inni mniejszą. Reakcja na stres zależy także od tego, jak widzimy siebie - czy jako bierny przedmiot, który podlega działaniu stresu, czy jako aktywny podmiot, który na ten stres odpowiada. Kiedy puka stres Pierwszym sygnałem, iż coś złego odbywa się z organizmem, bywają kłopoty z zasypianiem. Później do nich dołączają inne niedomagania. Płaczemy bez powodu, czujemy się zmęczeni niezależnie od tego, ile pracujemy i ile odpoczywamy, mamy kłopoty z koncentracją, skupieniem uwagi, zawodzi nas pamięć. Pojawiają się bóle głowy, drażliwość i czasem brak zainteresowania seksem. Tych symptomów jest coraz więcej, etapowo pojawiają się kolejne i może dlatego nie dostrzegamy ich przybywania. Dopiero kiedy osiągną pułap krytyczny, zaczynamy czuć, iż jest nam "źle we własnej skórze". Nie zawsze jeszcze kojarzymy, iż znaleźliśmy się w szponach stresu. Tracimy dawną radość życia, zapał do pracy, brak wiary w siebie pojawia się w miejsce dotychczasowej pewności