Związki pozamałżeńskie leczenie

Definicja ZWIĄZKI POZAMAŁŻEŃSKIE: Związki pozamałżeńskie nie są rzadkością. Przewarzająca część rozpada się pośrodku 1-3 lat od czasu ich stworzenia i partnerzy decydują się na utrzymanie małżeństwa. Może to wynikać z różnych przyczyn, na przykład rezygnacji z dodatkowego związku dla dobra dzieci, rozczarowania romansem, domagania się od współmałżonków albo kochanków dokonania ostatecznego wyboru. Zdarza się jednak, iż romans przeobraża się w trwały, równoległy do małżeństwa związek. Tego typu nietypowa i nieformalna poligamia ma różne formy: może być ukrywana, a niekiedy wszyscy zainteresowani zdają sobie sprawę z tego, co się dzieje, i tolerują taki stan rzeczy z różnych powodów. Kiedy indziej występują jeszcze inne warianty takich poligamicznych układów. Ukrywany związek Z taką sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy dana osoba żyje w dwóch równoległych związkach, a współmałżonek nie wie o drugim życiu partnera. Taki stan rzeczy czasem może trwać nawet bardzo długo. W jednym ze znanych mi przypadków drugi związek ujawnił się dopiero po 20 latach, po śmierci mężczyzny, który - jak się okazało - z nieformalną "żoną" miał dwoje dzieci. Poprzez ten długi moment żona i dzieci z legalnego małżeństwa nic nie wiedzieli o drugiej rodzinie męża i ojca. Bywa również i tak, iż formalna małżonka wprawdzie podejrzewa partnera o zdradę, lecz z różnych przyczyn nie dąży do poznania prawdy.Osoba uwikłana w dwa związki nie ma zresztą lekkiego życia. Stale musi się ukrywać, kluczyć, kłamać, udawać, dzielić czas. Ma poczucie, iż wyrządza obu stronom krzywdę. Druga nieformalna "żona" jest w jeszcze trudniejszej sytuacji. Wie więcej od legalnej żony, lecz nie może ujawnić prawdy. Jej przyszłość jest niepewna, a każdy dzień to następne stresy i cierpienia. Jeśli w obu związkach są dzieci, znajdują się na nierównej pozycji. Nareszcie najczęściej zdarzenia losowe albo... niecierpliwość jednej z partnerek decydują o przecięciu tego przysłowiowego gordyjskiego węzła. Romans ujawniony Osoba uwikłana w życie w dwóch związkach ma niekiedy dwa domy i dwie rodziny, które wiedzą o swoim istnieniu. Taka przypadek przypomina nieformalną poligamię. Współmałżonkowie mogą tolerować ten stan rzeczy z różnych powodów, począwszy od toksycznej zależności, a na wierze w powrót nielojalnego partnera kończąc.W złożonych stosunkach pomiędzy obiema towarzyszkami "bigamisty" dominuje zazdrość, konkurencja i chęć zdobycia partnera na stałe. Niejednokrotnie dochodzą one do granicy wytrzymałości psychicznej i szukają pomocy u psychoterapeuty między innymi z lęku przed przyszłością. Nareszcie któraś z "osób dramatu" nie wytrzymuje takiej sytuacji i decyduje się na rozwiązanie skomplikowanego układu. Z doświadczenia terapeutycznego jednoznacznie wynika, iż to kobiety umieją być w tych sytuacjach odważniejsze i bardziej zdeterminowane, a mężczyźni wówczas hamletyzują i nie są zdolni do podejmowania jasnych decyzji. Z zaplanowanym scenariuszem Niekiedy życie w takim podwójnym układzie nie jest traktowane jako czasowe, a "bigamista" realizuje określony plan, na przykład czeka z odejściem od żony aż dzieci dorosną, lub przygotowuje ją etapowo do rozstania, bo zamierza opuścić rodzinę z przyjaciółką i rozpocząć wspólne życie w nowym miejscu. Pomijam tu warianty mające przestępczy charakter, kiedy "planowanie życia" bazuje na pozbyciu się danej osoby w drastycznej formie.Wprawdzie doświadczonego terapeuty raczej nic nie powinno zdziwić, lecz zdarzają się tu wyjątkowe sytuacje. Np. wtedy, gdy "bigamista" domaga się od specjalisty, by nauczył go, jak zniechęcić do siebie żonę czy manipulować nią w celu uzyskania zgody na rozstanie. Terapeuta jest wówczas traktowany instrumentalnie jako ekspert stosunku międzyludzkich potrafiący dysponować różnymi "sztuczkami", którymi można się posłużyć, by osiągnąć określony cel.Na podstawie doświadczeń terapeutycznych można wyodrębnić następujące regularnie spotykane błędne wyobrażenia i poglądy osób uwikłanych w życie w trójkątach:"Bigamiści": Są przekonani, iż od nich zależą losy wszystkich zainteresowanych. Jednak regularnie to oni są przedmiotem manipulacji. Sądzą, iż skoro ich partnerki tkwią w trudnym układzie, są poprzez nie tak silnie kochani. W rzeczywistości regularnie są darzeni sprzecznymi uczuciami, a partnerki pogardzają nimi za niezdolność do podejmowania trudnych decyzji. Podziwiają siebie za zdolność lawirowania w trójkącie. Nareszcie płacą za to neurotyzmem, zaburzeniami psychosomatycznymi i poczuciem winy. Żony: Mają nadzieję, iż opinia rodziny, znajomych, otoczenia, zasady religijne zmienią postępowanie niewiernego męża. Ale regularnie nie wywierają one zbyt wielkiego wpływu na mężczyznę. Są przekonane, iż prowokowanie u męża poczucia winy dzięki oskarżeń złamie niepoprawnego "bigamistę". Jednak takie działanie regularnie nie odnosi skutku. Sądzą, iż informowanie dzieci i wywoływanie w nich agresji w relacji do ojca utrzyma go w domu. Niestety, nie powstrzymuje go to od rezygnacji z drugiego życia. Kochanki: Łudzą się, iż dobry seks i porozumienie psychiczne utrzymają przy nich partnera. Tak faktycznie o jego wyborze zadecyduje wygoda. Prowokują zazdrość, chcąc przyspieszyć podjęcie decyzji poprzez mężczyznę. W praktyce taka strategia ułatwia mu rozstanie pod wpływem rzekomo urażonej ambicji. Żyją w przeświadczeniu, że podwójne życie partnera jest dla niego zbyt sporym obciążeniem. Kiedy więc zamieszkają wspólnie, będzie czuł się szczęśliwy. Niekoniecznie. Może on tak dalece przyzwyczaić się do takiego życia, iż... znów zrobi to samo