Lek Dilzem retard

Lekarstwo DILZEM RETARD: Dilzem retard
Producent leku:
Pfizer
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek diltiazemu (Diltiazem hydrochloride)
tabl. powl. 90 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 180 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 60 mg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 120 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 90 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 180 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 60 mg 100 szt.,
--,-- zł
tabl. o przedł. uwalnianiu 120 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Dilzem
Diacordin 90 Retard
Oxycardil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Dolegliwość niedokrwienna serca w formie: stabilnej dławicy piersiowej, niestabilnej dławicy piersiowej, anginy Prinzmetala. Nadciśnienie tętnicze.
Działanie
Antagonista wapnia z gatunku pochodnych benzotiazepiny, o działaniu blokującym kanał wapniowy, raczej w obrębie mięśni gładkich naczyń i układu przewodzącego serca. Działa rozkurczająco na mięśnie gładkie tętnic, szczególnie tętnic wieńcowych; słabiej działa na tętniczki obwodowe; powiększa przepływ nerkowy; praktycznie nie działa na układ żylny. Działanie w obrębie tętnic wieńcowych jest mniejsze w obrębie poprawnych tętnic podnasierdziowych i odcinków w stanie skurczu, większe z kolei w obszarze tętnic oporowych i tętniczek prekapilarnych. Skutkuje to przyrost przepływu wieńcowego nie powodując zespołu podkradania. Minimalizuje pracę mięśnia sercowego i jego zapotrzebowanie na tlen; minimalizuje obciążenie następcze lewej komory. Zwalnia czynność serca przez bezpośredni wpływ na węzeł zatokowy, wydłuża moment refrakcji i przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym. Działa słabo hipotensyjnie poprzez pomniejszenie oporu obwodowego, ma niespecyficzne działanie sympatykolityczne. Powiększa wydalanie sodu (bardziej niż wynika to ze wzrostu przepływu nerkowego). Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Wykazuje małą biodostępność (< 20%) z racji na znaczący sukces "pierwszego przejścia" poprzez krążenie wątrobowe; biodostępność powiększa się do 90% przy długotrwałym podawaniu. W 80% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie (deacetylacja). Jest wydalany w 35% z moczem i w 65% z kałem. T0,5 we krwi wynosi 3-4 h.
Działania niepożądane
Sporadycznie mogą wystąpić: ból i zawroty głowy, uczucie zmęczenia, obrzęki kostek i nóg, skórne reakcje alergiczne w formie zaczerwienienia, świądu albo wysypki. W pojedynczych sytuacjach obserwowano również reakcje alergiczne w formie rumienia wysiękowego wielopostaciowego, limfadenopatii i eozynofilii; opisywano przypadki wystąpienia zespołu Stevens-Johnsona i zespołu zbliżonego do tocznia rumieniowatego. Rzadko występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, uczucie pieczenia w przełyku, biegunka, zaparcia). W rzadkich sytuacjach obserwowano przemijające powiększenie aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy alkalicznej we krwi w wyniku ostrego uszkodzenia wątroby. W pojedynczych sytuacjach, w szczególności u pacjentów przyjmujących spore dawki preparatu i/albo u których istniało ważne uszkodzenie serca przed terapią obserwowano: bradykardię, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, ważne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, uczucie kołatania serca, omdlenia i wystąpienie objawów niewydolności mięśnia sercowego. Rzadko mogą wystąpić: bezsenność, omamy, epizody obniżonego nastroju. W indywidualnych sytuacjach mogą wystąpić zaburzenia potencji. Bardzo rzadko wystąpić mogą, w szczególności przy długotrwałym stosowaniu leku, zmiany w obrębie dziąseł (przerost dziąseł) - zmiany te ustępują po odstawieniu leku. W pojedynczych sytuacjach opisywano również powiększenie stężenia glukozy we krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na diltiazem albo pozostałe składniki preparatu. Wstrząs kardiogenny. Zaburzenia przewodnictwa i rytmu serca (blok zatokowo-przedsionkowy i przedsionkowo-komorowy II i III°, zespół chorego węzła zatokowego, migotanie i trzepotanie przedsionków towarzyszące zespołowi WPW). Ostra etap zawału mięśnia sercowego, niewyrównana niewydolność krążenia, bradykardia (<55/min). Ciąża i moment karmienia piersią. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym I° i śródkomorowymi zaburzeniami przewodnictwa, z niskim ciśnieniem tętniczym krwi (ciśnienie skurczowe < 90 mmHg), z niewydolnością wątroby i ciężką niewydolnością nerek, w razie jednoczesnego leczenia doustnymi lekami b-adrenolitycznymi, a również u chorych w podeszłym wieku.
Interakcje
Przy jednoczesnym stosowaniu diltiazemu z nitrogliceryną albo innymi lekami z gatunku azotanów nie obserwowano niekorzystnych interakcji. Nie obserwowano również niekorzystnych interakcji w trakcie jednoczesnego przyjmowania z: lekami przeciwzakrzepowymi, moczopędnymi, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami stosowanymi w dnie moczanowej i lekami zmniejszającymi stężenie lipidów we krwi. Diltiazem może nasilać działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych. W czasie jednoczesnego podawania z diltiazemem innych leków działających na serce może wystąpić: pogłębienie hamującego wpływu na częstość pracy serca i/albo układ bodźco-przewodzący (na przykład znaczna bradykardia, wystąpienie bloków przedsionkowo-komorowych wyższego stopnia przy jednoczesnym stosowaniu leków b-adrenolitycznych, leków przeciwarytmicznych, glikozydów nasercowych), silniejszy sukces hipotensyjny (leki b-adrenolityczne, leki przeciwarytmiczne), symptomy niewydolności serca (leki b-adrenolityczne, leki przeciwarytmiczne). Odradza się jednoczesne wykorzystywanie preparatu i leków b-adrenolitycznych podawanych dożylnie. Jednoczesne wykorzystywanie diltiazemu i środków znieczulenia ogólnego, w rzadkich sytuacjach powodowało hipotonię i bradykardię. Jednoczesna leczenie diltiazemem może powodować powiększenie stężenia we krwi: karbamizepiny, midazolamu, triazolamu, teofiliny, cyklosporyny A, digoksyny i digitoksyny, propranololu. W czasie równoczesnego stosowania diltiazemu i cimetydyny albo ranitydyny obserwowano powiększenie stężenia diltiazemu we krwi.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Tabletki 60 mg: w chorobie wieńcowej - zwykle 1 tabl. (60 mg) 3 razy na dzień, w nadciśnieniu tętniczym - 1/2-1 tabl. (30-60 mg) 3 razy na dzień. Tabletki 90 mg retard: zwykle 1 tabl. (90 mg) 2 razy na dzień, w przypadku potrzeby można zwiększyć dobową dawkę o 1-2 tabl. Tabletki 120 retard: w chorobie wieńcowej albo nadciśnieniu tętniczym stosuje się zwykle 2 razy na dobę po 1 tabl. Tabletki 180 retard: w chorobie niedokrwiennej serca - 1/2 tabl. 2 razy na dzień; w nadciśnieniu tętniczym - 1 tabl. raz na dobę rano. Max. dawka dobowa wynosi 360 mg. Tabletek retard nie wolno rozgryzać.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Dilzem
Diacordin 90 Retard
Oxycardil