Lek Glivec

Lekarstwo GLIVEC: Glivec
Producent leku:
Novartis Pharma
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
imatnib (Imatinib)
kaps. twarde 100 mg 120 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej (CML) z chromosomem Philadelphia (bcr-abl) u dorosłych pacjentów w fazie przewlekłej, gdy leczenie interferonem alfa jest nieskuteczne albo w fazie akceleracji dolegliwości, albo w przebiegu przełomu blastycznego. Leczenie dorosłych pacjentów ze złośliwymi, Kit (CD 117) pozytywnymi guzami podścieliska przewodu pokarmowego (GIST) nieoperacyjnymi i/albo z przerzutami.
Działanie
Inhibitor kinazy białkowo-tyrozynowej, silnie hamujący w komórce kinazę tyrozynową Bcr-Abl in vitro i in vivo. Wybiórczo hamuje proliferację i wzmaga apoptozę w komórkach linii Bcr-Abl dodatnich, jak i w komórkach białaczkowych świeżo pobranych od pacjentów z CML (przewlekłą białaczką szpikową) i od pacjentów z ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) z chromosomem Philadelphia. Ponadto imatinib jest inhibitorem receptorów kinaz tyrozynowych czynnika aktywacji płytek (PDGF), PDGF-R i czynnika komórek pnia (SCF), c-Kit i hamuje mechanizmy komórkowe aktywowane poprzez PDGF i SCF. In vitro imatinib hamuje proliferację i indukuje apoptozę komórek mięsaków podścieliska przewodu pokarmowego (GIST), u których stwierdzono ekspresję mutacji kit. Średnia bezwzględna biodostępność leku w formie kapsułek wynosi 98%. Po podaniu doustnym stwierdzono sporą zmienność międzyosobniczą wartości AUC leku we krwi. Lek w 95% wiąże się z białkami osocza, w pierwszej kolejności z albuminami i kwaśną alfa-glikoproteiną i w niewielkim stopniu z lipoproteiną. Kluczowym metabolitem imatinibu jest pochodna N-demetylowa piperazyny, która in vitro charakteryzuje się podobną siłą działania jak związek macierzysty. Lek jest wydalany raczej z kałem (68%), w nieznacznym stopniu z moczem (13%). T0,5 wynosi ok. 18 h.
Działania niepożądane
Działania niepożądane występujące bardzo regularnie (>1/10): neutropenia, trombocytopenia, niedokrwistość; ból głowy; nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, bóle brzucha; obrzęk wokół oczu, zapalenie skóry, wyprysk, wysypka skórna; mimowolne kurcze mięśni, kurcze mięśniowe, bóle mięśniowo-kostne, obrzęk stawów; zatrzymanie płynów i obrzęki, zmęczenie. Występujące regularnie (>1/100 i mniej/równe 1/10): neutropenia z gorączką, pancytopenia; anoreksja; zawroty głowy, zaburzenia smaku, parestezje, bezsenność; zapalenie spojówek, wzmożone łzawienie; wysięk opłucnowy, krwawienie z nosa; bębnica, wzdęcia, zaparcia, uczucie suchości w jamie ustnej; obrzęk twarzy, obrzęk powiek, świąd, rumień, wysuszenie skóry, łysienie, poty nocne; gorączka, osłabienie, dreszcze; powiększenie masy ciała. Nieczęsto (>1/1000 i mniej/równe 1/100) występują: posocznica, zapalenie płuc, zakażenie wirusem Herpes simplex albo H. zoster, zakażenia górnych dróg oddechowych; odwodnienie, hiperurykemia, hipokaliemia, hiperkaliemia, hiponatremia, wzmożony apetyt; depresja; udar krwotoczny, omdlenia, neuropatia obwodowa, niedoczulica, senność, migrena; podrażnienie oczu, zaburzenia widzenia, krwawienie ze spojówek, zespół "suchego oka", obrzęk tkanek oczodołu; niewydolność serca, obrzęk płuc, częstoskurcz; krwiak, nadciśnienie, niedociśnienie, zaczerwienienie twarzy, ziębnięcie dystalnych części kończyn; duszność, kaszel; krwawienia z przewodu pokarmowego, smoliste stolce, wodobrzusze, wrzód żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, owrzodzenie j. ustnej, odbijanie; żółtaczka, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, hiperbilirubinemia; wybroczyny, stłuczenia, wzmożona potliwość, pokrzywka, łamliwość paznokci, nadwrażliwość na światło, plamica, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, wysypka pęcherzykowa; rwa kulszowa; niewydolność nerek; ginekomastia, zwiększenie piersi, obrzęk moszny; złe samopoczucie, krwotok; powiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, powiększenie stężenia kreatyniny we krwi, pomniejszenie masy ciała. W badaniach klinicznych dotyczących GIST stwierdzono krwawienia z przewodu pokarmowego i krwawienia wewnątrz guza.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na imatinib albo pozostałe składniki preparatu.
Interakcje
Leki hamujące aktywność izoenzymu CYP3A4 cytochromu P450 (na przykład ketokonazol, itrakonazol, erytromycyna, klaritromycyna) mogą spowalniać metabolizm imatinibu i powodować powiększenie jego stężenia we krwi - należy zachować ostrożność w okresie łącznego stosowania. Leki będące induktorami CYP3A4 (na przykład deksametazon, fenytoina, karbamazepina, rifampicyna, fenobarbital albo ziele dziurawca) mogą nasilać metabolizm imatinibu i zmniejszać jego stężenie we krwi - należy zachować ostrożność w okresie łącznego stosowania. Imatinib skutkuje powiększenie średnich wartości Cmax i AUC simwastatyny (substratu CYP3A4), co wskazuje na hamowanie aktywności CYP3A4 poprzez imatinib - zaleca się ostrożność w okresie podawania imatinibu z substratami CYP3A4 o wąskim zakresie dawek terapeutycznych (na przykład cyklosporyna albo pimozyd). Należy unikać albo ograniczyć przyjmowanie preparatów zawierających paracetamol. Imatinib może zwiększać stężenie innych leków metabolizowanych poprzez CYP3A4 (na przykład triazolobenzodiazepin, antagonistów wapnia z gatunku dihydropirydyny, niektórych inhibitorów HMG-CoA reduktazy - statyn). Pacjenci, którzy wymagają stosowania leków przeciwzakrzepowych powinni otrzymywać heparynę niskocząsteczkową albo standardową, gdyż warfaryna jest metabolizowana poprzez CYP2C9.
Dawkowanie
Leczenie powinien prowadzić doktor mający doświadczenie w leczeniu pacjentów z CML albo GIST. Rekomendowaną dawkę należy przyjmować raz na dzień, doustnie w trakcie posiłku, popijając sporą szklanką wody. Dawkowanie w CML. Rekomendowane dawkowanie wynosi 400 mg/dobę u pacjentów w fazie przewlekłej CML (spełnione wszystkie następujące kryteria: liczba blastów we krwi i szpiku <15%, liczba leukocytów zasadochłonnych we krwi obwodowej <20%, liczba płytek >100x109/l). Rekomendowane dawkowanie wynosi 600 mg/dobę u pacjentów w fazie akceleracji (spełnione jedno z następujących mierników: liczba blastów we krwi i szpiku większa/równa 15% lecz <30%, liczba blastów i promielocytów we krwi i szpiku większa/równa 30% - pod warunkiem, iż liczba blastów <30%, liczba leukocytów zasadochłonnych we krwi obwodowej większa/równa 20%, liczba płytek <100x109/l i jest niezwiązana z leczeniem) i u pacjentów w przebiegu przełomu blastycznego (liczba blastów we krwi albo szpiku większa/równa 30% albo stwierdza się obecność ognisk hemopoezy pozaszpikowej innych niż w wątrobie i śledzionie). W badaniach klinicznych leczenie preparatem było kontynuowane do czasu progresji dolegliwości. U pacjentów, u których nie występują poważne działania niepożądane i nie stwierdza się neutropenii albo małopłytkowości spowodowanych białaczką można rozważyć powiększenie dawki z 400 mg do 600 mg na dobę w leczeniu przewlekłej etapy dolegliwości, albo z 600 mg do 800 mg na dobę (podawanych w 2 dawkach po 400 mg) w leczeniu etapy akceleracji albo przełomu blastycznego w następujących sytuacjach: progresja dolegliwości (na każdym jej etapie), brak zadowalającej odpowiedzi hematologicznej po przynajmniej 3 miesiącach leczenia, strata osiągniętej przedtem odpowiedzi hematologicznej.Dawkowanie w GIST. Rekomendowana dawka u pacjentów ze złośliwymi, nieoperacyjnymi i/albo z przerzutami postaciami GIST wynosi 400 mg/dobę. Dane dotyczące powiększenia dawki z 400 mg do 600 mg/dobę u pacjentów, u których wystąpiła progresja dolegliwości w okresie stosowania mniejszej dawki, są ograniczone. Aktualnie brak jest danych odnośnie zaleceń dawkowania u pacjentów z GIST po resekcji guza w obrębie przewodu pokarmowego.w razie wystąpienia poważnych, pozahematologicznych działań niepożądanych należy przerwać leczenie preparatem do czasu ich ustąpienia. Następnie można powrócić do podawania preparatu w zależności od wyjściowego stopnia ciężkości działania niepożądanego. W razie, gdy stężenie bilirubiny przekroczy 3-krotnie górną granicę normy albo aktywność aminotransferaz przekroczy 5-krotnie górną granicę normy należy zaprzestać podawania leku do czasu, gdy stężenie bilirubiny będzie mniejsze niż 1,5-krotna wartość górnej granicy normy, a aktywność aminotransferaz będzie mniejsza niż 2,5-krotna wartość górnej granicy normy. Leczenie preparatem można kontynuować, stosując mniejsze dawki dobowe (na przykład 400 mg - 300 mg albo 600 mg - 400 mg). W razie wystąpienia mielotoksyczności należy zmniejszyć dawki leku albo przerwać jego podawanie, stosując następujące zasady: u chorych w fazie przewlekłej CML albo z GIST przyjmujących lek w dawce początkowej 400 mg/dobę, u których stwierdzono neutropenię poniżej 1x109/l i/albo małopłytkowość poniżej 50x109/l należy przerwać leczenie preparatem do czasu, gdy liczba neutrocytów będzie większa/równa 1,5x109/l i płytek krwi większa/równa 75x109/l, a następnie wznowić podawanie leku w dawce 400 mg/dobę. W razie ponownego pomniejszenia parametrów do w/w wartości należy powtórzyć opisywane postępowanie, a następnie podawać preparat w dawce zmniejszonej do 300 mg/dobę. U chorych z CML w fazie akceleracji i przełomie blastycznym, przyjmujących lek w dawce początkowej 600 mg/dobę, u których stwierdza się neutropenię poniżej 0,5x109/l i/albo małopłytkowość poniżej 10x109/l i wykluczono, iż niedobór krwinek nie ma związku z białaczką należy zmniejszyć dawkę leku do 400 mg/dobę, a przy utrzymywaniu się tego niedoboru poprzez moment 2 tyg. dawkę leku należy dalej zmniejszyć do 300 mg/dobę. Przy utrzymywaniu się niedoboru poprzez 4 tyg. należy przerwać leczenie preparatem i wznowić dopiero, gdy liczba neutrocytów jest większa/równa 1x109/l i płytek krwi większa/równa 20x109/l, następnie należy ponownie podjąć leczenie, podając dawkę 300 mg/dobę.
Ciąża i karmienie piersią
Preparatu nie należy podawać kobietom w ciąży chyba, iż to jest bez względu niezbędne (w tych sytuacjach pacjentka musi być poinformowana o potencjalnym ryzyku dla płodu). Kobiety w wieku rozrodczym muszą być poinformowane o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji w okresie leczenia preparatem. Leku nie należy stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Preparat powinien być służący u chorych z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby tylko po szczegółowej ocenie relacji korzyści do ryzyka (w tych sytuacjach należy wnikliwie monitorować obraz krwi obwodowej i aktywność enzymów wątrobowych). Ostrożnie stosować u pacjentów z: ciężką niewydolnością nerek, niewydolnością wątroby, zaburzeniami czynności serca. Należy zachować ostrożność w okresie równoczesnego stosowania z paracetamolem, inhibitorami enzymów z gatunku CYP3A4, induktorami CYP3A4. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu u osób poniżej 18 lat nie zostało określone.
Podobne leki