Lek Isoptin

Lekarstwo ISOPTIN: Isoptin
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek werapamilu (Verapamil hydrochloride)
roztwór do wstrz. 5 mg/2 ml 5 amp. 2 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin
Lekoptin Retard
Novo-Veramil
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Dożylnie służący jest w celu przerwania nadkomorowych zaburzeń rytmu: nadkomorowego częstoskurczu napadowego, migotania i trzepotania przedsionków z szybką czynnością komór z wyłączeniem zespołów preekscytacji Wolff-Parkinson-White'a (W.P.W.) i Lown-Ganong-Levine'a (L.G.L.), w przełomach nadciśnieniowych, w ostrej niewydolności wieńcowej spowodowanej skurczem naczyń wieńcowych, po bardzo ścisłym ustaleniu wskazań na przykład po wykluczeniu zawału serca.
Działanie
Blokuje napływ jonów wapnia do komórek mięśnia serca i komórek warstwy mięśniowej naczyń co prowadzi do zwolnienia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, pomniejszenia pracy i zapotrzebowania mięśnia serca na tlen, do rozszerzenia naczyń, pomniejszenia oporu obwodowego; rozszerza także naczynia wieńcowe. Działa efektywnie w nadkomorowych zaburzeniach rytmu (częstoskurcz nadkomorowy, migotanie i trzepotanie przedsionków z szybką czynnością komór) w tym w arytmiach spowodowanych niedokrwieniem mięśnia serca. Należy do klasy IV leków przeciwarytmicznych - hamuje narastanie i skraca czas trwania potencjału czynnościowego w komórkach układu bodźcoprzewodzącego. Obniża ciśnienie krwi skurczowe i rozkurczowe. Nie jest efektywny w zaburzeniach rytmu spowodowanych zespołem preekscytacji - wpływ na przewodzenie poprzez drogę dodatkową i pęczek Hisa jest niewielki.
Działania niepożądane
Ze strony układu krążenia: spadek ciśnienia tętniczego, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, tachykardia; ze strony o.u.n.: zawroty i bóle głowy, w pojedyńczych sytuacjach drgawki; ze strony przewodu pokarmowego: nudności, uczucie pełności w żołądku. U pacjentów z nadwrażliwością na lek obserwowano skurcz krtani albo oskrzeli z towarzyszącą pokrzywką i świądem skóry; w pojedynczych sytuacjach obserwowano symptomy depresyjne, senność, osłabienie siły mięśniowej, oczopląs, poty, niewydolność oddechową.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na werapamil. I trymestr ciąży, moment karmienia piersią. Wstrząs kardiogenny, z wyłączeniem wstrząsu spowodowanego zaburzeniami rytmu znajdującymi się w ekipie wskazań do wykorzystania werapamilu, ostre powikłania zawału serca takie jak zespół małego rzutu, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy II° i III°, niewydolność węzła zatokowego, zespół tachykardia-bradykardia, migotanie i trzepotanie przedsionków towarzyszące zespołom preekscytacji WPW i LGL, częstoskurcz komorowy, zdekompensowana niewydolność krążenia, zatrucie preparatami naparstnicy, bezpośrednio po podaniu dożylnym beta-blokerów (należy zachować kilkugodzinny odstęp). Przeciwwskazania względne: blok przedsionkowo-komorowy I°, bradykardia zatokowa, niedociśnienie, upośledzona czynność wątroby (może wystąpić zwolnienie metabolizowania leku), dystrofia mięśniowa, wzmożone ciśnienie śródczaszkowe. Dożylne podawanie werapamilu może nastąpić jedynie pod kontrolą lekarza i zapisu EKG, szczególnie u pacjentów z niewydolnością wieńcową.
Interakcje
Nasila działanie b-blokerów - wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia bradykardii, zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego, hipotonii, niewydolności krążenia - nie można podawać dożylnie werapamilu bezpośrednio po podaniu b-blokerów dożylnie, w przypadku konieczności należy zachować kilkugodzinny odstęp, nasila działanie leków hipotensyjnych, innych leków przeciwarytmicznych - przy równoczesnym doustnym stosowaniu chinidyny mogą wystąpić ważne niepożądane działania, szczególnie hipotensja, przy stosowaniu prokainamidu także występuje nasilenie niepożądanych działań, wszystkie postacie disopyramidu mogą być służące 48 h przed albo 24 h po podaniu werapamilu, przy równoczesnym przyjmowaniu glikozydów naparstnicy może wystąpić upośledzenie przewodzenia przedsionkowo-komorowego, blok przedsionkowo-komorowy, częstoskurcz napadowy. Amiodaron nasila działanie werapamilu. Werapamil może wywołać także powiększenie stężenia karbamazepiny i teofilliny, pomniejszenie stężenia i nasilenie neurotoksycznych działań niepożądanych litu. Werapamil skutkuje powiększenie stężenia cyklosporyny we krwi, rifampicyna osłabia biodostępność werapamilu, w trakcie równoczesnego leczenia fenobarbitalem wzrasta klirens werapamilu. Werapamil może nasilić działanie preparatów blokujących przewodzenie nerwowo-mięśniowe używanych w anstezji. Sole wapnia podane dożylnie osłabiają albo neutralizują działanie werapamilu.
Dawkowanie
Dożylnie, w ostrych stanach u dorosłych, dawka początkowa wynosi 5 mg, w przypadku potrzeby po 5-10 min. dalsze 5 mg. Dawka podtrzymująca w infuzji wynosi 5-10 mg/h. Średnia dawka dobowa wynosi 100 mg. Dzieci do 12 m.ż.: dawka początkowa wynosi 0,1-0,2 mg/kg m.c. (zwykle 0,75 do 2 mg) podana w okresie minimum 2 min., pod ciągłą kontrolą EKG, dawka kolejna jest taka sama.Dzieci 1-15 lat: dawka początkowa wynosi 0,1-0,3 mg/kg m.c., nie przekraczając 5 mg, podana w okresie 2 min., pod ciągłą kontrolą EKG, dawka kolejna jest taka sama, nie przekraczająca 10 mg. W infuzji ciągłej dzieciom podaje się 0,05-0,1 mg/kg m.c./h. W wyjątkowych sytuacjach dawki kolejne można zwiększyć. Średnia dawka dobowa wynosi 1,5 mg/kg m.c. Antidotum specyficznym jest wapń na przykład dożylnie 10-20 ml 10% roztworu glukonianu wapnia, w przypadku konieczności należy powtórzyć tę samą dawkę albo wykorzystać kroplówkę dożylną z prędkością na przykład 5 mmol/h.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Isoptin SR
Isoptin SR-E
Tarka
Staveran
Staveran prolongatum
Lekoptin