Do czego jest Velafax lekarstwo? Jak działa: Substancje czynne: wenlafaksyna (Venlafaxine) tabl. 75.

Czy pomocne?

Lek Velafax

Lekarstwo VELAFAX: Velafax
Producent leku:
Viatris
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
wenlafaksyna (Venlafaxine)
tabl. 75 mg 56 szt.,
--,-- zł
tabl. 37,5 mg 56 szt.,
--,-- zł
tabl. 75 mg 28 szt.,
--,-- zł
tabl. 37,5 mg 28 szt.,
--,-- zł
Depresja (Epizod depresyjny),
Przejdź do dolegliwości 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Depresja (Epizod depresyjny)'.
Zaburzenia lękowe
Przejdź do dolegliwości 'Zaburzenia lękowe'.
Szukaj leków na tę chorobę 'Zaburzenia lękowe'.
antydepresant,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresant'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresant'.
antydepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'antydepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'antydepresyjny'.
depresja,
Szukaj leków z wyrazem 'depresja'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'depresja'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'depresja'.
Epizod depresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'Epizod depresyjny'.
lęk,
Szukaj leków z wyrazem 'lęk'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'lęk'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'lęk'.
nastrój,
Szukaj leków z wyrazem 'nastrój'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'nastrój'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'nastrój'.
niepokój,
Szukaj leków z wyrazem 'niepokój'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'niepokój'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'niepokój'.
obniżony nastrój,
Szukaj leków z wyrazem 'obniżony nastrój'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'obniżony nastrój'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'obniżony nastrój'.
przeciwdepresyjny,
Szukaj leków z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'przeciwdepresyjny'.
przeciwlękowy,
Szukaj leków z wyrazem 'przeciwlękowy'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'przeciwlękowy'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'przeciwlękowy'.
zaburzenia lękowe
Szukaj leków z wyrazem 'zaburzenia lękowe'.
Szukaj schorzeń z wyrazem 'zaburzenia lękowe'.
Szukaj artykułów z wyrazem 'zaburzenia lękowe'.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Efectin ER
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie zaburzeń depresyjnych, w tym zaburzeń depresyjnych z lękiem, zarówno u pacjentów hospitalizowanych, jak i leczonych ambulatoryjnie.
Działanie
System przeciwdepresyjnego działania wenlafaksyny jest związany z jej zdolnością nasilania aktywności neuroprzekaźników w o.u.n. Badania przedkliniczne wykazały, iż wenlafaksyna i jej kluczowy metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) - są związkami silnie hamującymi zwrotny wychwyt neuronalny serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna słabo hamuje również zwrotny wychwyt dopaminy. Nie wykazuje in vitro powinowactwa do receptorów muskarynowych cholinergicznych, H1-histaminergicznych i a1-adrenergicznych w mózgu szczura. Wenlafaksyna nie hamuje aktywności MAO. Badania in vitro wykazały, iż wenlafaksyna nie ma praktycznie powinowactwa do receptorów dla opioidów, benzodiazepin, fencyklidyny (PCP) i kwasu N-metylo-D-asparaginowego (NMDA). Po podaniu doustnym lek wchłania się w przynajmniej 90% z przewodu pokarmowego. Pokarm nie wpływa na wchłanianie wenlafaksyny i na późniejsze tworzenie ODV. Max. stężenie we krwi osiąga po ok. 2,4 h po podaniu. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie, szczególnie pod wpływem CYP2D6 do głównego metabolitu - ODV (O-demetylowenlafaksyna). Wenlafaksyna jest również metabolizowana do N-demetylowenlafaksyny, pod wpływem CYP3A4 i do innych metabolitów o mniejszym znaczeniu. Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza adekwatnie w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są raczej z moczem. Ok. 87% dawki jest wydalane z moczem pośrodku 48 h w formie nie zmienionej wenlafaksyny, niesprzężonej ODV, sprzężonej ODV i innych, mniej znacznych metabolitów. Średni T0,5 dla wenlafaksyny i ODV wynosi adekwatnie ok. 5 h i 11 h.
Działania niepożądane
Bardzo częste (1/10): zaparcie, nudności; astenia, ból głowy; zawroty głowy, suchość błony śluzowej j. ustnej, bezsenność, nerwowość; zaburzenia ejakulacji albo orgazmu; pocenie się (w tym poty nocne). Częste (<1/10 i >1/100): nadciśnienie, kołatanie serca, rozszerzenie naczyń; anoreksja, biegunka, niestrawność, wymioty; bóle brzucha, dreszcze, gorączka; powiększenie stężenia cholesterolu we krwi, powiększenie albo pomniejszenie masy ciała; bóle stawów, bóle mięśni; niezwykłe sny, pobudzenie, lęk, splątanie, powiększenie napięcia mięśniowego, parestezje, drżenia; częste oddawanie moczu; pomniejszenie libido, impotencja, zaburzenia cyklu miesiączkowego; duszność, ziewanie; świąd, wysypka skórna; zaburzenia widzenia (zaburzenia akomodacji, rozszerzenie źrenic), szumy uszne. Nieczęste (<1/100 i >1/1000): wybroczyny, krwawienia z błon śluzowych; hipotonia ortostatyczna, omdlenia, zaburzenia rytmu serca (w tym tachykardia); bruksizm; hiponatremia (również zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego), powiększenie aktywności enzymów wątrobowych; kurcze mięśni; omamy, drgawki kloniczne mięśni; zatrzymanie moczu; obrzęk naczynioruchowy, skórne zmiany plamkowo-grudkowe, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, wypadanie włosów; zaburzenia smaku. Rzadkie (<1/1000): wydłużenie czasu krwawienia, krwotoki, trombocytopenia; krwawienie z przewodu pokarmowego; wstrząs anafilaktyczny; zapalenie wątroby; ataksja i zaburzenia równowagi i koordynacji, zaburzenia mowy (w tym dyzartria), zaburzenia pozapiramidowe (w tym dystonia i dyskineza), mania albo hipomania, symptomy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny, drgawki, zespół serotoninowy; mlekotok; rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona. Bardzo rzadkie (<1/10 000): dyskrazja (w tym agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, neutropenia, pancytopenia); torsade de pointes, wydłużenie odcinka QT, tachykardia komorowa, migotanie przedsionków; zapalenie trzustki; powiększenie stężenia prolaktyny we krwi; rabdomioliza; delirium; eozynofilia płucna. Reakcje odstawienne, zgłaszane po nagłym przerwaniu leczenia, zmniejszeniu dawki leku, obejmują między innymi zmęczenie, senność, ból i zawroty głowy, nudności albo wymioty, bezsenność, koszmary senne, pobudzenie, splątanie, hipomanię, drżenia, drgawki, parestezje, obfite pocenie się.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na wenlafaksynę albo pozostałe składniki preparatu. Jednoczesne wykorzystywanie inhibitorów MAO. Ciąża i moment karmienia piersią. Dzieci i młodzież poniżej 18 lat.
Interakcje
Nie należy stosować wenlafaksyny w skojarzeniu z inhibitorami MAO i pośrodku 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO. Należy zachować przynajmniej 7 dni przerwy po zakończeniu leczenia wenlafaksyną, a przed rozpoczęciem podawania inhibitora MAO. Zaleca się ostrożność w trakcie jednoczesnego podawania wenlafaksyny z lekami, które mogą wpływać na układy neuroprzekaźnictwa serotoninergicznego (takich jak tryptany, SSRI albo lit). Wenlafaksyna nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne litu. Wenlafaksyna nie wpływa na metabolizm imipraminy i jej metabolitu 2-hydroksyimipraminy, jednakże całkowity klirens nerkowy 2-hydroksydezypraminy ulegał zmniejszeniu, a AUC i Cmax dezypraminy były powiększone o ok. 35%. W badaniu farmakokinetycznym, gdzie podawano wenlafaksynę w skojarzeniu z pojedynczą doustną dawką 2 mg haloperydolu stwierdzono pomniejszenie klirensu nerkowego haloperydolu o 42% i powiększenie AUC o 70% i Cmax o 88%; moment półtrwania pozostał niezmieniony. Właściwości farmakokinetyczne wenlafaksyny i ODV nie ulegały ważnym zmianom w trakcie równoczesnego podawania diazepamu; także wenlafaksyna nie wywierała wpływu na farmakokinetykę diazepamu, ani nie zmieniała jego oddziaływania na czynności psychomotoryczne. Obserwowano powiększenie stężenia klozapiny we krwi po wykorzystaniu wenlafaksyny, co wiązało się z przejściowym zwiększeniem występowania działań niepożądanych. Doświadczenia powiązane z jednoczesnym stosowaniem wenlafaksyny i elektrowstrząsów są nieliczne - zaleca się w tych sytuacjach zachowanie szczególnej ostrożności. Gdyż wenlafaksyna jest metabolizowana raczej z udziałem CYP2D6 i CYP3A4, należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego leczenia wenlafaksyną i lekami hamującymi aktywność obu tych izoenzymów. Cymetydyna minimalizuje sukces pierwszego przejścia wenlafaksyny, nie wpływa jednak w sposób ważny na powstawanie i eliminację ODV, nie wydaje się więc niezbędna zmiana dawkowania wenlafaksyny w razie jednoczesnego jej stosowania z cymetydyną; u osób w podeszłym wieku albo u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby interakcja taka może być bardziej nasilona i pacjentów tych należy precyzyjnie obserwować w razie jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z cymetydyną. Donoszono o nasileniu działania przeciwzakrzepowego warfaryny, przejawiającego się wydłużeniem czasu protrombinowego i zwiększeniem INR w trakcie jednoczesnego leczenia wenlafaksyną. Badania farmakokinetyczne indynawiru wykazały pomniejszenie wartości AUC o 28% i pomniejszenie Cmax o 36% indynawiru pod wpływem wenlafaksyny; indynawir nie zmieniał właściwości farmakokinetycznych wenlafaksyny i O-demetylowenlafaksyny (znaczenie kliniczne tej interakcji nie jest znane).
Dawkowanie
Doustnie. Zazwyczaj rekomendowana dawka wynosi 75 mg na dobę w 2 dawkach. Jeśli wymaga tego stan kliniczny pacjenta, po kilku tygodniach leczenia dawkę dobową można zwiększyć do 150 mg w 2 dawkach. Jeśli wymagane jest wykorzystanie większej dawki leku, na przykład u pacjentów z ciężką depresją albo hospitalizowanych, dawka początkowa 150 mg na dobę może być podawana w 2 dawkach. Dawka dobowa może być następnie zwiększana o 75 mg, co 2-3 dni, aż do uzyskania pożądanego efektu klinicznego. Max. dawka dobowa wynosi 375 mg. Dawkę należy następnie etapowo zmniejszać do dawki zazwyczaj zalecanej, biorąc pod uwagę stan kliniczny i tolerancję poprzez pacjenta. Wykazano skuteczność wenlafaksyny w leczeniu długotrwałym (w zaburzeniach depresyjnych do 12 miesięcy).U pacjentów z łagodną niewydolnością nerek (GFR > 30 ml/min) albo łagodną niewydolnością wątroby nie jest niezbędna zmiana dawkowania. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR 10-30 ml/min) albo umiarkowaną niewydolnością wątroby, dawkę należy zmniejszyć o 50%. U pacjentów w podeszłym wieku nie zaleca się zmiany zazwyczaj stosowanego dawkowania; zawsze należy stosować najmniejszą efektywną dawkę, a w razie konieczności powiększenia dawki, pacjentów należy starannie kontrolować.Tabletki należy przyjmować w trakcie posiłku, nie należy ich żuć, ani rozgryzać.
Ciąża i karmienie piersią
Brak wystarczających danych dotyczących stosowania wenlafaksyny u kobiet w ciąży. Wenlafaksyna jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży i w razie podejrzenia ciąży. W trakcie leczenia wenlafaksyną kobietom w wieku rozrodczym zaleca się wykorzystywanie środków antykoncepcyjnych. Istnieją dane sugerujące, iż wenlafaksyna i ODV przenikają do mleka matki, dlatego w momencie laktacji należy zadecydować o przerwaniu karmienia piersią lub zaniechać stosowania wenlafaksyny.
Uwagi
Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z manią w wywiadzie. Nie oceniono stosowania wenlafaksyny u dostatecznej liczby pacjentów ze świeżym zawałem mięśnia serca albo niestabilną chorobą wieńcową w wywiadzie - należy zachować szczególną ostrożność w razie tych pacjentów. Szczególną ostrożność należy zachować w trakcie leczenia pacjentów, u których może wystąpić tachykardia w przebiegu istniejących schorzeń. Pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym i tych ze powiększonym ryzykiem wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania należy precyzyjnie obserwować. Pacjenci przyjmujący wenlafaksynę powinni być poddani ścisłej obserwacji czy nie wystąpi kliniczne nasilenie dolegliwości i myśli samobójcze. Ostrożnie stosować u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie (w każdym przypadku wystąpienia drgawek, należy przerwać podawanie leku), u osób z uzależnieniem od leków w wywiadzie, u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością nerek albo marskością wątroby, u osób w podeszłym wieku, u osób ze skłonnością do krwawień z błon śluzowych i skóry, u pacjentów przyjmujących już leki neuroleptyczne. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności terapii wenlafaksyną w skojarzeniu z lekami zmniejszającymi masę ciała, w tym z fenterminą - nie zaleca się jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z tymi lekami. Wenlafaksyna nie jest wskazana do stosowania w celu zmniejszania masy ciała ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z innymi lekami.
Podobne leki
Efectin ER

Działanie: Velafax

Definicja Vitaminum E:
Co to jest Producent leku: Medana Pharma Terpol Group Wiadomości o leku: Substancje czynne: tokoferol/ wit. E (Tocopherol) kaps. elastyczne 100 mg 30 szt., --,-- zł kaps. elastyczne 400 mg 30 szt., --,-- zł velafax co znaczy.
Definicja Vessel Due F:
Co to jest Producent leku: Alfa Wassermann Wiadomości o leku: Substancje czynne: sulodeksyd (Sulodexide) kaps. 250 LSU 50 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów najważniejszych. Podobne velafax krzyżówka.
Definicja Visudyne:
Co to jest leku: Novartis Pharma Wiadomości o leku: Substancje czynne: werteporfina (Verteporfin) proszek do sporz. roztw. do inf. 15 mg 1 fiolka, --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów velafax co to jest.
Definicja Vitaminum PP:
Co to jest Producent leku: Polfa-Kutno Wiadomości o leku: Substancje czynne: nikotynamid (Nicotinamide) tabl. 50 mg 20 szt., --,-- zł tabl. 200 mg 20 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów velafax słownik.
Definicja Venastat:
Co to jest leku: Boehringer Ingelheim Wiadomości o leku: Substancje czynne: kasztanowiec zwykły (Aesculus hippocastanum) kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde 240-290 mg 60 szt., --,-- zł kaps. o przedł velafax czym jest.

Informacje Velafax znaczenie w Słownik leków V .

Dodaj opinię o Velafax, zadaj pytanie lekarzowi:
Pytania o Velafax, opinie i komentarze 0
  • Zostań pierwszą osobą, która skomentuje ten wpis.
  • Dodano:
  • Autor: