Lek Viracept

Lekarstwo VIRACEPT: Viracept
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
nelfinawir (Nelfinavir)
tabl. powl. 250 mg 300 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 250 mg 270 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Przeciwretrowirusowa leczenie skojarzona u dorosłych, młodzieży i dzieci od 3 lat, zakażonych wirusem HIV-1.w razie pacjentów przyjmujących inhibitory proteazy wybór nelfinawiru powinien być oparty na indywidualnych testach wrażliwości wirusa i danych dotyczących dotychczasowego leczenia.
Działanie
Lek o działaniu przeciwwirusowym, inhibitor proteazy HIV. Proteaza HIV jest enzymem proteolitycznym, powodującym rozszczepienie prekursorowych poliprotein wirusa w komórce. Nelfinawir odwracalnie wiąże się z aktywnym miejscem proteazy HIV i skutkuje powstawanie niedojrzałych, niezdolnych do zakażenia cząstek wirusa. Nelfinawir w skojarzeniu z inhibitorami odwrotnej transkryptazy - zydowudyną (ZDV), lamiwudyną (3TC), dydanozyną (ddI), zalcytabiną (ddC) i stawudyną (d4T), wykazywał wobec wirusa HIV działanie addycyjne do synergistycznego, bez nasilenia cytotoksyczności. Po doustnym podaniu pojedynczych albo wielokrotnych dawek 500-750 mg wraz z posiłkiem, max. stężenia nelfinawiru we krwi były osiągane pośrodku 2-4 h. Całkowita biodostępność preparatu nie została dotychczas określona. Nelfinawir jest w znacznym stopniu wiązany z białkami osocza (powyżej 98%). Jego metabolizm in vitro jest zależny od wielu izoenzymów cytochromu P-450, w tym CYP3A, CYP2C19/C9 i CYP2D6. Moment półtrwania w fazie eliminacji wynosił zazwyczaj 3,5-5 h. Jest wydalany raczej z kałem (87%), w niewielkim stopniu z moczem. Profil farmakokinetyczny nelfinawiru w schemacie dawkowania 2 razy na dobę i 3 razy na dobę jest zbliżony.
Działania niepożądane
Najczęstszym działaniem niepożądanym była biegunka. Do działań niepożądanych o umiarkowanym albo sporym nasileniu, uznanych za przynajmniej możliwe iż powiązane ze stosowaniem preparatu albo o nieznanym związku ze stosowaniem tego preparatu, które wystąpiły u ³ 2% chorych należały: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, wzdęcia, nudności); wysypka skórna. Ważne zmiany parametrów laboratoryjnych obejmują: powiększenie aktywności kinazy kreatynowej i pomniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych. Znaczące powiększenie aktywności aminotransferaz obserwowano u mniej niż 2% pacjentów. Następujące dodatkowe działania niepożądane zgłaszano po wprowadzeniu preparatu do obrotu: rzadko - nasilenie samoistnych krwawień u chorych na hemofilię; przypadki świeżo wykrytej cukrzycy albo zaostrzenie przebiegu istniejącej cukrzycy; bóle brzucha, wzdęcie brzucha; zapalenie wątroby, nieprawidłowości dotyczące aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka w trakcie stosowania nelfinawiru z innymi preparatami przeciwretrowirusowymi; powiększenie aktywności CPK, bóle mięśniowe, zapalenie mięśni i rabdomiolizę. Niezbyt regularnie: wymioty, zapalenie trzustki/powiększenie aktywności amylazy; reakcje nadwrażliwości, w tym skurcz oskrzeli, gorączka, świąd skóry, obrzęk twarzy i wysypka (plamisto-grudkowa albo pęcherzowa); redystrybucja tkanki tłuszczowej (lipodystrofia), w tym z zanik podskórnej tkanki tłuszczowej obwodowej i w obrębie twarzy, powiększone odkładanie tkanki tłuszczowej w obrębie jamy brzusznej i wokół narządów wewnętrznych, przerost gruczołów piersiowych i gromadzenie tkanki tłuszczowej w rejonie grzbietu i szyi (kark bawoli). Wykorzystywanie skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej było powiązane z występowaniem następujących zaburzeń metabolicznych: hipertrójglicerydemia, hipercholesterolemia, insulinooporność, hiperglikemia i powiększenie stężenia mleczanów. U pacjentów zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w okresie rozpoczynania złożonej terapii przeciwwirusowej (CART) wystąpić może reakcja zapalna na bezobjawowe albo resztkowe patogeny oportunistyczne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na nelfinawir albo pozostałe składniki preparatu. Moment karmienia piersią. Preparatu nie należy podawać jednocześnie z lekami o wąskim przedziale terapeutycznym i takimi, które są substratami dla CYP3A4 (na przykład terfenadyna, astemizol, cyzapryd, amiodaron, chinidyna, pimozyd, triazolam, midazolam, pochodne sporyszu). Preparatu nie wolno podawać z ryfampicyną. Pacjentom leczonym nelfinawirem nie wolno jednocześnie przyjmować produktów zawierających ziele dziurawca.
Interakcje
Nelfinawir jest metabolizowany przy udziale układu cytochromu P450 3A (CYP3A) - należy zachować ostrożność w trakcie równoczesnego podawania preparatów indukujących CYP3A albo preparatów potencjalnie toksycznych, które same są metabolizowane poprzez CYP3A. W oparciu o dane pochodzące z badań in vitro, wydaje się niewiele prawdopodobne, by nelfinawir hamował inne izoenzymy cytochromu P450 w razie stężeń mieszczących się w przedziale terapeutycznym. Nie obserwowano ważnych klinicznie interakcji między nelfinawirem i analogami nukleozydów (szczególnie gdy stosowano go w skojarzeniu z zydowudyną i lamiwudyną, stawudyną i stawudyną i dydanozyną). Aktualnie brak dowodów wskazujących na pomniejszenie skuteczności zydowudyny w o.u.n., które można aby wiązać z umiarkowanym zmniejszeniem stężenia zydowudyny w trakcie jednoczesnego podawania nelfinawiru. Z racji na zalecenie przyjmowania dydanozyny na pusty żołądek, nelfinawir należy podawać (z pokarmem) 1 h po albo na więcej niż 2 h przed podaniem dydanozyny. Podanie pojedynczej dawki 750 mg nelfinawiru po 3 dawkach 500 mg rytonawiru, podawanego 2 razy na dobę, prowadziło do powiększenia AUC dla nelfinawiru o 152% i wydłużenia o 156% okresu półtrwania w fazie eliminacji nelfinawiru. Podanie pojedynczej dawki 500 mg rytonawiru po 6 dawkach 750 mg nelfinawiru, podawanego 3 razy na dobę, wywołało min. powiększenie AUC rytonawiru. Bezpieczeństwo równoczesnego stosowania obu tych preparatów nie zostało ustalone. Podanie pojedynczej dawki 750 mg nelfinawiru po okresie stosowania indynawiru w dawkach 800 mg co 8 h poprzez 7 dni, wywołało powiększenie o 83% AUC nelfinawiru i wydłużenie o 22% okresu półtrwania w fazie eliminacji nelfinawiru. Podanie pojedynczej dawki 800 mg indynawiru po okresie stosowania nelfinawiru w dawkach 750 mg 3 razy na dobę poprzez 7 dni, wywołało powiększenie o 51% AUC indynawiru i 5-krotne powiększenie stężeń min., mierzonych po 8 h. Nie obserwowano jednak powiększenia stężeń max.. Bezpieczeństwo równoczesnego stosowania obu tych preparatów nie zostało ustalone. Podanie pojedynczej dawki 750 mg nelfinawiru po 4 dniach podawania sakwinawiru w miękkich kapsułkach żelowych w dawce 1200 mg 3 razy na dobę, wywołało powiększenie AUC nelfinawiru o 30%. Podanie pojedynczej dawki 1200 mg sakwinawiru w miękkich kapsułkach żelowych po 4 dniach stosowania nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę, wywołało powiększenie AUC sakwinawiru o 392%. Jednoczesne wykorzystywanie amprenawiru w dawce 800 mg 3 razy na dobę z nelfinawirem w dawce 750 mg 3 razy na dobę, wywołało niewielkie powiększenie AUC nelfinawiru i amprenawiru i powiększenie Cmin amprenawiru o 189%. W trakcie jednoczesnego stosowania nelfinawiru i amprenawiru nie jest niezbędne dostosowanie dawkowania żadnego z preparatów. Jednoczesne podawanie efawirenzu 600 mg raz na dobę z nelfinawirem 750 mg 3 razy na dobę, wywołało powiększenie AUC nelfinawiru o 20%, z kolei AUC efawirenzu nie zmieniło się. W razie podawania nelfinawiru z efawirenzem, nie jest niezbędne dostosowanie dawkowania żadnego z preparatów. Jednoczesne podawanie nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę i delawirdyny w dawce 400 mg 3 razy na dobę, wywołało powiększenie AUC nelfinawiru o 107%, z kolei AUC delawirdyny zmniejszyło się o 31%. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania takiego połączenia preparatów i nie zaleca się jego stosowania. Aktualnie dostępne dane wskazują, iż jest niewiele prawdopodobne, by jednoczesne podawanie nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę z newirapiną w dawce 200 mg 2 razy na dobę, powodowało ważne klinicznie interakcje. W razie podawania nelfinawiru z newirapiną nie jest niezbędne dostosowanie dawkowania. Ryfampicyna minimalizuje AUC nelfinawiru o 82%. Inne, mocne induktory CYP3A (na przykład fenobarbital, karbamazepina) również mogą zmniejszać stężenia nelfinawiru w osoczu. W razie istnienia wskazań do stosowania tych preparatów u chorych przyjmujących nelfinawir, należy rozważyć wykorzystanie alternatywnej terapii. Równoczesne podawanie nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę i ryfabutyny w dawce 300 mg raz na dobę, skutkuje pomniejszenie AUC nelfinawiru o 32% i powiększenie AUC ryfabutyny o 207%. Jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę i połowy standardowej dawki ryfabutyny, wynoszącej 150 mg raz na dobę wywołało pomniejszenie AUC nelfinawiru o 32% i powiększenie AUC ryfabutyny o 83%. Z kolei, jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru w dawce 1250 mg 2 razy na dobę i połowy standardowej dawki ryfabutyny wynoszącej 150 mg raz na dobę, nie wywołało zmian AUC nelfinawiru. Pomniejszenie dawki ryfabutyny do 150 mg raz na dobę jest niezbędne w razie jednoczesnego stosowania nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę albo 1250 mg 2 razy na dobę. Równoczesne podawanie nelfinawiru w dawce 1250 mg 2 razy na dobę i fenytoiny w dawce 300 mg raz na dobę, nie skutkuje zmian stężenia nelfinawiru. Dochodzi jednak wówczas do pomniejszenia wartości AUC fenytoiny i stężenia wolnej fenytoiny adekwatnie o 29% i 28%. Nie jest rekomendowane dostosowanie dawkowania nelfinawiru. W trakcie jednoczesnego podawania fenytoiny i nelfinawiru należy monitorować stężenie fenytoiny w surowicy. Stężenie nelfinawiru w osoczu może ulegać zmniejszeniu w trakcie równoczesnego stosowania preparatów ziołowych, zawierających ziele dziurawca. W trakcie stosowania nelfinawiru nie wolno równocześnie podawać produktów zawierających ziele dziurawca. Równoczesne podawanie nelfinawiru i silnego inhibitora CYP3A, ketokonazolu, powodowało powiększenie AUC nelfinawiru o 35%. Zmiana ta nie jest uważana za ważną klinicznie i nie ma potrzeby dostosowania dawkowania w trakcie jednoczesnego podawania ketokonazolu i nelfinawiru. W oparciu o znajomość profilu metabolicznego innych swoistych inhibitorów CYP3A (na przykład flukonazolu, itrakonazolu, klarytromycyny, erytromycyny), nie oczekuje się wystąpienia ważnych kliniczne interakcji nelfinawiru z tymi preparatami, jednak nie można wykluczyć takiej możliwości. Inhibitory reduktazy HMG-CoA, takie jak symwastatyna i lowastatyna są w sporym stopniu zależne od metabolizmu przy udziale CYP3A4 i w trakcie ich podawania równocześnie z nelfinawirem można oczekiwać wyraźnego powiększenia stężeń tych preparatów w osoczu. Jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru w dawce 1250 mg 2 razy na dobę i symwastatyny w dawce 20 mg raz na dobę, prowadziło do powiększenia AUC symwastatyny o 506%. Z racji na fakt, iż powiększenie stężenia inhibitorów reduktazy HMG-CoA może powodować wystąpienie miopatii, w tym rabdomiolizę, nie zaleca się jednoczesnego stosowania tych preparatów z nelfinawirem. Atorwastatyna jest w mniejszym stopniu zależna od metabolizmu przy udziale CYP3A4. Jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru w dawce 1250 mg 2 razy na dobę i atorwastatyny w dawce 10 mg raz na dobę zwiększało AUC atorwastatyny o 74%. W trakcie jednoczesnego stosowania nelfinawiru, zaleca się podawanie najmniejszej możliwej dawki atorwastatyny. Metabolizm prawastatyny i fluwastatyny nie jest zależny od CYP3A4, przez wzgląd na tym nie oczekuje się występowania interakcji z inhibitorami proteazy. W razie wskazań do podania inhibitorów reduktazy HMG-CoA, zaleca się wykorzystanie prawastatyny albo fluwastatyny. Jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru, w dawce 1250 mg 2 razy na dobę i metadonu 80 +/- 21 mg raz na dobę, u HIV ujemnych pacjentów stosujących leczenie podtrzymujące metadonem, prowadziło do pomniejszenia AUC metadonu o 47%. U chorych tych może być wymagane powiększenie dawki metadonu. Nelfinawir powiększa stężenie terfenadyny w osoczu; z tego powodu, z racji na sposobność wystąpienia poważnych i/albo zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca, nie należy podawać nelfinawiru równocześnie z terfenadyną. Z racji na fakt, iż podobne interakcje są prawdopodobne w trakcie podawania astemizolu i cyzaprydu, nelfinawiru nie należy stosować w skojarzeniu z tymi preparatami. Pomimo, iż nie przeprowadzono badań w tym zakresie, mocne leki uspokajające, metabolizowane poprzez CYP3A, takie jak triazolam albo midazolam, nie powinny być podawane równocześnie z nelfinawirem z racji na sposobność wystąpienia przedłużonego działania sedatywnego. Jednoczesne wykorzystywanie nelfinawiru i innych związków będących substratami dla CYP3A (na przykład amiodaronu, chinidyny, antagonistów kanału wapniowego, w tym beprydylu, pochodnych sporyszu, w tym ergotaminy i dihydroergotaminy, leków immunosupresyjnych, w tym takrolimusu i cyklosporyny, syldenafilu i pimozydu) może prowadzić do powiększenia stężeń tych związków w osoczu; z tego względu zaleca się kontrolowanie stanu chorych w celu sprawdzenia czy nie występują symptomy toksyczności wymienionych preparatów. Podawanie nelfinawiru w dawce 750 mg 3 razy na dobę i złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych, zawierających 0,4 mg noretyndronu i 35 µg 17 a-etynyloestradiolu poprzez 7 dni, powodowało pomniejszenie AUC etynyloestradiolu i noretyndronu adekwatnie o 47% i 18% - należy rozważyć wykorzystanie alternatywnych metod antykoncepcji.
Dawkowanie
Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane poprzez lekarza posiadającego doświadczenie w dziedzinie leczenia zakażeń HIV.Doustnie. Pacjenci w wieku ponad 13 lat: rekomendowana dawka wynosi 1250 mg 2 razy na dobę albo 750 mg 3 razy na dobę. Skuteczność dawkowania 2 razy na dobę była oceniana w porównaniu do dawkowania 3 razy na dobę, raczej u chorych, którzy nie przyjmowali inhibitorów proteazy. Pacjenci w wieku 3-13 lat: u dzieci rekomendowana dawka początkowa wynosi 50-55 mg/kg m.c. 2 razy na dobę albo 25-30 mg/kg m.c. 3 razy na dobę. Rekomendowane dawkowanie 2 razy na dobę dzieciom w wieku 3-13 lat jest następujące: m.c. 18-21 kg - 1000 mg; 22 kg i ponad - 1250 mg. Rekomendowane dawkowanie 3 razy na dobę dzieciom w wieku 3-13 lat jest następujące: 18-21 kg - 500 mg; 22 kg i ponad - 750 mg.Tabletki należy przyjmować z posiłkiem.
Ciąża i karmienie piersią
Doświadczenie kliniczne, dotyczące podawania preparatu kobietom w ciąży jest ograniczone. Preparat można podawać kobietom w ciąży wyłącznie po dokładnym rozważeniu. By uniknąć przekazania HIV niemowlęciu, kobietom zakażonym HIV nie wolno w jakichkolwiek okolicznościach karmić piersią. Niezbędne jest przerwanie karmienia piersią w trakcie stosowania preparatu.
Uwagi
Należy zachować ostrożność w trakcie podawania preparatu pacjentom z zaburzoną czynnością nerek albo wątroby. U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B albo C, stosujących skojarzoną terapię przeciwretrowirusową, istnieje szczególne ryzyko wystąpienia ciężkich i potencjalnie prowadzących do zgonu zdarzeń niepożądanych, dotyczących wątroby. U chorych z istniejącymi przedtem zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów z przewlekłym aktywnym zapaleniem wątroby, istnieje powiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności wątrobowy w trakcie skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej i z tego powodu pacjenci ci, powinni być kontrolowani odpowiednio z ogólnie przyjętymi zasadami. W razie oznak świadczących o nasileniu zaburzeń czynności wątroby u tych pacjentów trzeba rozważyć tymczasowe odstawienie albo zaprzestanie leczenia. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Należy zachować ostrożność w razie, gdy preparat jest podawany jednocześnie z lekami będącymi induktorami albo inhibitorami i/albo substratami CYP3A4; takie połączenia mogą wymagać dostosowania dawkowania. Chorzy na hemofilię powinni być uprzedzeni o możliwości nasilenia krwawień.
Podobne leki