Do czego jest Viramune lekarstwo? Jak działa: leku: Substancje czynne: newirapina (Nevirapine) tabl.

Czy pomocne?

Lek Viramune

Lekarstwo VIRAMUNE: Viramune
Producent leku:
Boehringer Ingelheim
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
newirapina (Nevirapine)
tabl. 200 mg 60 szt.,
--,-- zł
zawiesina doustna 50 mg/5 ml but. 240 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie przeciwwirusowe pacjentów zakażonych wirusem HIV-1 z zaawansowanym albo postępującym niedoborem odporności, jako część leczenia skojarzonego.W większości przypadków newirapinę stosowano z nukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy; brak jest obecnie dostatecznych danych dotyczących skuteczności potrójnego skojarzenia leków, w tym inhibitorów proteazy, po wcześniejszym leczeniu newirapiną.
Działanie
Lek przeciwretrowirusowy - nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy HIV-1. Newirapina łączy się bezpośrednio z odwrotną transkryptazą i hamuje aktywność polimerazy DNA zależnej od RNA i zależnej od DNA, przez zmianę struktury miejsca katalitycznego enzymu. Newirapina nie hamuje odwrotnej transkryptazy HIV-2 ani eukariotycznych polimeraz DNA. Po podaniu doustnym lek jest błyskawicznie wchłaniany z przewodu pokarmowego, osiągając max. stężenie we krwi po 4 h. Tabletki i zawiesina doustna mają porównywalną biodostępność i mogą być służące wymiennie w dawkach do 200 mg. Wchłanianie newirapiny nie wymienia się w obecności pokarmu, środków zobojętniających kwas żołądkowy ani środków zawierających zasadowy czynnik buforujący (na przykład didanozyna). W ok. 60% wiąże się z białkami osocza. Stężenie leku w płynie mózgowo-rdzeniowym osiąga ok. 45% jego stężenia we krwi. Newirapina przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki. Jest metabolizowana w wątrobie za pośrednictwem cytochromu P-450 do metabolitów, które są sprzęgane z glukuronidem. Lek jest wydalany raczej z moczem. T0,5 wynosi 25,9 +/- 9,6 h.
Działania niepożądane
Przeważnie występują: wysypka skórna, nudności, zmęczenie, gorączka, ból głowy, wymioty, biegunka, bóle brzucha i bóle mięśniowe. Do najpoważniejszych działań niepożądanych występujących rzadko, lecz które mogą zagrażać życiu, należą zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka i ciężkie zapalenie albo niewydolność wątroby i reakcje nadwrażliwości w formie wysypki z symptomami ogólnymi - gorączką, bólami stawowymi, mięśniowymi, powiększeniem węzłów chłonnych i wpływ na narządy wewnętrzne, co skutkuje zapalenie wątroby, eozynofilię, granulocytopenię i zaburzenia czynności nerek. Przewarzająca część przypadków zanotowano w czasie pierwszych 18 tyg. leczenia - etap ta stanowi moment krytyczny wymagający ścisłej kontroli. Zachowanie 14-dniowego okresu wstępnego leczenia minimalizuje częstość powikłań skórnych. Zanotowano następujące działania niepożądane, które mogą być powiązane ze stosowaniem preparatu. Regularnie (>1/100, <1/10): reakcje alergiczne; ból głowy; nudności; zapalenie wątroby, odchylenia w parametrach czynności wątroby; wysypka. Niezbyt regularnie (>1/1000, <1/100): wymioty, ból brzucha; żółtaczka; zespół Stevensa-Johnsona, pokrzywka; bóle mięśni; zmęczenie, gorączka. Rzadko (>1/10000, <1/1000): granulocytopenia, niedokrwistość; nadwrażliwość (zespół), anafilaksja; biegunka; niewydolność wątroby/piorunujące zapalenie wątroby; martwica toksyczno-rozpływna naskórka, obrzęk naczynioruchowy; bóle stawowe. Skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe u pacjentów zakażonych HIV jest powiązane ze zmianą rozmieszczenia tkanki tłuszczowej (lipodystrofia), w tym z stratą tkanki tłuszczowej obwodowej i tkanki podskórnej twarzy, zwiększeniem tkanki tłuszczowej w narządach wewnętrznych, przerostem piersi i gromadzeniem tłuszczu na karku (byczy kark). Skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe związane było z zaburzeniami metabolicznymi, takimi jak powiększone stężenie triglicerydów, cholesterolu, insulinooporność, hiperglikemia, hiperlaktatemia. W razie wykorzystania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi zanotowano także następujące symptomy: zapalenie trzustki, neuropatię obwodową, małopłytkowość. Rzadko opisywano zespoły niewydolności wątroby i/albo nerek. Przeważnie występujące działania niepożądane u dzieci są takie same jak w razie pacjentów dorosłych, z wyjątkiem granulocytopenii, która u dzieci występuje częściej.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na newirapinę albo pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby. Nie wolno ponownie podawać newirapiny pacjentom, u których na stałe przerwano podawanie leku na skutek wysypki skórnej o sporym nasileniu, wysypki z towarzyszącymi symptomami ogólnymi, reakcji nadwrażliwości albo klinicznych objawów zapalenia wątroby wskutek toksycznego działania newirapiny. Nie wolno ponownie podawać newirapiny pacjentom, u których wartość AspAT albo AlAT w trakcie leczenia newirapiną przekraczała 5-krotnie górną granicę normy i u których wystąpił gwałtowny nawrót zaburzeń czynności wątroby po ponownym podaniu leku. Nie wolno stosować preparatów zawierających ziele dziurawca zwyczajnego w trakcie leczenia newirapiną. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania newirapiny i ryfampicyny.
Interakcje
Wykorzystywanie newirapiny łącznie z analogami nukleozydów nie wymaga dostosowywania dawkowania. Przy jednoczesnym podawaniu newirapiny i efawirenzu, może być niezbędne powiększenie dawki efawirenzu do 800 mg/dobę. Newirapina może zmniejszać stężenie sakwinawiru i indynawiru we krwi - należy rozważyć powiększenie dawki tych leków w trakcie łącznego stosowania z newirapiną. W razie leczenia skojarzonego z rytonawirem nie ma konieczności dostosowywania dawki (brak ważnych zmian w stężeniach newirapiny i rytonawiru we krwi). Ketokonazolu i newirapiny nie wolno stosować równocześnie. Nie jest znany wpływ newirapiny na itrakonazol. Wskutek jednoczesnego podawania newirapiny i flukonazolu zanotowano 2-krotne powiększenie stężenia newirapiny w porównaniu z wartością uzyskaną przedtem po podaniu samej newirapiny - z racji na ryzyko powiększenia ekspozycji na newirapinę, pacjentów należy ściśle monitorować w okresie równoczesnego podawania flukonazolu. Nie stwierdzono istotnego klinicznie wpływu newirapiny na flukonazol. Newirapina minimalizuje stężenie we krwi doustnych środków antykoncepcyjnych - nie mogą one stanowić jedynej sposoby zapobiegania ciąży, zaleca się wykorzystywanie także innych, mechanicznych metod antykoncepcji. Newirapina może powodować pomniejszenie stężenia metadonu we krwi przez powiększenie jego metabolizmu w wątrobie (u pacjentów otrzymujących metadon i rozpoczynających leczenie newirapiną należy zwrócić uwagę na sposobność wystąpienia objawów odstawienia i adekwatnie dostosować dawkę metadonu). Inne leki, które są substratami CYP3A4 i CYP2B6 mogą mieć pomniejszone stężenie we krwi w razie jednoczesnego stosowania z newirapiną - w razie skojarzonego podawania rekomendowane jest ścisłe monitorowanie ich skuteczności terapeutycznej. Ryfampicyna minimalizuje stężenie newirapiny we krwi, a cymetydyna i antybiotyki makrolidowe wywołują jego powiększenie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania ryfampicyny i newirapiny - leków tych nie należy stosować w skojarzeniu. U pacjentów z gruźlicą poddawanych obecnie leczeniu zawierającemu newirapinę, należy rozważyć wykorzystanie ryfabutyny zamiast ryfampicyny. Ryfabutyna i newirapina mogą być służące równocześnie bez konieczności dostosowania dawek, jednak z koniecznością ścisłej kontroli reakcji niepożądanych. Stwierdzono złożone wpływ między newirapiną i warfaryną, z możliwością zarówno powiększenia, jak i pomniejszenia czasu krzepnięcia w trakcie jednoczesnego stosowania tych dwóch leków. Końcowy sukces tej interakcji może wystąpić w trakcie pierwszych tygodni jednoczesnego podawania leków albo po zaprzestaniu stosowania newirapiny, dlatego niezbędne jest ścisłe monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi. Jednoczesne wykorzystywanie newirapiny i preparatów zawierających ziele dziurawca zwyczajnego może prowadzić do pomniejszenia stężenia newirapiny we krwi - preparaty te nie powinny być ze sobą łączone. Po odstawieniu ziela dziurawca stężenie newirapiny może zwiększyć się; może zaistnieć potrzeba dostosowania dawki newirapiny. Działanie indukujące ziela dziurawca może się utrzymywać przynajmniej poprzez 2 tyg. po jego odstawieniu. Badania z wykorzystaniem ludzkich mikrosomów wątrobowych wykazały, iż obecność dapsonu, ryfabutyny, ryfampicyny i trimetoprymu/sulfametoksazolu nie wpływała na tworzenie się hydroksylowych metabolitów newirapiny. Ketokonazol i erytromycyna znacznie hamowały tworzenie się hydroksylowych metabolitów newirapiny.
Dawkowanie
Lek może być służący wyłącznie poprzez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu zakażeń HIV.Doustnie, w skojarzeniu z co najmniej dwoma lekami działającymi przeciw retrowirusom, których pacjent nie przyjmował przedtem. Dorośli i dzieci ponad 16 r.ż.: 200 mg (1 tabl. albo 20 ml zawiesiny) raz na dzień poprzez pierwsze 14 dni (należy wykorzystać fazę wstępną leczenia, gdyż stwierdzono, iż minimalizuje to częstość występowania wysypki), następnie 200 mg 2 razy na dobę. Dzieci 2 m.ż.-8 r.ż. - 4 mg/kg m.c. raz na dobę poprzez moment pierwszych 14 dni, a następnie 7 mg/kg m.c. 2 razy na dobę (nie przekraczać dawki maksymalnej 400 mg na dobę); dzieci 8-16 r.ż. - 4 mg/kg m.c. raz na dobę poprzez 14 dni, a następnie 4 mg/kg m.c. 2 razy na dobę (nie przekraczać dawki maksymalnej 400 mg na dobę). U dzieci rekomendowane jest podawanie zawiesiny, tabletki rekomendowane są szczególnie dla młodzieży o m.c. większej niż 50 kg.U pacjentów, u których w momencie 14-dniowej etapy wstępnej leczenia dawką 200 mg/dobę stwierdzono wysypkę, nie należy zwiększać dawki newirapiny do momentu ustąpienia tych zmian. W razie przerwy w stosowaniu leku dłuższej niż 7 dni, ponowne leczenie należy rozpocząć od zalecanej etapy wstępnej, stosując dawkę 200 mg na dobę (4 mg/kg m.c./dobę dla dzieci) poprzez pierwsze 14 dni, a następnie 200 mg 2 razy na dobę (4 albo 7 mg/kg m.c. 2 razy na dobę, w zależności od wieku, dla dzieci; zobacz wyżej).
Ciąża i karmienie piersią
Preparat może być służący w okresie ciąży wyłącznie, jeżeli spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka i należy go wtedy stosować z ostrożnością. Zaleca się, by matki nie karmiły piersią w trakcie przyjmowania preparatu; dodatkowo matki zakażone wirusem HIV nie powinny karmić piersią z racji na niebezpieczeństwo zakażenia dziecka wirusem HIV.
Uwagi
Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby albo nerek.
Podobne leki

Działanie: Viramune

Definicja Velcade:
Co to jest leku: Janssen-Cilag Wiadomości o leku: Substancje czynne: bortezomib (Bortezomib) proszek do przyg. roztw. do wstrz. 3,5 mg 1 fiolka, --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów viramune co znaczy.
Definicja Valerin Forte:
Co to jest Producent leku: Aflofarm Fabryka Leków Wiadomości o leku: Substancje czynne: kozłek lekarski/ waleriana lekarska (Valeriana officinalis) draż. 200 mg 30 szt., --,-- zł draż. 200 mg 90 szt., --,-- zł viramune krzyżówka.
Definicja Vitaminum PP:
Co to jest Producent leku: Polfa-Kutno Wiadomości o leku: Substancje czynne: nikotynamid (Nicotinamide) tabl. 50 mg 20 szt., --,-- zł tabl. 200 mg 20 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w bazie. Brak słów viramune co to jest.
Definicja VARILRIX:
Co to jest leku: GlaxoSmithKline Export Wiadomości o leku: Substancje czynne: szczepionka przeciw ospie wietrznej (Varicella vaccine) proszek i rozp. do przyg. roztw. do wstrz. podsk. min 2000 PFU/dawkę 1 viramune słownik.
Definicja Vitaminum B Compositum:
Co to jest compositum Producent leku: Polfa-Kutno Wiadomości o leku: Substancje czynne: wit. z gatunku B (Vitamin B group) tabl. powl. 25 szt., --,-- zł tabl. powl. 50 szt., --,-- zł Nie ma powiązanych chorób w viramune czym jest.

Informacje Viramune znaczenie w Słownik leków V .

Dodaj opinię o Viramune, zadaj pytanie lekarzowi:
Pytania o Viramune, opinie i komentarze 0
  • Zostań pierwszą osobą, która skomentuje ten wpis.
  • Dodano:
  • Autor: