Lek Xeloda

Lekarstwo XELODA: Xeloda
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
kapecytabina (Capecitabine)
tabl. powl. 150 mg 60 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 500 mg 120 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie uzupełniające po operacji raka okrężnicy w stadium III (stadium C wg Dukesa). Monochemioterapia pierwszego rzutu u chorych na raka jelita grubego z przerzutami. Preparat w skojarzeniu z docetakselem jest wskazany w leczeniu pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi albo rakiem piersi z przerzutami po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego (przebyte leczenie cytotoksyczne powinno zawierać antracykliny). Preparat jest także wskazany w monoterapii pacjentek z miejscowo zaawansowanym albo rozsianym rakiem piersi po niepowodzeniu leczenia taksanami i schematami zawierającymi antracykliny albo u pacjentek, u których dalsze leczenie antracyklinami jest przeciwwskazane.
Działanie
Cytostatyk (antymetabolit). Kapecitabina jest pozbawionym cytotoksyczności karbaminianem fluoropirymidyny, prekursorem cytotoksycznej cząsteczki 5-fluorouracylu (5-FU). Kapecitabina jest aktywowana w procesie kilku reakcji enzymatycznych. Enzym odpowiedzialny za ostateczną konwersję do 5-FU (fosforylaza tymidynowa) jest aktualny w tkankach guza, a również w mniejszym stężeniu w poprawnych tkankach. Kapecitabina prowadzi do blokady metylacji kwasu dezoksyurydylowego w kwas tymidylowy, co skutkuje upośledzenie syntezy DNA. Hamuje także syntezę RNA i białek, ostatecznie prowadząc do zaburzeń wzrostu i śmierci komórki nowotworowej. Po podaniu doustnym kapecitabina wchłania się błyskawicznie (i w sporym stopniu), następnie jest przekształcana w metabolity: 5'-deoksy-5-fluorocytydynę (5'-DFCR) i 5'-deoksy-5-fluorourydynę (5'-DFUR). Jednoczesne przyjęcie pokarmu minimalizuje prędkość wchłaniania kapecitabiny, co jednak tylko nieznacznie wpływa na rozmiar AUC metabolitów: 5'-DFUR i 5-FU. Kapecitabina, 5'-DFCR, 5'-DFUR i 5-FU wiążą się z białkami, raczej albuminami adekwatnie w 54%, 10%, 62% i 10%. Kapecitabina jest początkowo metabolizowana w wątrobie poprzez esterazę karboksylową do 5'-DFCR, która następnie ulega przemianie do 5'-DFUR pod wpływem dezaminazy cytydyny, występującej raczej w wątrobie i w tkankach nowotworowych. Dalsza aktywacja katalityczna 5'-DFUR następuje pod wpływem fosforylazy tymidynowej (ThyPase). Taka sekwencyjna, enzymatyczna biotransformacja kapecitabiny do 5-FU prowadzi do większego stężenia leku w tkankach guza. 5-FU jest następnie katabolizowany poprzez ograniczającą prędkość reakcji enzymatycznej dehydrogenazę pirymidynową (DPD) do nieaktywnych metabolitów: FUH2, FUPA i FBAL. Niedobór DPD może prowadzić do powiększenia toksyczności kapecitabiny. Kapecitabina i jej metabolity wydalane są raczej z moczem - 95,5% podanej dawki leku wykrywa się w moczu, a ok. 3% podanej dawki wydalane jest z moczem w formie nie zmienionej.
Działania niepożądane
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: bardzo regularnie - biegunka (50%, ciężka 13%), nudności (43%, ciężkie 4%), wymioty (28%, ciężkie 4%), bóle brzucha (12%, ciężkie 3%), zapalenie j. ustnej (25%, ciężkie 4%); regularnie - zaparcie (8%, ciężkie 1%), bóle w nadbrzuszu (7%, ciężkie 1%), niestrawność (6%), suchość j. ustnej (4%), wzdęcie (4%), luźne stolce (3%) i bolesność w jamie ustnej (1%); nie regularnie - symptomy powiązane z zapaleniem/owrzodzeniem błon śluzowych, takie jak zapalenie przełyku, żołądka, dwunastnicy, jelita grubego i krwawienie z przewodu pokarmowego. Symptomy skórne: bardzo regularnie - zespół "ręka-stopa" albo erytrodystezja dłoniowo-podeszwowa (53%, ciężki 16%), zapalenie skóry (10%); regularnie - suchość skóry (7%), łysienie (5%), wysypka rumieniowa (6%), przebarwienie skóry (3%), świąd (3%), dolegliwości paznokci (3%), ograniczone łuszczenie (2%), zaburzenia pigmentacji (1%), pęknięcia skóry (1%), złuszczające zapalenie skóry (1%), wysypka pokrzywkowa (1%), odbarwienie skóry (1%); nie regularnie - reakcje fotouczuleniowe, nawrotowy zespół popromienny, oddzielanie się płytki paznokciowej, kruchość paznokci, odbarwienie paznokci i dystrofia paznokci. Symptomy ogólne: bardzo regularnie - zmęczenie (24%, ciężkie 3%); regularnie - gorączka (9%), osłabienie (6%, ciężkie 1%), astenia (4%, ciężka 1%), ból kończyn (4%), patologiczna senność (3%), sztywność (2%) i uczucie rozbicia (1%). Neurotoksyczność: regularnie - ból głowy (5%), parestezje (5%), zawroty głowy (5%), zaburzenia smaku (4%), bezsenność (4%), niedoczulica (2%) i przeczulica (2%); nie regularnie - encefalopatia, splątanie, symptomy móżdżkowe, takie jak ataksja, dyzartria, zaburzenia równowagi i koordynacji. Kardiotoksyczność: regularnie - obrzęki kończyn dolnych (4%); nie regularnie - ból w klatce piersiowej, dusznica bolesna, zawał serca, nagłe zatrzymanie krążenia, kardiomiopatia, nagły zgon, tachykardia, przedsionkowe zaburzenia rytmu w tym migotanie przedsionków i ekstrasystolia komorowa. Symptomy ze strony wątroby i dróg żółciowych: nie regularnie - niepoprawne próby czynnościowe wątroby, żółtaczka; bardzo rzadko - niewydolność wątroby, zastoinowe zapalenie wątroby. Zaburzenia hematologiczne: regularnie - odchylenia w wynikach badań laboratoryjnych w stopniu 3 albo 4 (wg NCIC/CTC), pomniejszenie stężenia hemoglobiny (3%), neutropenia (3%) i małopłytkowość (2%); nie regularnie - upośledzenie czynności szpiku i pancytopenia; rzadko - upośledzenie odporności, zagrażające życiu uogólnione zakażenia i posocznica. Zaburzenia biochemiczne: bardzo regularnie - powiększenie stężenia bilirubiny we krwi (17%) w stopniu 3 albo 4 (wg NCIC/CTC); regularnie - powiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej w stopniu 3 albo 4 (3%); nie regularnie - hiperglikemia. Inne symptomy: bardzo regularnie - jadłowstręt (11%, ciężki 1%); regularnie - odwodnienie (6%, ciężkie 3%), zaburzenia oddychania (4%, ciężkie 2%), nasilone łzawienie (6%), zapalenie spojówek (3%), pomniejszony apetyt (7%), krwawienie z nosa (2%), pomniejszenie masy ciała (3%), ból pleców (3%), bóle stawów (2%), depresja (2%), bóle mięśniowe (2%), podrażnienie oczu (2%), kaszel (2%). Działania nefrotoksyczne 3 albo 4 stopnia u chorych z umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30-50 ml/min) występują częściej w porównaniu do populacji ogólnej.
Przeciwwskazania
Wywiad obciążony ciężkimi i nietypowymi odczynami na leczenie fluoropirymidynami. Nadwrażliwość na kapecytabinę, fluorouracyl albo którykolwiek ze składników leku. Wiadomy niedobór dehydrogenazy pirymidynowej. Ciąża i moment karmienia piersią. Ciężka leukopenia, neutropenia i trombocytopenia. Ciężką niewydolność wątroby. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min). Leczenie sorywudyną albo jej analogami na przykład brywudyną. Przeciwwskazania do stosowania docetakselu mają także wykorzystanie w razie planowania leczenia skojarzonego kapecytabiną z docetakselem.
Interakcje
Opisano zaburzenia parametrów krzepnięcia i/albo krwawienia u pacjentów leczonych kapecitabiną i równocześnie przyjmujących antykoagulanty pochodne kumaryny (warfaryna i fenoprokumon) - u tych chorych należy często kontrolować wskaźniki krzepnięcia krwi. Stwierdzono powiększone stężenie fenytoiny we krwi u chorych jednocześnie leczonych kapecitabiną (u tych chorych należy często monitorować stężenie fenytoiny we krwi). Kwas folinowy nie wykazuje istotnego wpływu na farmakokinetykę kapecitabiny i jej metabolitów, chociaż podanie łączne kapecitabiny i kwasu folinowego minimalizuje max. dawkę tolerowaną kapecitabiny do 2000 mg/m2 na dzień. Jednoczesne przyjmowanie sorywudyny nasila toksyczność kapecitabiny, mogącą prowadzić nawet do zgonu - kapecitabiny nie wolno stosować łącznie z sorywudyną albo jej pochodnymi (na przykład brywudyna). Allopurinol minimalizuje skuteczność kapecitabiny - powinno się unikać jednoczesnego stosowania. Max. dawka tolerowana kapecitabiny podawanej łącznie z interferonem alfa-2a wynosiła 2000 mg/m2 na dzień, w porównaniu do 3000 mg/m2 na dzień, gdy kapecitabina była służąca w monoterapii. Jednoczesne przyjmowanie pokarmu minimalizuje wchłanianie kapecitabiny.
Dawkowanie
Preparat powinien być przepisywany tylko poprzez wykwalifikowanych lekarzy doświadczonych w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.Doustnie. Rekomendowana dawka wynosi 1250 mg/m2 powierzchni ciała 2 razy na dzień (rano i wieczorem) poprzez 14 dni z 7-dniową przerwą. Tabletki powinny być połykane i popijane wodą pośrodku 30 min po posiłku. W razie kojarzenia z docetakselem, rekomendowana dawka kapecitabiny wynosi 1250 mg/m2 powierzchni ciała 2 razy na dzień poprzez 14 dni z 7-dniową przerwą, a dawka docetakselu wynosi 75 mg/m2 powierzchni ciała w formie 1-godzinnego wlewu dożylnego powtarzanego co 3 tyg. U pacjentów otrzymujących takie skojarzone leczenie przed podaniem docetakselu należy wykorzystać premedykację doustnymi kortykosteroidami (na przykład deksametazon) - zobacz charakterystyka produktu docetaksel.Leczenie należy przerwać w razie stwierdzenia postępu dolegliwości albo wystąpienia objawów znacznej nietolerancji leku. U pacjentów ze średniego stopnia niewydolnością nerek w chwili planowania leczenia, wskazane jest pomniejszenie dawki do 75% dawki zalecanej. Pacjenci z łagodną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 51-80 ml/min w chwili planowania leczenia) nie wymagają modyfikacji dawkowania leku. Zaleca się uważne monitorowanie i natychmiastowe przerwanie leczenia, jeżeli u chorego wystąpią działania niepożądane w stopniu 2, 3 albo 4 z odpowiednią modyfikacją dawki leku odpowiednio z tabelą zawartą w ulotce producenta.
Ciąża i karmienie piersią
Nie prowadzono badań nad stosowaniem preparatu u kobiet w ciąży; chociaż należy przyjąć, iż preparat podawany u kobiet w ciąży może powodować uszkodzenie płodu - nie należy stosować preparatu w ciąży. Kobietom w momencie rozrodczym należy zalecić unikanie ciąży w czasie leczenia preparatem. Zaleca się przerwanie karmienia w momencie leczenia preparatem.
Uwagi
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z wywiadem obciążonym ciężką chorobą serca, arytmią, chorobą wieńcową. Należy zachować ostrożność u pacjentów z uprzednio stwierdzaną hipo- albo hiperkalcemią, chorobami ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego (na przykład przerzuty do o.u.n., neuropatie), cukrzycą albo zaburzeniami elektrolitowymi. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania preparatu u dzieci. W razie wystąpienia biegunki w stopniu 2, 3 albo 4 należy natychmiast przerwać podawanie preparatu aż do ustąpienia biegunki albo jej złagodzenia do stopnia 1; po wystąpieniu biegunki w stopniu 3 albo 4, kolejne dawki leku w następnym cyklu powinny być pomniejszone, albo lek odstawiony na stałe (stopień 4). W razie wystąpienia zespołu "ręka-stopa" w stopniu 2 albo 3 podawanie preparatu powinno zostać przerwane do czasu ustąpienia albo złagodzenia do stopnia 1; po wystąpieniu zespołu "ręka-stopa" w stopniu 3, kolejne dawki leku powinny być pomniejszone. Leczenie preparatem chorych z łagodną do średnio nasilonej niewydolności wątroby wymaga dokładnego monitorowania, bezwzględnie na obecność, albo nie przerzutów w wątrobie; leczenie preparatem należy przerwać, jeżeli powiązane z nim powiększenie stężenia bilirubiny 3 razy przekroczy górną granicę normy albo powiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych 2,5 razy przekroczy górną granicę normy; leczenie można wznowić, jeżeli powiększone wartości powrócą do normy albo ulegną zmniejszeniu do stopnia 1. Stwierdzono częstsze występowanie ciężkich działań niepożądanych związanych z lekiem w stopniu 3 albo 4 u pacjentów ponad 80 r.ż., niż u pacjentów młodszych - zaleca się staranne kontrolowanie przebiegu leczenia pacjentów w podeszłym wieku.
Podobne leki