Jak pozbyć się żalu?

Jak leczy PSYCHOLOG w przypadku JAK POZBYĆ SIĘ ŻALU: Żal to niekorzystne uczucie. Regularnie jest wywołane jakąś stratą, bądź doznaną urazą. Przeważnie, gdy czujemy żal, ciężko nam pogodzić się z obecną sytuacją. Rozmyślamy o danej sytuacji, gdyż nie potrafimy jej zaakceptować. Cały czas odczuwamy pewnego rodzaju dyskomfort psychiczny. Żal może nam bardzo utrudniać życie. Dlaczego? gdyż jeżeli to uczucie trwa zbyt długo, to na pewno będzie ono destrukcyjnie oddziaływać na nas i na nasze życie. Uczucie żalu pielęgnowane poprzez dłuższy czas może zamienić się w uczucie gniewu. Gniew nigdy nie jest naszym sprzymierzeńcem. Warto nauczyć się wybaczania. Jednak najpierw, by to zrobić, trzeba zdać sobie sprawę z etapów żalu. jeżeli rozpoznasz to uczucie, łatwiej będzie ci pozbyć się go.
krok 1
Po pierwsze należy zdać sobie sprawę, iż żal jest nieodłącznym elementem naszego życia. Trudno jest jego uniknąć. Wszyscy kiedyś odczuliśmy jakąś stratę. Mogła to być śmierć bliskiej osoby, rozstanie z ukochanym bądź ukochaną, bądź zwyczajnie utrata cennej pamiątki rodzinnej. Jest pięć etapów żalu. Musimy przejść poprzez każdy z nich, tak aby móc uwolnić się od tego uczucia. Nie to jest łatwe, jednakże może przynieść nam sporo korzyści.
krok 2
Jak już wcześniej wspomniano, wyróżniamy pięć etapów żalu. O pierwszego z nich zaliczamy zaprzeczenie – „To nie mogło przytrafić się mnie!”, „To niemożliwe!”. Na tym poziomie nie ma rozpaczy, jest tylko niedowierzanie. jeżeli, na przykład nagle straciliśmy bliską osobę w sytuacji, regularnie nie możemy się z tym pogodzić i żyjemy, jakby ta osoba nadal była z nami, przygotowujemy jej nakrycie do stołu i tak dalej
krok 3
Drugim etapem jest złość – „Dlaczego właśnie ja!”, „Co takiego zrobiłem, iż to przytrafiło się właśnie mnie!”. regularnie w tym etapie obwiniamy innych za naszą stratę, żal. Są tutaj obecne dość mocne emocje, regularnie prowokujemy kłótnie, a drobne błahostki umieją nas wyprowadzić z równowagi.
krok 4
Trzecim etapem są negocjacje, bądź innymi słowy targowanie się. jeżeli opuścił nas mąż (bądź żona), to staramy się jakoś przekonać drugą osobę do tego tak aby wróciła. regularnie nie ma to większego sensu, jednakże pustka jaką odczuwamy, zmusza nas do jej wypełnienia. regularnie prosimy Boga, tak aby zwrócił nam stratę w zamian za coś.
krok 5
Następny faza to poczucie bezradności regularnie mieszające się ze stanami depresyjnymi. Przytłoczenie, które odczuwamy odbiera nam motywację i wprowadza w stan rozpaczy. Tutaj obecna jest frustracja, gorycz i użalanie się nad sobą. Ten faza to czas żałoby. regularnie wspominamy osobę, którą straciliśmy. Poczucie beznadziejności jest połączone z brakiem kontroli. Niekiedy mogą się pojawić myśli samobójcze i pozorna obojętność, apatia.
krok 6
Ostatni faza to akceptacja. Nie należy mylić jej z rezygnacją. Akceptacja to pogodzenie się ze stratą, jednakże nie zapominamy o niej. Zdaliśmy sobie sprawę, iż należy żyć dalej i nie można wiecznie skupiać się na stracie i użalać się nad sobą.