Jak leczyć nadmierne pocenie się?

Jak leczy INTERNISTA w przypadku JAK LECZYĆ NADMIERNE POCENIE SIĘ: Nadpotliwość to bardzo uciążliwa dolegliwość, która daje o sobie znać szczególnie wiosną i w lecie. Wiąże się ona z niepoprawną robotą gruczołów potowych, których największa liczba jest zgromadzona po wewnętrznej stronie dłoni i stóp (ok. 700 gruczołów na centymetr kwadratowy). Nadmierna potliwość może jednak dotyczyć również innych obszarów ciała, takich jak pachy, pachwiny, czy twarz. Czynnikami wywołującymi nadmierne pocenie się są najczęściej: upalna pogoda, wysiłek fizyczny, gorączka, stres, czy pikantne potrawy. Pocenie zwykle minimalizuje się nocą i zanika w czasie snu. Poniżej dowiesz się jakie są kluczowe powody nadpotliwości i w jaki sposób można ją leczyć
krok 1
powody NADPOTLIWOŚCI
Dokładna powód nadpotliwości nie jest znana. Uważane jest, iż powstaje ona w efekcie nadaktywności obszaru mózgu odpowiedzialnego za temperaturę organizmu (podwzgórza) albo nerwów współczulnych, które kontrolują gruczoły potowe.
Nadpotliwość pierwotna ujawnia się w dzieciństwie albo w okresie dojrzewania. Może ona utrzymywać się niezależnie od wieku albo ustępować z upływem czasu. Nie jest powiedziane, iż na chorobę tę muszą cierpieć również inni członkowie rodziny. Nadpotliwość zwykle dotyczy równocześnie obu pach, wewnętrznej strony obu dłoni i/ albo obu stóp.

Nadpotliwość wtórna jest znacznie rzadziej spotykana i jest konsekwencją choroby / albo ogólnego stanu organizmu. Jest ona zwykle asymetryczna (dotyczy jednej partii ciała) i może pojawiać się również w nocy / albo w trakcie snu. Jej powody mogą być natury hormonalnej / albo neurologicznej i można pośród nich wskazać: otyłość, cukrzycę, menopauzę, nadczynność tarczycy, choroby układu krążenia, niewydolność oddechową, guzy, chorobę Parkinsona, skutek działania niektórych leków.
Nadpotliwość zlokalizowana może także powstać w efekcie wylewu, uszkodzenia nerwów kręgowych, sympatektomii, neuropatii, guza mózgu, czy przewlekłych zaburzeń lękowych.
krok 2
LECZENIE NADPOTLIWOŚCI
Ogólne zalecenia
Noś luźne stroje z przewiewnych materiałów, najlepiej takich, na których nie widać plam.
Wypróbuj specjalistyczne ubrania, zaprojektowane tak, aby pochłaniać pot i przykry zapach.
Noś wyłącznie bawełniane skarpetki i zmieniaj je kilka razy na dzień.
W butach noś wkładki absorbujące pot i przykry zapach. Regularnie je wymieniaj.
Nie noś tych samych butów dwa dni z rzędu. Pozostaw je co najmniej jeden dzień, tak aby wyschły i „przewietrzyły” się.
Używaj środków do mycia nie zawierających mydła.
Po kąpieli nanoś na miejsca dotknięte nadpotliwością talk / albo skrobię kukurydzianą.
Unikaj napojów i pokarmów zawierających kofeinę (kawy, herbaty, coli, czekolady).
krok 3
Antyperspiranty
Na rynku dostępnych jest sporo antyperspirantów w formie sprayów, sztyftów, roll-onów, czy kremów. Wybieraj te bezzapachowe zawierające sole glinu (10-25% roztwór w alkoholu / albo żelu). Są one odpowiednie dla osób cierpiących na nadpotliwość. Specjalistyczne antyperspiranty (na przykład Etiaxil, Antidrial, czy SVR Spirial) znajdziesz w aptece.
Antyperspiranty te należy nakładać na suchą skórę, najlepiej po chłodnym prysznicu, tuż przed snem. Rano zmywamy je. zwykle stosuje się je kilka następnych nocy z rzędu, a później 1-2 razy w tygodniu.
Mocniejsze antyperspiranty mogą podrażniać skórę. Jeżeli tak się stanie, poprzez kilka dni smaruj podrażnione miejsca hydrokortyzonem w kremie.
Pamiętaj, iż dezodorant to nie to samo co antyperspirant. Dezodoranty to kosmetyki zawierające bonusy zapachowe, które mają maskować nieprzyjemny zapach. Mogą one zawierać substancje antybakteryjne, lecz nie wpływają na liczba wydzielanego potu.
krok 4
Jonoforeza (jontoforeza, leczenie jonowa)
Jonoforeza jest rekomendowana poprzez niektórych lekarzy w celu leczenia nadpotliwości dłoni, stóp i pach. Dostępne są również urządzenia do domowej terapii jonoforezą (((na przykład Hidrex).
Miejsca dotknięte nadpotliwością zanurza się w wodzie / albo roztworze elektrolitycznym. poprzez powierzchnię skóry przepuszcza się prąd o niewielkim natężeniu. Zabieg ten powtarza się każdego dnia poprzez (ok. 20 min..
leczenie jonowa trwa zwykle kilka tygodni i może zmniejszyć / albo kompletnie zredukować problem nadpotliwości. Po tym czasie zabiegi należy ponawiać co tydzień / albo rzadziej.
Jonoforeza może podrażniać skórę, a nawet prowadzić do stanów zapalnych. Niestety nie zawsze jest efektywna.
krok 5
Środki doustne
Leki antycholinergiczne i zawierające oksybutyninę (((((na przykład Ditropan) mogą zmniejszyć nadmierne pocenie się, lecz ich wykorzystywanie ma sporo skutków ubocznych, ((((((na przykład nieostre widzenie, suchość w ustach, zatwardzenia, zawroty głowy i palpitacje. Nie powinny być służące poprzez osoby cierpiące na jaskrę / albo problemy z oddawaniem moczu.
Pomocne mogą być także beta-blokery, gdyż hamują one fizyczne konsekwencje stresu. Nie należy ich jednak przyjmować, jeżeli cierpi się na astmę, czy choroby naczyń obwodowych. Niektórym chorym mogą pomóc również blokery kanału wapniowego, niesterydowe leki przeciwzapalne i środki przeciwlękowe.
krok 6
Zastrzyki z toksyny botulinowej
Toksyna botulinowa (botoks, kwas botulinowy) to szybko zyskujący na popularności sposób na nadpotliwość. Zastrzyki z botoksu mogą znacznie zredukować, a nawet kompletnie wyeliminować problem nadmiernego pocenia się na 3-6 miesięcy. Są szczególnie sugerowane w razie nadpotliwości dłoni i stóp.
Wadą jest duża cena takiego zabiegu ( regularnie wynosi ponad 1000 zł za jedną część ciała). Niektóre pacjentki twierdzą, iż zastrzyk jest bolesny, a na sukces trzeba chwilę poczekać.
krok 7
Operacyjne usuwanie gruczołów potowych
Nadkatywne gruczoły potowe pach mogą być usunięte chirurgicznie przez liposukcję (wyssanie ich), podskórne podciśnieniowe łyżeczkowanie (zdrapanie ich) / albo połączenie obu tych metod. Zabieg dzieje się przy znieczuleniu miejscowym, na skórze robi się małe nacięcie, poprzez które wprowadza się narzędzia chirurgiczne.
Przeprowadzane są również zabiegi polegające na usunięciu kawałka skóry zawierającego nadreaktywne gruczoły potowe. dzieje się to przy znieczuleniu miejscowym. Przy usunięciu dużych regionów skóry może być potrzebny jej przeszczep.
krok 8
Sympatektomia
Nadaktywność nerwów współczulnych można zredukować dzięki sympatektomii chemicznej / albo operacyjnej. Może ona w znacznym stopniu zmniejszyć / albo wyeliminować problem nadpotliwości.
Najczęściej przeprowadza się endoskopową sympatektomię piersiową (ETS). To jest poważny zabieg, przeprowadzany w szpitalu przy znieczuleniu ogólnym.
tak aby zredukować pocenie twarzy wycina się, podwiązuje / albo wypala drugi gruczoł piersiowy T2, w celu wyleczenia nadpotliwości rąk i pach to samo robi się z trzecim gruczołem piersiowym T3.
ETS jest efektywna w 95% przypadków. Niestety sukces może być nietrwały (w 15% przypadków problem nadpotliwości nawraca) i ( regularnie towarzyszy mu podwyższona temperatura skóry i jej suchość.
Po sympatektomii w 50% przypadków pojawia się nadpotliwość innych, wcześniej nie dotkniętych nią części ciała (tak zwany nadpotliwość kompensacyjna). W 2% przypadków ma ona przebieg ciężki.
Z ETS wiążą się również poważne konsekwencje uboczne, takie jak syndrom Hornera ( w efekcie uszkodzenia nerwów współczulnych twarzy), odma opłucnowa (niedodma, u 10% pacjentów), zapalenie płuc i przewlekły ból (dotyka mniej, niż 2% pacjentów). Z tego powodu sympatektomia jest zarezerwowana wyłącznie dla bardzo ciężkich przypadków nadpotliwości.
Sympatektomię lędźwiową przeprowadzaną w celu leczenia nadpotliwości stóp odradza się, gdyż może ona niekorzystnie wpłynąć na funkcje seksualne.