Jakie są objawy dysmorfofobi?

Jak leczy INTERNISTA w przypadku JAKIE SĄ OBJAWY DYSMORFOFOBI: Każda kobieta ma problem z wyglądem którejś z części jej ciała. Wybrane z nas wolałyby wymienić sobie biust, inne są niezadowolone z kształtu nosa, wyglądu brzucha albo nóg. Chirurgia plastyczna podobno przeżywa czasy swej świetności. Mówimy regularnie o tym, iż mamy kompleks na jakimś punkcie. Jeżeli jednak ten kompleks urasta do wielkich rozmiarów i staje się naszym życiowym problemem należy zastanowić się nad tym, czy nie dopadła nas dysmorfofobia? Przeczytaj artykuł aby dowiedzieć się czym to jest zaburzenie, które najczęściej dotyka kobiety.
krok 1
Jeżeli wydaje ci się, iż któraś z części twojego ciała jest wyjątkowo niedopasowana i budzi to twój głęboki smutek i lęk prawdopodobnie cierpisz na dysmorfofobię, która jest klasyfikowana jako jedno z zaburzeń hipochondrycznych. Przekonanie o własnej szpetocie (najczęściej wyimaginowane) jest dla kobiet dotkniętych dysmorfofobią powodem depresji, napadów paniki, prowadzi do samookaleczeń, a w skrajnych sytuacjach nawet do prób samobójczych. Niekiedy dysmorfofobia łączy się z zaburzeniami odżywiania (bulimią i anoreksją).
krok 2
Dysmorfofobia może być związana z poczuciem presji, jaką wywierają na młodej dziewczynie rówieśnicy. Pośród dorastającej młodzieży ocena wyglądu i bezlitosna krytyka tegoż jest codziennością. Najczęściej to właśnie moment dojrzewania jest początkiem zaburzeń związanych z wyglądem. Częstą powodem dysmorfofobii jest również przypadek rodzinna. Przekonania na temat wyglądu są bardzo szybko adaptowane poprzez najmłodszych członków rodziny. Jeżeli zatem twoi rodzice wciąż ci wypominali jakieś cechy prawdopodobnie to właśnie ten przedmiot twojego ciała będzie dla ciebie w najwyższym stopniu kłopotliwy.
krok 3
Zaburzenie dysmorficzne wiąże się z obsesyjnym myśleniem na temat wyglądu. Może mu towarzyszyć zachowanie kompulsywne dążące do przysłonięcia albo zniszczenia wyimaginowanego defektu. Niekiedy osoby cierpiące na dysmorfię obawiają się wychodzić z domu, gdyż zdaje im się, iż wszyscy widzą ich brzydotę. Innymi możliwymi sposobami izolowania się z racji na rzekomy defekt jest zakładanie peruk, okularów przeciwsłonecznych, głębokich kapeluszy itp.. Największym problemem związanym z zaburzeniem dysmorficznym jest izolacja i pochłonięcie pacjenta rozmyślaniami na jeden temat, związany z konkretną właściwością jego wyglądu.
krok 4
Młode osoby cierpiące na to zaburzenie nie zawierają przyjaźni ani nie wiążą się z nikim, są gdyż przekonane, iż ich brzydota skazuje je na wieczną samotność. Większość pacjentek uważa ponadto, iż mało może im pomóc. Niekiedy jednak zgłaszają się do chirurgów plastycznych, czy szczękowych albo dermatologów. Niemal nigdy z kolei nie szukają pomocy u psychologów czy psychiatrów.




Wskazówki i ostrzeżenia
Jeżeli po przeczytaniu tego artykułu rozpoznajesz w sobie albo kimś bliskim cechy dysmorfii nie wahaj się podjąć rozmowy na ten temat. Istnieje sporo skutecznych terapii tego zaburzenia. Wiem, iż trudno ci to zrozumieć, lecz największy problem leży w twoim myśleniu na temat wyglądu, a nie w samym wyglądzie.