ABC układu krążenia leczenie

Definicja ABC UKŁADU KRĄŻENIA: Budowa układu krążenia Układ krążenia możemy porównać do mechanizmu wodociągowego lub układu transportującego wodę i substancje odżywcze w drzewie. Substancją transportową jest w organizmie ludzkim krew - już poprzez starożytnych uważana za esencję życia. Rzeczywiście, ten życiodajny płyn zawiera konieczne składniki odżywcze (głównie glukozę, aminokwasy, tłuszcze) i tlen, niezbędny do spalania niektórych z tych związków i przenoszony dzięki hemoglobiny - czerwonego barwnika krwi.Z krwi spełniającej rolę "przewoźnika" korzysta także układ dokrewny (uwalniając do niej hormony) i układ immunologiczny (transport komórek tego układu i przeciwciał). Nie możemy także zapomnieć o rozprowadzaniu poprzez krew ciepła i zbieraniu z całego organizmu końcowych obiektów przemiany materii, w tym dwutlenku węgla.Centralnym elementem - "pompą" - całego układu jest serce. Pełni ono rolę hydraulicznego tłoka "przepychającego" krew do całej reszty organizmu. "Rury" i "rurki", poprzez które krew wydostaje się z serca, tytułujemy tętnicami, z kolei naczynia transportujące krew do serca noszą nazwę żył.Serce złożona jest z czterech jam: dwóch komór i dwóch przedsionków. Wyróżniamy więc odpowiednio prawą komorę i prawy przedsionek i lewą komorę i lewy przedsionek. Struktury te oddzielone są od siebie przegrodą i w rzeczywistości tworzą dwie niezależne pompy, tłoczące krew do krążenia dużego (serce lewe) i krążenia małego, a więc płucnego (serce prawe). Przedsionki przegrodzone są od komór zastawkami, nie pozwalającymi na cofanie się krwi. Podobne, jednokierunkowe zastawki znajdują się między komorami a wychodzącymi z nich tętnicami.Serce u dorosłego człowieka ma masę ok. 300 g i kształt stożka. Jest ukryte w worku osierdziowym, a na jego powierzchni znajduje się warstwa tłuszczu nadająca mu żółtą barwę. Wewnątrz wyściełane jest tak zwany wsierdziem, gładką błoną pokrywającą również zastawki.W sercu bierze start albo znajduje koniec szereg sporych naczyń. Z lewej komory wychodzi największa tętnica zwana tętnicą główną bądź aortą. Ma ok. 2,5-3 cm średnicy. Natomiast ujściem prawej komory jest pień płucny dzielący się tuż po wyjściu z serca na tętnicę płucną prawą i lewą.Krew z całego organizmu zbierają żyły, z których największe uchodzą do serca: do prawego przedsionka wpływa krew z żyły głównej górnej i dolnej, z kolei do lewego przedsionka krew z żył płucnych.Korzystając z analogii porównującej układ krążenia do drzewa, tętnicę główną (aortę) można przyrównać do pnia, jej główne gałęzie (na przykład tętnice szyjne wspólne, podobojczykowe, tętnice wieńcowe, krezkowe górne i dolne, pień trzewny, tętnice nerkowe i biodrowe wspólne) stanowią konary. Drobniejsze rozgałęzienia podzielone są jeszcze bardziej, tworząc w skutku włośniczki (naczynia włosowate) - najmniejsze naczynia krwionośne - będące pomostem między układem tętniczym a żylnym. Na układ żylny musimy spojrzeć z odwrotnej perspektywy, zaczynając od korony naszego "drzewa" - najmniejszych żyłek zbierających krew z włośniczek, które łączą się natomiast w coraz większe naczynia, tworząc nareszcie żyłę główną górną i dolną.Przypomnijmy jednak raz jeszcze, iż w naszym organizmie mamy właściwie dwa, a nie jedno, "drzewa", a więc wspomniane już dwa mechanizmy krążenia (krążenie spore i małe).ponad opisaliśmy spore "drzewo". Mniejsze - stanowi krążenie płucne. Tutaj "pniem" jest pień płucny, dwoma sporymi "konarami" tętnica płucna lewa i prawa rozgałęziające się natomiast na mniejsze tętniczki. Dalej mamy już sieć naczyń włosowatych, w których następuje zamiana gazowa. Krew zbierana jest z miąższu płuc poprzez drobne, a następnie większe żyły, spływając w skutku do prawego przedsionka przez cztery żyły płucne. Czynność Każda pompa, w tym serce, musi być poprzez coś kontrolowana i koordynowana. W naszym przypadku układ przewodzący tego narządu jest zdolny do samoistnego regularnego pobudzania całego mięśnia do pracy. Odbywa się tak przez stymulację elektryczną. Impuls przenosi się z węzła zatokowo-przedsionkowego (główny "rozrusznik" w całym systemie), poprzez węzeł i pęczek przedsionkowo-komorowy do komórek mięśniowych komór serca. Cały cykl powtarza się mniej więcej 72 razy na minutę. Czynność elektryczną serca możemy obserwować pod postacią zapisu EKG.Bodźce elektryczne wywołują, iż kurczy się mięsień serca. Na początku skurczowi ulegają przedsionki, "wypychając" krew poprzez otwarte zastawki (mitralną po lewej stronie i trójdzielną po prawej) do komór. Później bodziec dochodzi do lewej i prawej komory, które, kurcząc się, "wyciskają" krew odpowiednio do aorty i do tętnicy płucnej. W tym czasie zastawki na granicy komór i przedsionków są już zamknięte, dlatego krew nie cofa się do tych ostatnich. Zastawki nie pozwalają również na cofanie się krwi z sporych naczyń do serca (zastawki półksiężycowate aorty i tętnicy płucnej).Później następuje rozkurcz, przedsionki i komory zwiększają własną objętość, tworząc podciśnienie, które niejako "zasysa" krew do jam serca. I ponownie mechanizm zastawek otwierających się i zamykających w ściśle ustalonych momentach kieruje ten życiodajny płyn w odpowiednim kierunku.Krew z prawej komory przez tętnicę płucną płynie do płuc; w ich naczyniach włosowatych następuje tak zwany utlenowanie krwi, hemoglobina przyłącza pożądane cząsteczki tlenu, a krew oddaje zbędny dwutlenek węgla - następuje zamiana gazowa. Utlenowana krew wraca do serca przez żyły płucne, które uchodzą do lewego przedsionka, a z niego do lewej komory.Ten potężny mięsień kurczy się, wyrzucając krew do aorty - "pnia" układu krwionośnego. natomiast z aorty przedostaje się mniejszymi tętnicami i tętniczkami do prawie wszystkich tkanek i narządów. Tutaj w innej sieci naczyń włosowatych hemoglobina oddaje zabrany w płucach tlen, a w osoczu rozpuszcza się dwutlenek węgla. Komórki pobierają również konieczną do życia glukozę i inne składniki energetyczne i budulcowe. Krew ma więc już inny skład i kolor (staje się ciemniejsza, ponieważ zawiera mniej tlenu); mówimy, iż to jest krew żylna. Taka krew wraca do serca właśnie żyłami, początkowo mniejszymi, później większymi, a na końcu żyłą główną górną (zbierającą krew z górnej połowy ciała) i główną dolną (analogicznie - z naszej dolnej połowy). Wymienione naczynia uchodzą do prawego przedsionka. Z niego krew dostaje się do prawej komory i w ten sposób cykl się zamyka.Warto przy tym wspomnieć o pewnej "podsieci" znajdującej się w układzie pokarmowym. W kosmkach jelitowych znajdują się naczynia włosowate, do których przenikają składniki pokarmowe wchłonięte po posiłku. Glukoza, kwasy tłuszczowe, aminokwasy nie trafiają jednak bezpośrednio do serca. Na ich drodze znajduje się wątroba, główny "spichlerz" i "fabryka chemiczna" ustroju. Do wątroby krew doprowadzana jest żyłą wrotną, ta rozgałęzia się znowu na naczynia włosowate, z których składniki odżywcze przechodzą do komórek wątrobowych - hepatocytów. Z wątroby krew żyłami wątrobowymi dochodzi do żyły głównej dolnej. Krążenie a inne układy Związek układu krwionośnego z innymi układami jest bardzo ścisły i właściwie oczywisty. Żaden układ czy pojedynczy narząd nie mógłby działać bez dostarczenia tlenu i składników odżywczych (paliwa). A odbywa się tak właśnie dzięki pracy układu krwionośnego. Jednak najściślej jest on związany z układem oddechowym. Chyba głównym zadaniem transportowym krwi jest dostarczanie tlenu do komórek. Stąd ścisłe powiązanie pracy serca i płuc. Stopień powiązania tych dwóch układów widać w przebiegu różnych chorób układu krążenia czy oddychania, kiedy obciążenie jednego z nich znacznie wpływa na drugi. odbywa się tak ((na przykład przy zapaleniu płuc, które stanowi spore obciążenie dla serca i może nawet wywołać jego niewydolność. Dolegliwości układu krążenia Jedną z najczęstszych chorób układu krążenia jest nadciśnienie tętnicze; szacuje się, iż w Polsce dotyczy ono powyżej 50% osób .ponad 65. r.ż. Drugą w kolejności jest dolegliwość wieńcowa, a więc dolegliwość niedokrwienna mięśnia sercowego - jedna z najczęstszych przyczyn zgonu w naszym państwie. Na trzecim miejscu należałoby postawić niewydolność krążenia (w tym niewydolność serca). Inne dolegliwości to wady zastawek; następnie zapalenia mięśnia sercowego, osierdzia i wsierdzia; wreszcie kardiomiopatie - niezapalne schorzenia o niewyjaśnionej najczęściej przyczynie i zaburzenia rytmu pracy serca i przewodzenia bodźców.Z chorób naczyń wymieńmy najczęstsze: miażdżycę naczyń obwodowych ( tak zwany miażdżyca zarostowa kończyn) i żylaki i zapalenia żył (powierzchownych i głębokich)