Objawy ANGIOPLASTYKA W LECZENIU WIEŃCÓWKI przyczny. Czym jest Kardiologii w Aninie po raz pierwszy.

Czy pomocne?

Angioplastyka w leczeniu wieńcówki leczenie

Definicja ANGIOPLASTYKA W LECZENIU WIEŃCÓWKI: Prof. dr hab. med. Witold Rużyłło - w 1981 roku w Klinice Kardiologii w Aninie po raz pierwszy w Polsce przeprowadził zabieg angioplastyki. W 1997 roku wykonał również pierwszy w naszym państwie nieoperacyjny zabieg na zastawkach serca. Aktualnie jego zespół poszerza nieoperacyjnie aż 3 typy zastawek. W ramach kardiologii interwencyjnej (przezskórnie, bez otwierania jamy ciała) dzięki tak zwany okluderów, a więc zapinek wprowadzonych poprzez żyłę udową, dokonuje również zamknięcia niepoprawnych połączeń pomiędzy naczyniami i jamami serca, zamknięcia ubytku przegrody przedsionkowej, a więc "dziury", pomiędzy przedsionkami, co do chwili obecnej wymagało operacji w krążeniu pozaustrojowym i szycia chirurgicznego. W Polsce wykonano już ok. 40 takich zabiegów. Dzięki nim można zoperować niektóre wady serca bez otwierania klatki piersiowej, unikając poważnej operacji. ***- Dolegliwości krążenia stanowią w Polsce powszechne zagrożenie i są powodem ok. 50% zgonów naszych rodaków. Panie Profesorze, czy dolegliwość wieńcowa jest chorobą cywilizacyjną? dolegliwość wieńcowa to jeden z największych problemów końca XX wieku, szczególnie w państwach Europy Środkowo-wschodniej. Występuje ona również w szerokim zakresie w Europie Zachodniej. Z kolei jeżeli chodzi o zwiększanie się liczby chorych, problem ten wydaje się być opanowany w Stanach Zjednoczonych, bo zaczęto tam przedtem przestrzegać pewnych standardów, które zapobiegają albo stabilizują rozwój tej dolegliwości.- Jakie są powody dolegliwości wieńcowej? dolegliwość ta jest klinicznym słowem miażdżycy tętnic wieńcowych. Oznacza to, iż tętnice wieńcowe, które doprowadzają krew do mięśnia sercowego, zmieniają własną strukturę wewnętrzną. Dochodzi do zwężeń tych naczyń krwionośnych, co skutkuje upośledzenie przepływu krwi i niedokrwienie zaopatrywanego poprzez nie obszaru. W krańcowej postaci dolegliwości niedokrwiennej serca może dojść do całkowitego zablokowania tętnic i w następstwie - do zawału mięśnia sercowego. Tętnice ulegają zwężeniu wskutek wytworzenia się w nich tak zwany blaszki miażdżycowej, która odkłada się na ściankach naczyń krwionośnych. Narasta ona etapowo i coraz bardziej zwęża światło tętnicy, powodując choroby wieńcowe.Bóle spoczynkowe czy nawet zawał serca nie zawsze są wywołane całkowitym zablokowaniem tętnicy - niekiedy powodem może być pęknięcie blaszki miażdżycowej w tętnicy zwężonej tylko o 50%.- Czy można mówić o powodach zewnętrznych tej dolegliwości wynikających ze stanu zdrowia pacjenta, jego stylu życia czy rozwoju cywilizacji?Wiadomo już powszechnie, jakie czynniki ryzyka powodują chorobę wieńcową: palenie papierosów, niepoprawne nawyki żywieniowe, nadciśnienie tętnicze, nadwaga, cukrzyca, długookresowy stres, brak ruchu. Najistotniejszą rolę odgrywają tu wymienione trzy pierwsze powody, bo to one zwykle decydują o tym, iż może dojść do rozwoju zmian miażdżycowych. Na szczęście, to są te czynniki, na które człowiek ma wpływ. Ich wyeliminowanie może zapobiec postępowi dolegliwości, czy nawet doprowadzić do jej zatrzymania. By więc zapobiec miażdżycy albo powstrzymać jej rozwój, zaleca się w pierwszej kolejności wprowadzenie reżimu dietetycznego, zaprzestanie palenia papierosów (!), kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi. Chciałbym tu z całą mocą podkreślić, iż palenie papierosów jest jednym z głownych czynników ryzyka dolegliwości niedokrwiennej serca. Może ono stanowić nawet samodzielną i jedyną przyczynę schorzenia. Należy również pamiętać, iż obiektywnym sprawdzianem naszego stanu zdrowia jest pomiar wartości lipidów we krwi, a więc cholesterolu i frakcji lipoproteinowych. Jeśli wyniki przekraczają rekomendowane normy, powinno to stanowić ostrzeżenie zmuszające nas do zmiany stylu życia i do udania się do lekarza.Zdarzają się jednak, niestety, sytuacje uwarunkowane genetycznie. Dotyczą one ok. 25% chorych, w relacji do których pierwotne czy wtórne zalecenia prewencji wieńcowej bez wsparcia farmakologicznego są nieskuteczne.- Jeden ze sposobów leczenia dolegliwości wieńcowej to angioplastyka. W Polsce została ona zastosowana po raz pierwszy poprzez Pana w 1981 roku, w Instytucie Kardiologii w Aninie. Czy takie zabiegi przeprowadza się już powszechnie?Na świecie pierwsze zabiegi tego typu zostały wykonane poprzez Andreasa Grunziga już 21 lat temu. W Polsce stosujemy je od 18 lat.Warto podkreślić, iż to jest sposób, która stale się rozwija. Kiedyś była kopciuszkiem w relacji do chirurgicznego leczenia dolegliwości wieńcowej, którego historia sięga końca lat 60. O ile początkowo angioplastykę stosowano rzadko, w wąskim zakresie, tylko w niektórych ośrodkach europejskich i amerykańskich, to w tej chwili jest ona powszechnie używana i ogólnie przyjęta jako sposób alternatywna wobec innych sposobów leczenia. Aktualnie przeprowadza się ją nawet u znacząco większej liczby pacjentów niż na przykład pomostowanie aortalno-wieńcowe (wszczepianie bypassów). Na świecie poddaje się zabiegowi angioplastyki aż 60% chorych, u których farmakoterapia dolegliwości wieńcowej okazuje się nieskuteczna. Tylko u pozostałych 40% pacjentów dokonuje się wszczepiania bypassów.Można więc stwierdzić, iż w tej dziedzinie dokonał się olbrzymi rozwój, a oprócz tego coraz więcej chorych jest kwalifikowanych do leczenia dzięki angioplastyki.- W których sytuacjach lekarze najczęściej wykonują ten zabieg?Stosuje się go w pierwszej kolejności u tych chorych na chorobę wieńcową, którzy odczuwają klasyczne bóle wskazujące na niedostateczny dopływ krwi do określonego obszaru mięśnia sercowego. by to stwierdzić, wykonujemy koronarografię, a więc badanie, na podstawie którego ocenia się stan tętnic wieńcowych. Chorych poddaje się również kardiograficznej próbie wysiłkowej (EKG). Są państwa na świecie, w których badania takie po 50. roku życia są już rutynowe i przeprowadzane raz w roku. Polegają one na wykonaniu bardzo prostego testu (lub na ergometrze, (lub na ścieżce ruchowej), w czasie którego bada się reakcje pacjenta w trakcie wysiłku. Wyniki zmieniającego się obrazu elektrokardiogramu mogą świadczyć o niedokrwieniu mięśnia sercowego i wskazać obszary zagrożenia. Zbadanie poziomu cholesterolu i jego frakcji umożliwia również lekarzowi zaplanowanie dalszego leczenia.na początku staramy się doprowadzić do stabilizacji dolegliwości dzięki agresywnego leczenia farmakologicznego i eliminowania czynników ryzyka. Dążymy wówczas do tak zwany stabilizacji blaszki miażdżycowej. Trzeba tu wyraźnie podkreślić, iż dzięki działaniom profilaktycznym jesteśmy w stanie powstrzymać mechanizm rozwoju zmian miażdżycowych. Dlatego zaistniałe już zwężenie tętnicy może się nigdy nie zwiększyć ani nie pęknąć.Gdy jednak leczenie farmakologiczne nie przynosi oczekiwanych wyników, decydujemy się na zabieg angioplastyki. Regularnie porównuję tego rodzaju postępowanie do gaszenia pożaru. Jesteśmy wtedy zmuszeni do natychmiastowego działania, bo może dojść do zawału.- W jaki sposób przeprowadza się angioplastykę tętnic wieńcowych? Jaką rolę odgrywają tu tak zwany stenty?Angioplastyka bazuje na poszerzeniu tętnic wieńcowych w miejscach, w których wystąpiły zwężenia, albo na udrażnianiu tych tętnic w trakcie czy po zawale mięśnia sercowego.Zabieg ten jest w miarę prosty i mało różni się od badania koronarograficznego. Do tętnicy udowej wprowadza się bardzo cienki cewnik z balonikiem (w niektórych państwach angiografię wykonuje się przez tętnicę ramieniową, dzięki czemu pacjent może pójść do domu tego samego dnia i nie musi leżeć w szpitalu). Najczęściej wykorzystuje się w tym celu tętnicę udową, bo to jest spore naczynie krwionośne i doktor ma do niego łatwy dostęp.Zabieg ten przeprowadza się przezskórnie, nie nacinając powłok skóry, dzięki odpowiedniej igły. Szczególny prowadnik i cewnik z balonikiem wprowadza się do tętnicy wieńcowej lewej albo prawej ( (lub ich odgałęzień). Balonik wypełnia się do ciśnienia 8-15 atmosfer. Naciska on na blaszkę miażdżycową, niszczy ją i poszerza zamknięte naczynie krwionośne. Później balonik jest usuwany z tętnicy.W ok. 50-60% przypadków sposób ta jest wspomagana założeniem stentu, a więc sprężynki w kształcie obrączki czy rurki. Po poszerzeniu tętnicy dzięki balonika pierwszy cewnik zmienia się na drugi, skończony nie rozprężonym stentem. Gdy stent zostanie już wprowadzony do miejsca uprzedniego zwężenia tętnicy, rozpręża się pod ciśnieniem, tworząc jakby wewnątrznaczyniowe rusztowanie, które utrzymuje tętnicę w stanie rozszerzenia. Stent stosuje się po to, . by zapobiec rozwarstwieniu błony wewnętrznej aż do błony mięśniowej naczynia i nawrotowi zmian miażdżycowych. Zabieg ten wymaga bardzo dużej precyzji i dokładności, bo wtedy jego skuteczność jest większa, a minimalizuje się liczba powikłań i nawrotów zwężeń.- Czy doktor ma sposobność skontrolowania metody założenia stentu?Prawidłowość przeprowadzenia zabiegu można zbadać sposobem tak zwany ultrasonografii wewnątrznaczyniowej, która daje nam obraz poszerzanej tętnicy. Zakłada się w tym celu jeszcze jeden cewnik, dzięki któremu mamy sposobność skontrolowania położenia stentu. Sprawdzamy, czy blaszka miażdżycowa jest rzeczywiście zmiażdżona, czy stent jest poprawnie rozprężony (powinien znajdować się w ścianie naczynia, przywierając aż do błony mięśniowej), czy w świetle stentu nie ma tkanki. Dlatego badaniu widzimy bardzo plastyczny, trójwymiarowy obraz tętnicy, jej precyzyjny przekrój. Warto dodać, iż przy dobrze przeprowadzonym zabiegu groźba nawrotu dolegliwości i pojawienia się ponownego zwężenia jest niewielka (poniżej 10%).- Czy po jakimś czasie stent usuwa się z tętnicy?Nie. Jest on w niej umieszczony na stałe. Z czasem pokrywa się tkanką łączną i pozostaje w naszym organizmie na zawsze.- Jakie inne sposoby wspomagają angioplastykę?Niekiedy przy bardzo sporych ekscentrycznych zmianach miażdżycowych przeprowadza się tak zwany aterektomię. bazuje ona na tym, iż przed rozszerzeniem tętnicy wprowadzamy do jej światła zminiaturyzowany instrument ( również umieszczony na cewniku) i ścinamy część warstwy blaszek miażdżycowych blokujących wnętrze tętnicy, usuwamy je i wyprowadzamy na zewnątrz.Jeszcze inną sposobem jest aterektomia rotacyjna. Wykorzystuje się tu tak zwany rotablator służący przy zwapniałych już zmianach w tętnicach. Powstają one u ludzi starszych, u których blaszki miażdżycowe wapnieją. W tych przypadkach próaby miażdżenia złogów wieńcowych dzięki balonika czy także rozprężanie stentu na baloniku mogą nie dać oczekiwanych rezultatów z racji na bardzo twardą strukturę zwapniałej tkanki. Poszerza się wówczas tętnicę dzięki wysokoobrotowego wiertła umieszczonego na końcu cewnika i kruszy zwapnienia, a dopiero później dokonuje właściwego udrożnienia naczynia krwionośnego.- Czy angioplastyka jest zabiegiem trudnym i niebezpiecznym, czy wręcz przeciwnie - mniej inwazyjnym niż leczenie operacyjne?Jest zabiegiem i trudnym, i łatwym. Trudnym dlatego, iż operuje się na naczyniu krwionośnym, którego zamknięcie w każdej chwili może doprowadzić do zawału. Jednak śmiertelność przy zabiegach angioplastyki jest niewielka, bo występuje w mniej niż 1% przypadków. W porównaniu z leczeniem chiurgicznym, w którym powikłania śmiertelne sięgają 1-3%, poważne komplikacje są tu bardzo rzadkie.Pewnym problemem jest sposobność pojawienia się nawrotu zwężenia ( a więc tak zwany restenoza), którą kiedyś odnotowywano u 35% chorych. W tej chwili jednak dzięki zakładaniu stentów (pod warunkiem poprawnie przeprowadzonego zabiegu) pojawia się on u mniej niż 10% przypadków. Tak więc wykorzystanie nowoczesnej techniki minimalizuje groźbę nawrotów zwężenia.Skuteczność zabiegu zależy ( również od tętnicy, którą rozszerzamy. Aktualnie możemy przewidzieć, w jakim naczyniu krwionośnym prawdopodobieństwo nawrotu niekorzystnych zmian miażdżycowych jest większe, a w którym może wystąpić rzadziej. Oczywiście, przed zabiegiem informuje się chorego o wszystkich okolicznościach, . by miał on sposobność wyboru metody terapii.Jednak w porównaniu z zabiegiem chirurgicznym to jest dla niego sposób mniej inwazyjna, a oprócz tego wkrótce po zabiegu może on wrócić do domu.- Jakie powikłania mogą grozić pacjentowi? w trakcie zabiegu dokonywanego na tętnicy może się zdarzyć zamknięcie jej światła, bo w okresie angioplastyki mamy do czynienia z rozwarstwieniem wewnętrznej ściany naczynia. Może to spowodować stworzenie zakrzepu wskutek wylania się złogów lipidowych, co skutkuje aktywację płytek, które zlepiają się, zamykając światło tętnicy.W początkach angioplastyki był to problem bardzo dramatyczny. W sporym stopniu utrudniał zabiegi, bo w takim przypadku lekarze byli zmuszeni do przeprowadzenia nagłej operacji i wszczepienia bypassu, ( a więc wykonania przeszczepu omijającego niedrożną tętnicę. aktualnie w miejscu, w którym nastąpiło zamknięcie tętnicy, zakładamy stent. Operacja kardiochirurgiczna jest więc tu bardzo rzadko niezbędna (dotyczy tylko mniej niż 1% zabiegów).- Czy w takim razie angioplastyka to zabieg mniej obarczający chorego niż wszczepianie bypassów?Obydwie sposoby można ;aby nazwać leczeniem agresywnym. Jednak są pomiędzy nimi zasadnicze różnice.Bypassy to leczenie chirurgiczne (należące do zakresu kardiochirurgii), ? w trakcie którego doktor otwiera klatkę piersiową, stosuje krążenie pozaustrojowe, co wiąże się z większymi zagrożeniami dla życia pacjenta i z koniecznością dłuższej rehabilitacji. z kolei angioplastyka nie jest leczeniem chirurgicznym. Jak już wspomnieliśmy, przeprowadza się ją bez nacinania skóry, wprowadzając jedynie odpowiednie zminiaturyzowane urządzenia do naczyń krwionośnych. Po zabiegu pacjent opuszcza szpital na ogół już po 24 albo 48 godzinach. Leczymy pacjentów nie chirurgicznie, nie farmakologicznie, lecz śródnaczyniowo.- Czy istnieje konieczność stosowania leków wspomagających angioplastykę? z racji na założony stent zaleca się, . by pacjent pośrodku 2-4 tygodni przyjmował leki, które zmniejszają skłonność płytek krwi do zlepiania się i tworzenia skrzepów (w ramach tak zwany leczenia antypłytkowego).Dalsze leczenie kardiologiczne jest właściwie zależne od stanu zdrowia i potrzeb pacjenta. Podaje mu się więc aspirynę, która ma działanie antykrzepliwe, i - jeśli potrzeba - środki obniżające poziom cholesterolu, zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi. Obserwujemy chorego, sprawdzając, czy nie będzie nawrotu zwężenia, który może pojawić się pomiędzy 1. tygodniem a 6. miesiącem od zabiegu.- Czy bierze się pod uwagę określone przeciwwskazania? Kiedy nie można stosować takich zabiegów?Przeszkodą mogą być takie zmiany w naczyniach wieńcowych, które uniemożliwiają wykonanie angioplastyki, czyli gdy tętnice są za małe, za wąskie, kręte, prowadzą do małych regionów. zwykle możemy pomóc 60% chorych.U pacjentów, u których stwierdza się tak zwany miażdżycę rozsianą, nie można wykorzystać ani angioplastyki, ani bypassów. Problemem jest również leczenie chorych z zaawansowaną cukrzycą. Sądzę jednak, iż zniesienie niektórych ograniczeń to sprawa paru lat.- Czy w podsumowaniu naszej rozmowy może Pan ocenić, jakie są perspektywy tego rodzaju terapii?Kardiologia interwencyjna, do której należy angioplastyka, to już obszerna tematyka medycyny mająca przed sobą wielkie perspektywy. to jest w tej chwili szeroka wiedza, na temat której powstają podręczniki.Przyszłość angioplastyki jest optymistyczna z wielu powodów. w pierwszej kolejności pojawiła się już ekipa leków nowej generacji, które efektywnie blokują zlepianie płytek ( ( a więc agregację). W znacznym stopniu poprawiają one skuteczność angioplastyki, bo płytki te - pobudzone do działania - mogą wytworzyć skrzep w tym miejscu, które jest atakowane w okresie zabiegu. Na razie preparaty te są jeszcze bardzo drogie i trudno dostępne w Polsce, lecz badania kliniczne obejmują już trzy kolejne leki tego typu.Przypuszczam również, iż powstaną nowe środki "wyciszające" niestabilność wieńcową. I kto wie, czy ich podanie pacjentowi nie spowoduje, iż będziemy w stanie "oziębić" ostry stan chorego.Nadzieje daje również leczenie genowa regionów niedokrwionych ( tak zwany neowaskularyzacja czy neoangiogeneza) polegająca na wprowadzaniu pewnych czynników wzrostu, które sprawią, iż w niedokrwionych miejscach mogą tworzyć się nowe naczynia krwionośne. oprócz tego być może - dzięki nowym usprawnieniom - będziemy mogli wkrótce robić zabiegi angioplastyki w miejscach, w których teraz musimy rezygnować z wykorzystania tego leczenia, czyli: na długich odcinkach tętnic, na krętych naczyniach krwionośnych albo znajdujących się na zagięciach. Tak więc jeśli te wszystkie nadzieje się spełnią, nasze wyniki będą jeszcze lepsze, a angioplastyka w coraz większym stopniu będzie zastępować leczenie chirurgiczne.- Bardzo dziękuję za rozmowę. *** Czy wiesz, iż... Każdego roku na świecie wykonuje się ok. 500 000 zabiegów angioplastyki. W ubiegłym roku w naszym państwie przeprowadzono powyżej 10 000 zabiegów tego typu, a w tym roku - dzięki postępowi pracowni hemodynamicznych - łączna liczba zabiegów może się zwiększyć do 13 000-14 000. Eksperymentalną sposobem angioplastyki jest ( tak zwany ablacja laserowa. Końcówka wprowadzanego do żyły cewnika tu jest zakończona specjalną sondą. Blaszkę miażdżycową wypala się ostrożnie światłem laserowym, dokładnie nakierowanym w odpowiednie miejsce. W ten sposób przygotowuje się wprowadzenie balonika, który później rozszerza naczynie krwionośne

Lekarza zaleca: Angioplastyka w leczeniu wieńcówki

Definicja Celiakia:
Co to jest dolegliwości trzewnej czy nietolerancji glutenu są odpowiedzialne rozpuszczalne w alkoholu frakcje białka. pszenicy - gliadyna, żyta - sekalina, jęczmienia - hordeina, owsa - awenina. Frakcje te angioplastyka w leczeniu wieńcówki co znaczy.
Definicja Narządy Układu Oddechowego:
Co to jest jednym z głownych przejawów życia i bazuje na pobieraniu poprzez żywą istotę tlenu z atmosfery i oddawaniu do niej dwutlenku węgla. Tlen, zawarty w powietrzu, jest konieczny do uzyskiwania poprzez angioplastyka w leczeniu wieńcówki krzyżówka.
Definicja Żeń-Szeń:
Co to jest legendarną rośliną leczniczą medycyny dalekowschodniej, głównie chińskiej.Botaniczna nazwa korzenia żeń-szeń Panax Ginseng pochodzi od słów panaceum (środek na wszelakie choroby) i nazwy przejętej z angioplastyka w leczeniu wieńcówki co to jest.
Definicja Choroby Układu Moczowego:
Co to jest iż sporo chorób nerek przebiega niemal bezobjawowo albo najpierw bez wyraźnych choroby. Regularnie dopiero ostry ból, gorączka i spore zmiany w moczu dają znać, iż w układzie moczowym pojawił się angioplastyka w leczeniu wieńcówki słownik.
Definicja Metody Depilacji:
Co to jest owłosienia stało się już powszechnie stosowanym zabiegiem pielęgnacji ciała.Jak pokazuje historia, również w dawnych cywilizacjach znane były sposoby usuwania włosów ze skóry, w których angioplastyka w leczeniu wieńcówki czym jest.
Skomentuj, zadaj pytanie lekarzowi:
Opinie, pytania i komentarze 0
  • Zostań pierwszą osobą, która skomentuje ten wpis.
  • Dodano:
  • Autor: