Anoreksja i bulimia leczenie

Definicja ANOREKSJA I BULIMIA: Zaburzenia odżywiania występują pod dwiema postaciami: jadłowstrętu psychicznego - zwanego anoreksją (anorexia nervosa), i żarłoczności psychicznej - zwanego bulimią (bulimia nervosa). Obydwie postacie są groźne dla zdrowia, a nawet życia chorej osoby. Jadłowstręt psychiczny (anoreksja) To jest dolegliwość o podłożu psychicznym. Objawia się mocną obawą przed utyciem prowadzącą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako wiele grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Regularnie także stwierdzają, iż są syte, zanim rozpoczną jeść. Jednym z kryteriów rozpoznawczych anoreksji jest spadek należnej masy ciała o powyżej 15%.symptomy anoreksji to: brak apetytu i wręcz niepohamowany wstręt do jedzenia, skrajnie szczupłe ciało, zaostrzają się rysy twarzy, skóra jest sucha, tkanka tłuszczowa prawie całkiem zanika, ogólne osłabienie, odwodnienie, czasem choroby ze strony układu krążenia, u kobiet regularnie następuje zatrzymanie miesiączki, wspólnie z postępem dolegliwości charakterystyczna jest coraz większa drażliwość, trudno jest spokojnie porozmawiać z osobą chorą, odsuwanie się od innych, tracenie przyjaciół. Anoreksja może przebiegać przewlekle z okresami remisji i nawrotami i jako jeden rzut dolegliwości. Zdarza się, iż po kilkumiesięcznym ograniczaniu jedzenia dochodzi do 40% straty wagi, a w skrajnych sytuacjach nawet do 60% należnej masy ciała.Dla obniżenia masy ciała chorzy stosują różne sposoby: radykalne ograniczenie ilości spożywanego pokarmu połączone z okresowymi głodówkami, wykorzystywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, prowokowanie wymiotów po każdym posiłku, spory wysiłek fizyczny w celu zużycia kalorii. Służące sposoby prowadzą do poważnych zakłóceń biochemicznych i zaburzeń czynności wielu narządów i układów. Niektóre z nich mogą być groźne dla życia. Współczynnik umieralności wynosi, w zależności od badań, 4-22%. Najczęstszymi powodami śmierci są somatyczne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, infekcje i samobójstwa. Powikłania somatyczne ustępują w czasie leczenia albo po osiągnięciu prawidłowej masy ciała. Powody anoreksji Zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała - chorzy nie zdają sobie kwestie z tego, jak bardzo są wyniszczeni, nie widzą swojej chudości. Niezadowolenie z figury - prowadzi do obsesyjnego myślenia o jedzeniu i strachu przed przybraniem na wadze, co skutkuje wykorzystywanie diet odchudzających zwiększających ryzyko zaburzeń jedzenia. Przekonanie, iż szczupła sylwetka jest pomocą w życiu - sporo nastolatek jest przekonanych, iż niebrzydka figura pomoże im zdobyć niezłą pracę, znaleźć chłopaka, zapewni sympatię rówieśników i pozycję w rodzinie. Niekorzystny relacja do dojrzewania - dziewczęta cierpiące na anoreksję unikają kontaktu z innymi osobami, w szczególności z chłopcami. Zaprzeczają własnej seksualności. regularnie towarzyszy temu poczucie niepewności własnej atrakcyjności. Lęk przed "dorosłością" - część kobiet cierpiących na skutek anoreksji boi się dojrzałości fizycznej i psychicznej. Wskutek unikania jedzenia sylwetka pozostaje podobna do dziecka przed okresem pokwitania, miesiączka nie pojawia się albo zanika. Niska samoocena i brak wiary w siebie - osoby chore są solidne, koncentrują się na nauce, cechuje je spora potrzeba sukcesu, lecz również niepewność, lęk przed niepowodzeniami, nadmierny krytycyzm wobec siebie. Anoreksja czy bulimia? U pewnej liczby pacjentów z anoreksją stwierdza się okresy żarłoczności zwane epizodami bulimicznymi. Przeplatają oni czas stosowania ścisłej diety z okresami nadmiernego objadania się, najprawdopodobniej dlatego, iż ich organizm reaguje zmianami fizjologicznymi na brak pożywienia. Jeśli żarłoczność nie występuje naprzemiennie z anoreksją, to tę chorobę tytułujemy bulimią. Żarłoczność psychiczna (bulimia) Jest również chorobą o podłożu psychicznym. To są okresowe napady żarłoczności z stratą kontroli nad ilością spożywanych pokarmów. Chorzy na bulimię czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu.Osoby te zdają sobie sprawę, iż jedzenie wymknęło się spod ich kontroli, próbują pomiędzy okresami obżarstwa rygorystycznie przestrzegać diety i opanować napady żarłoczności. Wstydzą się tego i utrzymują w tajemnicy przed najbliższym otoczeniem, regularnie objadając się nocą.Bojąc się przybrać na wadze, stosują diety aż do głodowania pomiędzy napadami objadania się. Intensywnie ćwiczą (pływanie, biegi, gimnastyka), prowokują wymioty i nadużywają środków przeczyszczających i moczopędnych. Bywa, iż po wymiotach odczuwają tak ogromną ulgę, iż przejadają się po to, by je spowodować. Powody bulimii Traktowanie jedzenia jako namiastki miłości - osoba, która czuje się osamotniona, pusta i niekochana, je, by zrekompensować te niekorzystne uczucia. Obrona przed seksem - niektóre kobiety obawiają się seksu. Otyłością wysyłają sygnał: "Nie jestem atrakcyjna, nie chcę seksualnych stosunku". Stresujące wydarzenia życiowe (kłótnie, dolegliwości, śmierć w rodzinie) - pacjenci z bulimią przejadają się, gdyż pokarm skutkuje wydzielanie w mózgu serotoniny, która może poprawić ich samopoczucie i ułatwić odprężenie i wypoczynek. Niska samoocena i towarzyszące im częste okresy niepokoju, które mogą łagodzić gwałtowne napady obżarstwa. Kto choruje? Okresem szczególnie predysponującym do pojawiania się zaburzeń odżywiania jest moment młodzieńczy pomiędzy 12.-14. i 18.-21. rokiem życia. Występuje w tym czasie spora aktywność hormonalna, intensywny rozwój fizyczny, lecz także przyrost zainteresowań i rozwój myślenia abstrakcyjnego. Narasta mechanizm indywidualizacji i separacji, kształtuje się tożsamość psychoseksualna.Niekiedy towarzyszy tym zmianom szczególne rozchwianie emocji. Pojawia się bunt przeciwko autorytetom (rodzicom, szkole, kościołowi). Uwaga koncentruje się na własnym wyglądzie i figurze. W momencie tym zaburzenia odżywiania są największe i wynoszą w anoreksji około 1% populacji młodzieży, w bulimii około 2%.Występuje wyraźna przewaga zachorowań u dziewcząt. 15-krotnie niższą zachorowalność chłopców na anoreksję i bulimię tłumaczy się mniejszym stresem związanym z dojrzewaniem biologicznym.Na zaburzenia odżywiania cierpią najczęściej dziewczęta i młode kobiety, których kariera zawodowa jest związana z koniecznością utrzymywania szczupłej sylwetki i kontroli swojego ciała. To są więc młode tancerki, uczennice szkół baletowych, niektórych dziedzin sportu, takich jak pływanie, gimnastyka.Zdarzają się przypadki zachorowań wśród osób starszych, nawet 30-letnich, aczkolwiek zdecydowanie rzadziej