Badania radiologiczne leczenie

Definicja BADANIA RADIOLOGICZNE: Pod tą poważnie brzmiącą nazwą badań kryje się zwyczajne prześwietlenie. Znamy je bardzo dobrze z własnych doświadczeń, wielokrotnie przecież wykonywaliśmy je profilaktycznie albo na zlecenie lekarza.zastosowanie badań radiologicznych w diagnostyce medycznej jest niewątpliwym sukcesem edukacji. Uzyskane wyniki badań są niejednokrotnie decydujące w zaleceniu właściwego leczenia. Umożliwiają gdyż wykrycie nieprawidłowej budowy albo czynności badanego narządu. Służą do ustalenia procesu chorobowego, jego charakteru i stopnia zaawansowania.sposoby radiologiczne znajdują szczególne wykorzystanie w rozpoznawaniu następstw urazów, dolegliwości nowotworowej, chorób układu krążenia i zmian w układzie kostno-stawowym.Stanowią podstawę leczenia w chirurgii ogólnej, kardiochirurgii, chirurgii naczyniowej, neurochirurgii, urologii i ortopedii, bo umożliwiają albo ułatwiają określenie wskazań do leczenia operacyjnego. Czy są niebezpieczne? Ryzyko powiązane z badaniem jest porównywalne z tym, które towarzyszy nam od momentu przyjścia na świat ze strony wszechobecnego promieniowania jonizującego, pochodzącego ze źródeł naturalnych. Prawdopodobieństwo zachorowania na chorobę nowotworową u pacjenta badanego sposobami rentgenowskimi jest zbliżone albo takie samo, jak każdego człowieka otrzymującego dawkę promieniowania jonizującego ze źródeł naturalnych.Małe dawki promieniowania, na przykład rzędu kilku mSv, powodują niewielkie zmiany, które organizm łatwo kompensuje, uruchamiając wewnątrzkomórkowe systemy naprawy.Należy jednak dbać o to, aby o ile to możliwe, nie poddawać ekspozycji narządów rozrodczych, tzn. jąder u mężczyzn i jajników u kobiet. Szczególne środki ostrożności obowiązują zawsze u małych dzieci i młodzieży. Stosuje się wtedy specjalne osłony czy fartuchy zabezpieczające przed przenikaniem promieni. To już przeżytek? Niektórzy uważają, iż sposób diagnostyczna z zastosowaniem promieni rentgenowskich przeżyła już czasy swojej świetności przez wzgląd na postępem technik komputerowych, rezonansu magnetycznego, badań ultradźwiękowych i endoskopowych. Jak się wydaje, to jest tylko część prawdy. Nadal gdyż istnieją sytuacje i badania, kiedy nic nie zastąpi dobrego prześwietlenia i wyszkolonego oka lekarza radiologa. Oto przegląd najczęściej realizowanych i znanych prawie każdemu badań rentgenowskich: prześwietlenie kości - po raz pierwszy zostało zastosowane poprzez Roentgena i do chwili obecnej jest niezastąpioną sposobem rozpoznawania zarówno zmian pourazowych w kościach (złamań czy zwichnięć), jak także zaburzeń struktury kości w chorobach reumatycznych, zwyrodnieniowych czy osteoporozie. rentgen klatki piersiowej - zdjęcie wykonuje się zazwyczaj w pozycji stojącej po nabraniu pełnego wdechu i zatrzymaniu oddychania (na bezdechu) z ramionami uniesionymi tak, by maksymalnie "odsłonić" narządy klatki piersiowej. Badanie to można przeprowadzić bez żadnego specjalnego przygotowania. Aktualnie raczej powinno się nawet rutynowo ( na przykład w trakcie badań okresowych) wykonywać badanie pełne na dużej kliszy, odstępując od badań małoobrazkowych, które aczkolwiek obciążają człowieka mniejszą dawką promieniowania, regularnie są mylne i bardzo nieprecyzyjne.Badanie pełnoobrazkowe pozwala na dość precyzyjną ocenę wszystkich narządów leżących ponad mięśnia przepony. Najwyraźniej widoczne jest serce i płuca. by zobrazować przełyk albo określić rozmiar serca na zdjęciu bocznym klatki piersiowej, trzeba skorzystać z kontrastu, odmiennie zwanego środkiem cieniującym, który osoba badana wypija kilka min. przed wykonaniem zdjęć.Zdjęcie klatki piersiowej stanowi istotny obiekt rozpoznania zapalenia płuc, gruźlicy, guzów płuc, rozedmy płuc, wydolności układu krążenia, wielkości serca i aorty, płynu w jamach opłucnowych, zamostkowego wola tarczycy, zwiększonych węzłów chłonnych śródpiersia. rentgen górnego odcinka przewodu pokarmowego (przełyku, żołądka, dwunastnicy) i pasaż przewodu pokarmowego - aż trudno uwierzyć, iż pierwsze kontrastowe badanie żołądka u człowieka miało miejsce przed 50 laty. Bazuje ono na prześwietleniu żołądka po podaniu środka cieniującego zazwyczaj w formie zawiesiny barytowej, którą badany wypija na kilka min. przed badaniem. to jest również jedno z badań radiologicznych, do którego należy przedtem się przygotować. Od wieczora dnia poprzedniego aż do wykonania badania pacjent nie powinien nic jeść, by żołądek w momencie badania był zupełnie pusty. Rekomendowane jest, aby przed badaniem wyeliminować z diety środki wzdymające, bo obecność gazów w jelicie pogarsza jakość realizowanych prześwietleń.Badanie rentgenowskie przewodu pokarmowego umożliwia zarejestrowanie kształtu przełyku i ewentualnie zwężeń na jego przebiegu, normalnej czynności ruchowej i kształtu żołądka, a również jego położenia w relacji do innych narządów. Ułatwia rozpoznanie wrzodu żołądka i dwunastnicy, guzów i stwardnienia ścian żołądka, z kolei nic nie mówi o morfologii błony śluzowej.Czasami niezbędne jest wykonanie pasażu przewodu pokarmowego. Różni się ono tym od zwykłego prześwietlenia górnego odcinka przewodu pokarmowego, iż pokazuje drogę pokarmu od j. ustnej aż do odbytnicy, a zdjęcia wykonuje się co kilka godz., aż do dnia kolejnego, aby pokazać precyzyjnie wszystkie części przewodu pokarmowego. rentgen przeglądowy jamy brzusznej - kamienie żółciowe, nerkowe, poziomy płynów zebranych w jelitach przy niedrożności przewodu pokarmowego, gaz pod przeponą, który wydostaje się z żołądka po pęknięciu jego ściany, ciała obce przypadkowo albo celowo połknięte poprzez człowieka to raptem niektóre sytuacje, gdzie proste, nieobciążające prześwietlenie bywa pomocne w ustaleniu powody choroby pacjenta. Badanie właściwie można wykonać bez żadnego przygotowania i poza USG brzucha i rtg klatki piersiowej jest najczęstszym badaniem wykonywanym w trakcie ostrych dyżurów w szpitalach. rentgen jelita grubego (wlew doodbytniczy) - wstępem do tego badania jest również odpowiednie przygotowanie - w tym wypadku całkowite wypróżnienie jelita grubego. Przy niedokładnym opróżnieniu masy kałowe mieszające się ze środkiem kontrastowym mogą powodować powstawanie artefaktów i fałszywych rezultatów badań. Przygotowanie rozpoczyna się już kilka dni przed badaniem. poprzez 48 godz. stosuje się dietę płynno-papkową, a na 24 godziny przed badaniem pacjentowi podaje się środek przeczyszczający. W przeddzień wieczorem, przed snem zaleca się wykorzystanie wlewu czyszczącego, a więc lewatywy. W dniu badania wolno wypić jedynie na śniadanie szklankę herbaty, a na godzinę przed badaniem należy ponownie oczyścić jelito wlewem czyszczącym. Dostępne w aptekach gotowe lewatywy albo preparaty Xprep czy Forlax pozwalają na przygotowanie pacjentów do badania w domu, chociaż w większości przypadków, w szczególności u ludzi w podeszłym wieku, konieczne jest przygotowanie i wykonanie badania w warunkach szpitalnych. zazwyczaj badanie przeprowadza się w pozycji leżącej po podaniu do odbytnicy środka kontrastowego, który wypełniając jelito, pokazuje z dość sporą dokładnością jego ścianę i jej ewentualne nieprawidłowości.Wlew doodbytniczy jest sposobem wykorzystywaną do rozpoznawania uchyłków jelita, a również guzów jelita grubego. Guzy o niewielkiej rozległości albo polipy można rozpoznać, stosując metodę podwójnego kontrastu, która bazuje na tym, iż po opróżnieniu jelita z barytowej zawiesiny cieniującej wprowadza się doń powietrze. Obrazy uzyskiwane dzięki tej metodzie są bardzo plastyczne.Wlew doodbytniczy jest badaniem najczęściej alternatywnym, a czasem uzupełniającym w relacji do endoskopii dolnego odcinka przewodu pokarmowego. urografia - służy do rozpoznawania, czy nie jest zaburzona czynność wydzielania moczu, czy kształt obu nerek jest poprawny i symetryczny, "pokazuje" obecne w układzie moczowym złogi, a więc popularne kamienie, w przybliżeniu ustala różnice w szybkości wydalania i zagęszczania moczu między nerkami. O wskazaniach i przeciwwskazaniach do wykonania urografii zawsze decyduje doktor, lecz istotne, aby wiedzieć, iż badanie tj. niemożliwe do wykonania przy uczuleniu na środek kontrastowy, przy zaawansowanej niewydolności nerek, upośledzonym zagęszczaniu moczu, przy bardzo niskim ciśnieniu tętniczym.W celu przygotowania wystarcza wykorzystanie diety lekko strawnej, aczkolwiek u ludzi ze skłonnością do nadmiernego gromadzenia się gazów w jelitach warto w przeddzień badania przyjąć środek przeczyszczający, z kolei rano w dniu badania - kilka tabletek węgla lekarskiego, który absorbuje gazy, albo takie preparaty jak Ceolat, Espumisan w kapsułkach (jak przed badaniem USG jamy brzusznej).Po wykonaniu tak zwany zdjęcia przeglądowego jamy brzusznej szereg zdjęć (pierwsze około 7 min po wstrzyknięciu kontrastu) pokazuje drogę odpływu moczu z nerek (etap nerkowa, moczowodowa i pęcherzowa). Dla uzyskania intensywnego wypełnienia miedniczek nerkowych zakontrastowanym moczem uciska się brzuch specjalną pelotą, aby zapobiec odpływowi moczu w kierunku pęcherza.Znaczenie urografii zmalało, od kiedy można wykonywać badania USG jamy brzusznej. Nerki należą do narządów bardzo dobrze widocznych dzięki falom ultradźwiękowym, aczkolwiek istnieją nadal sytuacje, gdy urografia okazuje się niezastąpioną sposobem diagnostyczną. Oto badania radiologiczne realizowane rzadziej: aortografia - metoda badania naczyniowego, która pozwala na uwidocznienie aorty, a więc tętnicy głównej - w jej odcinku piersiowym albo brzusznym; angiografia - kontrastowe badanie naczyń krwionośnych (żył lub tętnic); arteriografia - kontrastowe badanie tętnic, służące nadal dość regularnie, przeżywa swój ponowny rozrost i jest nadzwyczajnie pomocną sposobem w chirurgii naczyniowej; cystografia - badanie popularne szczególnie wśród urologów dziecięcych, służy do rozpoznawania patologii i chorób pęcherza moczowego; fistulografia - nadal ceniona sposób pomocna przy ocenie przebiegu przetok wikłających zabiegi operacyjne, jak także ( na przykład przetok specjalnie wytworzonych do przeprowadzania zabiegów dializacyjnych przy udziale "sztucznej nerki"; flebografia - radiologiczne badanie naczyń żylnych ( na przykład kończyn dolnych, rzadziej kończyn górnych, po podaniu kontrastu bezpośrednio do naczynia żylnego. Badanie realizowane przy podejrzeniach zakrzepów w naczyniach żył kończyn dolnych, przy żylakach podudzi; koronarografia - badanie kontrastowe naczyń wieńcowych (nazwa pochodzi od łacińskiego arteria coronaria, a więc tętnica wieńcowa); urografia - badanie układu moczowego po podaniu dożylnie środka kontrastującego (najczęściej uropoliny); wentrykulografia - badanie kontrastowe pokazujące rozmiar i pracę komór serca. A to badania zastąpione poprzez inne ..sposoby diagnostyczne: artrografia - kontrastowe badanie stawów, głównie kolanowego, barkowego - zastąpione poprzez ultrasonografię i artroskopię; bronchografia - jeszcze dopiero co dość powszechna sposób z użyciem kontrastu, wykorzystywana do oceny drzewa oskrzelowego. Aktualnie nie służąca, zastąpiona poprzez badanie bronchoskopowe; cholangiografia i cholecystografia - prawie zupełnie zarzucone ...sposoby obrazowania pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, zastąpione poprzez USG i badania z oglądaniem i kontrastowaniem przewodów żółciowych od środka przewodu pokarmowego. Czasem służąca w okresie zabiegów operacyjnych na pęcherzyku żółciowym; histerosalpingografia - ocenianie anatomii macicy i jajowodów po podaniu kontrastu poprzez pochwę. Aktualnie przydatna w niewielkim stopniu, właściwie tylko do oceny drożności jajników. Wyparta poprzez USG (szczególnie przezpochwowe) i laparoskopię. *** Czy wiesz, iż... Jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, iż jesteś w ciąży - powiedz o tym koniecznie przed wykonaniem badania RTG. W dniu 8 listopada 1895 r. miało miejsce epokowe odkrycie Wilhelma Konrada Roentgena. Odkrył on nowy rodzaj promieni, które nazwał promieniami X. 23 stycznia 1896 r. w Wurzburgu odbyło się historyczne posiedzenie, w trakcie którego Wilhelm K. Roentgen przekazał światu lekarskiemu własne genialne odkrycie. Dzięki niemu bez użycia skalpela można było oglądać ludzkie kości, a później również inne narządy. Już w tym samym roku polski chirurg, prof. A.S. Obaliński, na podstawie zdjęcia rentgenowskiego rozpoznał zwichnięcie w stawie łokciowym, a pierwsza polska pracownia rentgenowska powstała dzięki M. Brunnerowi w Szpitalu św. Ducha w Warszawie. Środki cieniujące używane przy prześwietleniu to substancje, które osłabiają promieniowanie rentgenowskie. Przy wykonywaniu zdjęć pozwalają na uwidocznienie przebiegu i zarysu badanych narządów. Idealnym środkiem cieniującym o długiej historii jest siarczan barowy podawany do wypicia w formie gęstej białej papki. W diagnostyce układu moczowego znalazły wykorzystanie środki kontrastowe rozpuszczalne w wodzie zawierające jod, wśród których bardzo popularna i regularnie służąca jest uropolina. Średnia liczba badań rtg pośrodku roku zależy od wieku i od płci. Najwięcej pacjentów jest wśród mężczyzn w wieku 40-49 lat (powyżej jedno badanie rocznie). również mężczyźni w wieku ponad 20 lat są badani częściej niż kobiety. Najwięcej badań u dzieci wykonuje się w pierwszym roku życia, a najmniej u dzieci od pierwszego do dziewiątego roku. Jak się przygotować? Przygotowanie do większości badań radiologicznych jest proste i nie wymaga długookresowych i skomplikowanych działań. Badanie, poza nielicznymi wyjątkami, jest również nieinwazyjne, krótkotrwałe, możliwe do wykonania prawie o każdej porze dnia