Dieta po udarze mózgu leczenie

Definicja DIETA PO UDARZE MÓZGU: Najczęstszą powodem udaru mózgu są zmiany miażdżycowe w tętnicach doprowadzających krew do mózgu. Symptomy udaru to: omdlenie, zaburzenia świadomości, zaburzenia mowy, widzenia, słuchu i jednostronny (znacząco rzadziej dwustronny) niedowład ciała.Miażdżyca tętnic mózgowych może początkowo nie dawać jakichkolwiek symptomów. Jednak stosunkowo rozwoju dolegliwości następują deficyty ukrwienia, a następnie upośledzenie dostawy tlenu i składników odżywczych. Skutkuje to zaburzenia funkcjonowania mózgu, które początkowo mogą być przemijające. Najgroźniejszą konsekwencją miażdżycy w naczyniach mózgowych połączoną z obumieraniem tkanek jest udar, a więc wylew krwi do mózgu, albo brak dopływu krwi do danej części mózgu. Jego symptomy są różne w zależności od umiejscowienia i od tego, czy i jakie krążenie oboczne wytworzyło się w mózgu.istotnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu jest nadciśnienie tętnicze. Spośród czynników żywieniowych, które mogą powodować podwyższenie ciśnienia krwi, na pierwszy plan wysuwają się otyłość i nadmierne spożycie sodu. Oprócz tego niezbędne jest leczenie pozostałych czynników ryzyka miażdżycy: hipercholesterolemii, hipertriglicerydemii i cukrzycy typu II. Stąd ważne znaczenie ma właściwa dieta, która ryzyko to może ((znacząco zmniejszyć.Dieta po udarze mózgu bazuje na ograniczeniu tych składników, które mogą powodować postępowanie miażdżycy i podwyższać ciśnienie krwi i na zwiększeniu ilości składników hamujących te negatywne mechanizmy. Podane tu główne założenia diety dotyczą osób, które przebyły udar mózgu albo cierpią na miażdżycę tętnic mózgowych. Główne zasady diety Liczba energii dostarczana w diecie powinna być indywidualnie dostosowana do zapotrzebowania energetycznego. W razie kłopotów z poruszaniem się (czyli mniejszej aktywności fizycznej) potrzebna jest mniejsza porcja energii, by nie wywołać nadwagi. Osoba mająca już nadwagę musi stosować dietę odchudzającą o poziomie energetycznym 1000-1500 kcal, w zależności od stanu zdrowia i stopnia nadwagi. Trzeba ograniczyć liczba soli używanej do przyrządzania posiłków i spożycie wytwórów zawierających jej sporą liczba. Zaleca się tylko 3 g soli na dobę, co odpowiada połowie płaskiej łyżeczki do herbaty, wliczając w to sól z wytwórów spożywczych. Znaczy to w praktyce, iż w czasie przygotowywania posiłków nie powinno ich się dosalać, bo 50-70% sodu zawartego w diecie pochodzi z przetworzonych wytwórów spożywczych. Najwięcej soli zawierają wędliny (w szczególności konserwy, wędliny podrobowe), kiełbasy, sery żółte, produkty wędzone, ryby solone. Powinno się również zrezygnować ze spożywania błyskawicznych dań (zupy w proszku) chipsów, chrupek, hamburgerów i sosu sojowego. Warto zachować ostrożność w stosowaniu gotowych mieszanek przyprawowych, gdyż zawierają one wiele soli. Przy przyrządzaniu potraw najlepiej sól zastąpić mieszankami ziołowymi (bazylia, estragon, majeranek). Bardzo istotne i korzystne w profilaktyce zmian miażdżycowych, jak i w obniżeniu ciśnienia tętniczego krwi jest pomniejszenie ilości tłuszczu poniżej 30% energii całej diety. Dlatego należy unikać jedzenia wieprzowiny, wołowiny, kaczek, gęsi i tłustych wędliny. Można z kolei jeść kurczaki, cielęcinę, indyki. by ograniczyć liczba tłuszczu w diecie, należy zrezygnować ze smażenia i duszenia potraw z dodatkiem tłuszczu. negatywne działanie mają nasycone kwasy tłuszczowe, które są charakterystyczne dla pokarmów pochodzenia zwierzęcego, gdyż podwyższają poziom cholesterolu we krwi, (w szczególności jego tak zwany złej frakcji - LDL. Tak więc z wytwórów mlecznych trzeba wybierać te z obniżoną zawartością tłuszczu, a masło zastąpić margarynami miękkimi. Dieta powinna obfitować w witaminy C, E i beta-karoten (prowitaminę A). To są przeciwutleniacze chroniące organizm przed szkodliwym działaniem cząsteczek tlenu (na błony komórkowe naczyń krwionośnych) i LDL, co przyczynia się do tworzenia w tętnicach blaszki miażdżycowej. Źródłem witaminy C i beta - karotenu są warzywa i owoce, które powinny znaleźć się nie tylko w każdym posiłku pośrodku dnia, lecz trzeba je również jeść pomiędzy posiłkami. wiele witaminy C zawierają: cytrusy, truskawki, czarna porzeczka, brokuły, pomidory, papryka, natka pietruszki; a beta - karoten: marchew, sałata, czerwona papryka, szpinak, brokuły, pomidor, morele, brzoskwinie. Fundamentalnym źródłem witaminy E są oleje roślinne ( (w szczególności olej słonecznikowy) i margaryny, a również kiełki, nasiona, orzechy, pełnoziarnisty chleb i płatki i awokado, brzoskwinie, brokuły. Należy zwrócić uwagę na zawartość w pożywieniu potasu, wapnia i magnezu. Za mała liczba potasu w diecie może u części ludzi wywołać przyrost ciśnienia tętniczego. Badania wykazały, iż spożywanie sporych ilości potasu (w pierwszej kolejności w formie warzyw, orzechów, suszonych owoców, ziemniaków, ryb, ryżu) chroni przed postępem nadciśnienia tętniczego, zaś u chorych na nadciśnienie ułatwia jego kontrolę. Jeżeli chodzi o wapń, to jego najwspanialszym źródłem są mleko i produkty mleczne. Należy pamiętać, iż tyle samo wapnia dostarczają produkty mleczne odtłuszczone i pełnotłuste. Na dzień każda dorosła osoba, by dostarczyć swojemu organizmowi odpowiednią liczba tego pierwiastka, powinna wypić 2 i 1/2 szklanki mleka, kefiru albo jogurtu i dodatkowo zjeść 50 g sera białego. Ostatnio zwraca się znaczącą uwagę na rolę magnezu w funkcjonowaniu układu sercowo-naczyniowego - najprawdopodobniej obniża on ciśnienie krwi, wpływa korzystnie na pracę serca i zapobiega zlepianiu się płytek krwi. Magnez jest składnikiem pełnoziarnistych wytwórów zbożowych, zielonych warzyw i orzechów. Warto włączyć do jadłospisu tłuste ryby morskie, gdyż kwasy tłuszczowe z ryb ( tak zwany kwasy tłuszczowe z rodz. omega-3) działają korzystnie na poziom cholesterolu i zapobiegają nadmiernemu sklejaniu się krwinek, obniżając w ten sposób ryzyko miażdżycy tętnic. Zaleca się więc spożywanie na obiad co najmniej 2-3 razy w tygodniu ryb morskich zamiast mięsa. Nie można zapominać o błonniku. Szczególne znaczenie w obniżaniu poziomu cholesterolu ma jego frakcja rozpuszczalna w wodzie, do której należą takie związki, jak pektyny i beta-glukany. najwspanialszym źródłem pektyn są owoce, z kolei beta-glukanów - płatki i otręby owsiane