Jelito cienkie leczenie

Definicja JELITO CIENKIE: Wielkość jelita u poszczególnych gatunków zależy od dominującego rodzaju pożywienia. Zwierzęta roślinożerne mają jelito dłuższe, na przykład u bydła jego długość przekracza powyżej dwudziestokrotnie długość ciała. Gatunki mięsożerne nie potrzebują tak wielkiego narządu, tak aby strawić i wchłonąć dość łatwo przyswajalny pokarm. Człowiek zajmuje tu pozycję pośrednią, co świadczy o tym, iż właściwym pożywieniem jest dla nas pokarm mieszany.Myli się ten, kto sądzi, iż jelito to tylko zwyczajna rura, poprzez którą przesuwa się pokarm. To jest skomplikowany narząd pełniący sporo funkcji w naszym organizmie. Nie to jest również przewód jednorodny, taki sam w każdym miejscu swojego przebiegu. Całe jelito dzieli się na cienkie i grube, z kolei samo jelito cienkie złożona jest z dwunastnicy, jelita czczego i krętego. Sięga od zastawki odźwiernika (część żołądka) aż do zastawki okrężnicy (część jelita grubego). Jego długość wynosi średnio 4-5 m, lecz waha się w sporym stopniu w zależności od wieku i stanu błony mięśniowej. Zaskakująca jest przy takiej długości w miarę mała średnica jelita: od 4-5 cm przy żołądku do 2,5-3 cm przy okrężnicy.Dwunastnica została tak nazwana poprzez Herophilosa w IV w. przed naszą erą Zmierzył on jej długość i podał , iż mierzy ok. 12 szerokości palców. Ma ona kształt podkowy obejmującej własną otwartą częścią głowę trzustki. Stanowi przedłużenie odźwiernika żołądka, a od dołu przechodzi w jelito czcze. Dwunastnica dzieli się na cztery części: górną, a więc opuszkę, część wstępującą, poziomą i zstępującą. Jej głównymi poza trzustką sąsiadami są: wątroba (prawy płat), pęcherzyk żółciowy, naczynia krwionośne, przewody żółciowe (biegnące w więzadle wątrobowo-dwunastniczym) i prawa nerka.Dwunastnica, podobnie jak prawie cała reszta przewodu pokarmowego, złożona jest z trzech warstw: błony śluzowej (w najwyższym stopniu wewnętrznie), błony mięśniowej i błony surowiczej (((w najwyższym stopniu zewnętrznie i nie we wszystkich częściach dwunastnicy). Najciekawiej prezentuje się błona śluzowa, na której zaczynają się wyodrębniać charakterystyczne dla całego jelita cienkiego struktury: fałdy okrężne i kosmki jelitowe i specyficzny tylko dla dwunastnicy fałd podłużny kończący się brodawką większą dwunastnicy. to jest bardzo istotna struktura, do której uchodzą przewód żółciowy wspólny, dostarczający żółć z wątroby i pęcherzyka żółciowego, i przewód trzustkowy, doprowadzający sok trzustkowy z istotnymi enzymami. Zaklinowanie brodawki na przykład poprzez kamień żółciowy może wywołać groźne skutki w formie żółtaczki mechanicznej czy zapalenia trzustki. Taki kamień można aktualnie usunąć bez otwierania jamy brzusznej dzięki szczególnych urządzeń: duodenoskopów (podobnych do gastroskopów), wykorzystywanych do papillotomii, czy nacięcia brodawki i usunięcia przeszkody.Jelito czcze i kręte napotykamy dalej za dwunastnicą. Przyjmuje się, iż 2/5 górne części pętli jelitowych to jelito czcze, a 3/5 dolne to jelito kręte. Te dwie części nie są wyraźnie odgraniczone (jak to było w razie dwunastnicy). Rozpoznajemy je na podstawie średnicy (jelito czcze jest obszerniejsze), grubości błony mięśniowej (cieńsza w jelicie krętym), liczby fałdów okrężnych i ilości kosmków jelitowych (liczne i wysokie fałdy i szerokie, gęsto ułożone kosmyki znajdują się w jelicie czczym). Podobnie jak część dwunastnicy, reszta jelita cienkiego jest położona wewnątrzotrzewnowo, a więc pokryta jest błoną surowiczą nazywaną otrzewną, zawieszoną na długiej nasadzie, tak zwany krezce, co umożliwia jelitom znaczącą ruchomość.Oprócz otrzewnej ściana jelit złożona jest z błony mięśniowej (warstwa podłużna i okrężna) i błony śluzowej. Na tej ostatniej wyróżniamy wspomniane już wypukłości: fałdy okrężne (o wysokości 6-8 mm) i kosmki jelitowe pokrywające całą wewnętrzną ścianę jelita. Kosmki są bardzo małe, ich wysokość wynosi raptem 0,3-1,5 mm. Dzięki dużej liczbie (około 5 mln) nadają nabłonkowi wygląd aksamitu. Struktury te są bardzo istotnym elementem zwiększającym powierzchnię jelit, która dzięki znacznemu pofałdowaniu błony śluzowej osiąga rozmiar 4-7 m2. Bez kosmków i fałdów jelito musiałoby osiągnąć długość 40 m, by zapewnić taki właśnie wielkość powierzchni wewnętrznej. Poza pofałdowaniami w błonie śluzowej znajdują się istotne przedmioty układu odpornościowego: grudki chłonne samotne i skupione, odgrywające istotną rolę w obronie przed drobnoustrojami, które dostają się drogą pokarmową do organizmu.Mikroskop ujawnia rodzaj komórek wyściełających poszczególne warstwy ściany jelita. Główne są te, które pokrywają jako nabłonek błonę śluzową. To są tak zwany komórki walcowate okryte rąbkiem prążkowanym, strukturą analogiczną do kosmków, również mającą za zadanie powiększenie powierzchni chłonnej. W rąbku znajdują się również liczne enzymy uczestniczące w procesie trawienia. Komórki walcowate wraz z innym typem, komórkami kubkowymi, tworzą między kosmkami zagłębienia (cewki) zwane gruczołami jelitowymi. Inny charakterystyczny rodzaj komórek to tak zwany komórki srebro- albo chromochłonne. Nie uczestniczą one we wchłanianiu, lecz zajmują się produkcją hormonów działających głównie w obrębie samego przewodu pokarmowego i regulujących jego działanie.Czynność jelita cienkiego bazuje na trawieniu i wchłanianiu pokarmów i przesuwaniu (pasażu) nie strawionej części w kierunku jelita grubego. Trawienie zapewniają enzymy pokarmowe docierające do dwunastnicy z trzustki i wątroby, a również wytwarzane na miejscu w rąbku prążkowanym. Rozkładają one miazgę pokarmową docierającą z żołądka na prostsze substancje pokarmowe (cukry proste, kwasy tłuszczowe, aminokwasy), które dzięki dużej powierzchni jelita i dobremu ukrwieniu są wchłaniane do krwi. Powierzchnia chłonna jest tak spora, iż bez niebezpieczeństwa dla życia można usunąć nawet do 3 m jelit. Przesuwanie, a więc pasaż treści jelitowej, dzieje się dzięki skurczom błony mięśniowej powodującej ruchy odcinkowe i perystaltyczne (popularnie zwane ruchami robaczkowymi). Całość tej złożonej czynności regulowana jest poprzez liczne komórki i włókna nerwowe i hormony.Jelita cienkiego na szczęście nie trapią zbyt regularnie dolegliwości, a jeżeli już coś się mu przytrafi, to błyskawicznie mija - tak jak tj. z zatruciem pokarmowym. Pewnym wyjątkiem jest dwunastnica, gdzie umiejscawia się jedna z najczęstszych chorób XX wieku - dolegliwość wrzodowa. Innym groźnym stanem jest niedrożność jelit tworząca się najczęściej w konsekwencji uwięźnięcia przepukliny. dolegliwość ta wymaga szybkiej interwencji chirurgicznej.Badanie jelita cienkiego jest dla lekarzy pewnym kłopotem. Najcenniejsza sposób endoskopowa "sięga" tylko do dwunastnicy, a od tyłu do okrężnicy wstępującej i końcowej części jelita krętego. Pozostałą część jelita można zbadać radiologicznie, podając do wypicia środek kontrastowy (papkę barytową) i obserwując przesuwanie się go (pasaż) na serii następnych zdjęć rentgenowskich. sporo cennych informacji (szczególnie przy podejrzeniu niedrożności jelita) daje także zwyczajne ("puste", a więc bez kontrastu) zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej. Czynność jelit najlepiej zbadać (poza badaniem kału), podając do wypicia pewne substancje ( na przykład niektóre cukry) i oznaczyć ich stężenie we krwi. Brak obecności albo niskie stężenie świadczy o zaburzeniach wchłaniania