Kryzys w wieku dojrzałym leczenie

Definicja KRYZYS W WIEKU DOJRZAŁYM: W wieku dojrzałym sporo osób przeżywa kryzysy egzystencjalne. Należą do nich między innymi poczucie upływającego czasu, przemijania, rozczarowanie niespełnionymi oczekiwaniami, świadomość, iż traci się atrakcyjność erotyczną. W 40. roku życia niejeden mężczyzna przeżywa "smutek cienia", a niejedna kobieta "zespół paniki zamykających się drzwi", a więc lęk przed stratą żeńskiego powabu.Kryzys może się również wiązać z poczuciem niespełnienia w życiu seksualnym. I tak np. kobiety, które nigdy nie przeżyły orgazmu, mogą mieć poczucie braku czegoś ważnego w ich życiu, niepełnej wartości kobiecej. Podobnie ci, którzy czytają poradniki sztuki miłosnej, oglądają filmy porno albo erotyczne, również mogą dojść do przekonania, iż coś ich ominęło i czegoś ważnego nigdy nie doświadczyli.Zdarza się również, iż kobiety, które w przeszłości wybrały na towarzysza życia partnera, który wydawał się odpowiedni do roli męża, a zrezygnowały z atrakcyjnego kochanka - teraz zastanawiają się, czy rzeczywiście dokonały dobrego wyboru. Jedna z moich pacjentek to 43 - letnia kobieta, która stwierdziła, iż niczego nie może zarzucić mężowi: jest pracowity, czuły, dobry, opiekuńczy wobec niej i dzieci. Przed małżeństwem była związana "upojnym i zwariowanym seksem" z atrakcyjnym mężczyzną, który był tak niedojrzały i nieodpowiedzialny, iż na męża i ojca się nie nadawał. W małżeństwie brakowało jej jednak tego "szaleńczego" seksu. Aktualnie ma poczucie, iż straciła coś bardzo ważnego w życiu i cierpi z tego powodu. Żyje wspomnieniami. Stwierdziła, iż gdyby można było cofnąć czas, na męża wybrałaby takiego mężczyznę, który łączyłby w sobie cechy męża i byłego kochanka w jednej osobie. Uciec czy zacząć od nowa? Tego typu kryzysy egzystencjalne wieku dojrzałego mogą prowadzić do różnych strategii i zachowań. Wymienię te najczęściej spotykane: ucieczka w świat wspomnień, rozważań typu "co aby było" i tym podobne Rozpoczyna żyć się przeszłością, w niej szuka się natchnienia, satysfakcji, dowartościowania; ucieczka w romansowe lektury, filmy. Dzięki nim żyje się jakby w zaczarowanym świecie, który jest bardziej atrakcyjny od życia na jawie; chęć zaczęcia od nowa, spełnienia nie zrealizowanych potrzeb, poszukiwania w nowym związku osoby spełniającej ukryte oczekiwania; waloryzacja aktualnego związku. Niektóre osoby niejako na siłę, natrętnie i z pewną rozpaczliwą determinacją idealizują osobę partnera i związek. Widzą to, co chcą widzieć, przekonują siebie, iż lepiej być już nie może; ucieczka w pracoholizm, działalność socjalną, polityczną, aktywność religijną. Szuka się w nich zapomnienia, możliwości dowartościowania się, realizacji; poddawanie się przygnębieniu i rozczarowaniu, co stosunkowo upływu czasu prowadzi do depresji. Fakt rosnącego rozpowszechnienia różnych zespołów depresyjnych między innymi ma takie właśnie korzenie. Dominuje w nich poczucie rozczarowania życiem. Inne osoby dramatu Kryzysy tego typu odbijają się również na osobie partnera, który może wówczas odczuwać brak akceptacji, pomniejszenie zainteresowania nim, uważać się za "kozła ofiarnego". Taka zmiana postawy wobec męża regularnie budzi u niego zaskoczenie i poczucie zagubienia lub staje się szokującym doświadczeniem. Pojawia się u niego przekonanie, iż tak faktycznie nigdy nie był kochany, akceptowany. W tym przypadku tak faktycznie nie wiadomo, kto bardziej przeżywa kryzys: rozczarowana żona czy jej mąż.Kryzysy wieku dojrzałego mogą również oddziaływać na dzieci, gdy małżonkowie przenoszą na nie swoje problemy i niespełnione oczekiwania. Sfrustrowani rodzice usiłują ustrzec je wtedy przed popełnianiem błędów, wyborem niewłaściwego towarzysza życia, możliwością powtórzenia się sytuacji w ich życiu. Jak rozwiązać problem? Rozwiązywanie tego rodzaju problemów jest trudne. Cofnięcie biegu życia nie jest możliwe, a ucieczka w świat przeszłości do niczego dobrego dla zdrowia psychicznego nie prowadzi. Ucieczka w pracoholizm także nie rozwiązuje kryzysu, jest środkiem zastępczym, lecz na dłuższą metę nieskutecznym.rozpoczynać wszystko od początku? Wielu ulega tej pokusie i tworzy nowe związki. Szczęście uzyskane na tej drodze może okazać się iluzoryczne, i to z kilku przyczyn: nękają ich wyrzuty sumienia za wyrządzenie krzywdy porzuconemu partnerowi, a drugi związek może okazać się ogromnym rozczarowaniem. Z seksem w nowym małżeństwie także bywa różnie: nowa partnerka początkowo mobilizuje erotycznie aż do "rezerw", a później następuje spadek potencji i możliwości, trudności z zaspokojeniem potrzeb seksualnych regularnie przecież młodszej o sporo lat żony.Tak więc nareszcie bilans strat okazuje się większy niż zyski. Nic zatem dziwnego, iż niektórzy wracają do wcześniejszych związków jak rozbitkowie. Po ratunek do terapeuty Osoby, które przeżywając kryzys kontynuują wspólne życie, regularnie ujawniają rozdrażnienie, nerwowość, potrzebę zamykania się w swoim świecie. Życie w takim związku staje się dramatem dla obojga partnerów.Co może im zaoferować leczenie małżeńska? Rozpoczyna się od poznania przyczyn kryzysu. regularnie okazuje się, iż ucieczka w przeszłość ujawnia lęk przed przyszłością, przed samym faktem przemijania. W tych sytuacjach istotne jest racjonalne ustalenie pozytywnych stron trudnej sytuacji i badanie przeszłości i przyszłości.wskutek wielu starań nareszcie niejeden związek przełamuje kryzys i pojawia się renesans więzi seksualnej. Bardzo istotne tu jest to, by współpartner umiał dowartościować swojego towarzysza życia. Gdyby małżonkowie nie zapominali o tym, iż niezależnie od wieku i stażu małżeńskiego kobieta oczekuje adoracji, a mężczyzna uznania, podziwu i czułości, to wielu kryzysów można aby uniknąć