Laparoskopia w ginekologii leczenie

Definicja LAPAROSKOPIA W GINEKOLOGII: Laparoskopia ginekologiczna to sposób diagnostyczna i zabiegowa polegająca na wykonaniu trzech niewielkich nacięć, poprzez które wprowadza się do jamy brzusznej układ optyczny i niewielkich wielkośćów narzędzia chirurgiczne. Badanie to umożliwia obejrzenie zewnętrznej powierzchni narządów jamy brzusznej i wykonywanie różnorodnych zabiegów ginekologicznych, takich jak wyłuszczenie torbieli jajników czy mięśniaków macicy, jak również diagnostykę i leczenie zabiegowe niepłodności i endometriozy. Więcej o endometriozie w polecanym poprzez nas artykule - Endometrioza Więcej o mięśniakach macicy w artykule - Mięśniaki macicy O niepłodnośći piszemy w artykule - Niepłodność - diagnostyka i leczenie Do niedawna jedyną możliwością obejrzenia narządów jamy brzusznej i miednicy mniejszej od ich zewnętrznej strony była laparotomia, a więc chirurgiczne otwarcie powłok jamy brzusznej. W zależności od tego, który narząd ma być operowany, nacina się powłokę jamy brzusznej w różnych miejscach, na przykład w operacjach ginekologicznych wykonuje się cięcie poprzeczne nadłonowe. W czasie takiej operacji uszkadza się sporo naczyń, nerwów i tkanek, im większe było cięcie, tym większe choroby bólowe u pacjenta. Po operacji organizm musi poradzić sobie zarówno z chorobą zasadniczą, jak i ze spustoszeniem dokonanym w czasie tego zabiegu.Na szczęście rozwój techniczny i miniaturyzacja sprzętu sprawiły, iż w niektórych sytuacjach do postawienia diagnozy albo przeprowadzenia operacji nie trzeba już otwierać powłok jamy brzusznej - wystarczą niewielkie nacięcia, poprzez które wprowadza się laparoskop.Przygotowania Przed przystąpieniem do laparoskopii pacjentka musi być przygotowana tak samo jak do każdej innej operacji, tzn. musi wykonać badania laboratoryjne: morfologię krwi, stężenie białka w surowicy, poziom elektrolitów, wskaźniki krzepnięcia krwi, próaby wątrobowe i EKG. Należy również przygotować krew na wypadek ewentualnej konieczności jej przetoczenia w trakcie zabiegu. Na kilka godz. przed laparoskopią pacjentce podaje się około 1000 ml płynów krwiozastępczych. W odróżnieniu od innych operacji ginekologicznych laparoskopia musi być przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym.Przebieg badania W zabiegu bierze udział zwykle dwóch lekarzy ginekologów (operator i asystent), doktor anestezjolog, pielęgniarka anestezjologiczna i instrumentariuszka. Po znieczuleniu pacjentki doktor precyzyjnie myje pole operacyjne, a więc brzuch, od spojenia łonowego do wyrostka mieczykowatego mostka. Następnie jeden z lekarzy zakłada do szyjki macicy poprzez pochwę aparat Shultzego. To jest urządzenie składające się z kulociągu (chwytaka przymocowanego do szyjki macicy) i połączonej z nim metalowej rurki wprowadzanej do kanału szyjki. Dlatego urządzeniu w okresie laparoskopii do jamy macicy możemy podać kontrast (płyn o niebieskim zabarwieniu) i sprawdzić, czy przechodzi on do jamy brzusznej poprzez ujścia brzuszne jajowodów. Stwierdza się w ten sposób drożność jajowodów.W dalszej kolejności operator wykonuje niewielkie ( około 5 mm) nacięcie w pępku pacjentki i wkłuwa poprzez nie grubą igłę połączoną z aparatem, który pod ciśnieniem wpompowuje do jamy brzusznej dwutlenek węgla. Normalnie narządy jamy brzusznej ściśle przylegają do siebie, a pętle jelit wciskają się we wszystkie wolne zakamarki. Z tego powodu zarówno oglądanie, jak i próba wykonania jakiegokolwiek zabiegu skończyłaby się niepowodzeniem albo uszkodzeniem jelit. Gaz w jamie brzusznej ma zadanie unieść powłoki i rozepchnąć jelita. Gdy ciśnienie w jamie brzusznej osiągnie odpowiednią wartość, igłę wyjmuje się i na jej miejsce wkłuwa laparoskop. To jest sztywna metalowa tuleja, wewnątrz której znajdują się: układ optyczny, umożliwiający oglądanie narządów jamy brzusznej w powiększeniu, źródło światła i przewód, poprzez który w okresie zabiegu jest uzupełniany gaz.Sam laparoskop wprowadzony do jamy brzusznej umożliwia obejrzenie organów wewnętrznych, nie daje z kolei możliwości wykonania jakiegokolwiek zabiegu. Do tego potrzebne są dwa dodatkowe narzędzia. Mniej więcej 5 cm ponad spojenia łonowego, w odległości ok. 20 cm od siebie, wykonuje się dwa niewielkie nacięcia, a następnie wprowadza poprzez nie ostro zakończone rurki nazywane troakarami. Po przebiciu powłok jamy brzusznej środkowa, ostra część troakaru zostaje usunięta, pozostaje jedynie osłona stanowiąca rodzaj tunelu dla wprowadzanych narzędzi, które przypominają zminiaturyzowane zwyczajne narzędzia chirurgiczne. Dzięki różnorodnym narzędziom operator ma sposobność zarówno przecinania, jak i zszywania tkanek. Krwawiące miejsca można przyżegać (skoagulować), można również podać do jamy brzusznej płyn albo go odessać. poprzez laparoskop można zwyczajnie patrzeć jak poprzez mikroskop, lecz wiele wygodniej jest przymocować do niego małą kamerę, a obraz z jamy brzusznej obserwować na monitorze.Po zakończeniu zabiegu z jamy brzusznej wyjmuje się narzędzia, troakary i laparoskop. Niewielkie nacięcia na skórze zaszywa się szwami pojedynczymi, które zdejmuje się po 5 dniach. Nie szyje się głębszych tkanek przebitych poprzez laparoskop, bo otwór w nich jest na tyle mały, iż zasklepia się sam. W dalszej kolejności zdejmuje się z szyjki macicy aparat Shultzego, a anestezjolog wybudza pacjentkę ze znieczulenia. Po laparoskopii, podobnie jak po innych zabiegach chirurgicznych, pacjentka przebywa poprzez dobę na oddziale pooperacyjnym pod baczną kontrolą anestezjologów, bo nawet jeżeli sam zabieg był niewielki, to mogą zdarzyć się komplikacje po znieczuleniu. Po laparoskopii pacjentka może się poruszać, nie może z kolei jeść ani pić, gdyż tego wymaga stan po znieczuleniu ogólnym.Cele badania W ginekologii laparoskopię stosujemy z racji na jej mniejszą urazowość w porównaniu z chirurgicznym otwarciem jamy brzusznej. W wielu zabiegach ginekologicznych nie potrzeba dużego pola operacyjnego - wystarczy spojrzenie " poprzez dziurkę od klucza", które daje laparoskopia, by postawić poprawną diagnozę albo przeprowadzić zabieg. W ginekologii laparoskopię stosuje się najczęściej w diagnostyce i leczeniu endometriozy i niepłodności, które są ze sobą niekiedy związane. Endometrioza to jest dolegliwość polegająca na występowaniu endometrium, a więc błony śluzowej macicy, w innych miejscach niż jama macicy, jest to na jelitach, więzadłach miednicy mniejszej, ścianach miednicy i w jajnikach. Endometrioza objawia się dolegliwościami bólowymi w podbrzuszu, zaburzeniami krwawień miesiączkowych, niepłodnością. Dzięki laparoskopii elektrokoaguluje się ogniska endometriozy (przyżeganie elektrodą wytwarzającą wysoką temperaturę), uwalnia zrosty powstałe w jamie brzusznej, a podając kontrast do macicy " poprzez aparat Shultzego można sprawdzić drożność jajowodów. W dalszym leczeniu pacjentka poddawana jest terapii hormonalnej " poprzez 3-6 miesięcy. Po tym czasie wykonuje się powtórną laparoskopię nazywaną "second look" i stwierdza, czy leczenie było skuteczne. jeżeli ogniska endometriozy nadal występują, postępuje się z nimi tak jak przy pierwszej laparoskopii. Laparoskopowa diagnostyka i leczenie niepłodności są bardzo podobne. w czasie zabiegu uwalnia się zrosty mogące doprowadzić do niedrożności jajowodów, a jeżeli powodem niepłodności jest na przykład zbyt gruba otoczka jajników, można ją przebić w wielu miejscach, co umożliwi w przyszłości łatwiejsze jajeczkowanie. Laparoskop jest regularnie stosowany również do wyłuszczania torbieli jajników. Na początku odsysa się płynną zawartość torbieli, a później odpreparowuje otoczkę torbieli i wyciąga poza powłoki jamy brzusznej. Podobnie można postępować z niewielkich wielkośćów mięśniakami i innymi guzami. Nie sposób wymienić wszystkich zastosowań laparoskopii w ginekologii, ale na pewno będzie ich coraz więcej.Powikłania i niedogodności Jak każda sposób diagnozowania i leczenia laparoskopia może powodować również powikłania i niedogodności. Zabiegi laparoskopowe trwają o sporo dłużej niż odpowiadające im zabiegi chirurgiczne z racji na znaczące ograniczenie pola operacyjnego. w trakcie laparoskopii łatwiej także przeoczyć krwawiące naczynie. Pewne czynności, na przykład cięcie, szycie, są mniej dokładne, niż gdyby wykonywać je w sposób klasyczny. Przy wprowadzaniu laparoskopu i troakarów zawsze istnieje ryzyko przypadkowego uszkodzenia jelit. Sposobem laparoskopową można usuwać jedynie małe guzy, torbiele i mięśniaki, dlatego zdarza się, iż po wprowadzeniu laparoskopu stwierdza się o sporo większą zmianę, niż sądziliśmy pierwotnie, albo zrosty tak liczne, iż uniemożliwiają żadne działania. Wówczas wyjmuje się laparoskop i troakary i zaczyna klasyczną operację chirurgiczną.Po zabiegu Po laparoskopii diagnostycznej pacjentka może iść do domu już na drugi dzień po zabiegu. jeżeli z kolei na narządach jamy brzusznej wykonywano żadne zabiegi, celowe jest, by pozostała w szpitalu przynajmniej " poprzez 3 doby. Co prawda, choroby po zabiegu są znikome, lecz zawsze istnieje sposobność, iż w jamie brzusznej wystąpi krwawienie albo rozpocznie się stan zapalny. Dlatego lepiej mieć pacjentkę pod kontrolą " poprzez jakiś czas. Nie ma ograniczenia co do częstości przeprowadzania laparoskopii i czasu, który musi upłynąć pomiędzy jednym i drugim zabiegiem. Decyzyjny w tym przypadku jest stan pacjentki, rodzaj jej schorzenia i decyzja lekarza prowadzącego. Pacjentka po laparoskopii wymaga zwykle zwolnienia lekarskiego, którego długość bardziej zależy od dolegliwości będącej powodem przeprowadzenia laparoskopii niż od samego zabiegu. Po laparoskopii diagnostycznej zwolnienie zwykle nie jest dłuższe niż 14 dni.WynikiCzęściowe wyniki laparoskopii znane są tuż po zabiegu, kiedy to doktor może określić stan zaawansowania dolegliwości i zakres wykonanego zabiegu. Czekać trzeba jedynie na wyniki badań histopatologicznych pobranych wycinków, rozmazów i płynów. Czas oczekiwania nie przekracza zwykle tygodnia.Dostępność badania Laparoskopię wykonuje przewarzająca część szpitalnych oddziałów ginekologicznych w Polsce. Zabieg ten można również przeprowadzić w prywatnych szpitalach i spółkach medycznych dysponujących salą laparoskopową i łóżkami dla pacjentów. Przykładowy wydatek laparoskopowej operacji torbieli jajnika w spółce prywatnej wynosi ( około 2000-2500 zł, wliczając w to 3-dniowy pobyt w jednoosobowej sali