Nartęctwa leczenie

Definicja NARTĘCTWA: Podstawowymi symptomami w tym typie nerwicy są nawracające, nasuwające się wbrew własnej woli myśli i wyobrażenia (obsesje) i wielokrotnie realizowane czynności w konsekwencji odczuwania przymusu ich powtarzania (kompulsje).Natręctwa są myślami, impulsami skłaniającymi do działania, albo wyobrażeniami uporczywie narzucającymi się, lub także czynnościami wielokrotnie wykonywanymi, mimo przeświadczenia o ich niedorzeczności.Osoba doznająca natręctw gdyż zawsze ocenia je krytycznie. Próbuje odsunąć od siebie uporczywie powracające myśli albo usiłuje zaprzestać wielokrotnego wykonywania tych samych czynności. Próaby te są zazwyczaj nieudane i tylko nasilają uczucie niepokoju i wewnętrznego napięcia, które rozładowuje się dopiero po ich wykonaniu i to jedynie na pewien czas.Nie zawsze nerwica Zaburzenia nerwicowe należą do najczęstszych symptomów chorobowych, z jakimi chorzy zgłaszają się do lekarzy różnych specjalności. Jednak, jak twierdzą psychiatrzy, by rozpoznać ten rodzaj nerwicy, symptomy natręctw muszą występować poprzez przewarzająca część dni pośrodku co najmniej dwu następnych tygodni i być powodem cierpienia osoby i przyczyną zakłóceń w funkcjonowaniu społecznym.Pojedyncze i przemijające objawy tej dolegliwości są gdyż zjawiskiem powszechnym, obserwowanym również u osób zdrowych. Statystyki dowodzą, iż około 80% ludzi miewa symptomy o charakterze natręctw.W labiryncie dolegliwości Szacuje się, iż nerwica natręctw dotyczy około 1% populacji ogólnej, zajmuje 3-6% wśród innych typów nerwic.Występuje równie regularnie u mężczyzn, jak i u kobiet, aczkolwiek generalnie nerwice częściej zdarzają się kobietom. U najbliższych krewnych tych chorych zaburzenia psychiczne występują częściej niż u pacjentów z innymi nerwicami.Wiadomo również, iż u około 50% chorych stwierdza się osobowość anankastyczną, której cechami są: pedantyczność, dążenie do perfekcjonizmu, zamiłowanie do porządku, ładu, czystości, przesadne poczucie odpowiedzialności i obowiązku, sztywność zasad moralnych, wysoki poziom aspiracji.U części chorych symptomy o cechach obsesji pojawiają się już w momencie dojrzewania. Z czasem okresowo się nasilają, dochodzą kompulsje, przebieg dolegliwości bywa przewlekły.Może zdarzyć się i tak, iż start dolegliwości jest nagły, poprzedzony urazem psychicznym albo fizycznym, przebytym zakażeniem. W takich sytuacjach przebieg jest zazwyczaj krótszy i znacząco łagodniejszy. Natręctwa etapowo wygasają, a u osób niepewnych siebie mogą utrzymywać się dłużej, lecz w w miarę małym nasileniu.Z reguły u chorego toczy się wewnętrzna walka pomiędzy dążeniem do kontrolowania natrętnych myśli a uleganiem im, co etapowo ogranicza jego funkcjonowanie. Bez pośpiechu opór wobec natręctw słabnie, dochodzi do rezygnacji, obniżenia nastroju i z powodu do depresji.Chorzy zaczynają się izolować, spędzają sporo czasu na wykonywaniu czynności przymusowych, czasem doprowadzają się do stanu wyczerpania, uszkodzeń ciała, na przykład w wyniku szorowania dłoni detergentem czy wyrywania włosów.Pró;aby interwencji otoczenia powodują jednak przyrost lęku, niepokoju, czasem nawet wybuchy agresji.Natrętne myśli i obsesje Wg obowiązującej międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń psychicznych nerwica natręctw jest nazywana zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym i wyróżnia się jej 3 fundamentalne formy: zaburzenia z przewagą myśli natrętnych, zaburzenia z przewagą czynności natrętnych (rytuałów), mieszaną, gdy myśli i czynności natrętne współwystępują w równym nasileniu Natrętne myśli Mogą być różnej treści, lecz dla przeżywającej je osoby są niemal zawsze przykre. Najczęściej dotyczą: wątpliwości co do słuszności własnego postępowania, czy to, co się mówi i robi, jest właściwie rozumiane poprzez innych, czy by z pewnością właściwie zostały wykonane wymagania, czy niczego się nie zaniedbało; myśli związanych ze stanem zdrowia, możliwością zakażenia się, zabrudzenia; obaw, czy domniemana drobna dolegliwość nie świadczy o rozwijającej się ciężkiej chorobie; myśli związanych z zagadnieniami moralnymi, religijnymi, seksualnymi, agresji wobec siebie albo innych; natrętnych bodzieców do działań niebezpiecznych, na przykład uszkodzenia się ostrym obiektem, chęć skoku w dół (impulsy te nie są wykonywane); pseudofilozoficznych rozważań dotyczących sensu życia, spraw ostatecznych; długookresowych poszukiwań w myślach zapomnianej nazwy, nazwiska lub liczenia w myślach do określonej liczby przed wykonaniem czegoś (arytmomania - przymus liczenia). Natrętne wyobrażenia Mogą pojawiać się np. w formie scen o treści erotycznej wywołanych na widok obrazów albo posągów świętych, najczęściej obrażających uczucia religijne chorego (tak zwany natręctwa kontrastowe).Natrętne czynności Najczęściej wiążą się z: koniecznością sprawdzania, upewniania się, poprawiania, porządkowania ( na przykład wielokrotne sprawdzanie czy zostały zamknięte drzwi, wyłączone żelazko, zakręcone krany czy kuchnia gazowa); częstym myciem rąk (ablutomania), ( na przykład w obawie przed bakteriami; czasem natrętnym poprawianiem zadań szkolnych, liczeniem słupów telegraficznych, numerów domów, zbieraniem śmieci, chodzeniem po ustalonych płytach chodnikowych. Niewykonanie takich czynności skutkuje pojawienie się lęku.Jedyne wyjście - leczenie Fundamentalną sposobem leczenia nerwic jest psychoterapia (wpływ psychoterapeutyczne). W razie nerwicy natręctw nadzwyczajnie istotna jest także farmakoterapia. Podanie leku to regularnie jedyny sposób, by przygotować pacjenta do rozpoczęcia psychoterapii poprzez pomniejszenie napięcia, lęku, niepokoju, osłabienie obsesji czy kompulsji.Miejsce i metodę terapii powinien zaproponować doktor psychiatra po osobistym zbadaniu pacjenta. Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych powinno się odbywać w ośrodkach, gdzie jest możliwe wykorzystywanie terapii kompleksowej (leczenie farmakologiczne połączone z psychoterapią). W zależności od stanu chorego leczenie można prowadzić ambulatoryjnie (poradnie, w których pracują psychiatrzy i psychoterapeuci) albo w oddziale szpitalnym.Adres najbliższej poradni zdrowia psychicznego można dostać u lekarza rodzinnego albo w każdej ogólnolekarskiej przychodni, z której usług korzystamy.Poradnie zdrowia psychicznego przyjmują pacjentów bez skierowania