Narząd ruchu leczenie

Definicja NARZĄD RUCHU: Narząd ruchu złożona jest z układu biernego - kostno-stawowego i układu czynnego - nerwowo-mięśniowego.silne i twarde kości stanowią wewnętrzny szkielet, stanowiący podporę i ochronę dla pozostałych części ciała.Oś układu kostnego stanowi kręgosłup, który jest osadzony w obręczy miednicy, a na jego szczycie opiera się czaszka. Kręgosłup dzieli się na pięć odcinków i jest zbudowany z 34-35 kręgów. Odcinek szyjny tworzy 7 kręgów, piersiowy - 12, lędźwiowy - 5, kość krzyżową tworzy 5 kręgów zespolonych w jedną całość. Zakończenie kręgosłupa tworzy część guziczna kręgosłupa, a więc kość ogonowa, zbudowana z 4-5 zrośniętych ze sobą kręgów.Od piersiowego odcinka kręgosłupa odchodzą żebra (12 par), tworzące klatkę piersiową, która od przodu zamyka mostek. Na górnej części klatki piersiowej znajduje się obręcz kończyny górnej (barkowa), którą tworzą obojczyki i łopatki. Z obręczą barkową połączone są kończyny górne - prawa i lewa. Każda z nich złożona jest z kości ramiennej, kości łokciowej i promieniowej i kości ręki, do których należą kości nadgarstka i śródręcza i paliczki.Z miednicą łączą się kończyny dolne. Każda z nich jest utworzona poprzez kość udową, piszczelową, strzałkową i kości stopy: skokową, piętową, kości stępu, kości śródstopia i paliczki. Między kością udową a kośćmi podudzia znajduje się staw kolanowy, osłonięty od przodu poprzez rzepkę.aby uzupełnić opis budowy szkieletu, należy wymienić czaszkę, której część stanowi ochronę dla mózgu, część z kolei tworzy kostny zrąb twarzy i wchodzi w skład narządu żucia (układ kostny szczęki i żuchwy).W sumie układ kostny człowieka utworzony jest poprzez 206 pojedynczych kości połączonych różnymi rodzajami stawów. Kości różnią się kształtem i wielkością - i pełnią różne funkcje. Różnice wielkośćów są znaczące. Kość udowa - największa w szkielecie człowieka - ma ok. 0,5 m długości, w trakcie gdy najmniejsza kosteczka ucha środkowego - strzemiączko - mierzy raptem 2,6 mm.Pod względem kształtu można kości podzielić na cztery ekipy: długie (na przykład udowa albo ramienna), krótkie (((na przykład kości nadgarstka i stępu), płaskie (((((na przykład żebra, łopatki) i nieregularne (((((((na przykład kości twarzoczaszki).Kości tworzące określoną część szkieletu (((((((((na przykład kręgosłup, kończynę górną, kończynę dolną) połączone są ze sobą stawami. W obrębie stawu powierzchnie kości (tak zwany powierzchnie stawowe) są pokryte doskonale gładką chrząstką stawową. Umożliwia to ruch w stawie z minimalnym tarciem powierzchni kości, co zapobiega ich ścieraniu się i zużyciu. tak aby staw nie rozpadł się, kości, które go tworzą, są połączone w stały sposób dzięki więzadeł.Dodatkowe zabezpieczenie przed destabilizacją stawu i równocześnie dodatkową ochronę zapewnia otaczająca go torebka stawowa. Zamyka ona szczelnie staw i przechodzi w okostną, a więc silną, obficie unaczynioną i unerwioną błonę włóknistą, okrywającą ze wszystkich stron kość. Torebka stawowa jest zbudowana z dwóch warstw. Warstwa zewnętrzna złożona jest z łącznotkankowych włókien, z których część tworzy więzadła łączące kości. Wewnętrzna warstwa torebki stawowej to ((tak zwany maziówka, bogato unaczyniona błona produkująca maź stawową. To jest gęsta ciecz, która ułatwia "poślizg" w stawie i zapewnia bezbolesne przesuwanie się powierzchni stawowych względem siebie.Specyfiką kręgosłupa jest obecność między trzonami kręgów łącznotkankowych tarcz międzykręgowych, (((tak zwany dysków.Odrębnością stawu kolanowego jest z kolei obecność w nim dwóch łąkotek, będących półksiężycowatymi ciałami włóknisto-chrzęstnymi, chroniącymi ten mocno obciążony staw przed nadmiernym zużyciem.Ruchy w stawach byłyby niemożliwe do wykonania, gdyby nie robota mięśni. Skurcz włókien mięśniowych, powodujący skrócenie się mięśni, prowadzi do zmiany położenia kości względem siebie. To, jaki ruch zostanie wykonany, ((((((((((na przykład zginanie czy prostowanie kolana, zależy od tego, która ekipa mięśniowa, czy także pojedynczy mięsień, skurczy się.bodziec do wystąpienia skurczu mięśnia pochodzi z centralnego układu nerwowego i jest przewodzony poprzez rdzeń kręgowy i wychodzące z niego korzenie nerwowe, z których powstają nerwy obwodowe. ..bodziec powodujący skurcz mięśnia wprawiający w ruch jakąś część układu kostno-stawowego pochodzi z obszaru mózgu należącego do ((((tak zwany układu piramidowego, co znaczy, iż podlega on kontroli naszej świadomości.Do kości przytwierdzonych jest przeszło 500 mięśni. Są one zbudowane z włókien poprzecznie prążkowanych. Przewarzająca część mięśni jest przyczepiona do kości dzięki ścięgien albo bezpośrednio. Ścięgna mają kształt wstążki albo powrózka i utworzone są z mocnej włóknistej i zbitej tkanki łącznej. Z jednej strony łączą się z mięśniem, drugi koniec ścięgien jest przytwierdzony do kości. Niektóre mięśnie ( (((((((((((na przykład twarzy) łączą się bezpośrednio ze skórą albo błonami śluzowymi.Skurcz mięśnia pociąga za jego przyczep do kości i skutkuje ruch kości w danym kierunku.Zakres ruchu zależy od typu stawu. W narządzie ruchu człowieka znajdują się stawy jednoosiowe (( ((((((((((((na przykład międzypaliczkowe w palcach rąk i stóp), dwuosiowe ((( (((((((((((((na przykład staw nadgarstka) i wieloosiowe (((( ((((((((((((((na przykład staw barkowy albo biodrowy). Odpowiedni kształt główki i panewki stawowej umożliwia wykonywanie ruchów w jednej, dwu albo wielu płaszczyznach. I tak staw jednoosiowy ma główkę o kształcie bloczka, a panewka jest jakby negatywem główki. Staw dwuosiowy ma główkę o kształcie eliptycznym i odpowiednio "wyżłobioną" panewkę. W stawach wieloosiowych główka ma kształt kulisty i porusza się we wklęsłej, miseczkowatej panewce. Fizjologia narządu ruchu Kości, stawy i mięśnie tworzą ściśle związaną ze sobą całość biologiczną i mechaniczną i wzajemnie na siebie oddziałują. Zarówno ich rozwój, jak i funkcjonowanie są od siebie nawzajem uzależnione. Do prawidłowego rozwoju mięśni niezbędny jest dobry rozwój i stan kości i poprawna budowa i funkcjonowanie stawów. Patologia mięśni z kolei (zaniki, porażenia, niedowłady) może szkodliwie oddziaływać na stan stawów. Unieruchomienie powiązane z chorobą stawów albo mięśni może prowadzić do zaniku tkanki kostnej.Kość jest żywą tkanką, która podlega ciągłej przebudowie, zamianie soli mineralnych, modelowaniu, przystosowywaniu do potrzeb narządu ruchu. Impulsem do odbudowy i wzmacniania kości jest przerywany nacisk mechaniczny i pociąganie zachodzące w okresie ruchu.W wieku dziecięcym dzieje się przyrost kości na długość. Decydują o nim poprawny stan i funkcjonowanie chrząstki nasadowej. Chrząstka wzrostowa nie jest jednakowa we wszystkich częściach kości długich. Największy potencjał wzrostowy ma ona w kościach udowych i piszczelowych w pobliżu stawów kolanowych - aż 70% długości kończyn dolnych wytwarza chrząstka wzrostowa w takich miejscach. przyrost w chrząstce nasadowej piszczeli w rejonie stawów skokowych to tylko 20%, a kości udowej w rejonie stawu biodrowego - 10% wytworzonej długości kończyny. Warunkiem prawidłowego wzrostu kości jest dobre krążenie krwi w rejonie chrząstek nasadowych, poprawne unerwienie i czynność kończyny. Chrząstka wzrostowa, podobnie jak stawowa czy kość, do dobrego odżywienia wymaga rytmicznej zmiany nacisku, który pobudza jej przyrost. Istotne jest także wpływ czynników ogólnoustrojowych, wśród których kapitalne znaczenie ma odpowiednia zawartość białka, soli mineralnych i witamin w diecie. W momencie wzrastania, jak i w późniejszym wieku, ważna dla kości jest coroczna odpowiednia porcja światła słonecznego, decydująca o zaopatrzeniu organizmu w witaminę D.Po zakończeniu okresu wzrastania, kiedy chrząstki nasadowe zarosną, kość nadal żyje, wymienia się i aż do końca życia trwa zastępowanie zużytej, słabszej tkanki kostnej kością nową, bardziej odporną na obciążenia mechaniczne. To jest walka organizmu ze "zmęczeniem materiału", które w kościach poddawanych nieustannym obciążeniom dałoby o sobie znać bardzo inicjalnie, gdyby nie stały mechanizm odnowy.Stan czynnościowy stawów jest uzależniony od od stanu chrząstki stawowej i aparatu więzadłowo-torebkowego. Chrząstka szklista pokrywająca powierzchnie stawowe kości jest pozbawiona naczyń krwionośnych i unerwienia. Odżywiana jest od strony stawu poprzez płyn stawowy i od strony kości poprzez naczynia podchrzęstnej warstwy kości. .aby mechanizmy odżywianie chrząstki przebiegały poprawnie, konieczny jest ruch, zmiany ciśnienia i nacisku na powierzchnię stawową. Płyn odżywiający jest wtedy wciskany w nią i wyciskany, jak z gąbki. Unieruchomienie albo pomniejszone obciążenie stawu pogarszają odżywienie chrząstki. Nie jest także korzystny stały albo nadmierny ucisk, prowadzi gdyż do ścieńczenia warstwy chrząstki i jej zaniku. poprawna, odpowiedniej grubości chrząstka stawowa amortyzuje wstrząsy w stawie i sprzyja równomiernemu rozłożeniu nacisku na całą powierzchnię stawową.Nie mniej istotną rolę odgrywa błona maziowa, która wyściela części stawu nie pokryte chrząstką, ułatwia ruchy, wydziela i wchłania płyn stawowy, dzięki czemu zapewnia odżywienie chrząstki stawowej. Spora zawartość substancji śluzowych w produkowanym poprzez nią płynie ułatwia poślizg powierzchni stawowych kości.Zadanie mięśni to utrzymanie ciała w odpowiedniej pozycji i nadanie ciału albo jego częściom ruchu. Mięśnie nie działają w sposób izolowany. W każdym ruchu, nadzorowanym poprzez świadomość, niezbędne jest współdziałanie i przeciwdziałanie odpowiednich mięśni, co zapewnia płynność ruchu i utrzymanie postawy odpowiedniej dla wykonywanej pracy. Mięśnie są przystosowane do wykonywania krótkotrwałej pracy. Przedłużający się skurcz mięśnia, a więc długookresowa robota statyczna, prowadzi do zmęczenia i osłabienia mięśni, uniemożliwia gdyż utrzymanie prawidłowego przepływu krwi i zapewnienia odnowy zasobów energetycznych komórek mięśniowych. O prawidłowej pracy mięśni decyduje nie tylko ich ukrwienie, lecz i unerwienie. Pozbawienie mięśni unerwienia prowadzi do ich zaniku. Źle wpływa także na mięśnie "brak pracy", (((( (((((((((((((((na przykład w wyniku przebytych urazów z uszkodzeniem kości albo stawu. Niektóre mięśnie (z gatunku prostowników) ulegają wtedy zanikowi, mięśnie przeciwstawne (zginacze) - przykurczom. Schorzenia narządu ruchu Wszystkie przedmioty narządu ruchu narażone są na wpływ szkodliwych czynników, które mogą doprowadzić do zaburzenia ich funkcji albo trwałego uszkodzenia. Rozwijają się wtedy różne schorzenia narządu ruchu, wymagające odpowiedniego leczenia farmakologicznego czy chirurgicznego i - na ogół - długotrwałej rehabilitacji. Mogą także prowadzić do trwałego kalectwa.Najczęściej występujące schorzenia narządu ruchu można najogólniej podzielić na następujące ekipy: Dolegliwości i wady wrodzone układu kostno-stawowego Zmiany pourazowe Dolegliwości zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów Dolegliwości stawów o etiologii zapalnej Dolegliwości metaboliczne tkanki kostnej Nowotwory Każda z tych grup to sporo różnych jednostek chorobowych