Nietrzymanie moczu - ćwiczenia leczenie

Definicja NIETRZYMANIE MOCZU - ĆWICZENIA: Ten uciążliwy problem nasila się u kobiet wspólnie z wiekiem. Zdarza się u młodszych pań, a po 40. roku życia na wysiłkowe nietrzymanie moczu cierpi już 30% kobiet. Mogą im w tym pomóc ćwiczenia wzmacniające mięśnie i więzadła. Kobiety wstydzą się tej choroby. Z jej powodu regularnie rezygnują z życia zawodowego i kontaktów towarzyskich, co ma negatywny wpływ na psychikę. Wyraźnie pogarsza się ich jakość życia. Schorzenie to wiąże się więc nie tylko z bezpośrednimi kosztami finansowymi, lecz również problemami ekonomicznymi i społecznymi.Niekiedy stosuje się w tych przypadkach sposoby operacyjne, które wykonuje się w przypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego (nieoperacyjnego). To są operacje, ogólnie mówiąc, podpierające narządy miednicy mniejszej, zawieszające i kombinowane. Wykorzystuje się również zabiegi, w których mocuje się przedmioty protezy wspomagającej zwieracze.Wśród metod nieoperacyjnych można stosować miejscowo leki hormonalne albo w razie, gdy występuje dodatkowo tak zwany nadreaktywność pęcherza moczowego, leki antycholinergiczne. Wykorzystuje się także sposoby fizykoterapeutyczne (elektrostymulację, pole magnetyczne).Do działań zachowawczych zalicza się również techniki psychologiczne regulujące tak zwany zachowania behawioralne powiązane z oddawaniem moczu (na przykład regulowanie częstości oddawania moczu pośrodku dnia i kontrolę ilości wypijanych płynów).Terapię nietrzymania moczu wspomagają ćwiczenia mięśni miednicy, a więc kinezyterapia, która bazuje na leczeniu ruchem. Można je również wykorzystywać profilaktycznie albo wówczas, gdy problemy dopiero się zaczynają.Słabość mięśni Sprawność narządów miednicy, a więc dolnego odcinka układu moczowego, narządu rodnego i końcowego odcinka układu pokarmowego, w dużej mierze zależy od kondycji aparatu wieszadłowego - tak zwany hamaka. To jest zespół więzadeł, mięśni i powięzi utrzymujących te narządy w prawidłowym położeniu. Powodem przykrych choroby związanych z wysiłkowym nietrzymaniem moczu jest najczęściej rozluŮnienie, zwiotczenie i uszkodzenie tych mięśni i więzadeł na skutek zmian związanych z wiekiem, otyłości, a również wskutek porodów czy ciężkiej pracy fizycznej. Oprócz tego mięśnie dna miednicy zamykające tułów od dołu są częścią zespołu mięśniowego, który otacza i podtrzymuje jamę brzuszną. Sporą rolę odgrywają tu również mięśnie brzucha, a również mięsień przepony oddzielający narządy klatki piersiowej od brzucha.Wszystkie te mięśnie wspólnie z kośćcem (kręgosłup, miednica) wpływają na utrzymanie odpowiedniego ciśnienia w obrębie jamy brzusznej i położenie jej narządów.Warstwy mięśniowe tworzące dno miednicy dźwigają narządy jamy brzusznej. Są one położone w środku naszego ciała, dlatego niejednokrotnie nie odczuwamy ich obecności.Sztuka napinaniaIstnieje kilka technik nauczenia napinania i rozluźniania mięśni dna miednicy. Zwykle wszystkie te sposoby - co najmniej w startowym etapie wymagają pomocy i współpracy lekarza urologa albo ginekologa. Najpierw bardzo istotne jest uświadomienie pacjentkom roli mięśni w zapobieganiu dolegliwościom i schorzeniom i w pożyciu płciowym. Wszystkie panie muszą gdyż wiedzieć, o które mięśnie chodzi i jak je uruchomić. Warto tu wspomnieć, iż prawie wszystkie kobiety, nawet w wieku dojrzałym, mają rozwinięte mięśnie, które odgrywają rolę przy tym schorzeniu. Jedną z najstarszych metod są tak zwany ćwiczenia Kegla. Ich prekursorem był amerykański doktor Arnold Kegel, który w latach 40. zastosował urządzenie działające podobnie jak aparat do mierzenia ciśnienia (perineometr). Kobieta z sondą w pochwie uczyła się kurczyć mięśnie, obserwując zmiany wychylenia słupka rtęci. Na podobnej zasadzie opiera się sposób biofeedback, która bazuje na mierzeniu aktywności elektrycznej kurczących się mięśni. Ćwicząca obserwuje zapis albo rejestruje sygnał akustyczny lub świetlny, dzięki czemu kontroluje prawidłowość i rozwój realizowanych skurczów. Trzecia sposób nie wymaga specjalistycznej aparatury. Wykorzystuje się tu tak zwany synergizm mięśniowy, który bazuje na współdziałaniu różnych grup mięśni szkieletowych, czasem nawet położonych daleko od siebie. Specjalista uczy pacjentkę napinania mięśni krocza przez uruchomienie tych mięśni, które umie napinać. Przyjęcie odpowiedniej pozycji i właściwe napinanie mięśni pośladków, ud czy brzucha uruchamia również mięśnie dna miednicy. Ocena postępu wzmacniania mięśni może odbywać się nie tylko dzięki aparatu biofeedback, lecz i zwykłej kontroli palpacyjnej w pozycji stojącej. W niektórych państwach pacjentka stosuje w tym celu stożki z odpowiednimi ciężarkami, które wkłada do pochwy i utrzymuje poprzez pewien moment. By obiektywnie ocenić rozwój leczenia i liczba gubionego moczu, kobieta może ((na przykład liczyć podpaski zużyte pośrodku dnia.Dla każdego indywidualnieGdy pacjentka umie już napinać mięśnie, drugim etapem jest dobranie indywidualnego zestawu ćwiczeń do rodzaju i stopnia nasilenia schorzenia. Wykonuje się je każdego dnia w domu. Wzmacniają one nie tylko mięśnie dna miednicy, lecz również te, które biorą udział w regulowaniu ciśnienia w jamie brzusznej. Wykonuje się je w różnych pozycjach, zwracając równocześnie uwagę na regulację oddechu i działanie tak zwany tłoczni brzusznej.Zestawy ćwiczeń muszą uwzględniać wiek pacjentki i jej schorzenia. Bardzo regularnie, szczególnie u chorych w starszym wieku, należy brać pod uwagę zmiany w obrębie kręgosłupa lędŮwiowego czy niewydolność krążeniowo-oddechową. Nie wolno zapominać przy tym o stopniowaniu wysiłku fizycznego. ‚wiczenia te równocześnie usprawniają krążenie krwi w obrębie miednicy, zapobiegają zastojom żylnym i korzystnie wpływają na regulację wypróżnień.zazwyczaj pośrodku miesiąca pacjentka nabywa nawyku kontroli pracy mięśni dna miednicy i uczy radzić sobie w przypadkach krytycznych (w trakcie kichania, kaszlu, biegu i tym podobne).Ćwicz systematycznie! Utrzymanie odpowiedniej sprawności jest możliwe dzięki stałemu, systematycznemu wykonywaniu ćwiczeń. Powrót kondycji i uzyskanie odpowiedniego napięcia mięśni nie jest procesem trwałym. Wymaga stałego treningu, dyscypliny i systematyczności. Dlatego dobór ćwiczeń modyfikuje się tak, by ćwiczące panie nie zniechęciły się. Dobrym rozwiązaniem są ćwiczenia grupowe, w których działania psychologiczne ułatwiają mobilizację i motywację. Pacjentki nie czują się osamotnione, mają sposobność zamiany doświadczeń. W niektórych państwach organizuje się mechanizm szkolenia specjalistów gimnastyki stosowanej w ginekologii i urologii. ‚wiczenia dołącza się do popularnych zbiórów aerobiku i gimnastyki odchudzającej. świadoma kontrola, utrzymanie odpowiedniego napięcia i sprawności mięśni dna miednicy jest możliwa w każdym okresie życia kobiety i im przedtem takie działania rozpocznie, ryzyko wystąpienia choroby będzie mniejsze.((w trakcie ćwiczeń Jeśli chcesz poprawnie i efektywnie wykonywać ćwiczenia, zgłoś się na początku na konsultację do specjalisty rehabilitanta, ginekologa albo urologa. Każdy skurcz mięśni powinien trwać ok. ł sek.; tyle samo trwa przerwa i rozluźnienie mięśni pomiędzy kolejnymi ćwiczeniami. Spróbuj swobodnie oddychać .(((w trakcie napięcia mięśni (nie napinaj się w okresie ćwiczeń). Początkowo powtarzaj każde ćwiczenie po 10 razy rano i wieczorem. Jeśli opanujesz technikę napinania krocza, możesz ćwiczyć, siedząc i stojąc w różnych codziennych przypadkach (za biurkiem, na przystanku, .((((w trakcie zmywania naczyń)