Nietrzymanie moczu leczenie

Definicja NIETRZYMANIE MOCZU: Przebieg kliniczny chorób układu moczowego jest bardzo zróżnicowany. Niektóre z tych schorzeń, nawet o niepomyślnym rokowaniu, w startowym okresie mogą nie dawać jakichkolwiek choroby. Innym natomiast towarzyszą mocne bóle "nie do zniesienia", jak to się dzieje na przykład w kamicy nerkowej. Ustępują one zwykle w pierwszych godzinach leczenia i mogą już nigdy więcej nie nawracać. Z kolei niektóre symptomy utrzymują się poprzez sporo miesięcy albo nawet lat, co znacząco utrudnia codzienne życie, tak zawodowe, jak i prywatne. Do tych ostatnich niewątpliwie należy zaliczyć nietrzymanie moczu. Płeć, wiek i dolegliwości Nietrzymanie moczu stwierdza się podwójnie częściej u kobiet. Dane statystyczne z oddziałów i poradni ginekologicznych i urologicznych wykazują, iż symptom ten występuje u ok. 25-30% pacjentek po 45. roku życia. Należy zaznaczyć, iż pewna liczba chorych nigdy nie zgłasza się do lekarza.Znanymi czynnikami ryzyka jest więc płeć, wiek, a również (chociaż nie w pełni udokumentowanymi) zakażenia układu moczowego, menopauza, brak aktywności fizycznej po porodach, zabiegi operacyjne układu moczowo-płciowego, niektóre dolegliwości ( na przykład przerost gruczołu krokowego, zapalenia pochwy, udar mózgu, stwardnienie rozsiane, cukrzyca, niewydolność krążenia), alkoholizm i pewne leki.Nietrzymanie moczu można podzielić na kilka rodzajów: tzn. niestabilność wypieracza (niestabilny pęcherz, pęcherz spastyczny, a więc o wzmożonym napięciu), wysiłkowe nietrzymanie moczu (niewydolność zwieracza), nietrzymanie ze stałym wypływem z przepełnionego pęcherza (arefleksja wypieracza, pęcherz atoniczny), nietrzymanie czynnościowe i jatrogenne (spowodowane przekonaniem o chorobie pęcherza). Dlaczego chorujesz? Najczęstszą powodem nietrzymania moczu ( ok. 70% przypadków) jest niestabilność wypieracza, która bazuje na występowaniu mimowolnych skurczów pęcherza, niekiedy na tyle mocnych, iż powodują niekontrolowany wyciek moczu. W wysiłkowym nietrzymaniu moczu mamy do czynienia z osłabieniem zwieraczy, mięśni dna miednicy albo nadmierną ruchomością szyi pęcherza. Bezwiedne oddawanie moczu wiąże się ściśle z wysiłkami fizycznymi, kaszlem, kichaniem, gwałtownymi ruchami albo śmiechem. Dla nietrzymania czynnościowego typowa jest niemożność zdążenia na czas do toalety. W większości przypadków nie stwierdza się z kolei jakichkolwiek zmian patologicznych w obrębie układu moczowego. Ten typ zaburzeń występuje głównie u osób w starszym wieku. Najczęstszą powodem tak zwany jatrogennego nietrzymania moczu jest długie unieruchomienie pacjenta i przyjmowanie niektórych leków (przeciwpsychotycznych, uspokajających, nasennych, antydepresyjnych, moczopędnych i tak zwany alfa-adrenolitycznych, służących ( na przykład w nadciśnieniu tętniczym). Należy zaznaczyć, iż wymienione tu klasyczne przyczyny nietrzymania moczu w formie "czystej" występują w miarę rzadko. zwykle mają one charakter mieszany i u jednej osoby mamy do czynienia z przynajmniej dwoma typami nietrzymania moczu. Idź do lekarza i zrób badania W każdym przypadku pojawienia się startowych symptomów pacjent powinien zasięgnąć rady urologa i neurologa, a kobiety również ginekologa. Precyzyjnie zgromadzone wywiady, badanie lekarskie i uzyskane wyniki badań dodatkowych (między innymi badanie ogólne i posiew moczu, stężenie kreatyniny i mocznika w surowicy krwi, USG i badanie urodynamiczne i radiologiczne) pozwalają niemal u wszystkich ustalić przyczynę nietrzymania moczu i wykorzystać właściwe leczenie. bazuje ono na systematycznym wykonywaniu ćwiczeń, których celem jest wzmocnienie mięśni dna miednicy, przestrzeganiu właściwego oddawania moczu pośrodku doby, leczeniu farmakologicznym i (w razie niepowodzeń postępowania zachowawczego) operacyjnym. Jeżeli masz kłopoty Fundamentalne zasady właściwego oddawania moczu dla osób z nietrzymaniem moczu: Zaraz po nocnym wypoczynku należy kompletnie opróżnić pęcherz. Zaplanować i ściśle przestrzegać oddawania moczu w godzinach, na które przypada moczenie bezwiedne (niejako wyprzedzając czas mimowolnego moczenia). Np. jeżeli moczenie występuje co 3 godziny, to mocz należy oddawać właśnie co 3 godziny, nie czekając na pojawienie się parcia na mocz, nawet gdyby liczba moczu była niewielka. Należy systematycznie prowadzić dzienniczek samokontroli, notując godziny oddawania moczu i przypadki moczenia mimowolnego. O czym trzeba pamiętać? Leczenie farmakologiczne musi być służące wg zaleceń specjalisty. Nie należy przyjmować specyfików, które ( na przykład pomogły innej osobie. W każdym gdyż przypadku leki są odpowiednio dobierane dopiero po dokładnym ustaleniu powody nietrzymania moczu. jeżeli leczenie zachowawcze nie przyniosło oczekiwanych sukcesów, przeprowadza się zabiegi operacyjne opierające ((między innymi na wykonaniu plastyki krocza, pochwy albo cewki moczowej i (u mężczyzn) częściowej lub całkowitej resekcji gruczołu krokowego, ((w razie jego przerostu.Należy podkreślić, iż leczenie osób z nietrzymaniem moczu jest długookresowe, musi być prowadzone systematycznie i nierzadko wymaga współpracy kilku specjalistów. U zdecydowanej większości uzyskuje się całkowite ustąpienie choroby albo znakomite ich pomniejszenie, co pozwala przywrócić chorym komfort życia pacjentów.Bywa jednak i tak, iż mimo leczenia nietrzymanie moczu trwa dalej. Wtedy pacjentom zaleca się wykorzystywanie szczególnych pieluchomajtek Tena i Seni lub wytwórów Conveen: cewników zewnętrznych dla kobiet i mężczyzn i worków do zbiórki moczu