Operacyjne leczenie żylaków leczenie

Definicja OPERACYJNE LECZENIE ŻYLAKÓW: Leczenie chirurgiczne to czasem idealne, a czasem wręcz jedyne rozwiązanie problemów żylnych. Zmierza ono do zlikwidowania nadciśnienia żylnego - podstawowego czynnika w rozwoju dolegliwości żylakowej. Czy istnieją przeciwwskazania do leczenia operacyjnego? Głównym przeciwwskazaniem jest czynny mechanizm zakrzepowy żył głębokich i ich niedrożność. Dopiero po użyciu odpowiedniej terapii można w tych sytuacjach wykorzystać leczenie chirurgiczne. Dodatkowymi przeciwwskazaniami do zabiegów są: ciąża, ostre dolegliwości infekcyjne, znaczące niedokrwienie tętnicze kończyn dolnych, nasilony obrzęk limfatyczny, skaza krwotoczna.Względnym z kolei przeciwwskazaniem w leczeniu żylaków kończyn dolnych jest przyjmowanie leków hormonalnych. Kurację taką, po konsultacji z lekarzem, należy wówczas przerwać na 4-6 tygodni przed rozpoczęciem leczenia.Tak więc przewarzająca część przeciwwskazań ma charakter czasowy.Należy podkreślić również, iż wiek nie stanowi istotnej przeszkody do skierowania pacjenta na zabieg chirurgiczny. Jakie są wskazania do leczenia chirurgicznego? Najskuteczniejszą sposobem leczenia zaawansowanej dolegliwości żylakowej jest zabieg operacyjny.Kiedy zmienione żylakowo żyły nie są w stanie pełnić swojej funkcji poprawnie na skutek niewydolności zastawek w obrębie ujść głównych żył powierzchniowych: odpiszczelowej albo odstrzałkowej - jedynie zabieg operacyjny może zapobiec przeciekowi krwi z układu głębokiego do powierzchniowego. Znaczna niewydolność żyły uniemożliwia wykorzystanie innych, mniej inwazyjnych metod leczenia żylaków. Jak przebiega operacja? Chirurdzy stosują różne techniki operacyjne. Rozwój w tej dziedzinie zmierza do eliminacji nawrotów, poprawy efektu kosmetycznego, zminimalizowania urazowości zabiegu i skrócenia czasu rekonwalescencji. Zabieg ten coraz częściej udaje się przeprowadzić w warunkach kliniki jednego dnia. Operację przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym albo podpajęczynówkowym. Równie dobrze można wykonywać ją jedynie w znieczuleniu miejscowym. Mimo iż sposób ta jest bardziej ekonomiczna, bezpieczna i niebolesna, niestety nie jest jeszcze zbyt popularna, aczkolwiek w wielu sytuacjach mogłaby oszczędzić niepotrzebnego stresu.Znieczulenie miejscowe bazuje na zablokowaniu nerwu udowego. Po wykonaniu dodatkowo kilku nakłuć znieczulających możliwe staje się wykonanie zabiegu. Trwa on ok. godziny. Po dwóch godzinach pacjent może pójść do domu. Zwykle w trakcie zabiegu ambulatoryjnego chirurg ogranicza się do operacji jednej nogi. Minimalizuje to ból operacyjny i skraca czas trwania zabiegu.Choremu wykonuje się na ogół dwa cięcia: jedno w pachwinie (w razie niewydolności żyły odpiszczelowej) albo pod kolanem (((w razie niewydolności żyły odstrzałkowej), drugie - nad kostką albo w połowie łydki. Po wykonaniu nacięcia niewydolna żyła jest usuwana, a połączone z nią mniejsze obwodnice podwiązywane. Najmniejsze nacięcia długości kilku milimetrów pozostają bez szwów, co daje świetny sukces kosmetyczny. Na większe rany nakładane są pojedyncze cienkie szwy albo wręcz plastry adhezyjne. Zdejmowane są one po ok. 10 dniach po zabiegu. Po operacji w miejscach usunięcia żył pojawiają się krwiaki, które mogą się utrzymać poprzez 2 miesiące. Jakie są reakcje po zabiegu? Po zabiegu sporadycznie zdarza się zakażenie rany (głównie ((((w razie wykonywania zabiegu pacjentom z otwartymi owrzodzeniami), poprzez pewien czas utrzymają się krwiaki, może pojawić się obrzęk (uszkodzenie układu limfatycznego). Możliwe jest również wystąpienie zakrzepowego zapalenia żył. Uszkodzenia nerwu piszczelowego i jego odgałęzień można uniknąć, stosując technikę ograniczonego strippingu (rodzaj zabiegu operacyjnego).Zdarza się, iż nawet po podwiązaniu wszystkich obocznic u pacjenta nastąpi neowaskularyzacja, a więc zdarzenie tworzenia się nowych naczyń, które mogą przerodzić się w żylaki. Nie stwarzają one jednak zagrożenia chorobami zakrzepowymi i mogą zostać zlikwidowane w bardzo prosty sposób poprzez nastrzyknięcie, a więc wykorzystanie skleroterapii kompresyjnej. Co robić później? Jeśli bezpośrednio po zabiegu będzie utrzymywał się ból, należy wziąć tabletki przeciwbólowe. Warto również poprzez przynajmniej 2 tygodnie odpoczywać, nie forsować się, unikać długiego siedzenia czy stania. Zaleca się również szczególnie staranną profilaktykę: w trakcie snu podkładanie pod nogi wałka tak, by znajdowały się one ponad poziomu serca, i noszenie przeciwżylakowych pończoch albo podkolanówek o zmiennym ucisku.sugerowane jest także przyjmowanie flebotropowych środków wspomagających leczenie, a również tabletek zawierających rutynę. Trzeba zaznaczyć, iż właśnie w tych sytuacjach leki spełniają najlepiej własną funkcję. Żylaków nie wyleczą ani tabletki, ani maści - mogą jedynie pomóc w procesie leczenia i przyspieszyć gojenie.Należy jeszcze przypomnieć, iż koniecznie po 3 miesiącach trzeba przyjść na wizytę kontrolną i rozpocząć korektę ewentualnie pozostałych drobnych żylaków czy pajączków dzięki skleroterapii