Podawanie leków dożylnie leczenie

Definicja PODAWANIE LEKÓW DOŻYLNIE: Podawanie leków tak zwany drogą pozajelitową obejmuje trzy główne sposoby: podanie podskórne, domięśniowe i dożylne.W rzadkich sytuacjach w celu uzyskania szybszego i silniejszego działania, głównie miejscowego, stosuje się doraźnie podawanie leków również bezpośrednio do jam ciała (na przykład otrzewnej, opłucnej, osierdzia, zatok przynosowych, stawu, pęcherza moczowego, kanału kręgowego, komór mózgu). To są jednak sposoby leczenia zarezerwowane dla najcięższych schorzeń i wymagające szczególnych warunków.Pozajelitowe podawanie leków jest podyktowane nie tylko korzyściami dla pacjenta - uwzględnia również właściwości leku, jego działania niepożądane i przewidywany czas terapii. Najczęściej podajemy tymi drogami leki błyskawicznie i silnie działające w przypadkach, kiedy droga doustna jest utrudniona albo niemożliwa, a lek powinien natychmiast dotrzeć do chorego narządu. Podanie pozajelitowe wykorzystuje się regularnie w intensywnej terapii, bo niektóre leki w większych dawkach działają drażniąco na przewód pokarmowy.Taki sposób wymaga zachowania szczególnych, aseptycznych warunków, specjalistycznego sprzętu jednorazowego użycia i przeszkolonego personelu. Oprócz tego niezbędne jest w tym przypadku odpowiednie zmodyfikowanie dawki leku i częstości podawania, gdyż ten sam środek podany różnymi drogami wykazuje inną siłę i prędkość działania.W myśl ogólnej zasady, wg której leczenie pozajelitowe powinno trwać jak najkrócej, po osiągnięciu poprawy stanu chorego niekiedy kontynuuje się podawanie tego samego leku drogą doustną. Taki sposób leczenia tytułujemy terapią sekwencyjną albo kontynuowaną. Zdobywa on coraz większą popularność na całym świecie z racji na większy komfort pacjentów i znacząco niższe wydatki. W ten sposób stosuje się najczęściej leki przeciwbakteryjne, a również immunosupresyjne.Warto wiedzieć, iż leki podawane pozajelitowo muszą spełniać najwyższe normy produkcyjne. Powinny mieć najwyższy stopień oczyszczenia, wymagają także najlepszej jakości rozpuszczalników, co skutkuje, że produkcja tych środków jest w najwyższym stopniu pracochłonna i kosztowna. Leki podawane dożylnie Działają najszybciej, gdyż dostają się do krwi natychmiast. Jednak ryzyko powiązane ze stosowaniem tej sposoby jest największe, bo wiąże się w pierwszej kolejności z miejscowymi reakcjami niepożądanymi (((na przykład podrażnienie ściany naczynia krwionośnego, krwotok, zakażenie), jak również z możliwością ogólnej nietolerancji rozpuszczalnika albo innego składnika leku.Leki dożylne mogą być wstrzykiwane błyskawicznie ( tak zwany bolus) albo bez pośpiechu (( tak zwany wlew dożylny). W tym ostatnim przypadku lek jest dostarczany poprzez długi czas i ze stałą szybkością. Leki podawane podskórnie albo domięśniowo Przedostają się do krwi poprzez otaczające tkanki i ściany naczyń krwionośnych. prędkość przenikania do krwi jest różna i zależy od wielu czynników. Główne z nich to: stopień ukrwienia tkanek, stężenie wstrzykniętego leku, rozmiar cząsteczek leku, rodzaj rozpuszczalnika, rodzaj i wielkości kryształów leku stosowanego w formie zawiesiny.Leki podawane domięśniowo wchłaniają się ok. 5-krotnie wolniej niż po podaniu dożylnym, gdyż są wchłaniane do krwi z tkanki łącznej i mięśniowej. Zasadniczo leki domięśniowe powinny być podawane głęboko, by ominąć tkankę tłuszczową.przewarzająca część leków przygotowanych do wstrzyknięcia domięśniowego nie może być podawana dożylnie, dlatego w każdym takim przypadku osoba wstrzykująca lek musi sprawdzić, czy igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym. Najczęstszym możliwym działaniem niepożądanym może być w tym przypadku ból wywołany rozpychaniem tkanek poprzez lek i krwotok z uszkodzonego naczynia krwionośnego.Leki podawane podskórnie wprowadza się do podskórnej tkanki tłuszczowej. W porównaniu z innymi rodzajami wstrzyknięć mechanizm wchłaniania przebiega tu najwolniej, gdyż tkanka tłuszczowa jest bardzo słabo unaczyniona, a prędkość penetracji leku niewielka.Ta droga podania ma ważne znaczenie w razie tych leków, które muszą mieć dłuższy czas działania. Jednym z wyznaczników długotrwałego efektu działania jest dłuższy czas uwalniania się leku z miejsca podania - dotyczy to ((((na przykład insuliny, niektórych leków hormonalnych ( (((((na przykład hormon wzrostu) albo szczepionek