Rany odleżynowe leczenie

Definicja RANY ODLEŻYNOWE: Odleżyny są chronicznymi ranami. Wiedza na temat ich powstawania i leczenia jest istotna nie tylko dla opiekujących się chorym, lecz również dla samego chorego.Stan skóry pogarsza się z wiekiem. Pomiędzy 30. a 80. r. życia etapowo minimalizuje się w niej liczba włókien kolagenowych, następuje strata warstwy tłuszczowej i mięśni, maleje zawartość lipidów. Sukces nacisku ulega zatem wzmocnieniu, minimalizuje się odporność na uraz i wrażliwość na ból.Nadmierny ucisk wywierany na tkanki miękkie może utrudnić albo zatrzymać dopływ krwi do tkanki, a z powodu może pomiędzy innymi być przyczyną śmierci komórek i powstawania odleżyn. Odleżyny jednak nigdy nie pojawiają się u ludzi zdrowych, którzy zachowują aktywność mięśniową. Problem ten dotyczy osób tak zwany szczególnego ryzyka.Sprzyjają mu: ograniczona bądź kompletnie zahamowana sprawność fizyczna, podeszły wiek, ogólny niedobry stan zdrowia, niepoprawne odżywianie, służąca leczenie lekowa, nieodpowiedni poziom opieki medycznej. Skuteczne zapobieganie Główną i najskuteczniejszą metodą profilaktyki jest systematyczna zmiana pozycji osoby przewlekle chorej. Jeżeli dostrzeżemy żadne niepokojące zmiany na skórze, czynność tę powinniśmy powtarzać dwa razy pośrodku godziny. Gdy stan skóry się poprawi, można spróbować wydłużyć czas z 30 min do maksimum 3 godz.Ci, u których istnieje ryzyko stworzenia odleżyn, powinni używać z terapeutycznych materaców i poduszek wykonanych z różnego rodzaju materiałów, od zwyczajnych pianek i owczej skóry, przez złożone, granulowane pianki albo kompozyty silikonowe aż do wysokiej klasy statycznych albo nadmuchiwanych łóżek.Wskazane jest również wykorzystywanie opatrunków foliowych (błon półprzepuszczalnych) redukujących tarcie pomiędzy powierzchnią łóżka i skórą, a również środków pielęgnujących skórę, pomagających utrzymać ją w dobrym stanie. Wilgotne gojenie ran W niektórych sytuacjach jednak nie jest możliwe powstrzymanie procesu odleżynowego. Jakie więc należy utworzyć w ranie warunki, by mechanizm gojenia przebiegał poprawnie?Rany, w których zostało zachowane wilgotne środowisko, goją się szybciej i w bardziej uporządkowany sposób niż rany suche. Naprawa naskórka i skóry właściwej, a również rozwój naczyń krwionośnych są przyspieszone. Co jest powodem tego zjawiska?Nowo uformowane komórki nabłonkowe przesuwają się z brzegów rany charakterystycznym ruchem skokowym ( tak zwany żabim skokiem). Dokonuje się to tylko na żywej, wilgotnej powierzchni. Jeżeli stworzenie strup, mechanizm ten jest utrudniony. Wilgotna powierzchnia rany, bez strupa, minimalizuje aż o połowę czas potrzebny komórkom na przejście poprzez ranę.Wilgotność utrzymuje wydzielina z rany, która zawiera substancje wspomagające mechanizm gojenia ran: proteiny, elektrolity i metabolity i trzy razy większą niż w normalnej krwi liczbę antyciał.Z drugiej strony jednak należy pamiętać, iż nadmiar wilgoci nie służy procesowi gojenia. Uniemożliwia nowym komórkom nabłonkowym przedostanie się na powierzchnię i może doprowadzić do maceracji zdrowej skóry. Właściwy opatrunek Jaki zatem jest potrzebny opatrunek, by mechanizm gojenia przebiegał poprawnie? Wskazane jest wykorzystywanie opatrunków, które umieją utrzymać w ranie odpowiednią liczba wydzieliny: wchłaniając jej nadmiar, zachowają równocześnie wilgotne środowisko.Najkorzystniejsze warunki do podziału mitotycznego i formowania nowych komórek występują ponadto w temperaturze od 35oC do 38oC. W ranie suchej, pokrytej strupem albo opatrzonej tradycyjnym gazowym opatrunkiem, mechanizm parowania jest w zasadzie nieograniczony, a temperatura gwałtownie maleje i rzadko jest wyższa niż 28oC.Do ochłodzenia rany i z powodu zahamowania procesu podziału mitotycznego komórek może prowadzić również każda zmiana opatrunku. W takim przypadku ponowne ocieplenie rany i wznowienie mitozy może zabrać aż 3 godziny.Tradycyjne, gazowe opartunki spełniają szereg wymogów, lecz mają także sporo poważnych wad. Nie zabezpieczają komórek rany przed wyschnięciem, a wiadomo, iż nadmierne parowanie wody oziębia ranę i spowalnia przyrost nowych komórek. by stanowić efektywną barierę dla bakterii, opatrunki te również muszą być regularnie zmieniane, a gdyż zwykle przysychają do powierzchni rany, każda zmiana skutkuje uszkodzenie nowo narosłych tkanek, sprawia ból pacjentowi i wydłuża mechanizm gojenia.zebrana na ten temat wiedza pozwoliła więc określić cechy, jakimi powinien się charakteryzować opatrunek służący w procesie leczenia ran odleżynowych. Powinien on: zbierać wysięk, nawilżać powierzchnię rany, aby utworzyć optymalne środowisko gojenia, nie przylegać do powierzchni rany i tym samym zapewnić jego bezbolesną zmianę, gwarantować sposobność jak najdłuższego utrzymania go na ranie, stanowić barierę dla bakterii, być wodoodporny, pozwalać na przenikanie gazów i pary wodnej