Stany przedrakowe skóry leczenie

Definicja STANY PRZEDRAKOWE SKÓRY: Zmiany chorobowe skóry, w obrębie których mogą się rozwijać nowotwory, tytułujemy stanami przedrakowymi. Na skutek istniejącego zagrożenia powinny być one radykalnie leczone. Najogólniej stany przedrakowe można podzielić na dwie ekipy - w zależności od częstości rozwijania się na ich podłożu nowotworów. To może być nowotwór Niektóre stany przedrakowe dość regularnie stanowią pkt. wyjścia dla nowotworów skóry: rogowacenie starcze Nazywane jest również rogowaceniem słonecznym. Najczęściej powstaje u osób starszych albo przewlekle narażonych na działanie promieni słonecznych. Zazwyczaj obydwa te mechanizmy nakładają się na siebie. Czasami zmiany skórne występują także u osób młodszych. Niejednokrotnie to jest powiązane z wykonywanym zawodem albo uprawianym sportem (żeglarze, rolnicy).Zmiany lokalizują się najczęściej na skórze twarzy i głowy (w szczególności na skroniach, uszach, czole, łysinie u mężczyzn), dłoni, rzadziej na podudziach lub przedramionach. Skóra jest sucha i łuszczy się, ma szaro-żółte zabarwienie, przebarwienia i odbarwienia, jest niewiele sprężysta, pokryta głębokimi zmarszczkami, pogrubiała przy nadmiernej ekspozycji na słońce albo ścieńczała w razie zmian starczych.W tak zmienionej skórze pojawiają się pojedyncze albo mnogie ogniska rogowacenia słonecznego. Wyglądają one jak suche zrogowacenia, czasami o nierównej powierzchni, zazwyczaj o średnicy kilku milimetrów. Zrogowacenia przylegają ściśle do skóry, a w razie ich zdrapania obnaża się różowa, sącząca albo lekko krwawiąca powierzchnia. Wykwity takie mogą utrzymywać się sporo lat. W części przypadków rozwijają się z nich jednak raki podstawno- albo kolczystokomórkowe. O przekształcaniu się rogowacenia słonecznego w nowotwór świadczy jego powiększanie się, naciekanie podstawy (obwódka zapalna, stwardnienie) i skłonność do krwawienia, pojawiająca się nawet po tak drobnym urazie, jak wytarcie skóry ręcznikiem.Leczenie powinno być poprzedzone pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. W przypadku stwierdzenia utkania nowotworowego zmianę należy usunąć chirurgicznie albo głęboko zamrozić płynnym azotem. Same rogowacenia słoneczne najczęściej zamraża się, a później stosuje kremy zawierające kwas witaminy A albo cytostatyk. róg skórny Jest odmianą rogowacenia słonecznego; może dotyczyć również dzieci. U osób dorosłych pojawia się z tych samych przyczyn co rogowacenie starcze. U dzieci róg skórny może powstawać na podłożu stanu zapalnego i długiego drażnienia, lecz nie jest zaliczany do stanów przedrakowych.Róg skórny to również nawarstwienie rogowe, tak obfite, iż aż tworzące różnego kształtu stożkowate twory. zazwyczaj nie to są zmiany spore, ich podstawa ma średnicę kilku milimetrów, lecz kształtem mogą rzeczywiście przypominać rogi zwierzęcia.Kolor ich jest żółtawy albo brunatny. Podstawa rogów skórnych jest zazwyczaj lekko nacieczona. U osób starszych w 10-20% przypadków z rogów skórnych rozwijają się nowotwory kolczystokomórkowe.Rogi skórne powinny być usuwane chirurgicznie i badane histopatologicznie. W przypadku stwierdzenia utkania nowotworowego zabieg chirurgiczny należy poszerzyć, wykorzystać głębokie zamrażanie albo laseroterapię. skóra pergaminowata i barwnikowa (xeroderma pigmentosum) to jest bardzo ciężkie schorzenie o podłożu genetycznym. Dziedziczy się je w sposób autosomalny recesywny, co w uproszczeniu znaczy, iż do jego wystąpienia jest konieczne odziedziczenie dwóch "chorych" genów, po jednym od każdego z rodziców. W rzeczywistości dziedziczenie tej, jak i innych chorób nie jest tak proste, stąd nie u wszystkich osób dolegliwość jednakowo ciężko się objawia. Występuje częściej u dzieci rodziców spokrewnionych. W większości przypadków bazuje na defekcie enzymu "naprawiającego" DNA komórkowe, uszkodzone działaniem promieni nadfioletowych. W rezultacie skóra chorych od wczesnego dzieciństwa, od pierwszej ekspozycji na działanie słońca jest w znacznym stopniu pozbawiona możliwości naprawczych. Stąd bardzo błyskawicznie dochodzi do rozwoju różnych nowotworów skóry: mięsaków, brodawczaków, raków i czerniaków.Skóra chorych cechuje się występowaniem licznych piegów, przebarwionych i odbarwionych plam, pajączkowatych rozszerzeń naczyń krwionośnych, zaników. W ciężkich postaciach schorzenia zmianom skórnym mogą towarzyszyć inne zaburzenia rozwojowe dotyczące w pierwszej kolejności ośrodkowego układu nerwowego. Najczęściej chorzy umierają bardzo młodo na skutek przerzutów rozwijających się w skórze nowotworów.Nie znamy sposobów leczenia tej dolegliwości. konieczne jest unikanie nasłoneczniania skóry i wykorzystywanie kremów z filtrami UVA i UVB o wskaźniku ochrony minimum 30. Zapobiegawczo podaje się doustnie retinoidy, a już powstałe zmiany nowotworowe i przednowotworowe leczy się krioterapią albo chirurgicznie. radiodermit Promienie rentgenowskie, służące w celach leczniczych albo działające na skórę osób mających z nimi kontakt zawodowo, mogą powodować zmiany noszące nazwę odczynów porentgenowskich (radiodermitis). Odczyny te bywają ostre albo przewlekłe. Nowotwory rozwijają się zazwyczaj w zmianach przewlekłych. Skóra jest zanikła i twarda z licznymi przebarwieniami i odbarwieniami i rozszerzeniami naczyń krwionośnych. Na jej podłożu pojawiają się ogniska zrogowaceń, popękania i bardzo trudno gojące się owrzodzenia. Te ogniska w 20% przypadków przekształcają się w zmiany nowotworowe.Leczenie radiodermitu jest bardzo trudne. Stosuje się ogólnie witaminy, a miejscowo maści zawierające heparynę. W przypadku wystąpienia trudno gojących się owrzodzeń nierzadko niezbędna jest interwencja chirurgiczna. Zrogowacenia usuwa się również chirurgicznie albo zamraża płynnym azotem. rogowacenie chemiczne Powodują je związki arsenu albo przetwory smoły pogazowej (dziegcie) i nie oczyszczona parafina. Rogowacenie arsenowe pojawia się jako uboczne działanie leków zawierających arsen albo u osób mających kontakt z arsenem zawodowo. Zmiany te mogą pojawić się nawet po kilkudziesięciu latach. Rogowacenie arsenowe dotyczy głównie twarzy i dłoni i stóp ( w pierwszej kolejności ich powierzchni wewnętrznych). Rogowacenie smołowcowe powstaje zazwyczaj u osób zawodowo mających kontakt z pochodnymi smoły. Pojawia się najczęściej na skórze dłoni, twarzy i moszny. Nowotwory rozwijają się częściej na rogowaceniu arsenowym niż smołowcowym.Leczenie tych zrogowaceń bazuje na usuwaniu chirurgicznym albo zamrażaniu płynnym azotem. Bardzo liczne zmiany próbuje się leczyć zewnętrznie preparatami zawierającymi cytostatyki albo kwas witaminy A. rogowacenie białe (leukoplakia) Może pojawiać się w jamie ustnej na błonie śluzowej policzków, na języku i wargach. Lokalizuje się także na narządach płciowych - u kobiet dotyczy głównie warg sromowych, a u mężczyzn napletka i rowka zażołędnego.postępowi leukoplakii w jamie ustnej sprzyja jej zła higiena, palenie tytoniu, przewlekłe drażnienie niedopasowanymi protezami albo zębami próchniczymi. Na sromie zmiany pojawiają się częściej u kobiet starszych i cierpiących na marskość sromu. U mężczyzn nierzadko towarzyszy marskości żołędzi. U kobiet zmiany są częstsze na narządach płciowych niż w jamie ustnej, u mężczyzn odwrotnie. Rogowacenie białe ma postać zmleczałych plam albo smug nabłonka o nieco szorstkiej, pobruzdowanej powierzchni. Czasami leukoplakia ma charakter brodawkujący albo w jej obrębie pojawiają się drobne nadżerki. Rogowacenie białe może przebiegać bezobjawowo lub powodować uczucie wysychania i ściągania śluzówek, a czasem pieczenia. Leukoplakie nawet w połowie przypadków mają tendencję do przechodzenia w nowotwory, jeżeli zlokalizowane są na sromie. W jamie ustnej ok. 10% leukoplakii przechodzi transformację nowotworową.Rozpoczynając leczenie rogowacenia białego, należy ( w pierwszej kolejności usunąć czynniki drażniące: dopasować protezy, wyleczyć chore zęby, nie palić tytoniu, zachować higienę j. ustnej. Zewnętrznie stosuje się roztwory zawierające kwas witaminy A. Zmiany o charakterze brodawkującym leczy się poprzez zamrażanie płynnym azotem albo chirurgicznie. Mniejsze zagrożenie Stany przedrakowe, w których powikłanie w formie rozwoju raka jest rzadsze, to niektóre odmiany blizn po oparzeniach albo przewlekłych stanach zapalnych.Blizny pooparzeniowe zaliczane do stanów przedrakowych to ( w pierwszej kolejności blizny przerosłe. Jako typowy przykład przewlekłych, bliznowaciejących zmian zapalnych stanowiących czasami pkt. wyjścia raka skóry zmienia się zazwyczaj blizny powstające po przebytej gruźlicy skóry, a właściwie jej odmiany toczniowej. Aktualnie schorzenie tj. spotykane bardzo rzadko, tak jak i rzadsze są zachorowania na gruźlicę