Zapalenie żył głębokich leczenie

Definicja ZAPALENIE ŻYŁ GŁĘBOKICH: Dolegliwość zakrzepowo-zatorowa żył głębokich jest niebezpiecznym schorzeniem z racji na sposobność wystąpienia poważnych, regularnie groźnych dla życia powikłań: zatoru tętnicy płucnej i zespołu pozakrzepowego.postępem dolegliwości zakrzepowej szczególnie są zagrożone osoby z przebytą już przedtem zakrzepicą, w szczególności wtedy, kiedy leczenie przeciwzakrzepowe trwało za krótko. Ryzykiem pojawienia się dolegliwości są obarczeni również chorzy ponad 40. roku życia, otyli, po złamaniach kości miednicy, uda i podudzia, jak także pacjenci z nie leczonymi żylakami kończyn dolnych. Stanami sprzyjającymi jej postępowi są ponadto zabiegi chirurgiczne (chirurgia jamy brzusznej, zabiegi ortopedyczne), unieruchomienie, moment ciąży, porodu i połogu czy wykorzystywanie leków zawierających estrogeny i progesteron. Jak powstaje zakrzep? Układ żył głębokich złożona jest z żył głębokich i perforatorów łączących je z żyłami powierzchniowymi. Żyły głębokie na całym swym przebiegu otoczone są mięśniami. Przepływ krwi poprzez naczynia żylne zależy głównie od pracy mięśni podudzia i pozycji ciała. Zakrzepica żylna rozwija się najczęściej w żyłach głębokich kończyny dolnej i miednicy mniejszej. Jeśli dojdzie w nich do zwolnienia przepływu krwi bądź uszkodzenia ich ścian, czy zmian w składzie samej krwi, wyzwalana jest reakcja powodująca w rezultacie stworzenie zakrzepu. Symptomy Do głownych symptomów zakrzepicy żył głębokich należą ból i najczęściej niesymetryczny obrzęk kończyn. W większości przypadków symptomy zakrzepicy pojawiają się nagle pośrodku kilku dni. Symptomami miejscowymi są: bóle spoczynkowe (ból nasila się przy chodzeniu i staniu, a ustępuje dość błyskawicznie przy unieruchomieniu i po wdrożeniu leczenia przeciwzakrzepowego), obrzęk, który zlokalizowany jest najczęściej w rejonie kostki, na całym podudziu albo nawet na udzie - w zależności od wysokości stworzenia zakrzepu w naczyniu, powiększone ucieplenie i zaczerwienienie skóry, które wynika ze stanu zapalnego przestrzeni wokół zakrzepniętego naczynia i ze zwiększonego przepływu krwi w naczyniach włosowatych, nadmierne wypełnienie żył powierzchniowych wywołane zablokowaniem skrzepliną odpływu krwi poprzez żyły głębokie i skierowaniem jej strumienia do żył powierzchniowych, sinica skóry stóp i podudzi wynikająca z zastoju krwi w krążeniu żylnym i z niedotlenienia tkankowego. Do symptomów ogólnych należą gorączka i tachykardia (a więc przyspieszona czynność serca). Powodem ich wystąpienia jest towarzyszący zakrzepicy stan zapalny w obrębie ściany naczynia żylnego i wokół niego. Trzeba wyraźnie podkreślić, iż stan zapalny jest aseptyczny i błędem jest wykorzystywanie w jego zwalczaniu antybiotyków. Gorączka nie jest zazwyczaj wysoka, aczkolwiek może dochodzić do 40 oC i być jedynym symptomem dolegliwości. Natomiast przyspieszona czynność serca może być jedynym sygnałem drobnej zatorowości płucnej.Warto wspomnieć, iż zakrzepica żył głębokich może przebiegać skąpo albo bezobjawowo. Wymienione symptomy jedynie sugerują jej istnienie. Potwierdzenie diagnozy uzyskujemy po zbadaniu pacjenta dzięki aparatury dopplerowskiej. Metody leczenia Do niedawna przewarzająca część chorych była leczona w szpitalu z zastosowaniem heparyn standardowych. Wprowadzenie nowoczesnej diagnostyki dopplerowskiej i terapii z zastosowaniem heparyn drobnocząsteczkowych umożliwiło leczenie coraz większej liczby pacjentów z zakrzepicą żylną w warunkach ambulatoryjnych. Heparyna zapobiega powiększaniu się zakrzepu, jak również tworzeniu się nowych ognisk zakrzepicy.W startowym okresie dolegliwości rekomendowane jest leżenie z uniesioną ku górze kończyną. Dopiero, gdy choroby, ból i obrzęk rozpoczną się zmniejszać, można bez pośpiechu uruchamiać chorego, pod warunkiem, iż używa on opaski uciskowej.Leczenie żylnej dolegliwości zakrzepowo - zatorowej trwa zazwyczaj ok. 2 tygodni, aczkolwiek może ulec wydłużeniu, a w niektórych sytuacjach kończy się podawaniem doustnych leków antykoagulacyjnych (przeciwzakrzepowych) nawet do końca życia.Niezmiernie istotna jest profilaktyka zakrzepicy żylnej, mająca znaczenie w szczególności u pacjentów ze powiększonym ryzykiem wystąpienia dolegliwości. Bazuje ona na stosowaniu podskórnych zastrzyków z heparyny, używaniu pończoch elastycznych o zmiennym stopniu ucisku i unikaniu długotrwałego unieruchomienia. W niektórych państwach stosuje się już zalecenia iniekcji heparynowych w razie pobytu pacjenta w łóżku poprzez 2 tygodnie, na przykład na skutek grypy. W Polsce w wielu szpitalach pacjentów przygotowywanych do zabiegów chirurgicznych zaopatruje się w pończochy przeciwzakrzepowe. Działania te efektywnie minimalizują ryzyko wystąpienia dolegliwości zakrzepowo-zatorowej. Powikłania Zespół pozakrzepowy jest późnym następstwem nie leczonego albo leczonego niewłaściwie zakrzepowego zapalenia żył głębokich. regularnie bezobjawowy przebieg takiego zapalenia jest powodem niewdrożenia jakiejkolwiek terapii, co z powodu prowadzi do znacznego uszkodzenia zastawek układu żylnego i rozwoju zespołu pozakrzepowego. symptomy wynikają z niewydolności zastawek żylnych, obecności zwłókniałych bądź zwapniałych skrzelin, co prowadzi do utrudnionego odpływu krwi z kończyn, jej zastoju, odwrócenia przepływu i wzrostu ciśnienia w żyłach obwodowych i stworzenia wtórnych żylaków.Na przestrzeni lat dochodzi do postępującego zwłóknienia tkanki podskórnej i zmian samej skóry. Staje się ona etapowo coraz bardziej cienka, napięta, połyskliwa i przybiera brunatne zabarwienie. Chorzy skarżą się ponadto na obrzęki kończyn dolnych i ociężałość nóg, która nasila się w trakcie chodzenia czy długiego stania.Zespół pozakrzepowy jest wreszcie powodem nie gojących się owrzodzeń podudzi. Owrzodzenia te rozwijają się nawet po wielu latach od ostrego epizodu zakrzepicy, mają tendencję do nawrotów, a w wielu sytuacjach niezbędne staje się leczenie operacyjne tego schorzenia.by zmniejszyć ryzyko wystąpienia zespołu pozakrzepowego, należy stosować odpowiednie leczenie i profilaktykę. Bazuje ono na długim stosowaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych i zewnętrznego stopniowanego ucisku.Chorzy przedtem nie leczeni z obecnymi skrzeplinami w układzie głębokim mogą uzyskać poprawę funkcjonowania układu głębokiego po wykorzystaniu poprzez kilka miesięcy heparyn drobnocząsteczkowych, a następnie dzięki dłuższemu podawaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych.W leczeniu chorych z zespołem pozakrzepowym czasami niezbędna jest współpraca z chirurgiem. Należy rozważyć - na pewnym etapie leczenia - wskazanie do usunięcia żyły odpiszczelowej albo podwiązanie perforatorów. Fundamentem takiego postępowania jest założenie, iż poprawa funkcjonowania układu głębokiego możliwa jest poprzez usuwanie problemów związanych z układem powierzchniowym, (a więc żylaków. Doświadczenia pokazują, iż po takich zabiegach wydolność układu głębokiego wzrasta do 30%. Próaby ingerencji chirurgicznych w układzie głębokim niestety jeszcze nie przynoszą spodziewanych sukcesów. Plastyka zastawek - aczkolwiek przeprowadzana i niekiedy niezbędna - regularnie ma działanie krótkotrwałe.Zator tętnicy płucnej niewątpliwie jest najgroźniejszym powikłaniem zakrzepicy żył głębokich. Luźna skrzeplina może oderwać się od ściany naczynia i z prądem krwi zostać przeniesiona do serca i płuc, co stanowi bezpośrednie zagrożenie straty życia (zator głównej tętnicy). Jeśli skrzeplina jest niewielka, zatyka ona mniejsze naczynia płucne, dochodzi do zatorów, a pierwszym symptomem jest nagły kłujący ból w klatce piersiowej, nasilający się w okresie oddychania. regularnie towarzyszy mu duszność, niekiedy strata przytomności - wszystko zależy od tego, jak rozległy jest zator. Takie . symptomy wskazują na stan bezpośredniego zagrożenia życia, który jest bezwględnym wskazaniem do leczenia szpitalnego. Bazuje ono na usuwaniu powody zatoru, czyli leczeniu zakrzepicy w żyłach i leczeniu objawowym. Czasem niezbędna jest operacja w celu usunięcia skrzeplin bądź rekonstrukcja zastawek, czy zakładanie filtrów do żyły głównej w celu zapobiegania kolejnym zatorom.Czy wiesz, iż... Za powstawanie zakrzepicy żylnej odpowiadają: stan ścian naczyń, zwolniony przepływ krwi, zmiany w składzie krwi. powiększone ciśnienie i zastój żylny spowodowany żylakami zaburzają aktywność przeciwzakrzepową naczyń. Wykorzystanie pończoch o zmiennym ucisku albo bandaży elastycznych i przyjmowanie leków flebotropowych oddziałujących na ścianę naczynia żylnego jest fundamentalnym elementem zapobiegania zapaleniu i zakrzepicy żylnej