Autonomiczny układ nerwowy wymienia metabolizm i działa troficznie. Klasyfikuje czynności potrzebne do życia i zaopatruje mięśnie gładkie i narządy wewnętrzne. Jego ośrodki wegetatywne są rozmieszczone nierównomiernie, a grupują się tylko w niektórych odcinkach osi mózgowo-rdzeniowej. W rdzeniu kręgowym komórki nerwowe układu autonomicznego są rozmieszczone w rogach bocznych. Nerwy wegetatywne unerwiają liczne metamery w organizmie i rozchodzą się po nim w zawiły sposób. Droga odśrodkowa układu autonomicznego (eferentna) jest dwuneuronowa, co umożliwia uwielokrotnienie unerwienia narządów wykonawczych, transformację siły i rytmu pobudzeń, zmianę pobudliwości, sumowanie przestrzenne i tymczasowe pobudzeń, okluzję i zwolnienie przewodzenia. Ta droga jest przerwana w zwoju poza ośrodkowym układem nerwowym. Ten zwój tworzą włókna przedzwojowe (neurony posiadające osłonki mielinowe, uwalniające acetylocholinę, biegnące od ośrodków do zwojów) i włókna zazwojowe (szare, bezrdzenne uwalniające acetylocholinę albo adrenalinę, biegnące od zwojów do narządów wykonawczych).
Układ autonomiczny posiada zwoje. Można je podzielić z racji na ich położenie w relacji do układu ośrodkowego. Zwoje przykręgowe leżą po obu stronach kręgosłupa i tworzą parzysty pień współczulny. Zwoje przedkręgowe są bardziej oddalone od kręgosłupa, lecz położone są z dala od narządów na tylnej ścianie jamy brzusznej. Wychodzi z nich spora liczba włókien pozazwojowych i najczęściej tworzą one sploty. Natomiast zwoje śródścienne są położone na powierzchni albo ścianie narządów wewnętrznych i tworzą układ przywspółczulny
Leczenie: Autonomiczny układ nerwowy