Lek Anexate

Lekarstwo ANEXATE: Anexate
Producent leku:
Roche
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
flumazenil (Flumazenil)
roztwór do wstrz. 500 µg/5 ml 5 amp. 5 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Całkowite albo częściowe znoszenie sedatywnego działania benzodiazepin. Preparat może być służący w anestezjologii w celu wyprowadzania pacjenta ze znieczulenia ogólnego, wywołanego albo podtrzymywanego benzodiazepinami, zniesienia sedatywnego działania benzodiazepin, służących w krótkotrwałych zabiegach diagnostycznych i terapeutycznych i w intensywnej terapii w celu przywrócenia świadomości i czynności oddechowej.
Działanie
Imidazobenzodiazepina, wybiórczy i kompetycyjny antagonista receptorów benzodiazepinowych. Błyskawicznie znosi nasenne i uspokajające działanie agonistów tych receptorów. Wiąże się z białkami osocza w ok. 50%. Jest metabolizowany raczej w wątrobie. T0,5 w fazie dystrybucji wynosi 6-11 min.; w fazie eliminacji - 40-80 min.. Wydala się w 99% drogą pozanerkową. Przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki. Nie wpływa na farmakokinetykę benzodiazepin.
Działania niepożądane
Sporadycznie mogą wystąpić nudności i wymioty. Obserwowano nagłe zaczerwienienie twarzy. Zbyt szybkie wybudzenie pacjenta może wywołać stan pobudzenia, niepokoju albo lęku. Bardzo rzadko występowały drgawki, szczególnie u pacjentów z padaczką albo ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, w szczególności po długotrwałym leczeniu benzodiazepinami albo w razie przedawkowania leków. W trakcie wybudzania pacjentów poddawanych intensywnej terapii może nastąpić przemijające podwyższenie ciśnienia tętniczego i przyspieszenie czynności serca. U pacjentów leczonych bezodiazepinami może wystąpić zespół odstawienia benzodiazepin.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na flumazenil, benzodiazepiny albo inne składniki preparatu. Nie należy stosować u pacjentów, u których benzodiazepiny podano przez wzgląd na leczeniem stanu zagrażającego życiu (na przykład kontrola ciśnienia śródczaszkowego, stan padaczkowy), u pacjentów z padaczką leczonych przewlekle benzodiazepinami (ryzyko drgawek), w leczeniu uzależnienia od benzodiazepin i leczeniu utrzymujących się objawów zespołu odstawienia benzodiazepin. W wypadku mieszanego zatrucia benzodiazepinami i trójpierścieniowymi albo czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, działanie toksyczne leków przeciwdepresyjnych może być maskowane poprzez wpływ benzodiazepin. Jeśli występują symptomy cieżkiego zatrucia ze strony układu autonomicznego (antycholinergiczne), obajwy neurologiczne (zaburzenia motoryczne) albo symptomy ze strony układu sercowo-naczyniowego, to należy podawać flumazenil w celu zniesienia działania benzodiazepin.
Interakcje
Flumazenil blokuje działanie agonistów receptorów benzodiazepinowych, takich jak zopiklon. Nie obserwowano interakcji flumazenilu z innymi lekami działającymi hamująco na o.u.n., jednak szczególnie ostrożnie preparat należy stosować w sytuacjach celowego przedawkowania, gdyż toksyczne działanie innych leków psychotropowych (w szczególności trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych) może nasilać się wspólnie z osłabieniem działania benzodiazepin. Jednoczesne wykorzystywanie opioidów, w momencie pooperacyjnym, może nasilać działania niepożądane (wymioty, nudności). W trakcie jednoczesnego stosowania z preparatami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, flumazenil należy podać po ustąpieniu efektu zwiotczającego.
Dawkowanie
Podanie preparatu powinien nadzorować doświadczony doktor. Lek można stosować w okresie innych działań resuscytacyjnych.Dożylnie w powolnym wstrzyknięciu albo we wlewie kroplowym. Dorośli: zaleca się wstrzyknięcie dożylne dawki 200 µg pośrodku 15 sekund; jeśli pośrodku 60 sekund nie zostanie osiągnięty pożądany stan świadomości pacjenta, można podać drugą dawkę - 100 µg; w przypadku potrzeby dawkę tę można powtarzać co 60 sekund, aż do osiągnięcia całkowitej dawki maksymalnej 1 mg (w intensywnej terapii do 2 mg); zazwyczaj całkowita dawka wynosi 300-600 µg; w nawracającej senności należy podać we wlewie dożylnym 100-400 µg/h, prędkość wlewu określa się w pojedynkę, zależnie od stopnia przytomności. Jeśli wystąpią nieoczekiwane symptomy albo nadmierne pobudzenie pacjenta można podać we wlewie dożylnym diazepam albo midazolam, dawkę należy ustalić w pojedynkę. Jeśli pomimo podawania leku nie następuje ważna poprawa świadomości albo czynności oddechowej to należy przypuszczać, iż powodem tego stanu nie jest działanie benzodiazepin.
Ciąża i karmienie piersią
Lek stosuje się w I trymestrze ciąży jedynie w razie, gdy to jest bez względu niezbędne. W momencie karmienia piersią podanie leku nie jest przeciwwskazane w nagłych sytuacjach.
Uwagi
Z racji na krótki czas działania flumazenilu i potencjalną konieczność podawania następnych dawek leku, pacjent powinien pozostawać pod ścisłym nadzorem do czasu ustąpienia wsystkich działań ośrodkowych benzodiazepin. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku, z niewydolnością wątroby albo u pacjentów otrzymujących benzodiazepiny, którzy doznali urazu głowy (ryzyko drgawek albo zaburzeń przepływu mózgowego). Dzieciom lek należy podawać wyłącznie w razie, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.
Podobne leki