Lek Apo-Feno 200 M

Lekarstwo APO-FENO 200 M: Apo®-Feno 200 M
Producent leku:
Apotex
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
fenofibrat (Fenofibrate)
kaps. 100 mg 50 szt.,
--,-- zł
kaps. 200 mg - mikronizowany 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Grofibrat
Fenoratio
Fenoratio Retard
Lipanthyl 267 M
Lipanthyl
Lipanthyl 200 M
Apo®-Feno
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Hipercholesterolemia, hiperlipidemia mieszana, hipertriglicerydemia (hiperlipidemia typu IIa, IIb, III, IV i V wg klasyfikacji Fredricksona), jeżeli reakcja na leczenie dietetyczne jest niewystarczająca, szczególnie jeżeli stężenie lipidów mimo stosowania diety pozostaje powiększone i występują dodatkowe impulsy ryzyka (na przykład zapalenie trzustki, nadciśnienie, nałogowe palenie papierosów).
Działanie
Lek hipolipemizujący. Minimalizuje stężenie lipidów we krwi wskutek zmniejszania stężenia lipoprotein LDL i VLDL; powiększa stężenie frakcji HDL cholesterolu. System działania fenofibratu nie jest precyzyjnie poznany. Najprawdopodobniej hamuje biosyntezę cholesterolu, nasila katabolizm lipoprotein VLDL, minimalizuje stężenie fibrynogenu, hamuje agregację płytek krwi i minimalizuje aktywność płytkowego czynnika wzrostu. Przez powiększenie wydalania kwasu moczowego minimalizuje jego stężenie we krwi. Fenofibrat, po podaniu na czczo, w różnym stopniu ale słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Wchłanianie powiększa się o ok. 35% po podaniu leku w czasie posiłku. Fenofibrat jest nieaktywnym farmakologicznie prekursorem leku. W organizmie natychmiast ulega hydrolizie do czynnego metabolitu - kwasu fenofibrynowego. Max. stężenie tego metabolitu we krwi obserwuje się 6-8 h po podaniu leku. Kwas fenofibrynowy wiąże się z albuminami osocza w 99%. Dobrze przenika do komórek wątroby, nerek, jelit, płuc i serca. W komórkach wątroby, nerek i jelit stężenie kwasu fenofibrynowego jest większe niż we krwi. Ok. 60% podanej dawki fenofibratu jest wydalane z moczem w formie glukuronianów, pozostała część, także w formie glukuronianów, jest wydalana z kałem. Fenofibrat mikronizowany wykazuje lepszą biodostępność od postaci standardowej, co pozwala na pomniejszenie dawki dobowej.
Działania niepożądane
W czasie leczenia mogą wystąpić: niestrawność, wzdęcie, ból w nadbrzuszu, nudności, zaparcie, biegunka; rumień, pokrzywka, świąd, wysypka skórna, rzadko nadwrażliwość na światło, inne reakcje nadwrażliwości; bóle i osłabienie siły mięśni, bóle stawów, rzadko zapalenie mięśni, miopatia albo rabdomioliza; rzadko kamica żółciowa, zapalenie wątroby, powiększenie aktywności aminotransferaz i i kinazy kreatynowej (wskazaniem do odstawienia leku jest powiększenie aktywności aminotransferaz 3-krotnie ponad górnej granicy normy albo powiększenie aktywności kinazy kreatynowej 10-krotnie ponad górnej granicy normy); ból i zawroty głowy, bezsenność, zmęczenie, bóle pleców, symptomy grypopodobne; osłabienie libido, pomniejszenie masy ciała, wypadanie włosów, rzadko zapalenie trzustki. Najpierw leczenia może wystąpić: przemijające pomniejszenie stężenia hemoglobiny, wartości hematokrytu i liczby leukocytów. Nadzwyczajnie rzadko trombocytopenia i agranulocytoza.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fenofibrat albo pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby albo nerek (klirens kreatyniny poniżej 20 ml/min). Objawowe schorzenia pęcherzyka żółciowego (kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego). Leku nie stosuje się u dzieci.
Interakcje
Fenofibrat może nasilać działanie przeciwzakrzepowe pochodnych kumaryny (w razie równoczesnego stosowania należy okresowo kontrolować czas protrombinowy i w przypadku potrzeby adekwatnie zmniejszyć dawkę leku przeciwzakrzepowego). Jednoczesne wykorzystywanie z innymi fibratami, lekami hepatotoksycznymi i inhibitorami reduktazy HMG-CoA powiększa ryzyko wystąpienia ostrej miopatii, rabdomiolizy i ostrej niewydolności nerek. Żywice jonowymienne (cholestyramina, kolestipol) zmniejszają wchłanianie fenofibratu - preparat należy przyjmować co najmniej 1 h przed albo 4-6 h po przyjęciu żywic. Równoczesne wykorzystywanie fenofibratu i leków immunosupresyjnych (na przykład cyklosporyna) może wywołać powiększenie stężenia kreatyniny we krwi (niezbędna kontrola czynności nerek). Fenofibrat nasila działanie hipoglikemizujące insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych pochodnych sulfonylomocznika.
Dawkowanie
Doustnie, w trakcie posiłków. Dorośli: początkowo 100 mg (1 kaps.) na dobę; przy braku odpowiedzi klinicznej po upływie 4-8 tyg. dawkę można zwiększyć. Max. dawka dobowa wynosi 300 mg w dawkach podzielonych: rano, po południu i wieczorem albo 200 mg mikronizowanego fenofibratu w dawce pojedynczej (1 kaps. preparatu Apo-Feno 200 M). U pacjentów w podeszłym wieku i w zaburzeniach czynności nerek (klirens kreatyniny ponad 20 ml/min) leczenie należy rozpocząć od dawki dobowej 100 mg (1 kaps. prepartu Apo-Feno 100). Kapsułki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.
Ciąża i karmienie piersią
Nie należy stosować w ciąży i okresie karmienia piersią.
Uwagi
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z małą i umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min). Ostrożnie stosować jednocześnie z innymi fibratami, inhibitorami MAO i ze statynami. Lek nie jest wskazany u pacjentów z hiperlipoproteinemią typu I.
Podobne leki
Grofibrat
Fenoratio
Fenoratio Retard
Lipanthyl 267 M
Lipanthyl
Lipanthyl 200 M