Lek Biorubina

Lekarstwo BIORUBINA: Biorubina
Producent leku:
Instytut Biotechnologii i Antybiotyków
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek doksorubicyny (Doxorubicin hydrochloride)
liof. do przyg. roztw. do wstrz. 10 mg 1 fiolka,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Adriblastina PFS
Adriblastina RD
Caelyx
Doxorubicin-Ebewe
Rastocin
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nowotwory lite: rak sutka, płuc, pęcherza moczowego, tarczycy, jajnika, mięsaki kości i tkanek miękkich, nerwiak zarodkowy, guz Wilmsa. Nowotwory układu krwiotwórczego i chłonnego: ziarnica złośliwa i chłoniaki złośliwe nieziarnicze, ostre białaczki mieloblastyczna i limfoblastyczna.
Działanie
Cytostatyk z gatunku antybiotków antracyklinowych. Otrzymywany jest poprzez modyfikację chemiczną daunomycyny wytwarzanej drogą biosyntezy z użyciem szczepu Streptomyces peucetius var. caesius. Lek po wniknięciu do komórki wiąże się z chromatyną okołojądrową i hamuje aktywność mitotyczną i syntezę kwasów nukleinowych. Działa w fazie S cyklu komórkowego wywołując aberracje chromosomowe. Posiada działanie immunosupresyjne i karcinogenne i uszkadzające mięsień serca. Po podaniu dożylnym błyskawicznie przechodzi z osocza do tkanek i ulega metabolizmowi raczej w wątrobie do aktywnego produktu - adriamycynolu. Lek w 40-50% wydala się z żółcią. Wydalanie drogą nerkową jest niewielkie (5% podanej dawki) i jest w dużej mierze warunkowane wiązaniem cytostatyku poprzez tkanki. Upośledzenie czynności wątroby skutkuje wolniejsze wydalanie leku i jego kumulację w organizmie. T0,5a wynosi 0,6 h. Nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.
Działania niepożądane
Kardiotoksyczność w formie ostrej niewydolności lewokomorowej i/albo kardiomiopatii z zastoinową niewydolnością krążenia związana jest z wielkością całkowitej dawki leku; występuje znacząco częściej po przekroczeniu całkowitej dawki 550 mg/m2, a tylko u 1% chorych leczonych niższymi dawkami antybiotyków antracyklinowych. Mielosupresja, przeważnie objawiająca się leukopenią z nadirem po 10-14 dniach i powrotem do normy po 3 tygodniach. Całkowite, lecz odwracalne wyłysienie prawie u wszystkich leczonych. Strata łaknienia, nudności, wymioty, biegunka. Zapalenie j. ustnej i języka, regularnie z bolącymi ubytkami śluzówek. Działanie miejscowe: stwardnienie żył, do których podawano lek, martwica tkanek w miejscu jego wynaczynienia. Przy podawaniu dopęcherzowym krwiomocz, symptomy zapalenia pęcherza i cewki moczowej, bolesne bądź przerywane mikcje, moczenie (symptomy odwracalne). Zaczerwienienie twarzy i miejscowy rumień przy zbyt szybkim podaniu leku. Lek zabarwia mocz na kolor czerwony po 24-48 h od chwili podania. Ponadto działanie teratogenne i karcinogenne.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek. Przekroczenie maksymalnej dawki dla antybiotyków antracyklinowych. Ciąża i moment karmienia piersią. Znaczące upośledzenie czynności szpiku szczególnie po uprzedniej chemio- czy radioterapii. Aktualna dolegliwość serca w szczególności w momencie niewydolności albo poważna dolegliwość serca w wywiadzie. Owrzodzenie j. ustnej. Przy stosowaniu dopęcherzowym nie podawać w raku pęcherza powikłanym zwężeniem cewki moczowej.
Interakcje
Uprzednie leczenie innymi antybiotykami antracyklinowymi należy uwzględnić przy obliczaniu sumarycznej dawki doksorubicyny. Działanie kardiotoksyczne może się nasilić przy równoczesnym stosowaniu innych cytostatyków o działaniu kardiotoksycznym (cyklofosfamid, mitomycyna). Lek nie może być mieszany z heparyną, nie może być mieszany w tej samej strzykawce z innymi cytostatykami.
Dawkowanie
Lek podaje się wyłącznie dożylnie we wlewie soli fizjologicznej. W raku pęcherza stosuje się miejscowo w formie wlewów dopęcherzowych poprzez cewnik. Nie wolno podawać dokanałowo albo w iniekcjach domięśniowych. W monochemioterapii u dorosłych lek podaje się dożylnie 60-75 mg/m2 powierzchni ciała w odstępach co 3 tygodnie. U chorych ze pomniejszoną czynością szpiku, w szczególności poddanych uprzednio chemioterapii bądź radioterapii, również u chorych w podeszłym wieku rekomendowana jest dawka niższa 60 mg/m2 jako pojedyncze wstrzyknięcie albo podzielona na 2-3 dawki w odstępach jednodniowych. U dzieci rekomendowane jest podawanie dawki 30 mg/m2/dzień poprzez 3 następne dni zachowując 4-tygodniowe przerwy pomiędzy kuracjami. W chemioterapii skojarzonej dawka doksorubicyny wynosi 25-50 mg/m2. Całkowita dopuszczalna dawka leku (niezależnie od schematu dawkowania) nie może przekroczyć 550 mg/m2 powierzchni ciała. W chemioterapii skojarzonej białaczek dawka wynosi 25-50 mg/m2 i podawana jest co 3-4 tygodnie, a w leczeniu skojarzonym innych guzów wynosi 60-75 mg/m2. Przy upośledzonej czynności wątroby dawkę leku należy modyfikować w zależności od stężenia bilirubiny w surowicy; gdy poziom bilirubiny wynosi 1,2-3,0 mg% należy podać 50% dawki, a gdy przekracza 3 mg% podać 25% dawki. Przy niewielkim upośledzeniu czynności nerek nie zachodzi konieczność redukcji dawek. Podanie dopęcherzowe: 30-50 mg/m2 powierzchni ciała w odstępach od 1 tygodnia do 1 miesiąca w zależności od tego czy lek podawany jest leczniczo czy profilaktycznie. Lek rozpuszcza się w wodzie do wstrzyknięć w stężeniu 1 mg/ml.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Adriblastina RD
Adriblastina PFS
Caelyx
Doxorubicin-Ebewe
Rastocin