Lek Cataflam

Lekarstwo CATAFLAM: Cataflam
Producent leku:
Novartis Pharma
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
diklofenak potasu (Diclofenac potassium)
tabl. powl. 50 mg 10 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Voltaren Acti
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
W krótkotrwałym leczeniu: choroby związanych z naciągnięciem mięśni, pourazowych i zapalnych choroby stawowych, reumatoidalnego zapalenia stawów, dolegliwości zwyrodnieniowej stawów, pozastawowych chorób reumatoidalnych, bolesnego miesiączkowania i w leczeniu napadów migreny z aurą albo bez aury. Pomocniczo w ciężkich zakażeniach uszu, nosa, gardła - z wyjątkiem leczonych chinolonami.
Działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny (sól potasowa), pochodna kwasu aminofenylooctowego o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. System działania bazuje na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy prostaglandynowej (hamowanie syntezy eikozanoidów, zmniejszanie zawartości kwasu arachidonowego w granulocytach). W sporych dawkach (200 mg/dobę) działa przeciwagregacyjnie na płytki krwi. Błyskawicznie i kompletnie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając po podaniu doustnym max. stężenie we krwi po ok. 20-60 minutach (po dawce 50 mg - max. stężenie we krwi 3,9 µmol/l); klinicznie sukces analgetyczny występuje po ok. 30 minutach od przyjęcia leku. Prawie kompletnie (w 99,7%) wiąże się z białkami osocza (raczej albuminami). Jest metabolizowany w wątrobie, w powyżej 50% w trakcie tak zwany "pierwszego przejścia" poprzez hydroksylację do glukuronianów, które wydalane są z moczem (ok. 60%) i żółcią (ok. 35%), niespełna 1% wydalane jest z moczem w formie nie zmienionej. T0,5 wynosi 1-2 h. Przenika do mleka matki, osiągając po dawkach terapeutycznych stężenia niegroźne dla karmionego niemowlęcia. Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Przyjmowanie leku w okresie posiłku nie minimalizuje ilości wchłanianej, może jednak zmniejszać prędkość wchłaniania; stężenie we krwi wykazuje liniową zależność od podanej dawki. Nie stwierdzono zależnych od wieku różnic we wchłanianiu, metabolizmie i wydalaniu diklofenaku. U chorych z niewydolnością nerek nie dochodzi do kumulacji nie zmienionej substancji czynnej; przy klirensie kreatyniny < 10 ml/min i osiągnięciu stanu stacjonarnego stężenia matabolitów we krwi są ok. 4 razy wyższe niż u zdrowych, wzrasta eliminacja metabolitów z żółcią. U chorych z upośledzoną funkcją wątroby nie stwierdzono zmian w kinetyce i metabolizmie diklofenaku. Lek nie jest eliminowany z organizmu drogą dializy.
Działania niepożądane
Lek może powodować: zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: choroby żołądkowo-jelitowe, odbijanie, nudności, bóle w nadbrzuszu, biegunkę, uaktywnienie dolegliwości wrzodowej z możliwością krwawień i perforacji wrzodów (<1%); zawroty i bóle głowy, bardzo rzadko: osłabienie, depresję, drażliwość, uczucie zmęczenia, zaburzenia snu, koszmary senne, drgawki, reakcje psychotyczne, zaburzenia smaku; skórne reakcje uczuleniowe (wysypka) albo wykwity skórne, bardzo rzadko inne zespoły dermatologiczne - Stevens-Johnsona, Lyella, erytrodermię, plamice, wypadanie włosów. Przy przewlekłym stosowaniu - powiększenie aktywności aminotransferaz w osoczu, zapalenie wątroby, parestezje, pogorszenie zborności ruchów zamiarowych. Bardzo rzadko (<0,001%) albo w pojedynczych sytuacjach notowano: ostrą niewydolność nerek, krwiomocz, białkomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, martwicę brodawek nerkowych, piorunujące zapalenie wątroby, trombocytopenię, leukopenię, agranulocytozę, niedokrwistość hemolityczną albo aplastyczną, impotencję, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek, czynna dolegliwość wrzodowa żołądka i/albo dwunastnicy, astma indukowana kwasem acetylosalicylowym albo innymi NSAID, nadwrażliwość: na kwas acetylosalicylowy, aminofenazon, fenylbutazon; porfiria wątrobowa. Nie stosować w III trymestrze ciąży. dzieci do 14 r.ż. Ostrożnie stosować u chorych: z chorobą wrzodową w wywiadzie, wrzodziejącym zapaleniem jelit, dolegliwość Crohna, ciężkim upośledzeniem czynności wątroby, upośledzoną czynnością nerek i zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, pomniejszoną objętością płynu pozakomórkowego (moment okołooperacyjny, podeszły wiek, leczenie lekami moczopędnymi), w I i II trymestrze ciąży (badania na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu na płód, brak kontrolowanych badań kobiet ciężarnych).
Interakcje
Z preparatami moczopędnymi wykazuje działanie antagonistyczne, z diuretykami oszczędzającymi potas może powodować powiększenie stężenia potasu we krwi. Powiększa stężenie digoksyny i litu we krwi. Nasila toksyczność metotreksatu i nefrotoksyczność cyklosporyny. Jednoczesne wykorzystywanie z innymi lekami z gatunku NLPZ powiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Wykorzystywanie diklofenaku z antybiotykami z gatunku chinolonów może powodować wystąpienie drgawek. Nie wpływa na działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych, jak także nie udowodniono jego wpływu nasilającego działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych; odnosząc się do obu tych grup leków producent zaleca dodatkowe kontrole laboratoryjne.
Dawkowanie
Dorośli zwykle 100-150 mg/dobę; w mniej nasilonych dolegliwościach i u dzieci ponad 14 r.ż. efektywna jest dawka 50-100 mg/dobę; w bolesnym miesiączkowaniu w pojedynkę wg potrzeby, zwykle 50-150 mg/dobę, sporadycznie i w krótkich okresach leczenia do 200 mg/dobę; w migrenie dawka początkowa wynosi 50 mg, jeżeli choroby nie zmniejszą się, dawkę leku (50 mg) można powtórzyć po 2 h. W przypadku potrzeby 50 mg przyjmować co 4-6 h, nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej 200 mg. Lek przyjmować w 2-3 dawkach, doustnie, z niewielką ilością płynu, najlepiej przed posiłkami.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Voltaren Acti