Lek Ceprotin

Lekarstwo CEPROTIN: Ceprotin
Producent leku:
Baxter
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
proteina C (Protein C)
proszek do przyg. roztw. do wstrz. 1000 j.m. 1 fiolka + rozp.,
--,-- zł
proszek do przyg. roztw. do wstrz. 500 j.m. 1 fiolka + rozp.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie plamicy piorunującej i martwicy skóry wywołanej kumaryną u pacjentów z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C. Ponadto lek jest wskazany w krótkotrwałej profilaktyce u pacjentów z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C, jeżeli zachodzi co najmniej jedno z poniższych uwarunkowań: zagrażający/zbliżający się zabieg operacyjny albo leczenie inwazyjna; wdrażanie leczenia kumaryną; leczenie samą kumaryną jest nie wystarczające; leczenie kumaryną nie jest możliwe do przeprowadzenia.
Działanie
Białko C jest glikoproteiną o właściwościach antykoagulacyjnych produkowaną w wątrobie za pośrednictwem witaminy K. Pozyskiwane jest z osocza ludzkiego oczyszczonego przy zastosowaniu mysich przeciwciał monoklonalnych. Pod wpływem działania kompleksu trombina/trombomodulina ulega ona przemianie do aktywowanego białka C (APC) - proteazy, silnie hamującej krzepnięcie krwi (w obecności kofaktora - białka S) wskutek unieczynnienia aktywowanych form czynników krzepnięcia V i VIII. Mechanizm ten prowadzi do pomniejszenia tworzenia trombiny. Białko C wykazuje także działanie profibrynolityczne. Podanie dożylne leku skutkuje natychmiastowe, lecz przejściowe powiększenie stężenia białka C w osoczu. U chorych z niedoborem białka C leczenie substytucyjna ma na celu opanowanie powikłań zakrzepowych albo zapobiec ich wystąpieniu. U osób z niedoborem białka C bez objawów dolegliwości biologiczny moment półtrwania leku wynosi 4,4-15,9 h, a odzyskanie in vivo wynosiło 20,4-83,2%. U chorych z ostrą zakrzepicą zwiększanie stężenia białka C i biologiczny moment półtrwania mogą być znacząco pomniejszone.
Działania niepożądane
Rzadko obserwowano reakcje nadwrażliwości albo alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i ból w miejscu podania, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypka, uogólniona pokrzywka, ból głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego, nudności, niepokój ruchowy, ucisk w klatce piersiowej, częstoskurcz, mrowienie, wymioty, duszność). W pojedynczych sytuacjach w przebiegu leczenia występowały gorączka, zaburzenia rytmu serca, krwawienia i zakrzepica. Sposobność wytworzenia przeciwciał hamujących białko C.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na jakikolwiek składnik preparatu, na białko mysie albo na heparynę, z wyjątkiem użycia w celu opanowania zagrażających życiu powikłań zakrzepowych.
Interakcje
Nieznane. U chorych rozpoczynających leczenie doustnymi antykoagulantami z gatunku antagonistów witaminy K (na przykład warfaryną) może wystąpić przejściowy sukces nadkrzepliwości - przestawienie na leczenie tymi lekami i wycofanie się z podawania białka C może nastąpić dopiero po doprowadzeniu do stabilnego stanu homeostazy.
Dawkowanie
Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w terapii substytucyjnej czynnikami/inhibitorami krzepnięcia, w ośrodkach z możliwością monitorowania aktywności białka C.Dawkę leku dobiera się w pojedynkę w oparciu o ocenę wyników badań laboratoryjnych. Początkowo należy doprowadzić aktywność białka C do wartości 100% i utrzymywać ją ponad 25% w czasie terapii. W celu określenia stopnia odzyskania i biologicznego okresu półtrwania zaleca się podanie dawki wstępnej 60-80 j.m./kg m.c. Przed i w trakcie leczenia preparatem zaleca się oznaczanie aktywności białka C w osoczu. W ostrych stanach zakrzepowych oznaczenia należy wykonywać co 6 h do czasu stabilizacji stanu pacjenta, następnie 2 razy na dzień i zawsze przed następnym podaniem leku. Z uwagi na spore rozbieżności w indywidualnej odpowiedzi na leczenie, wpływ białka C na wskaźniki krzepnięcia powinien być kontrolowany często. W razie przestawiania chorego na stałe leczenie profilaktyczne doustnymi antykoagulantami, podawanie białka C można przerwać dopiero po doprowadzeniu do stabilnego stanu homeostazy. Dawkowanie antykoagulantu należy zaczynać od dawek mniejszych i etapowo zwiększać.Preparat podaje się we wstrzyknięciu dożylnym z szybkością nie przekraczającej 2 ml/min. U dzieci o m.c.<10 kg prędkość podawania nie może być większa niż 0,2 ml/kg m.c./min.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią nie zostało ustalone. Preparat można stosować wyłącznie w razie, gdy spodziewane korzyści leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla matki i dziecka.
Uwagi
Z uwagi na sposobność wystąpienia reakcji nadwrażliwości, pacjent powinien być poinformowany o objawach; w razie ich wystąpienia należy natychmiast przerwać podawanie leku. W razie podawania preparatów otrzymanych z ludzkiej krwi albo osocza nie można kompletnie wykluczyć ryzyka przeniesienia wirusów HCV, HBV, HIV, parwowirusa B19. U chorych na diecie niskosodowej może zwiększyć się ryzyko nadmiernej podaży sodu. Z uwagi na śladową obecność heparyny w preparacie, należy liczyć się z możliwością wystąpienia małopłytkowości indukowanej heparyną (HIT) maskowanej symptomatologią ostrej etapy niedoboru białka C. W razie podejrzenia HIT należy oznaczyć liczbę płytek we krwi i po potwierdzeniu przerwać leczenie preparatem. Brak doświadczenia w stosowaniu leku u chorych z zaburzeniami czynności nerek albo wątroby (należy zachować szczególną ostrożność). U pacjentów ze współistniejącym niedoborem białka C i niewrażliwością na aktywowane białko C (APC), istnieją ograniczone dane kliniczne potwierdzające bezpieczeństwo i skuteczność preparatu.
Podobne leki